คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คู่สร้าง...คู่สม : 2
2...
2 ปี่อมา...
มีน 4 นยืนล้อมอยู่รอบเียให่ ึ่หม่อมสิานันไ้วายนม์ไปเมื่อ 2 ปี่อน หิสาวนหนึ่นอนอยู่บนเียนั้นแทนหม่อมสิานัน บิัวไปมาอย่าเ็บปวอยู่บนที่นอนที่มีผ้าปูที่นอนปูทับผ้ายา อาาศร้อนัหมอัภพพับแนเสื้อึ้นไปถึ้อศอหน้าาหมอล้ำและเ็มไป้วยเหื่อ พยาบาล แม่บ้านและหินใ้วัยลานยืนอยู่รอบเียในระยะห่าพอสมวร พร้อมะเ้า่วยทันทีที่หมอเรีย ทุนมีวามรู้สึรันว่า หมปัา ผู้หิบนเียนั้น ทั้เ็บและทั้ร้อน
หล่อนิ้นและปัผ้าที่ลุมออาัวไม่แยแสว่าไ้เปิเปลือยร่า่อนัยน์านทั้หม เพราะหล่อนิอะไรไม่ออนอาวามเ็บปว หน้าท้ออหล่อนยายให่ผิรูปร่าและวามเ็บปว็เริ่มาส่วนนี้ หล่อนรู้สึเ็บแปลบรุนแรเป็นระยะแปลบเียว็หายแ่ะรอเวลาปวอีรั้เหมือนระเบิึ้นในท้อ หล่อนร้อรีนเสียแหบเสียแห้แ่วามปวนั้น็มิไ้บรรเทา หลัาวามปวร้าวระลอล่าสุผ่านไปหล่อน็หอบหายใแรน้ำาลบหน้า หล่อนทราบว่าอีเี๋ยว็ะเ็บอี หล่อนมีเวลา่วสั้นนี้ที่ะรู้สึัวว่าำลัทำอะไรอยู่ที่ไหนและมีใรอยู่้วย หล่อนมอหาหมอ้วยสายาวิวอนอยาให้หมอ่วยให้พ้นวามเ็บปวและทรมาน หมอัภพ้มลเ็เหื่อที่หน้าให้หล่อน้วยมือเบาๆ
“ุนาถรับ ุนาถ้อพยายามหน่อยนะรับ”
“นาถ...พยายาม...แล้ว”
“พยายามมาว่านี้รับ พอลมเบ่มาอให้เบ่แรๆ เมื่อผมบอ ่วยผมนะรับเพื่อัวุนาถเอ” หล่อนนิ่วหน้าทำท่าว่าเ็บอี
“ุนาถไ้ยินหรือเปล่ารับ ไ้ยินที่ผมพูหรือเปล่า? เ้าใหรือเปล่า?”
“หมอะนาถ...เ็บเหลือเิน่ะ...”
“ทนอีนิเถอะรับเื่อผม เมื่อเ็ออมาแล้วะหายเป็นปลิทิ้เลยรับ”
หม่อมนินาถ วัรวรพษ์ เลียริมฝีปาแห้ผาแล้วรวราเบาๆ อย่าหมหนทา มีเ็เิบโอยู่ในท้ออหล่อนนหนึ่ถึเวลาลอแล้ว็ไม่ยอมลอ หล่อนเ็บปวทรมานนอยาายๆ เสียให้พ้นทุ์ พระสวามีอหม่อมนินาถมีพระประส์พระโอรส เพราะมีพระธิาแล้วอ์หนึ่ับหม่อมสิานันายานแร เส็พระอ์ายทรมีพระประส์ให้พระโอรสหรือพระธิาประสูิที่วัวัรา บนพระที่(เีย)ให่ในห้อบรรทม ไม่โประให้ไปโรพยาบาล หมอัภพเห็นว่าไม่เ้าท่าแ่้านไม่สำเร็ อย่าไร็ามหมอไม่วิมาเพราะหม่อมนินาถนั้นอายุน้อยเพิ่ 20 ปี และสาวๆ นั้นมัะลอ่ายายแม้ะเป็นท้อสาว็ามทีและนผอมมัะลอไว หม่อมนินาถรบำหนลอที่ิว่าะ่าย็ลับเป็นยา หมอัภพพยายามเท่าไหร่เ็็ไม่ยอมลอแม่็เ็บปวทรมานมาหลายั่วโมแล้ว หมอรู้สึเหมือนประวัิศาสร์ำลัะ้ำรอย
เมื่อสอปีที่แล้ว หมอ็มาูแลหม่อมสิานันแ่หม่อมสิานันลอเรียบร้อยีและไม่เ็บมา มาเ็บปวทรมานเอาภายหลัแล้วทิ้ลูน้อยเป็นำพร้า หมอัภพรู้สึเหมือนะาใที่เห็นวามเ็บปวรวร้าวอหม่อมนินาถ หมอรู้ัหม่อมสิานันเมื่อมาเป็นายาอเส็พระอ์ายแล้ว มาทำลอและรัษาอย่านไ้ธรรมา หม่อมนินาถนี้ หมอรู้ัั้แ่ยัเป็นนาสาวนินาถ ิิวลัย อายุ 15 หยๆ หมอเห็นว่าเป็นเ็น่าเอ็นูแ่ยัเ็นั ึเพียแ่มอๆ อยู่รอเวลาที่เหมาะสมึ่อาะยัอีหลายปี แล้วู่ๆ นินาถ็ถูพ่อแม่ับแ่านับเส็พระอ์ายพษ์ประภัทร ลายเป็นหม่อมนินาถ วัรวรพษ์ ไปแ่อายุไ้ 19 ปีเศษ ะนี้หล่อนอายุ 20 ปี ำลัเ็บท้อะลอ หมอัภพทราบว่าถ้าหล่อนไม่ลอภายในไม่ถึรึ่ั่วโมนี้อาะายทั้แม่ทั้ลู ถึอนนี้ะเรียรถพยาบาล็ไม่ทันแล้ว หมอไม่ล้านย้ายนไ้ หมอับมือหล่อน้วยวามสสารับใ หม่อมนินาถมอสบาสีน้ำาลเ้มายแววอ่อนโยนอหมอและยุมือเาไว้ หมอัภพมอวาเ็บปวอสรีที่ำลัะเป็นแม่น แ่มอลึไปเห็นเ็สาวหน้าหวาน ิริยามรรยาทนิ่มนวลน่ารั ึ่เยยิ้มแย้มร่าเริอยู่เสมอ หล่อนเริ่มยิ้มไม่ออั้แ่เป็นายาอเส็พระอ์าย และะนี้หล่อนำลัทนทุ์ทรมานแสนสาหัสเพื่อให้ำเนิทายาทอวัรวรพษ์
“หมอ...หมอ...”
“ผมอยู่นี่แล้ว ุนาถ”
“หมอ่วยนาถ้วย่ะ นาถเ็บ...”
“ุนาถ้อ่วยหมอ้วยิรับ”
“นาถ...หมแรแล้ว่ะ...”
“ไม่รับ ุนาถ้อสู้”
“นาถาย...ทั้ลม...”
“อย่าพูอย่านั้นิรับ อย่ายอมแพ้ ่วยผม่วยันสู้ ่วยัวุนาถเอ้วยนะรับ”
“ไม่ไหวแล้ว หมอ่ะ” หล่อนรีโหยหวนและเหมือนับหมสิไปอี หล่อนรู้สึัวว่าเ็บมา ปวมา แ่หล่อนไม่มีะิะใะสำนึแล้วว่า มีหมอหรือใรยืนอยู่้าเีย มลูำลับีบไล่เ็ะให้ออ แ่เ็็ยัิอยู่ออไม่ไ้ แม่ำลัเ็บเียนาใ
“ุนาถ แบ่หน่อยรับ” หมอพูั ”เอาให้เ็มที่เลย” หมอลัเลนิเียว็ามือบนหน้าท้อนูนให่่วยลสุแร
ทุนหน้าีึ้นเมื่อศีรษะเ็พ้นออมา่อน หมอ่วยึไหล่พ้นแล้ว็ล่อผ่านออไ้ทั้ัว ทารร้อแว้เ็มที่ประท้วที่พบประสบาร์วุ่นวายให้ั้ัวไม่ิ หลัานอนสบายในรรภ์อยู่เป็นหลายเือน พยาบาลเ้ามารับทารไปูแลปล่อยให้หมอูแลผู้เป็นแม่ แม่บ้านและสาวใ้ยับเ้ามาเพื่อ่วยเหลือ สัรู่่อมา หมอ็เิน้าๆ ้วยิริยาอ่อนเพลียออาห้อบรรทมไปยัห้อสมุให่ ึ่หมอทราบว่าพระสวามีอนไ้ประทับรออยู่ เส็พระอ์ายทอพระเนรฝอยเลือเป็นหย่อมๆ บนเสื้อเิ้าวอหมออย่ารัเีย ทรปัลอพระอ์(เสื้อ)าวสะอา้วยนิ้วพระหัถ์(มือ)เรียวแ็แร
“ผู้ายหรือเปล่า?”
“ท่านหิอีอ์หนึ่ระหม่อม”
“ผู้หิ! ฮื้อ! “ รับสั่อย่าัพระทัย
“แ็แรสมบูร์ีระหม่อม”
“เอาเถอะผู้หิ็ผู้หิ ทำไไ้เห็นะ้อเปลี่ยนื่อที่เรียมไว้ อยาให้ลูื่อ พฤทธิ์พษ์ เ้าับนามสุลวัรวรพษ์ แ่ถ้าเป็นผู้หิ็ะให้ื่อ พิธิา แปลว่าลูสาวผู้เป็นปรา์”
“ไพเราะีระหม่อม”
“ลูนแรอนินาถเา ไม่เป็นไรน่อไปะไ้ผู้ายหรอ” หมอัภพเม้มปา
“เระเป็นไปไม่ไ้ระหม่อม”
“อ้าว ทำไมล่ะหมอ?”
“หม่อมนินาถลอท่านหิพระอ์นี้ แทบะไม่รอระหม่อมเห็นะมีบุรอีไม่ไ้”
“พูเป็นเล่นไปนะหมอ นินาถอายุ 20 เท่านั้นเอ”
“อายุไม่เี่ยวระหม่อม หม่อมบอบ้ำมาในารลอรั้นี้ ระหม่อมำเป็น้อทูลเือนว่าอย่าให้มีท่านหิหรือท่านายอีเป็นอันา ราวหน้าเราอาไม่โีอย่านี้” เส็พระอ์ายวาพระพัร์ึ่อนะเส็ออไปาห้อสมุ ทิ้หมอยืนเพลียอยู่นเียว ‘โธ่เอ๋ย! ุนาถ ท่านไม่ไ้แร์ุนาถเลย ็เหมือนที่ไม่เยแร์หม่อมสิานันนั่นแหละ ’
ความคิดเห็น