[Fic Bigbang]..The Synchronize

ลำดับตอนที่ #13 : :EP: 12 What is right ? (100%)

 EP: 12 What's right ?


ร่างบางยิ้มเยาะกับคำพูดของซึงฮยอน

มือเล็กเลื่อนลงหมิ่นเหม่ที่ขอบเคลวิน ไคลล์สีขาว

พร้อมกับเสียงที่ยั่วยุ


"แล้วไอ้นี่ต้องถอดรึเปล่า..."



ซึงฮยอนไม่ตอบด้วยน้ำเสียง แต่กลับเป็นการกระทำ

ร่างเล็กที่ดูขุ่นเคืองอยู่ก่อนในตอนแรกเริ่มจะเล่นไปตามอารมณ์ของอีกฝ่าย ทำเอาซึงฮยอนพอใจอยู่ไม่น้อย


"นายก็ต้องถอด"

จียงว่าแล้วเอื้อมมือขึ้นไปกระชากเสื้อซึงฮยอน ร่างสูงผละตัวออกแล้วถอดเสื้อออกอย่างไม่ระวัง

แรงจากจียงแค่เพียงเบาๆกลับทำให้ร่างสูงตรงหน้าเมื่อกี้ลงไปนอนอยู่ที่พื้น

จียงก้มลงมองคนบนพื้นก่อนที่จะลงไปนั่งคร่ิอม





"วันนี้นายต้องให้เกียรติคนอยู่บนนะ... หือ???"


ไม่มีเสียงตอบรับ 


....ก็แค่รอยยิ้มที่มุมปาก









........................................................







"วันนี้ขึ้นกี่โมงอ่ะ สี่ทุ่มป่ะ" ยงฮวาหันไปถามมินฮยอกที่นั่งหมุนไม้กลองเล่นอยู่ข้างๆ


"ฮะ สมองพี่รวนป่ะเนี่ย ห้าทุ่มครึ่งโน่น" น้องเล็กของวงตอบกลับเสียงกวน

"เออ ไอ้เวรนี่ อยู่ดีไม่ว่าดี อยากชิมตีนซะแล้ว" คนเป็นพี่ยกมือขึ้นขู่ทำเอามือกลองตั้งการ์ดแทบไม่ทัน


"ชิส์" ก่อนจะเอามือลงอย่างสงสารแล้วกดโทรศัพท์ยิกๆๆ





ตรู๊ดดดดดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด




....เลขหมายที่ท่านเรียก...


วาง... โทรใหม่



ตรู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดดดดดดด



เลขหมายที่ท่านเรียก .....



"อะไรเนี่ยๆๆๆ ทำไมพี่จียงไม่รับสายอ่ะ"

ร่างสูงโวยวายอยู่กับตัวเอง

"แอบหลับอีกล่ะสิ ...."








.............................................


เคยบอกรึเปล่า


อาการที่เขามักจะคอยสังเกตจียงอยู่ตลอดเวลา


จียงชอบกัดปากจนมันแดงช้ำไปหมด


ให้ตาย....


คำเดียวสั้นๆเลย


บอกตามตรงว่าเขาแทบไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด


เขาทำของเขาอยู่คนเดียว


ควอนจียงที่ตั้งหน้าตั้งตาขย่ม...


มองมุมนี้แล้วท่ากัดปากนี่มันเซ็กซี่ชะมัด...


"อะ..."


จียงร้องเบาๆ แค่เบาๆ


ซึงฮยอนเอื้อมมือไปจะจับตัวร่างบาง จียงปัดมือเขาทิ้ง


"ฉันทำของฉันเองได้..."


อือ.... งั้นก็ทำต่อไปละกัน...








จียงกับอาการหอบยาว ท่าทางเหมือนคนหมดแรง

ตัวบางๆขาวๆนั่นยังคงนั่งอยู่บนตัวซึงฮยอน

ร่างสูงถือโอกาสจียงเผลอลุกพรวดขึ้นมา 

คนตัวเล็กตกใจมากจนรีบคว้าคอของซึงฮยอนเอาไว้

"อะ ไอ้บ้า ลุกขึ้นมาทำไม.."

"ก็นายไม่ได้บอกนี่ว่าไม่ให้ลุก"

"..."

"เหนื่อยรึเปล่า?"

"อือ... "




"งั้นเปลี่ยนที่"

ซึงฮยอนว่าจบ เค้าลุกขึ้นพร้อมกับยกตัวจียงขึ้นไปพร้อมกัน



ประตูห้องนอนเปิดอีกครั้ง แล้วปิดลงอย่างแผ่วเบา














ซึงฮยอนลืมตาขึ้นมาพลางกระพริบตาให้ชินกับแสงไฟ

จียงยังคงนอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขา

ร่างสูงรั้งตัวจียงเข้ามาใกล้ๆแล้วกอดแน่น ก่อน กดจูบเบาๆลงไปที่ขมับ ...


จียงเวลานอนนี่ไร้พิษสงชะมัด


... ถ้าเป็นงี้ต่อไปเรื่อยๆก็คงดี ...








Rrrrrrr



เสียงโทรศัพท์ของร่างบางดังขึ้น

ซึงฮยอนไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมันนัก

เขายังจำได้ว่าจียงไม่ชอบให้ใครไปยุ่งกับโทรศัพท์ ดังนั้นเลยปล่อยให้มันดังต่อไป



คนตัวโตขมวดคิ้วอีกครั้ง

โทรศัพท์เจ้ากรรมยังคงดังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ดับแล้วก็ดังใหม่ เป้นอย่างนี้อยู่ 5-6 รอบ

หรือคนโทรจะมีธุระด่วน?


ร่างสูงตัดสินใยันตัวเองขึ้นจากที่นอนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอ ใครมันโทรเข้ามานักหนา




ให้ตาย เขาไม่น่าหวังดีเลย...





ไอ้ตัวหนังสือที่มันขึ้นอยู่บนหน้าจอทัชโฟนของจียงทำเอาเขาอยากจะปามันทิ้งไปไกลๆ




"จองยงฮวา"





รู้สึกจู่ๆก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมาซะเฉยๆ ร่างสูงกดรับแล้วเอาโทรศพท์ขึ้นมาแนบหู


//พี่จียง ใกล้จะได้เวลาแล้วนะ ทำไมยังไม่มา~//


"..."


//พี่จียง ตื่นได้แล้วน่า สัญญากันไว้แล้วไม่ใช่หรอออออ//

เสียงสดใสของยงฮวายังดังตามสายมาเรื่อยๆ


ร่างสูงหน้านิ่งใช้ความคิด แล้วพูดตอบไปเสียงเย็น



"จียงยังไม่ตื่น"



//...//


เสียงปลายสายเงียบไปเสียดื้อๆ ซึงฮยอนเดาเอาว่าคนปลายสายกำลังต้องตกใจอย่างมาก


//นาย...//


"ไว้จียงตื่นแล้วจะบอกให้ สวัสดี"

ส้นคำสุดท้าย ซึงฮยอนกดตัดสาย เขายังไม่ทันวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม เสียงเล็กกลับขัดขึ้นมา


"ใครโทรมา?"

จียงถามเขาทั้งที่ยังไม่ลืมตา

ร่างสูงไม่ตอบ เขายังคงเงียบ จนจียงเองต้องลุกขึ้นมาเองแล้วคว้าทัชโฟนของเขามาดู





คนตัวเล็กตกใจอยู่ไม่น้อย เขามองหน้าซึงฮยอนอบ่างเอาเรื่องก่อนที่จะพูดเสียงเจือโมโห

"บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับของๆฉัน?"


"เฮอะ ถ้าฉันไม่รับ .. ก็คงไม่รู้"


"อะไร?" 


"นายยังไม่เลิกกับไอ้เวรหน้าจืดนั่น"


"เฮ้ อย่ามาหาเรื่องกันนะ !" จียงเริ่มขึ้นเสียง หลังจากได้ยินคำพูดเสียดสี


ซึงฮยอนมองจียงอย่างน่ากลัว ก่อนจะโยนโทรศัพท์เขาลงตรงหน้าจียง


"ฉันให้เวลานาย .. โทรไปบอกเลิกมันซะ ... เดี๋ยวนี้"


"นายมันไร้เหตุผล"


ซึงฮยอนเค่นยิ้มแปลกๆ ก่อนที่จะพูดกับจียงเสียงแข็ง


"หรือจะให้ฉันโทรเอง?"

ร่างสูงดึงโทรศัพท์ออกจากมือของจียงแล้วกดโทรออกเบอร์โทรเข้าล่าสุด 

จียงโวยวายแล้วหาทางแย่งมันคืนมา

ซึงฮยอนเดินหนีจียงในขณะที่เสียงรอสายดังขึ้นเรื่อยๆ

ร่างบางยังคงตามมาอย่างไม่ลดละ ซึงฮยอนหันมาผลักจียงเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูขัง

//ครับ .. พี่จียง//


"ฮัลโหล"



"ชเวซึงฮยอนหยุดเดี๋ยวนี้นะ !!!!!" ร่างบางตะโกนออกมาจากในห้องน้ำ เขาออกมาไม่ได้เพราะซึงฮยอนนั่งพิงประตูเอาไว้


// ทำไมนายถึง...//


"ฉันเพิ่งคุยกับจียงเมื่อกี้ เจ้าตัวเขาบอกว่าถ้าพูดเองคงจะทำให้นายลำบากใจ"


//หมายความว่า่ไง...//


"บ้าเอ๊ย บอกให้หยุดไงวะ!" จียงยังคงทุบประตูเสียงดัง แต่ซึงฮยอนไม่สนใจเลยซักนิด


"หยุดตามจียงสักที เขารำคาญ และก็อยากจะเลิกติดต่อกับนาย"

//...//


"ชัดมั้ย?"


เหมือนขาจียงเริ่มไม่มีแรง เขาท้อเมื่อได้ยินซึงฮยอนพูดประโยคทำร้ายจิตใจนั่นใส่ยงฮวา

ขาเรียวทรุดลงไปนั่งกับพื้นห้องน้ำ ตอนนี้จียงพูดอะไรไม่ออกทั้งนั้น...


//ถ้าพี่จียงไม่พูดด้วยตัวเอง ฉันก็ไม่เื่ชื่อหรอกว้อย ไอ้เวรเอ๊ย!!// ยงฮวาขึ้นเสียงด่า

"ก็ตามใจ แต่นายก็ไม่ได้เจอจียงนานแล้วใช่มั้ยล่ะ ไม่คิดหรอว่าเขากำลังหนี ไอ้เด็กโง่"

พูดจบประโยครุนแรงอีกครั้ง ร่างสูงตัดสายทิ้งแล้วเขวี้ยงโทรศัพท์ลงพื้นเสียงดัง

ประตูห้องน้ำเปิดออก กับควอนจียงที่หน้าตาเหม่อลอย


"คนสารเลว" จียงเปิดปากด่า


"อยากให้เลวกว่านี้มั้ยล่ะ? มานี่!!" ซึงฮยอนว่าแล้วออกแรงดึงแขนเล็กของจียง

ร่างบางยังคงดิ้นและสะบัดมือทิ้ง

ซึงฮยอนยื่นมือไปจะแตะคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่แค่เพียงนิดเดียว ..



ฟึ่บ !! เสียงกระชากมือดังขึ้นทันทีที่โดนแตะเพียงเล็กน้อยตามมาด้วยเสียงด่าทอที่ดังไปถึงก้นบึ้งจิตใจของใครบางคน



"เลิกทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของซักที !!"


"..."


"มันน่ารำคาญ ... รู้ไหม?"



"แล้ว?"

ซึงฮยอนทำหน้าตาย แล้วไง? พูดไปแล้วมีอะไรดีขึ้น? ทำงี้ไปแล้วได้อะไร?

ทำไมจียงชอบทำอะไรที่มันไร้ประโยชน์?

แล้วยังไงต่อ พูดมาแค่นี้ต้องการจะให้เขาพูดอะไรต่อ?


ควอนจียงยังคงเป็นคนที่ขาดการไตร่ตรองเสมอ ...


ควอนจียงยังคงเป็นคนที่ชอบทำร้ายคนอื่นทางสีหน้าและคำพูด...


ควอนจียงก็คือควอนจียง...


"ถ้าฉันไม่ได้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้"


... มองทำไม ... หมายถึงนายนั่นแหละ ... ควอนจียง


"เลิกงี่เง่าซักที" จียงด่าเขาด้วยสีหน้านิ่ง 


"ทำแบบนี้ไปแล้วมันได้อะไร อะไรที่มันเป็นไปไม่ได้มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ นายมันโง่!!"

เห็นมั้ย ... จียงด่าคนอื่นให้เสียความรู้สึกอีกแล้ว...


"ทุกอย่างมันกำลังจะดี นายทำมันพังหมด พอซักทีชเวซึงฮยอน นายไม่ใช่เด็กๆนะจะได้ทำตัวไร้สาระแบบนี้ได้ทุกวัน"

"ฉัน หมด ความ อด ทน แล้ว" จียงพูดจบ ร่างบางหันหลังหนี

ร่างสูงเกีี่ยวแขนจียงแล้วดึงกลับมา


"..."


"เลิกคิดว่าฉันจะอยู่กับนายเถอะ"

"ไร้เหตุผล ไร้สามัญสำนึก นั่นแหละคือนาย"





"นายก็เหมือนกัน"

ชเวซึงฮยอนเปิดปากพูด จียงคงไม่คิดจะด่าทอเขาต่อไปเรื่อยๆ

"ไร้เหตุผล"  มือใหญ่บีบแขนขาวแน่นขึ้น


"ไร้สามัญสำนึก" แน่นขึ้น....



"คือนาย"  จนมันเป็นรอย...





"เลิกทำตัวแบบนี้ซักที"

"เล่นตัวเป็นผู้หญิง ... สักวันจะตกม้าตาย..."



เสียงทุ้มพูดออกมาจนจบ



จียงยังคงหันหลังให้เขา



เรียวตาสวยหลับลง


น้ำตากำลังไหลออกมา ....


......................to be con



คู่เหล้า ใกล้มาละ เรื่องของเรื่องคือ ยังไม่ทำธีมและแบนเนอร์เลย ทำไงดี...