[Fic Bigbang]..Alcoholic couple

ลำดับตอนที่ #4 : [OS] :: Sometimes ...

 บางทีจียงก็เหมือนลูกแมว ฮุฮิ
...ชเวซึงฮยอน

Sometimes...














...














บางที


บางทีนะ


บางเวลา


ผมคิดว่า... มันอาจจะเป็นโปรโมชั่นประจำเดือนของควอนจียง


เวลาต้นเดือนทีไร ... แม่งเป็นแบบนี้ทุกที...




"ซึงฮยอนนนนนนจ๋าาาาาา"  มาแล้วไง ไอ้เสียงหวานๆแบบเนี้ย


"อื้อ" บางทีทำแบบนี้ก็น่ากลัวนะจียง - -


"นี่ๆ เค้าอยากได้กระเป๋าใหม่แหละ"

แล้วไอ้คุณหลุยส์ลูกรัก กับ มัลเบอร์รี่ที่เพิ่งถอยมาวันก่อนหายไปไหนแล้วครับ?


"วันก่อนก็ซื้อไปแล้วนี่"

"วันก่อนอะไรล่ะ สองอาทิตย์ก่อนต่างหากเล่า" จียงยังคงแอ๊บแบ๊ว 

"ซื้อมาแล้วไม่ใช้ล่ะ"


"โหยยยยยย ตะเองไม่รู้อะไร ไอ้มัลเบอร์รี่ใบนั้นอ่ะ วันก่อนไปเที่ยวกะไอ้เตี้ยแล้วเอาใบนั้นไปนะ ไปเจออีนูนาคนนึงอ่ะ ห้อยมาแบบเดียวกันเลย"

"แล้วไงอ่ะ ก็มันไม่ได้มีใบเดียวในโลกนี่นาจียงอ่า"

"แล้วไงหรอ อีเตี้ยมันก็ด่าว่าเค้ารสนิยมไม่ดี ใช้ของโหลน่ะสิ!!" จียงตอบกลับเสียงดัง


โอเคครับ ... สรุปมาเลย คือมึงจะเอาไงครับ ...


"งืออออออ ซึงฮยอนนนอ่าาาา เค้าไม่ชอบใช่ของซ้ำกับคนอื่นนี่นา"


"แล้ว..." แล้วไง ...


"วันนี้พ่อตัวก็โอนตังค่าขนมมาให้หนิ ซื้อให้เค้าหน่อยเหอะน้าาาาาา"

นี่ไงจุดประสงค์ที่แท้จริง นี่ไง !!!

ชเวซึงฮยอนอยากจะเป็นบ้า ไอ้เชี่ยเตี้ยอย่าให้กูเจอมึงนะ พ่อจะเอาเทปกาวพันปากแม่งไว้ 

ไอ้นี่แม่ง พูดอะไรออกมากูเดือดร้อนตลอด....


"โห่จียง เดือนที่แล้วก็ซื้อไปตั้งแพง"

"ก็เดือนที่แล้วตะเองไม่ได้ซื้อกระเป๋าให้เค้าอ๊าาาาาา" จียงโวยวายเสียงง้องแง้ง


ดูๆไปก็น่ารักไปอีกแบบ ควอนจียงแอ๊บแบ๊วไม่ได้มีบ่อยๆนะโว้ย เค้า ตะเอง เค้า ตะเอง แบบเนี้ย มีแค่เดือนละครั้งเท่านั้นแหละ


"แล้วจะเอาไงล่ะครับ"


"เอานี่ๆๆๆ" จียงว่าเสียงใสทันที พร้อมกับยื่นไอแพดมาให้เค้าดู


"......"  ที่เงียบไม่ใช่อะไร ณ ตอนนี้กูกำลังเหงื่อตก ........เอิ่มมมมมม



"...."  เอิ่มมมมมมมม


ตาจียงเป็นประกายสุดๆ ถ้าได้มานี่คงเอามานอนกอดแหงแซะ



"....." แต่   เอิ่มมมมมมม.....



ราคา....

แบบ


เอิ่มมมมมมมมมมมม..............



"ตะเองเงียบไม่อ่ะ อึ้งในความสวยงามของมันใช่ม้าาาาาา"


ปะ ปล่าวครับ  อึ้งในราคาอ่ะ แม่งไม่สวยงามเลย ......


"ถ้าเค้าได้ใบนี้นะ เค้ายกหลุยส์ใบโน้นให้ตะเองเล้ยยยยย"

ร่างบางว่าพลางชี้ไปทาง(อดีต)ลูกรักของตัวเองที่วางอยู่บนชั้น


"ใบนั้นเท่าไหร่" หมายถึงหลุยส์อ่ะครับที่รัก



"3 หมื่น สอง " จียงพูดส่งๆ 


"...."


เอออ มิน่า......



ก็ไอ้ใบใหม่ที่มึงจะเอาเนี่ย  แม่งตั้ง หก หมื่น หก



ควอนจียงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


มึงเห็นเงินเป็นเบี้ยหรอครับ?????



"นะนะนะนะนะนะนะนะ" ร่างบางอ้อนวอนพลางเอาหน้ามาถูๆแขนเขา



เอิ่ม.... แม่ง ....



ชเววึงฮยอนไม่ใช่คนรวย ไม่ใช่พวกบ้านมีตัง หน้าหล่อ ไฮโซ



ก็แค่ กูหล่อขั้นเทพ แล้วก็รวยแค่นั้น (ต่างตรงไหนมิทราบ)



แล้ว

แล้ว...

ไอ้คุณที่รักครับ


ใช่ว่าเงินมึงไม่มีนี่ครับ



เงินมึงเยอะกว่ากูอีก ไอ้งกกกกกกกกกกก !!!

อยากจะตะโกนด่าออกไป

แต่ถ้าด่าออกไปตอนนี้ นอกจากจียงจะไม่ด่ากลับหรือใช้กำลังแล้ว


จะนั่งหน้าหงอยแล้วก็เงียบไปทั้งวันนี่ดิ น่ากลัวกว่า



......

พระเจ้า


สรุปคือ......

















"เย้ เค้ารักตะเองที่สุดเล้ยยยยยย"

ควอนจียงกับใบหน้าเปื้อนยิ้ม เดินอุ้มถุงใบใหญ่ออกมาจากร้านหรู



ใช่ครับ



สรุปกูก็พามันมาซื้อครับ




กูโดนหว่านล้อม ....



"เนี่ยๆๆๆๆๆ ใบเนี้ย เค้าทำมาจากหนังแกะด้วยนะตะเอง แบบว่าเจ๋งอ๊า"


"จ้าๆๆๆ" กลับบ้านก่อนเถอะมึง
















"อยู่ตรงนี้น้าลูกรักกกกกกก" จียงว่าพลางเอากระเป๋าหนังแกะใบใหม่วางบนชั้น แล้วหยิบ(อดีต)หลุยส์ลูกรักส่งให้ซึงฮยอน

"อ่ะๆๆๆ ใบนี้ตะเองเอาไปใช้น้า" หน้าบานๆส่งรอยยิ้มฆ่าคนได้มาให้ โอ้วโนวววว






"ใบนี้ราคาไม่เท่าใบนั้นนี่นา"

"แล้วยังไงล่าาาาาาา ตะเองจะให้เค้าจ่ายส่วนต่างรึไง" จียงว่าแล้วหันหลังไปจัดชั้นต่อ


"ต่างกันตั้งสามหมื่น" ซึงฮยอนพูดเสียงเบาๆแล้วกอดจียงจากด้านหลัง





"...."





"จ่ายคืนซักสามทีก็พอแล้ว..."



"ไอ้คนลามก" จียงว่าแล้วเอาศอกกระทุ้งคนข้างหลังเบาๆ



"ไม่งั้นเอาคืนมาเลย"


"ชิส์...."


"ว่าไงล่ะคร้าบบบบบบบ"


"ถ้าถามอย่างงี้...."


"...."






"ก็อุ้มเข้าห้องไปเลยไป"




fin








"ซึงฮยอน"


"อื้อ"


"เดือนหน้าเค้าอยากได้หัวเข็มขัดโคลมฮาร์ทอ่ะ"


เอิ่มมมมมมม







ยังคงจะมีต่อ ฮ่าาา