บ้านทรงไทย

ลำดับตอนที่ #7 : จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า~

คุณนิดวิ่งมาถึงหน้าต่างบานหนึ่ง แล้วก็หยุดกึก คุณนิดเดินไปเกาะขอบหน้าต่าง

แล้วมองเหมือนพยายามจะมองหาอะไรสักอย่างหนึ่ง

"นิด หาอะไรน่ะ" คุณหน่อย ว่าแล้วเดินมาเกาะขอบหน้าต่างด้วยกัน

"พี่หน่อยได้กลิ่นอะไรมั๊ย ห๊อม หอม สงสัยจะเป็นกลิ่นดอกไม้" คุณนิดพูด สูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอด

"อื้ม จริงด้วยล่ะนิด ไม่รู้ดอกอะไร" คุณหน่อยเอ่ยหลังจากสูดกลิ่นที่คุณนิดว่า

"ว้าว พี่หน่อย นั่นดูนั่นสิ พระจันทร์สวยจัง" คุณนิดชี้ไปที่พระจันทร์ กลมโตสีเหลืองนวล

"จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า ขอข้าวขอแกง ขอแหวนทองแดงผูกมือน้องข้าขอช้างขอม้าให้น้องข้าขี่"

คุณหน่อยท่องจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า เสียงเจื้อยแจ้ว ฝ่ายคุณนิดเอียงคอมองคุณหน่อยอย่าง สงสัย

"พี่หน่อย ทำไม...ต้องขอให้น้องด้วยล่ะ" คุณนิดถาม

"ก็...เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้องไงล่ะ คุณพ่อคุณแม่ก็สอนไว้เสมอจำไม่ได้เหรอไง" คุณหน่อยหันมายิ้มให้

น้องสาววางท่าเป็นนางเอก เต็มที่   "ที่นี่ลมเย็นจังนิด ว่าม๊า"  คุณหน่อยยื่นหน้าออกไปรับลม

ที่โชยมาพร้อมกับกลิ่นดอกไม้  คุณนิดเห็นดังนั้น จึงทำตาม แต่คุณนิดต้องเขย่งเท้าเอา

เพราะเธอ ตัว 'เตี้ย' กว่าคุณหน่อยมาก   "พี่หน่อยร้องจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าต่อสิ"

คุณหน่อยยิ้ม แล้วพูดว่า " นิดร้องตามพี่นะ"

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า   จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า

ขอข้าวขอแกง   ขอข้าวของแกง

ขอแหวนทองแดง   ขอแหวนทองแดง

ผูกมือน้องข้า   ผูกมือน้องข้า

ขอช้างขอม้า   ขอช้างขอม้า

ให้น้องข้าขี่   ให้น้องข้าขี่

ขอเก้าอี้ให้น้องข้านั่ง   ขอเก้าอี้ให้น้องข้านั่ง

ขอเตียงตั้งให้น้องข้านอน   ขอเตียงตั้งให้น้องข้านอน

ขอละครให้น้องข้าดู   ขอละครให้น้องข้าดู

ขอยายชูเลี้ยงน้องข้าเถิด   ขอยายชูเลี้ยงน้องขาเถิด

ขอยายเกิด...เลี้ยงตัวข้าเอง   ขอยายเกิด เลี้ยงตัวข้าเอง

เมื่อ 'บรรเลง' เพลงจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้ากันจนจบ ตาของคุณนิดก็เริ่มจะปิด

"พี่หน่อย รีบไปเล่นบาร์บี้กันเถอะ" คุณนิดรีบชวนเพราะกลัวคุณหน่อยง่วงแล้วจะเปลี่ยนใจ

"อื้ม ไปสิ" คุณหน่อยพูดและเดินนำหน้าไป คุณนิดขยี้ตา ก่อนหนึ่งที แล้วจึงเดินตามไป

ฝ่ายคุณหญิงพรอนันต์ที่ยืนแอบดูอยู่ หลังประตู ก็ยิ้มให้หลังเล็กๆของลูกน้อยทั้งสอง...

อย่างพอใจ...