นายบ้า ซ่าส์กับยัยคิดมาก

ลำดับตอนที่ #1 : *1

"ดูสิ พี่ฮิลมากับใครน่ะ" เสียงกระซิบกระซาบเริ่มมีมากขึ้น เมื่อฮิลและเอมม่าเดินเข้าโรงเรียนมา "นี่ คนเค้ามองเราทั้งโรงเรียนแล้วนะ " เอมม่าพูดขึ้นด้วยความอาย "ทำไมเธอไปฆ่าคนตายหรอถึงต้องอายน่ะ" ฮิลพูดขึ้นอย่างหน้าตาเฉย "งั้นตามมานี่สิ" พูดจบก็เดินนำเอมม่าไป(แหม เอาแต่ใจจริงๆเลย )  "นี่   ไปไหนอ่ะ"เอมม่าพูดขึ้น "เอาเหอะน่า เดินตามมา"ฮิลเริ่มพูดอย่างไม่สบอารมณ์  เมื่อมาถึงชั้นเรียน ก็เสียงกระซิบดังขึ้นอีกในหลายๆ พอฮิลมาส่งเอมม่าที่ห้องแล้วก็กลับ เปิ้ลซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับเอมม่าก็ถามขึ้นทันทีว่า "มากับไอ้นี่ได้ไงน่ะ รู้มั้ยว่าเขาลือเรื่องแกกันทั้งโรงเรียนแล้ว" เอมม่าจึงเล่าให้เพื่อนของเธอฟังว่า เมื่อเช้าเดินออกจากบ้านมาพอดีรถของฮิลขับผ่าน จึงชวนขึ้นรถมาด้วย >>>ทางด้านของฮิล พอได้มานั่งเก้าอี้ก็มีเพื่อนเข้ามารุมถามกันใหญ่ จนฮิลรำคาญเลยบอกกิวและกิ่งว่า วิชาแรกจะไม่เข้าเรียน ให้จดให้ด้วย เพราะขี้เกียจตอบคำถามไอ้พวกนั่น แล้วก็เดินออกจากห้องไป จึงสวนทางกับน้องเกดซึ่งกำลังจะมาถามฮิลเรื่องเมื่อเช้าพอดี เกดจึงเดินเข้ามาถามกิวและกิ่งแทนว่า "พี่ฮิลเค้าเป็นอะไรคะ" กิวก็พูดขึ้นว่า "เกดรู้เรื่องเมื่อเช้ารึเปล่า" "รู้ค่ะ แล้วมันเป็นอย่างนั้นจริงๆหรอคะ"เกดถามขึ้นมาด้วยความสงสัย "ไอ้ที่เกดพูดมันหมายความว่ายังไงหรอ" กิ่งที่ฟังอยู่นานแล้วก็ถามขึ้นมา "ก็มีคนบอกว่าพี่ฮิลกับพี่คนนั้นเป็นแฟนกัน!!!" "อะไรนะ" ทั้งกิวและกิ่งก็อุทานขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจ " ไอ้ฮิลเนี่ยนะเป็นแฟนกับเอมม่า" กิวพูดขึ้น "เป็นไปไม่ได้หรอก ฮิลมันเคยบอกว่ามันมีคนที่มันชอบแล้ว พี่ว่าคงไม่ใช่เอมม่าหรอก" กิ่งพูดขึ้น(หารู้ไม่ว่าฮิลมันชอบเอมม่ามานานแล้ว) แล้วเกดก็เดินกลับห้องของตนไป ในขณะที่ฮิลกำลังนั่นเหม่ออยู่ที่บ่อปลาหลังโรงเรียน เอมม่าก็เดินเข้ามาอย่างเหนื่อยอ่อน(ตอบคำถามจนเมื่อยเลยตั้งแต่รุ่นน้องยันรุ่นพี่)  เอ๊ะ!นั่น ฮิลหนิ ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวนะ ปกติจะมีทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องมาล้อมหน้าล้อมหลัง  เอมม่ากรุ่นคิดอยู่ในใจ ในขณะที่เสียงโทรศัพมือถือของฮิลดังขึ้น "ฮัลโหล" เสียงทุ้มต่ำของฮิลพูดขึ้น "ขี้เกียจเข้าว่ะ  อยู่ไหนวะนพ" เอมม่ายืนฟังการสนทนาอยู่ครู่นึงจนพอรู้ว่าที่ฮิลไม่ยอมเข้าเรียนก็เป็นเพราะเรื่องเมื่อเช้านี่เอง พอฮิลพูดโทรศัพท์จบ เอมม่าจึงเดินไปถามว่า "ทำไมไม่เข้าห้องเรียนล่ะ  วิชาแรกวิชาของป้าห้อย(วิชาคนิด)ไม่ใช่หรอ?" "รู้ได้ไง" ฮิลถามขึ้นด้วยความสงสัย  "เราไม่ได้ตีกรอบให้ชีวิตตัวเองเหมือนแกหนิ เราก็มีเพื่อนอยู่ห้องแกตั้งหลายคน" เอมม่าพูดขึ้น  "หมายความว่าไงหรอที่ว่าเราตีกรอบให้ตัวเอง" ฮิลพูดขึ้นด้วยความโมโห "อ้าว ! พูดแค่ว่าตีกรอบก็โกรธและ แล้วที่เมื่อเช้าแกก็ทำเราต้องมานั่งตอบคำถามบ้าๆบอๆแต่เช้าล่ะ ทำไมเราไม่โกรธบ้างล่ะ" เอมม่าพูดขึ้นด้วยความโมโห "ขอโทษ ก็ใครจะไปรู้ล่ะ กะแค่เดินเข้าโรงเรียนพร้อมกันก็เอาไปลือกันแล้วน่ะ" ฮิลพูดขึ้นทั้งๆที่ในใจก็รู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็ไม่รู้ว่าอธิบายยังไง "งั้นตามมานี่ดิ" พูดจบก้อเดินลากเอมม่าไป "นี่ๆจะ ไปไหนน่ะ บอกกันก่อนสิไม่ใช่......" เอมม่าพูดขึ้นขณะที่ฮิลกำลังลากเธอไป  "เหอะน่าอยู่เฉยๆเหอะเดี๋ยวก็จะเจ็บตัวเปล่าๆ" แล้วฮิลก็พาเอมม่ามาที่แห่งหนึ่ง  ซึ่งเป็นที่ๆเอมม่าก็ไม่รู้มาก่อนเหมือนว่าในโรงเรียนจะมีที่แบบนี้ด้วย "ไม่เคยมาล่ะสิ  พามาฐานลับกลุ่มเราเชียวนะ" ฮิลพูดขึ้นอย่างภูมิใจเมื่อเห็นว่าเอมม่ามองรอบๆตัวด้วยความประหลาดใจ "ก็ไม่เคยเห็นว่ามีที่แบบนี้ในโรงเรียนหนิ แล้วแกมาบ่อยเหรอ" เอมม่าถามขึ้น " อือ เวลาไม่อยากเรียนก็หนีมาหลบนี่ล่ะ"ฮิลตอบด้วยน้ำเสียงเนือยๆ แล้วเสียงโทรศัพท์ของฮิลก็ดังขึ้น "หิวรึป่าวอ่ะ เดี๋ยวเราจะฝากนพมันซื้อของเข้ามาให้" ฮิลถามขึ้น เพราะนพโทรมาว่ายังไม่เข้าโรงเรียน "เพื่อนแกยังไม่เข้าโรงเรียนเหรอ" เอมม่าถาม "อือ งั้นเดี๋ยวเธอกินแซนวิสก็แล้วกันนะ ขี้เกียดโทรไปบอกนพใหม่ " "อื้อ" เอมม่าตอบด้วยความหิวเพราะเธอกะว่าจะมากินข้าวที่โรงเรียนแต่ปรากฎว่าเธอโดนเพื่อนๆถามจนถึงเวลาเข้าเรียนเลยไม่ได้กินข้าวอย่างที่เธอตั้งใจไว้  เวลาผ่านไปครู่หนึ่งฮิลเดินกลับมาพร้อมขนมต่างๆ "อ้าว กินสินั่งมองอยู่ได้ เดี๋ยวมันก็หมดก่อนหรอก" พูดจบก็ยื่นแซนวิสไส้แฮมชีสให้ "เนี่ยของโปรดเลยนะ อ่ะให้เป็นการชดเชยที่ทำให้ต้องมาตอบคำถามเพื่อนๆแทนเรา" ฮิลพูดขึ้น "นี่     ชอบกินไส้แฮมชีสเหรอ ปกติสั่งแต่เบคอนหนิ" เอมม่าพูดขึ้น "เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ" ฮิลที่ไม่ได้สนใจฟังอะไรเพราะกำลังง่วนอยู่กับการกิน "เปล่าๆ นี่รีบกินสิเดี๋ยวจะเข้าห้องเรียนช้า" เอมม่าพูดขึ้นเพราะมันใกล้จะหมดเวลาของวิชาแรก "วันนี้เธอเลยต้องโดดเรียนเลย  ขอโทดด้วยนะ  งั้นวันพรุ่งนี้รีบๆตื่นล่ะ  เราจะพาไปกินข้าวที่อร่อยที่สุด เพื่อเป็นการชดเชยที่เราทำให้เธอเสียเวลาเรียนไปคาบนึง" "แล้วนั่นจะไปไหนน่ะ" "ก็เข้าเรียนไง วิชาต่อไปวิชาโปรดเรา" ฮิลพูดจบก็วิ่งออกไป