บ้านทรงไทย

ลำดับตอนที่ #10 : จันทร์เจ้าจันทร์หอม~แฝดมหาภัย!!๒

เมื่อรับประทานอาหารกันเสร็จ คุณวีรวรรณก็ออกไปข้างนอก เธอบอกจะออกไปหาเพื่อนซึ่งคุณพงษ์สวัสดิ์คิดว่าน่าจะเป็นนายจัมพ์คนเดิม

เมื่อคืนคุณวีรวรรณก็ทำเอาแทบคุณพงษ์สวัสดิ์ไม่ได้นอน เนื่องจากเธอเมามาและ

เข้าห้องผิด เธอเดินเข้าห้องของคุณพงษ์สวัสดิ์ และไปโวยวายอยู่แทบทั้งคืน

ฝ่ายคุณนิดและคุณหน่อยก็ออกไปปูเสื่อนั่งเล่นกันตรงซุ้มเหมือนเดิม โดยคุณนิดไม่ลืมที่จะชวนคุณ

จันทร์เจ้าและคุณจันทร์หอมเจ้าหญิงของเธอไปด้วย

"นิดอยากได้ชุดไหนล่ะจ๊ะ" คุณจันทร์หอม ออกจะชอบคุณนิดเป็นพิเศษ จึงเสนอชุดบาร์บี้ให้ชุดหนึ่ง

"พี่หอมจะให้หนูเหรอจ๊ะ" คุณนิดถามตาลุกวาว "งั้น เอาชุดสีเหลืองนี่นะ หนูชอบ"

พูดแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบ ยังไม่ทันจะหยิบ คุณหน่อยก็ตีแขนดังเพี้ยะ "โอ๊ย ตีหนูทำไม"

คุณนิดถาม โกรธจัด "เมื่อวานพี่ก็ให้เธอไปตัวนึงแล้วนี่จะไปเอาของหอมเค้าอีกทำไม"

"ก็ตัวนี้สวยกว่านี่พี่หน่อย พี่หอมเค้าให้หนู ไม่ได้ให้พี่ไม่ต้องยุ่ง" คุณนิดตะโกนใส่หน้าพี่สาว

คุณหน่อยทั้งโกรธทั้งอับอาย กำลังจะเดินไป ก็มีเสียงพูดขึ้นว่า "คุณหนูหญ่ายยยรังแกอะไรอีกรึ"

เสียงแบบนี้จะมีใครไปไม่ได้นอกจากนาย ดำ คุณหน่อยหันขวับไปมองตาเขียว

"ก็พี่หน่อยสิ เค้าอิจฉาหนู เค้าเลยไม่ให้ หนูเอาชุดของพี่หอม พี่หอมเค้าให้หนูคนเดียวไม่ได้ให้พี่หน่อย"

คุณจันทร์เจ้าซึ่งนั่งเงียบอยู่นาน ได้ฟังดังนั้นจึงพูดว่า

"งั้นหน่อย มาเอาของฉันไปเถอะอยากได้อันไหนมาเอาไป"

คุณจันทร์เจ้าพูดด้วยท่าทีสงบนิ่ง พูดไปใส่ชุดตุ๊กตาไป อย่างไม่รีบร้อน

"อย่าไปอิจฉานิดเค้าเลย มามาเอาของฉันไปนี่ ฉันมีเยอะ"

คุณหน่อยได้ฟังดังนั้นก็เกิดโทสะจึงเผลอตวาดไปว่า

"เน่าๆอย่างนั้นฉันไม่เอาหรอกย่ะ" ทั้งหมดต่างมองหน้ากัน แล้วหัวเราะออกมาดังลั่น

"เน่าเหรอ ของเธอเน่ากว่าของฉันหลายเท่านะดูสิ นายดำ"

คุณจันทร์หอม หันไปหาดำพูดกันเองอย่างสนิทสนม

แล้วเอาชุดบาร์บี้ของคุณหน่อยให้ดู "เนี่ยของหน่อย" เธอพูด แล้วหันไปหยิบของตัวเอง "อันนี้ของฉัน"

นายดำดูแล้วก็ต้องหัวเราะดังๆ ชุดตุ๊กตาเก่าๆของคุณหน่อย กับชุด สวยๆใหม่ๆของคุณจันทร์หอมดูก็รู้

ว่าชุดไหนที่เรียกว่า 'เน่า' ส่วนคุณหน่อยยืนสั่นด้วงแรงโทสะความโกรธพุ่งพล่าน เธอตรงไปกระชาก

ชุดสีชมพูเก่าๆจากมือคุณจันทร์หอม จนคุณจันทร์หอมเซ "นี่ หน่อยเธอผลักหอมเหรอ"

คุณจันทร์เจ้าที่นั่งดูอยู่ลุกขึ้นอย่างเอาเรื่อง

"ฉันไม่ได้ผลัก" พูดแค่นั้นก็ก้มลงเก็บของของตัวเอง "นี่จะเอาไปไหน"

คุณนิดพูดขึ้น "พี่จะเอาของพี่ไปเก็บ" คุณหน่อยหันไปตอบเสียงดัง "ไม่ได้นะ หนูจะเล่น"

คุณนิดยื้อแย่งอย่างเอาแต่ใจ  "พ่อกับแม่ซื้อให้พี่เอาคืนมานะ" ทั้งสองแย่งกันไปมา

คุณนิดเริ่มร้องไห้ไปด้วย สักพักเสียงแหลมๆสูงก็ดังขึ้น "ตายแล้วหน่อยทำอะไรหนูนิด"

เจ้าของเสียงแบบนี้ก็คือคุณวีรวรรณอาของเด็กๆนั่นเอง  "หนูจะเอาของของหนูไปเก็บค่ะอาหญิง"

คุณหน่อยตอบทำท่าฟ้อง "ของพ่อแม่ซื้อให้หนูค่ะหนูจะเอาไปเก็บ"

"หือ? พ่อแม่เธอเหรอ ไหนล่ะพ่อแม่เธอ" คุณวีรวรรณพูด หัวเราะคิกคัก

"กะ...ก็พ่อชัยกับแม่นันต์ไงคะ" คุณหน่อยตอบ มองหน้าคุณอาของเธออย่างไม่เข้าใจ

"ฮึ! เหรอแล้วไงล่ะ" คุณวีรวรรณทำหน้าเย้ยหยัน คุณนิดได้ทีจึงรีบบอกว่า

"หนูขอยืมของพี่หน่อยเล่นไม่ได้เลยค่ะพี่หน่อยโกรธหนู"     

"แล้วก็ผลักหอมด้วยค่ะ" เสียงของคุณจันทร์เจ้านั่นเอง

"ต๊าย ตาย เด็กคนนี้ คุณนิดเค้าขอยืมไม่ได้เหรอไงยะ หนอย แล้วยังผลักคุณหอมอีก"

คุณหน่อยงง ทำหน้าเหลอหลา"ก็พ่อแม่ซื้อให้หนูนี่คะ" คุณหน่อยตอบอึกอัก

"ไม่ได้ซื้อให้นิด" พอคุณหน่อยพูดแค่นั้น คุณวีรวรรณแทบกรี๊ดทีเดียว

"พ่อแม่ของหนูนิดซื้อให้เธอต่างหากล่ะ" ว่าแล้วก็กราดเข้าแย่ง กล่องตุ๊กตาจากมือคุณหน่อย

คุณหน่อยดึงสุดกำลังแต่ไม่ได้ผล ด้วยแรงเด็กกับแรงผู้ใหญ่คุณวีรวรรณดึงไปได้แล้วส่งให้คุณนิด

ส่วนคุณหน่อยล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้น "เอ้า แค่นี้ทำเป็นล้ม ลุกเร็วคุณหนูหญ่าย" นายดำเอ่ยขึ้น

เสียงติดตลก คุณหน่อยคิดอยู่ในใจว่า เธอดึงชุดตุ๊กตาจากคุณจันทร์หอมคุณจันทร์หอมเซ

ไม่เห็นมีใครพูดอย่างนี้มั่ง เธอสิแสบแผลถลอกแทบทนไม่ไหว คุณหน่อยเงยหน้ามองคุณนิด

คุณจันทร์เจ้า คุณจันทร์หอม มองคุณอาหญิง และมองนายดำเป็นคนสุดท้าย น้ำตาของคุณหน่อยค่อยๆไหลลง

อาบแก้มก่อนจะลุกขึ้น แล้วรีบวิ่งออกไป "เอ้า ไปไหนซะแล้ว" วิ่งเร็วเสียนายดำตกใจ

ส่วนคุณนิดทำท่าจะวิ่งตามออกไป เมื่อเห็นว่าพี่สาวของเธอร้องไห้ แต่ว่า

คุณอาหญิงของเธอกับจับเธอไว้แน่น

"เดี๋ยวก็กลับมาจ้ะ ไป แดดเริ่มร้อนละเด็กๆไปเล่นในบ้านก่อนนะ" คุณวีรวรรณพูดดันตัวคุณนิดให้เดินไป

คุณนิดมองนายดำ กำลังจะอ้าปากพูดว่ากระไร คุณจันทร์หอม  ก็ชิงพูดขึ้นก่อน

"นายดำ ไปเล่นด้วยกันนะ" ส่วนนายดำไฉนเลยจะปฏิเสธได้ลง จึงเดินตามเข้าบ้านไป