นายบ้า ซ่าส์กับยัยคิดมาก

ลำดับตอนที่ #2 : *2

มาถึงวิชาที่สอง วิชาวิทยาศาสตร์ที่ฮิลมักจะได้รับคำชมจากครูประจำวิชาอยู่เสมอว่า ตั้งใจเรียน และขยันทำงานส่งในขณะที่วิชาอื่นๆฮิลและเพื่อนๆของมักจะโดนตำหนิเป็นประจำ  "เอ่อ ฮิลช่วยอธิบายข้อ18 ให้เราฟังหน่อยสิมันงงน่ะ" นิดถามด้วยความสงสัย "ไหนๆข้อ18 ถามว่าอะไรน่ะ ก๊าซอะไรเนี่ยหรอ" ในวิชานี้มักมีคนเดินมาถามคำตอบให้บางข้อจากฮิลเป็นประจำ และเมื่อหมดคาบ คุณครูก็พูดว่า "ชั่วโมงหน้ามีเทส นะจ๊ะ ทุกๆคนเตรียมอ่านหนังสือมาด้วยล่ะ" "เฮ้อ พักแล้ว" ฮิลแหงนหน้ามองเพดานอย่างเหนื่อยอ่อน " เอ่อ ฮิลเรื่องเมื่อเช้ามันเป็นยังไงหรอ" พี เดินเข้ามาจากห้อง2ถามด้วยความอยากรู้ "เป็นความจริงหรอ ที่เค้าพูดกันว่าฮิลกับเอมม่าเป็นแฟนกัน" "เดินเข้าโรงเรียนพร้อมกันจริงๆหรอฮิล" "แล้วจูงมือกันเข้าโรงเรียนด้วยหรอ" "แล้ว..." พียังพูดไม่ทันจบ ฮิลก็พูดขึ้นว่า " โว้ยย ถามทีละคำถามได้มั้ย  เรางงไปหมดแล้ว และเราก็ไม่ได้เป็นแฟนกับเอมม่าด้วย แกเป็นบ้าอะไรวะถึงมาถามเราแบบนี้ เราไม่ชอบ เข้าใจมั้ย?????" ฮิลระเบิดออกมาด้วยความโมโหในขณะที่พีเริ่มน้ำตาคลอ ด้วยความตกใจ  "เอ่อ พี ออกไปก่อนเถอะ ไอ้ฮิลมันกำลังโมโห" กิวพูดขึ้น "เดี๋ยวเราอธิบายให้ฟังเอง"นพบอกกับพี ทำให้พียอมเดินออกมาพลางหันไปมองหน้าฮิลอีกที พอออกมาหน้าห้อง นพก็อธิบายเรื่องทั้งหมดให้พีเข้าใจและบอกพีว่าเดี๋ยวฮิลอารมณ์ดีขึ้นค่อยเดินเข้ามาคุยกับฮิลอีกที  ในขณะที่กิวพยายามบอกให้ฮิลใจเย็นลง เอมม่าและเพื่อนๆได้เดินเข้ามาในห้องของฮิล  เปิ้ลซึ่งไม่ค่อยชอบฮิลอยู่เดินผ่านมาก็พูดขึ้นว่า "มัวแต่เก๊กอยู่นั่นแหละ ทำคนอื่นร้องไห้แล้วยังไม่ไปขอโทดอีก" เตยซึ่งเป็นเพื่อนของเอมม่าก็พูดผสมโรงกับเปิ้ลเข้าไปอีก "แกก็ไม่ได้เท่อะไรเลย ดำก็ดำมัวแต่ทำเก๊ก หน้าตาก็เห่ย แถมยังนิสัยไม่ดีอีก" พอได้ยินเตยพูดจบ ฮิลก็เดินออกไปทันทีด้วยความโกรธจัดแต่ไม่รู้จะทำยังไง "เฮ้ย ฮิลจะไปไหนน่ะ รอด้วยดิวะ"นพพูดแล้วก็วิ่งตามไป เอมม่าก็ถามกิวและกิ่งว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น และทั้งสองก็เล่าเรื่องให้ฟัง เอมม่าจึงหันมาโวยใส่เพื่อนทั้งสองที่รออยู่ข้างนอกทันทีว่า  ฮิลเครียดมากเรื่องที่คนอื่นเข้าใจว่าเอมม่ากับฮิลเป็นแฟนกัน เปิ้ลกับเตยยังไปว่าฮิลแบบนั้นอีก ทำให้เพื่อนทั้งสองถามขึ้นว่า "แล้วทำไมเอมม่าต้องแก้ตัวแทนมันด้วย  หรือว่าชอบมันขึ้นมาจริงๆ" เปิ้ลถามขึ้นเพราะเห็นความเปลี่ยนไปของเพื่อนตั้งแต่เช้า "จะบ้าเหรอ เราไม่ได้ชอบฮิล" เอมม่ารีบปฎิเสธแต่มันสายไปแล้วเพราะทั้งเปิ้ลและเตยต่างก็สังเกตเห็นว่าเอมม่ากำลังอาย "จะได้เวลาเรียนแล้วไปกันเถอะ ไม่อยากเข้าสาย" เตยรีบตัดบทเพื่อไม่ให้เอมม่าสงสัย ในห้องเรียนวิชาคณิตศาสตร์  ในความคิดของเอมม่า ทำไมเราต้องไปแก้ตัวแทนฮิลด้วยนะ  ไม่หรอกน่าแค่อธิบายไม่ให้เพื่อนเข้าใจผิดกันก็เท่านั้นเอง  ป้าห้อย(ตามฉายาที่ทุกคนในระดับตั้งให้)ก็ถามขึ้นว่า " อริสรา  ข้อ16 คำตอบว่าอะไร อริสรา นี่ยัยอริสราเธอฟังชั้นอยู่รึเปล่า" "เอมม่าๆ ครูถามน่ะตอบคำถามสิ" หนึ่งกระซิบเบาๆ "คะ ครูถามว่าอะไรคะ อ๋อๆข้อ15 ตอบ85 ค่ะ" เอมม่ายรีบตอบ "ชั้นถามเธอข้อ 16 ไม่ใช่ข้อ15 วันนี้เธอดูเหม่อๆนะอริสรา" ป้าห้อยตำหนิ "ขอโทษค่ะ ข้อ16 ตอบ30 ค่ะ" เอมม่าอายมากจึงรีบตอบแล้วนั่งลงอย่างรวดเร็ว เออเอยจึงถามว่า "เป็นอะไรไปน่ะเอมม่า เห็นนั่งเหม่อตั้งแต่คาบที่แล้วแล้ว" "เปล่าหรอก ก็สบายดีน่ะ ไม่เป็นไรๆ" เอมม่าตอบไปเหม่อไปเออเอยจึงหันไปถามเปิ้ลแทน "เอมม่าเป็นอะไรน่ะ" "ก็เรื่องวันนี้ไง  เรื่องฮิลน่ะ" เปิ้ลตอบ แล้วทั้งหมดก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียน(ที่เรียนเพราะว่ากลุ่มของเอมม่าเป็นเด็กเรียนและเรียบร้อยทำให้สอบได้เป็นอันดับต้นๆของห้องเสมอ พอถึงเวลาพักกลางวัน ในโต๊ะของเอมม่า "นี่ บิวรู้มั้ยวันนี้เอมม่าโดดเรียนแหละ" เตยพูดกับบิวซึ่งเป็นคนที่เรียบร้อยที่สุดในกลุ่มของเอมม่า "จริงเหรอ เอมม่าวันนี้โดดเรียนจริงๆเหรอ" บิวถามขึ้นด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะหนีเรียน