[Fic Bigbang]..The Synchronize

ลำดับตอนที่ #16 : :EP: 14 Stupid Liar [100%]

 EP : 14  Stupid Liar


//ควอนจียงเข้าฝันมาทวงฟิค //ไม่ใช่ละ

















...................................




จียงมุ่งหน้ามาจนถึงผับดีไลท์

ร่างบางเดินเข้าไปหาตัวแดซองเจอได้ไม่ยากนัก ก่อนที่เสียงสูงจะเอ่ยถามหา

"ยงฮวายังอยู่ไหม?"




"เอ่อ ครับพี่ ข้างบนน่ะ"  แดซองตอบสีหน้าหนักใจ สภาพพี่จียงกับยงฮวาตอนนี้มันทำให้เค้ารู้สึกสงสาร


จียงตอบขอบใจน้องคนสนิทเบาๆ แล้วเดินขึ้นไปยังโซนวีไอพี 

ปราดสายตาไปมอง เห็ฯสมาชิกของวงยงฮวาอยู่ครบทุกคน รวมไปถึงนักร้องนำ ที่ตอนนี้นอนฟุบ หลับไร้สติไม่เป็นท่า....

"พี่เค้าดื่มไปเยอะ หลับไปนานแล้วฮะ"

เป็นมินฮยอกที่ตอบกลับมาสีหน้าแหยๆ ก่อนหน้านี้หลังจากแสดงเสร็จยงฮวาก็เงียบกริบไม่คุยกับใคร

แถมยังกระดกเหล้าเข้าปากราวกับมันเป็นน้ำเปล่า

สุดท้ายก็มานอนสลบไม่เป็นท่าอยู่แบบนี้เป็นชั่วโมงแล้ว


จียงพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันไปพูดกับ สมาชิกวงที่เหลือ

"ฉันขอโทษจริงๆ .... เดี๋ยวฉัน ... พายงฮวากลับเอง"


ร่างบางพูดจบก็พยุงตัวคนตัวสูงกว่าขึ้นอย่างลำบาก ก่อนที่จงฮยอนจะเข้ามาช่วย

"ผมช่วยฮะ ..."


"ขอบคุณนะ"




ร่างบางใช้ความพยายามอย่างหนักกว่าจะพาร่างใหญ่ของยงฮวามาจนถึงห้องพัก

มือเรียวรูดการ์ดเขาห้องแล้วพยุงตัวชายหนุ่มมาทรุดลงที่โซฟากลางห้อง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ไม่นานนักก็กลับมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำและกะละมัง 1 ใบ

จียงเช็ดหน้าเช็ดตาของยงฮวาอย่างเบามือ กลัว.... ว่าคนตรงหน้าจะตื่นขึ้นมาพูดจาตัดพ้อใส่เขา


จียงกลัวจริงๆ....



หลังจากนั้นไม่นานนัก ยงฮวาขยับตัว ร่างสูงกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะเอามือกุมขมับ

สายตามองตรงไปข้างหน้า


แล้วเบิกตากว้างเมื่อพบกับคนที่เค้าอยากเจอมากที่สุด


"พี่จียง"

ร่างสูงคว้าตัวจียงเข้ามากอดแน่นอย่างคนคิดถึง ปากก็พึมพำออกมาเสียงอู้อี้

"พี่จริงๆด้วย  พี่กลับมาหาผมแล้ว"


"ยงฮวา..."  จียงทำได้เพียงตอบรับเสียงอ่อน ก่อนที่ยงฮวาจะเริ่มพูดต่อ

"ใครไม่รู้บอกว่าพี่อยากเลิกกับผม มันไม่จริงใช่มั้ย??? พี่บอกผมมาสิ พี่แกล้งอำผมเล่นใช่มั้ย??"

"ยง..."

เสียงจียงอ่อนลงจนผิดปกติ  ยงฮวาปล่อยร่างบางออกจากอ้อมแขน แล้วมองหน้าจียงอย่างหวาดหวั่น


"ฉัน ..."


"ฉันว่า..."


"เรา..."

แต่ละคำที่จะพูดออกไปมันช่างยากเย็น จียงรู้สึกเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่จุกอยู่ที่คอ


แต่สุดท้าย.....


"เรา ...ยุติมันดีมั้ย ความสัมพันธ์แบบนี้"


จียงพูดออกมาตรงๆ มันสมควรแล้วที่เขาจะพูดออกมา ชัดเจนให้เข้าใจ


เพราะสุดท้ายมันก็ต้องพูดออกไปอยู่ดี...


"พี่หมายความว่ายังไง!!!!"

ยงฮวาตะคอกใส่จียงเสียงดังจนร่างบางถึงกับสะดุ้ง ตลอดเวลาที่ผ่านมายงฮวาไม่เคยขึ้นเสียงใส่เขาสักครั้ง

"นี่มันเรื่องบ้าอะไร!!"

"ยง ...ใจเย็นๆก่อน"

"ทำไมผมต้องใจเย็น มันใช่มั้ย ไอ้ซึงฮยอนมันบังคับให้พี่มาบอกเลิกผมใช่มั้ย"

แววตาของยงฮวาเคร่งเครียดเต็มไปด้วยความโมโห

จียงหลุบตาไม่มองหน้า แล้วพูดเสียงอ่อย

"ไม่มีใครบังคับฉัน..."



"ไม่มีทาง ผมจะไม่เลิกกับพี่ ไม่มีวัน" ยงฮวาเขย่าไหล่จียงอย่างแรง ก่อนจะบีบมันจนจียงรู้สึกเจ็บ

ร่างบางไม่แม้แต่จะขัดขืน ในใจคิดว่าสมควรแล้วที่ยงฮวาจะโกรธเขาขนาดนี้



"พี่รู้มั้ยว่าผมรักพี่มากแค่ไหน ผมทุ่มเทมาตั้งเท่าไหร่ นี่พี่จะเลิกกับผมเพื่อไปอยู่กับมัน พี่ไม่เคยเห็นค่าความรักของผมเลยใช่มั้ย!!!"

ยงฮวาตะคอกเสียงดังลั่น ยงฮวาคนนี้จียงไม่รู้จัก......ไม่รู้จักจริงๆ


"ผมรักพี่ ผมตามใจพี่ ผมทนุถนอมพี่ ตั้งเท่าไหร่ ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้"

"ยง.....ขอโทษ"

"ผมไม่อยากได้คำขอโทษ!!" ยงฮวาโมโหจนเสียสติไปแล้ว ร่างสูงบีบไหล่จียงแน่นขึ้นอีกแล้วกัดฟันพูดเสียงน่ากลัว


"ผมรักพี่มาก ผมตายแทนพี่ได้พี่รู้มั้ย? พี่รู้รึเปล่า!!"

สิ้นเสียงคำนั้นยงฮวาเปลี่ยนมาบีบคางคนตรงหน้าให้จ้องมามองที่เขา ให้จียงได้รู้ เขาเองก็มีน้ำตา

คนโง่จองยงฮวา ...... มันก็มีหัวใจ....


"อย่าก้มหน้า มองมาที่ผม เห็นรึเปล่า ผมก็เสียใจเป็น..."

จียงทำอะไรไม่ได้ น้ำตาเขาไหลออกมา ไม่มีแม้แต่เสียงจะตอบ


"อย่าคิดว่าพี่จะได้ไปเสพสุขกับมัน เพราะผมจะไม่มีวันให้พี่ไป"

ห้องทั้งห้องเงียบกริบ ก่อนที่เสียงยงฮวาจะดังขึ้นอีกครั้ง

"จำเอาไว้ให้ดี ถ้าผมไม่ได้ ใครก็ไม่ได้ !" ร่างสูงเค้นเสียงรอดไรฟันอย่างน่ากลัว 

จียงทำอะไรไม่ได้ ขัดขืนไม่ได้ คนผิดคือเขาเอง  ผิดที่ทำร้ายคนใจดีจองยงฮวาจนเป็นแบบนี้

ผิดที่เขาเอง....

"เพราะพี่เป็นของผมคนเดียว พี่จียง..."



ร่างสูงปล่อยมืออย่างแผ่วเบา แล้วใช้นิ้วปาดน้ำตาให้จียงอย่างอ่อนโยน

แต่คำพูดที่พูดออกมา ช่างตรงกันข้าม


"ถ้าพี่คิดจะกลับไปหามัน ผมจะฆ่าตัวตาย ..."

"!!!" สายตาจียงฉายแววตกใจ นี่มัน ..... มากไปแล้ว....

"เอาให้พี่สำนึกผิดไปตลอดชีวิต ว่าสาเหตุที่ผมตายก็คือพี่....ดีมั้ย?"  ยงฮวาพูดพลางยิ้มอย่างเคย แต่ตอนนี้จียงไม่ชอบรอยยิ้มของคนตรงหน้าเลยสักนิด

"หรือว่า เราสองคนจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แล้วคนที่ตายกลายเป็นชเวซึงฮยอนดีนะ ?"


"..."


"หรือว่า หมอนั่นไม่ตาย แต่ผมกับพี่จะตายไปด้วยกันอย่างมีความสุข ...ในห้องนี้"

"...."  จียงน้ำตาไหลอีกรอบ  ....ยงฮวา   ได้โปรด....



"ทางเลือกไหนก็ตายทั้งนั้นเลย ฮ่าฮ่าฮ่า  แต่ถ้าพี่เลือกจะอยู่กับผมเหมือนเมื่อก่อน ประเด็นมีคนตายจะตกไปทันทีเลย คิดว่าไงครับ?"


"ยง .... ฉัน...."

"พี่ตกลงแล้ว"  ยงฮวาไม่สนใจ เขาพูดเองเออเองทุกอย่าง รู้ดีว่าจียงไม่มีทางปฏิเสธเขาได้


...แค่ขู่กันนิดหน่อย ง่ายนิดเดียว


...แต่ถ้าจะทำจริงๆ  เขาก็พร้อมจะทำมันเสมอ....



"เด็กหนีออกจากบ้าน ยอมกลับมาบ้านอย่างซมซานเพราะไร้ที่ไป...คิก"


"ได้โปรด ยงฮวา"  จียงว่าเสียงแผ่ว ยงฮวากำลังทำให้เขากลัว ...จับใจ



"ไอ้โง่จองยงฮวาแสนดีจะไม่มีอีกต่อไปแล้วสำหรับพี่"



"เด้กดื้อแบบนี้ ถ้าไม่ลงโทษก็คงไม่จำ"  ยงฮวาพูดแล้วยิ้มเหี้ยม ก่อนจะถอดเข็มขัดของเขาแล้วมัดมือสองข้างของจียงขึ้นเหนือหัว


ร่างบางขัดขืนไม่ได้ ไม่รู้ยงฮวาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน


เขาทำอะไรไม่ได้สักนิดเลย



ร่างบางหลับตาแน่น...

ไหนว่าจะมาสะสางปัญหา


นี่นายมันตัวสร้างปัญหาของจริง ควอนจียง....


ทำไมกัน.....


"อื้อ... ยง" จียงหวีดเสียงร้องลั่น ยงฮวากดจูบเขารุนแรงจนเจ็บปาก


สมควรแล้วกับความผิดของเขา


มือหนาเริ่มปะป่ายลูบคลำไปทั่ว


ร่างบางหลับตาอีกครั้ง น้ำตาไหลอาบแก้ม




.....



ซึงฮยอน....


ช่วยฉันที .....



"อย่า... ยงฮวา...ได้โปรด..."


จียงออกปากห้าม แต่ร่างกายของเขามันไม่ฟัง

โดนยงฮวาสัมผัสมาเท่าไหร่ กับสัมผัสที่คุ้นเคยแบบนี้

ยากนักที่เขาจะปัดป้อง

ยงฮวารู้ดีว่าจะจัดการกับเขาแบบไหน


"ร้องไห้ทำไมครับ ผมไม่ชอบเลย"  ยงฮวาว่าเสียงเศร้า ก่อนจะลูบผมคนตรงหน้าแผ่วเบา


"ผมเป็นแบบนี้เพราะรักพี่มากไป พี่สมควรได้รับโทษแล้ว"



"อา...อิ๊" จียงพยายามกลั้นเสียงร้อง แต่ยงฮวาหันมามองหน้าเขา แล้วพูดเสียงอ่อน


"ร้องครางเสียงหวานๆแบบแต่ก่อนสิครับ แบบนั้นจะดีกว่านะ..."


หมดหนทาง จียงยอมจำนน ร่างสูงตรงหน้าสร้างความสุขให้เขามากเกินไป จนเจ้าตัวร้องลั่น


ร่างกายสุขสม


แต่ในใจเจ็บปวดเจียนตาย



เขากำลังจะตาย.....




"ผมจะเอาให้พี่ขาดใจตายคาอกเลยดีมั้ย ?"





.......................................to be con


รอบนี้มาเต็มมมมม

เซอร์วิสกันสุดๆไปเลย คือพิมพ์มาราธอนมาก อ๊ากกกกกกก

พี่โป้ไปไหน มาช่วยน้องจีก่อนนนนนน


//พาร์ทนี้คืออิยงสติแตกไปแล้ว มันบ้า อย่าได้แคร์ //อ่าว

อย่าตบตีเค้านะ!!! //วิ่งหนี


จะหน้าด้านมั้ยถ้าจะขอเม้น ???

เค้าอยากรู้ว่า ชอบมั้ย อยากได้แบบไหน อะไรยังไง พิมพ์ผิดรึเปล่าไรงี้

แต่จะให้เปลี่ยนพล็อตคงไม่ได้อ่ะ เพราะมันมาแบบเน้ชะเอิงเอยยยยย

เค้าลี้ละ  เจอกันตอนหน้าค่า >______<