[Y]Love at first sight รักมึงว่ะไอ้หวาน[Y]

ลำดับตอนที่ #2 : [Y]Chapter 01[Y]เที่ยว...

เที่ยวสองต่อสอง...

     สองเท้าเดินย่ำเบาๆ เพื่อไม่ให้คนที่มัวแต่เหม่ออยู่เบื้องหน้าได้ยิน เดินเพียงไม่กี่ก้าวก็อยู่ในระยะที่เอื้อมถึง ผู้มาใหม่ไม่รอช้ายื่นแขนทั้งสองข้างโอบกอดคนที่ยืนเหม่ออยู่ก่อน แต่ไม่ทันที่คนที่ยืนอยู่ก่อนจะได้เอ่ยอะไร ปากบางก็ถูกประกบด้วยปากหนาของคนที่กอดตัวเองไว้ ทั้งสองจูบกันเนิ่นนาน แต่ก็ต้องหยุดลงเมื่ออีกฝ่ายเริ่มประท้วงเพราะหายใจไม่ทัน แต่มีหรือที่อีกคนจะปล่อยให้ปากบางที่ชิมกี่ทีก็ไม่เบื่อไว้นาน ริมฝีปากหนากดจูบลงอีกครั้งก่อนจะถอนออก แต่ก็ไม่วายคลอเคลียที่คอของอีกฝ่ายซึ่งทำได้เพียงก้มหน้าซบลงที่อกกว้างอย่างขัดเขินที่จู่ๆ ก็ถูกจูบโดยไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ยอมรับในใจไม่ได้ว่าเป็นจูบที่หอมหวาน และอ่อนโยนจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ดีที่อีกคนช่วยพยุงไม่เช่นนั้นก็คงทรุดอยู่ที่พื้นแข็งๆนี่แล้ว

     หลังจากจูบดูดวิญญาณทั้งสองทำเพียงแค่กอดกันบนฟูกนุ่มๆ มองไปบนท้องฟ้าที่คืนนี้ดวงดาวกระจายเต็มท้องฟ้าซึ่งหาดูได้ยากในกรุงเทพ การดูดาวในกรุงเทพต้องใช้วิสัยทัศน์ในการมองระดับสูงเพราะระหว่างแสงจากหลอดไฟกับแสงดาวไม่ต่างกันเลยยิ่งมีทั้งตึกสูง เสาไฟสูงๆทำให้การดูดาวในกรุงเทพยากยิ่งกว่าการงมเข็มในทะเล

    การที่ทั้งสองกอดกันแบบนี้คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นอะไรกันรวมกับจูบเมื่อครู่ยิ่งชัดในความหมาย ใช่พวกเขาเป็นคู่รักกัน

“อื้ออ อย่าดินี่ระเบียงนะ” เสียงหวานของคนที่ถูกซุกไซร้ที่คอ ท้วงขึ้น

“งั้นเข้าข้างในกัน” เสียงอีกเสียงที่ทุ้มกว่าเปรยขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูยังไงก็เจ้าเล่ห์มากในสายตาคนมองส่วนคนมองก็รับรู้ในความหมายได้โดยไม่ต้องเอ่ยคำใดๆ

     เพียงแค่ลุกขึ้นเดินตามเข้าไปข้างในห้องที่เป็นส่วนของห้องนอน เดินเข้าได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ถูกคนที่แข็งแรงกว่าอุ้ม พร้อมเดินด้วยจังหวะที่ไม่เร่งรีบนักตรงไปที่เตียงที่เขาทั้งสองต้องอาศัยเป็นที่นอนในคืนนี้ แต่จะได้นอนหรือไม่นั้นก็ต้องเดากันเอาเอง

    แสงแดดส่องยามเช้าทำให้ร่างสองร่างที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงรู้สึกตัวแต่ทั้งสองก็เลือกที่จะนอนกอดกันต่อแม้แดดจะเริ่มแรง จนแล้วจนรอดก็ไม่พ้นต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงท้องร้องคนคนตัวเล็กกว่าประท้วงคนตัวโตกว่าทำเพียงยิ้มและหัวเราะน้อยๆ ขณะที่อีกคนหน้าแดงก้มหน้าซุกผ้าห่มผืนหนา

“ไปอาบน้ำนะครับ ‘ปอ’เสร็จแล้วจะได้ลงไปทานข้าวกัน” คนตัวโตบอกกับคนตัวเล็กที่ยังคงซุกหน้าอยู่กับผ้าห่ม

“อืม” คนตัวเล็กที่ถูกเรียกว่า ปอ ส่งเสียงเบาๆพร้อมพยักหน้าแล้วลงจากเตียงใหญ่เดินหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป หลังจากเสียงประตูห้องน้ำปิดไปร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง บิดกายเล็กน้อยก่อนจะเดินไปรื้อ ย้ำว่ารื้อจริงๆ ค้นของในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เพื่อเตรียมเสื้อผ้าให้คนตัวเล็กที่อาบน้ำอยู่

    ชายหนุ่มเลือกเสื้อผ้าไปพร้อมๆกับรอยยิ้มโดยไม่รู้ว่าคนที่เข้าไปอาบน้ำก่อนนั้นเดินออกมาแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะรู้ตัวคนตัวเล็กกว่าที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอว ทำให้เห็นเรือนร่างที่บอบบางกว่าผู้ชายทั่วไปยืนมองอยู่ก็ส่งเสียงหวานขึ้นมาก่อน

“อะตอมครับ ไปอาบน้ำได้แล้วครับ” คนตัวโตที่ถูกเรียกว่าอะตอมเงยหน้าหล่อๆขึ้นสบกับดวงหน้าที่หวานเกินชายหนุ่มทั้งยังร่างที่บอบบางกว่าเขาเยอะนั้นอีก ผิวกายที่ขาวมีหยดน้ำเกาะพราวเห็นแล้วชายหนุ่มแทบกระโจนเข้าใส่ทันทีหากไม่ติดที่เสียงหวานขัดขึ้นมาอีกเสียก่อน

“อย่านะครับอะตอมเมื่อคืนผมก็เหนื่อยมากแล้ว แถมตอนนี้หิวด้วย” ไม่เพียงบอกเท่านั้นแถมด้วยการลูบท้องที่แบนราบเป็นการบอกอีกวิธีหนึ่ง ทำให้อีกคนยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป แต่ก็มิวายขโมยหอมแก้มคนตัวเล็กกว่าไปหนึ่งที

[ปอร์เช่]

   สวัสดีครับผมปอร์เช่ ชื่อหรูมั้ยละ แพงหูดับเลยละยี่ห้อนี้แต่ไอ้หล่อที่อาบน้ำอยู่บ้านมันมีสองคันครับ หึ หึ

   ผมกับอะตอมเป็นแฟนกันครับ ผู้ชายกับผู้ชาย ไม่ต้องตกใจหรอกที่บ้านผมกับบ้านมันรับได้พ่อแม่พวกผมหัวสมัยใหม่ เขาบอกว่าพวกผมไม่ได้ฆ่าใครจะต้องกลัวทำไม ไม่เห็นต้องอาย ยังไงซะผมก็สวยกว่าผู้หญิงอีกหลายคน แม่ผมว่างั้นแหละ เราสองคนคบกันได้เกือบปีแล้วละครับ ตอนนี้เรามาเที่ยวปิดเทอมกันครับ อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานๆ เพราะอะตอมต้องเข้าไปช่วยงานที่บริษัทเวลาที่จะได้เจอกันคงน้อยลง พ่อมันบอกต้องไปฝึกงานไว้จบแล้วจะได้เข้าทำงานเลยคนแก่อยากวางมือ แต่ในความคิดผมอยากอยู่บ้านหวานกับภรรยามากกว่า มาว่ากันเรื่องความรักผมต่อดีกว่า

    ผมกับอะตอมเราเรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะแต่ที่สปาร์คกันเพราะเพื่อนสนิทผมดันเรียนคณะเดียวกันกับมันครับ มันเรียนบริหารผมเรียนศิลปะศาสตร์ ที่เจอกันเพราะเพื่อนตัวดีผมลากผมไปกินข้าวด้วยกันทุกเที่ยงครับโรงอาหารเดียวนั่นแหละ มหาลัยผมประหยัดพื้นที่สร้างโรงอาหารที่เดียว แล้วลากไม่ลากเปล่ามันก็พ่วงเพื่อนใหม่ที่ชื่ออะตอมนี่ละครับมาด้วย วันแรกที่เจอกันผมยังจำได้ดีเลยละ มันมองผมตาเยิ้มเลยครับผมหลอนมากเพราะตอนนั้นผมยังยอมรับไม่ได้เรื่องเอ่อ ที่ผู้ชายกับผู้ชายคบกัน ถึงผมจะหน้าหวานไปทางหวานมากอย่างที่เพื่อนผมบอก แต่ไม่คิดว่าจะคบกับผู้ชายด้วยกัน จนวันที่ผมตกลงคบกับมันนั่นแหละ ผมถึงรู้ว่าผมคิดผิดมาตลอดคบกันก็ไม่เสียหาย เพราะไม่ใช่ว่าผมจะรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายทุกคน ที่เลือกรักแบบนี้ผมมีความรู้สึกกับมันแค่คนเดียว

       มันก็เหมือนกัน จากที่เคยเจ้าชู้ทุกวันนี้เหรอ ลองดูสิเห็นผมตัวเล็กแบบนี้ก็โหดเป็นนะครับ ไอ้หล่ออะตอมหน้าตาเหรอครับก็อย่างที่บอก รูปหล่อจมูกเป็นสัน หน้าเรียว ตัวขาว สูง หุ่นสมชายชาตรีผิดกับผมที่ชายเหมือนกันแต่ค่อนไปทางสตรีนี่สิ หน้าก็หวาน เสียงแทนที่จะทุ้มกลับหวานไปตามหน้าอยากจะรู้จริงๆแม่ผมกินของหวานตอนท้องรึเปล่า ผมเลยออกมาแบบหวานๆมากกว่าหล่อ จนทำให้โดนหาว่าเป็นทอมบ่อยครั้งมากตอนเข้าเรียนแรกๆ

แกร๊ก..
     เสียงประตูห้องน้ำสงสัยอะตอมคงออกมาแล้ว ผมแต่งตัวเสร็จแล้วละครับ ถ้าไม่เสร็จไอ้ที่เสร็จคงเป็นผมนี่ละเมื่อคืนก็อย่างที่เดากันคิดกันนั่นละครับ รอยนี่เต็มตัวผมเห็นยังเขินเลย

“แต่งตัวเสร็จแล้วเหรอครับ หืม ฟอดดดด” อะตอมครับไม่ถามเปล่าเป็นแบบนี้ประจำแต่ผมก็ชินแล้วละ ถ้าเป็นคนอื่นผมต่อยดั่งยุบไปแล้ว แต่นี่แฟนผม คนรักของผม

“ครับ อะตอมก็แต่งตัวสักทีสิครับ เดี๋ยวต้องพาผมไปกินข้าวอีก” ผมเองแหละ

    เวลาคุยกันผมสองคนจะเรียกชื่อของแต่ละคนเช่น ‘อะตอมครับพาผมไปกินข้าวนะครับ’ ‘ปอครับไปเที่ยวกันนะครับ’ ประมาณนี้ละครับมันน่ารักดี ช่วงแรกๆโดนแซวจากเพื่อนๆ อายสิครับแรกๆ เขิน แต่พอนานเข้าเริ่มด้านครับแซวไปเถอะไม่แคร์

“ครับ ว่าแต่ปอจะกินอะไรดีครับวันนี้ ข้างนอกหรือในโรงแรม”

     อืม กินไหนดีหว่า ในโรงแรมก็น่าเบื่อข้างนอกก็ดีแต่ไม่รู้จักร้านอร่อยนี่สิ แต่เหมือนคนที่แต่งตัวอยู่จะรู้ครับว่าผมคิดอะไร มันก็แจ้งแถลงไขเลยครับ สงสัยมันมาบ่อย แต่อย่าให้รู้นะว่าพาใครมาจะจับฆ่ามันทั้งคู่

    ระหว่างรอไอ้คนหล่อมันแต่งตัวผมก็เกลือกกลิ้งบนที่นอน พร้อมกับเล่นเกมในโทรศัพท์ยี่ห้อหรูของมันครับ ของตัวเองไม่เล่นเดี๋ยวแบตเสื่อม เล่นไปสักพักผมก็ได้ออกมาสู่โลกภายนอกของโรงแรม ลืมบอกไปพวกเรามาเที่ยวกาญฯ ครับไม่ไกลกรุงเทพขับรถมาโดยไอ้หล่อ ผมเหรอนั่งหน้าตาดีอยู่ข้างๆมันครับมันไม่ให้ขับกลัวเมื่อย หึ หึ งี้ละครับคนมันจะสบายมีแฟนหน้าตาดี นิสัยก็ดี

     ออกจากโรงแรมอะตอมก็ขับรถพาผมมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งครับ ตกแต่งสวยดีด้านนอกนี่ร่มรื่นมาก ต้นไม้เพียบ พอเดินเข้าร้านพนักงานต้อนรับก็กล่าวทักทายแล้วพามาส่งที่โต๊ะพร้อมด้วยพนักงานคนใหม่เอาเมนูมาให้ก่อนจะเดินออกไปให้ผมสองคนเลือกดูอาหารแล้วกลับมารับรายการใหม่อีกรอบ ผมกับอะตอมสั่งกับข้าวไปสองสามอย่าง รอไม่นานอาหารหน้าตาอร่อยก็มาอยู่ตรงหน้า กลิ่นหอมชวนให้น้ำย่อยร้องประท้วงหนักกว่าเดิม เราสองคนแกล้งกันบ้าง กินเงียบๆบ้างตามประสาคนขี้แกล้ง ไม่นานอาหารตรงหน้าก็หมด ปิดท้ายด้วยของหวานไทยๆ มื้อนี้อร่อยคุ้มราคาไม่แพงอย่างที่คิด กินอิ่มก็ต้องตามด้วยเที่ยว

      ตอนนี้อยู่ในช่วงสายๆ ผมสองคนเลือกที่จะเดินเที่ยวอุทยาน ป่าไม้ที่นี่ร่มรื่นสวยงาม ตกบ่ายก็ไปน้ำตกขึ้นชื่อของที่นี่ครับ เอราวัณ สวยมากผมถ่ายรูปไปสองสามรูป ก่อนจะลงเล่นน้ำ น้ำใสมากครับเย็นสบายดี บ่ายแก่ๆ ไอ้หล่อก็พาผมกลับโรงแรมสภาพผมเหรอครับ ขึ้นรถปุ๊บหลับทันทีเหนื่อยครับเล่นน้ำไปแกล้งกันไป อยากจะบอกว่ามีความสุขมากๆ พรุ่งนี้แล้วที่ต้องกลับกรุงเทพ

[อะตอม]

     ในที่สุดก็ได้พูดสักที ให้ที่รักผมพูดมากๆเดี๋ยวได้เหนื่อย ให้ที่รักผมเหนื่อยกับอย่างอื่นดีกว่าครับ หึ หึ อย่ามองแบบนั้นเหนื่อยกับการเดินเที่ยว เล่นน้ำต่างหากคิดไรครับ อย่างที่รู้ผมอะตอมไอ้หล่อของไอ้หวานครับ ผมชอบเรียกมันไอ้หวาน เพราะหน้าหวาน แต่ส่วนใหญ่กว่าผมเรียกชื่อเล่น ผมรู้จักกับเพื่อนสนิทของปอครับเลยทำให้เรารู้จักกันอีกที ตอนที่เจอตอนแรกผมอึ้งครับไม่เห็นกับตาคงไม่เชื่ออย่างที่ ไอ้คิน มันบอกใช่ไอ้คินเป็นเพื่อนผมที่เป็นเพื่อนสนิทปอ มันเล่าให้ผมฟังตลอดว่าเพื่อนมันเรียนอีกคณะและสวยกว่าผู้หญิงหลายคน

       ผมเผลอจ้องมันนานมากในวันแรกที่เจอ จนมันเหวอและหวาดไปเลย แต่หลังจากนั้นผมก็เจอมันบ่อยขึ้นเพราะว่าตั้งใจจะจีบมันครับ แรกๆก็ผ่านไอ้คิน แต่พอเริ่มชินก็รุกเอง จนอย่างที่เห็นเป็นแฟนกันแล้วครับ จะครบปีแล้ว ผมมาเที่ยวก่อนที่เวลาของเราที่เคยอยู่ด้วยกันนานๆ จะน้อยลงเพราะพ่อผมลากพร้อมบังคับและข่มขู่ให้เข้าไปฝึกงานที่บริษัท เพราะหนีไม่พ้นอยู่แล้วเรื่องต้องบริหารต่อจากพ่อ ทั้งๆที่พี่ชายก็มีทำไมต้องผม บ่นไปก็งั้นละครับพี่ผมไปเรียนต่ออีกสองปีถึงจะกลับมาแล้วผมก็จะได้อิสระ เนื่องจากคนที่ต้องไปเรียนต่อจะเป็นผม เรียกว่าสลับกันบริหารและเรียนหลังจากจบค่อยมาพบชะตาเดียวกัน

         วันนี้ผมพามันเที่ยวและกินจนหลับไปแล้วครับไอ้หวานของผม ตอนมันหลับน่ารักจากที่ปกติก็น่ารักอยู่แล้ว แรกๆ ผมก็คิดนะว่าผมเป็นเกย์รึเปล่า แต่มันไม่ใช่ ผมรักผู้ชายด้วยกัน แต่ก็รู้สึกแบบนี้กับไอ้หวานแค่คนเดียว ใครจะว่าผมยังไงก็ช่างพ่อกับแม่ผมรับได้ผมก็ไม่ต้องแคร์ใคร นอกจากความรู้สึกตัวเอง ผมเลี้ยวรถเข้าที่จอดรถ ก่อนจะหันมาปลุกไอ้หวาน

“ปอ ปอครับตื่นได้แล้ว ถึงโรงแรมแล้วนะครับ”
มีเสียงครับแค่อืม แล้วก็นิ่งไป หึ หึ ตื่นยากนักนะไอ้หวาน ผมก้มลงจูบเป็นจูบที่ไม่ได้ลึกซึ้งแต่ก็ดึงลมหายใจคนตัวเล็กของผมได้เหมือนกัน มันดิ้นน้อยๆก่อนจะลืมตาขึ้น เวลามันตกใจตาที่โตอยู่แล้วโตกว่าเดิมอีก ฮ่าๆ ผมบ้ารึเปล่าว่ะ กว่าจะได้กลับห้องไปนอนพัก ไอ้หวานของผมก็เสียไปหลายเหมือนกันครับ เอ๊ะๆ เสียจูบครับคิดว่าอะไร

    เดินผ่านล็อบบี้จนมาถึงลิฟท์ ไอ้หวานแลจะโงนเงนมาก ผมพยุงแทบไม่ทันดีนะลิฟท์มาพอดีผมกดชั้นที่เราพักอยู่ก่อนจะหันมามองเสี้ยวหน้าของคนที่ผมโอบไว้หลวมๆกันหล่น มองกี่ทีผมก็หลงใหลในรูปหน้าที่หวานเกินกว่าจะเป็นผู้ชาย เอวบาง สูงก็ไม่ต่างจากผมมาก หึ หึ แค่ สิบกว่าเซนติเมตรเอง มองยังไงก็ไม่น่าจะเป็นผู้ชาย แต่จะเป็นอะไรแค่มันคือไอ้หวาน ปอร์เช่ คนที่ผมรักก็เพียงพอแล้วละ

ติ๊ง...

    เสียงลิฟท์เตือนบ่งบอกว่าถึงแล้ว ผมสะกิดคนข้างกายเล็กน้อยเพื่อเป็นสัญญาณว่าถึงแล้ว ให้เดินออกจากตัวลิฟท์

“ถึงแล้วครับ เข้าห้องกันจะได้นอนสบายๆ”
มันมองผมตาโตครับ เหมือนจะตกใจอะไรแต่ก็กระจ่างทันทีที่มันอ้าปากพูด

“ดีจัง ปกติไม่ค่อยจะได้ยินเลยว่าจะให้ผมนอนสบายๆ” แล้วมันก็เดินเซไปที่เตียงหลับตาพริ้มเลยครับ

     นี่มันคงคิดว่าผมอยากทำแต่เรื่องนั้นกับมันละสิ หึ หึ ผมเลือกที่จะวางของที่ซื้อมาก่อน ของนี่ก็ของคนที่หลับอยู่นั่นละครับ ตอนแรกกะจะพาไปซื้อพรุ่งนี้ แต่มันอยากพักผ่อน อยากอยู่กับผมนานๆไม่ต้องออกไปไหน ตอนที่มันพูดหน้าตาที่อ้อนมากครับ แทบจะอดใจไม่ไหวดีนะที่พูดตอนอยู่ข้างนอก ไม่งั้นไม่รอด วางของเสร็จก็อาบน้ำครับจะได้นอนสบายๆตัว รู้สึกว่าเหนียวตัวเหลือเกิน .......

    หลังจากที่อีกคนเข้าห้องน้ำไป คนตัวเล็กที่หลับอยู่ก็ลุกขึ้นมานั่งยิ้มอยู่คนเดียวพร้อมกับพึมพำเบา
“เยส! วันนี้รอด” รอดที่ว่าคืออะไรกันทุกคนคงพอเดาได้ใช่มั้ย

    ก่อนจะได้คิดอะไรเสียงประตูห้องน้ำที่ร่างสูงเข้าไปเมื่อครู่ก็ถูกเปิดออกทำให้ร่างเล็กที่อยู่บนเตียงรีบล้มตัวลงแสร้งทำเป็นหลับทันที โดยที่ไม่รู้เลยว่าร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงยืนมองร่างเล็กไม่นานใบหน้าหล่อโน้มลงใกล้ใบหน้าหวานจมูกโด่งก้มลงสูดความหอมจากแก้มใส ร่างสูงผละออกจากแก้มคนบนเตียงเดินกลับเข้าห้องน้ำอีกครั้งพร้อมเสื้อผ้าที่จะใส่นอนในคืนนี้ และกลับออกมาล้มตัวลงนอนข้างร่างเล็ก ร่างสูงโอบกอดกระชับร่างบอบบางของคนรักเข้ามาใกล้ตัวก่อนที่จะหลับตาตามอีกคนที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปก่อนแล้ว

ค่ำคืนแสนสุขในอ้อมกอดของคนรักคงทำให้ทั้งสองหลับฝันดี และมีความสุขแม้ว่ากลับไปแล้วต่างคนต่างต้องวุ่นกับการฝึกงานก็ตาม


อ๊ะ ยังครับยังไม่หลับ อยากรู้มั้ยครับก่อนจะได้หวานแบบนี้ผมสองคนรู้จักกันยังไง ระหว่างหลับพักผ่อนผมจะให้คนแต่งเล่าให้ฟังนะครับ เพราะเสียเวลานอนเลยไม่เล่าเอง

เชิญรีดเดอร์ทุกท่านตามไปฟังจากผู้แต่งเลยครับ หลับฝันดีครับ


ANGEL