ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Ina : lovely forever น่ารักแบบนี้ จะไม่รักได้ยังไง

    ลำดับตอนที่ #5 : 2:วุ่นวาย

    • อัปเดตล่าสุด 2 พ.ย. 54


         ขณะนี้นากูโมะและซูซูโนะกำลังเดินมายังบ้านหลังหนึ่ง ทำไมที่มาบ้านหลังนี้น่ะเหรอ เพราะเห็นยามิจังเดินเข้ามายังไงล่ะ แต่บ้านนี้มันคุ้นๆนะเหมือนบ้านใครสักคน ใครนะนึกไม่ออก แต่พวกเขาก็ตัดสินใจเดินเข้าไปโดยไม่ลังเล
         "ยินดีต้อนรับ นากูโมะคุง ซูซูโนะคุง" ฟุบุคิ ชีโร่ เด็กหนุ่มน่าหวานต้อนรับทั้งสองอย่างเป็นมิตร
         "อืม~ ยามิจังอยู่ไหน แล้วนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" นากูโมะถามด้วยความตกใจ
         "ยามิจังอยู่ข้างใน แต่ที่นี่บ้านฉันแล้วนายจะให้พวกฉันไปอยู่ที่ไหน!" ฟุบุคิ อาสึยะ โวยใส่นากูโมะ
         "อ๊ะ!หรอ" ไม่น่าบ้านคุ้นๆ
         "เข้ามาก่อนสิ ทั้งสองคน" ชีโร่พาทั้งสองเข้าบ้าน
         ณ จุดนี้ทุกคนก็มารวมตัวที่ห้องรับแขก ของบ้านฟุบูคิ
         "พวกนายมีอะไรหรอ" ยามิเริ่มเปิดประเด็น
         "พวกเรามาหายา..." ซูซูโนะถูกนากูโมะปิดปากเอาไว้
         "ยา..." ยามิทวนอีกครั้ง
         "ยาหน่ะ ยาแก้ปวดหัว แหะๆ" นากุโมะรีบแก้ตัว แต่ทว่า...
         "ยามิล่ะสิไม่ว่า" อาสึยะที่นั่งเล่นเกมโทรศัพท์อยู่หันมาร่วมวง
         "จะ เจ้าหมาป่า กระหายเลือด แกพูดแบบนั้นได้ไง ฉันมาหายา...จริงๆนะ ก็เจ้าไอติมนี่มันปวดหัวสงสัยกินไอติมมากไป" นากุโมะรีบแก้ตัว
         "หรอ~~" อาสึยะก็ทำหน้ากวนประสาทใส่นากูโมะ เพราะรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง
         แต่คนที่ถูกเอ่ยถึงกับบ่นเบาๆ
         "หืม ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ"ซูซูโนะนั่งทำหน้ามุ่ย
         "..." ยามิเดินมาหาซูซูโนะที่ทำหน้าบุญไม่รับ
         "....!"ซูซูโนะตกใจกับการกระทำของยามิ
         "ซูซูโนะคุงไม่สบายหรอ เดี๋ยวฉันจะดูแลนายเอง" ยามิกอดซูซูโนะอย่างแนบแน่น
         "!!!!"ทุกคนยกเว้ยยามิต่างนิ่งอึ่งกันละนาว
         แววตาสีฟ้า!
         ซูซูโนะมองไปที่ดวงตาที่ก่อนหน้านี้เคยเป็นสีแดง
         "ยะ ยามิ"
         "จำฉันไม่ได้หรอ ฉันหน่ะ คิดสึเนะ ยูคิไง"
         คำพูดสุดประหลาดของยามิ ทำให้ทุกคนต่างนั่งอึ่งอีกรอบ แต่แววตานั้นเริ่มเปลี่ยนสีกลับมาเหมือนเดิม
         "อึ๋ย!" ยามิที่อยู่ในสภาพกอดซูซูโนะแน่น ถอยออกห่างด้วยความตกใจหน้าแดงก่ำ
         "ยูคิ" ยามิตะโกนสุดชิวิต
         "ยะ ยามิ"ซูซูโนะเรียกเธอด้วยความเป็นห่วง
         "อ๊ะ! ขอโทษนะ แต่นั้นไม่ใช่ฉันนะ ไม่ใช่ฉันจริงๆนะ ซูซูโนะ"ยามิพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า
         "อะ อืม"ซูซูโนะที่ยังงงพอๆ กับคนอื่นๆ ก็ยังงงอยู่ดี
         "เกิดอะไรขึ้นหรอ ยามิจัง บอกพวกเรามาก็ได้นะ"ชีโร่ถามด้วยความเป็นห่วง
         "คือ...เรื่องมันมีอยู่ว่า..."
         หลังจากนั้นยามิก็อธิบายเรื่องราวทั้งหมด
         "ไม่เห็นจำได้เลย"ซูซูโนะนั่งเอ๋ออยู่
         "ก็บอกว่านายความจำเสื่อมไง"ยามิตะคอกใส่
         "ไม่น่าล่ะ เห็นน่าเธอครั้งแรกก็คุ้นๆอยู่"ซูซูโนะ
         "แต่ห้ามบอกใครนะเรื่ิองนี้"ยามิกำชับ
         "ไอล์ทราบ!!!"ทุกคน (ติดเชื้อแฮ็ปปี้แล้วไงเรา-D.s.)\


    +++++++++++++++++
    D.s.- ก็ยังสั้นอยู่ เม้นกันหน่อยนะ(ถ้ามีคนอ่าน)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×