เรื่องสั้นวิทยาศาสตร์

ลำดับตอนที่ #2 : นิวสยาม

ด.ญ.ธนาพร  อาศิรพงษ์พร

ม.1/5 โรงเรียนเบญจราชาลัย

            “สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่นิวสยาม”เสียงประกาศจากหุ่นยนต์สาวที่นำขบวนนักท่องเที่ยวจากดาวเสาร์ซึ่งมาเยี่ยมชมนิวสยามดังขึ้น

            “ขอเชิญทุกท่านขึ้นยานพหนะได้แล้วค่ะ” หุ่นยนต์สาวเชื้อเชิญขึ้นยานพาหนะอย่างมีระเบียบ เมื่อชาวดาวเสาร์ขึ้นยานพาหนะครบทุกคนแล้ว หุ่นยนต์สาวก็กดปุ่มให้ยานเคลื่อนที่ไทันที จากนั้นหุ่นยนต์ก็เริ่มขยับไมโครโฟนอันจิ๋วซึ่งทำเป็นกระดุมติดปกเสื้อ แล้วเริ่มบรรยาย

            “นิวสยาม พ.ศ. 2600 หลังจากเกิดสงครามนิวเคลียร์ประเทศต่าง ๆ ล่มสลายกับเกือบหมด ประชากรในโลกล้มตายเป็นพันล้านคน สภาพแวดล้อมภายในโลกเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร้ว เกิดน้ำเสียและอากาศเป็นพิษ สิ่งมีชีวิตสูญพันธุ์เกือบหมด ชาวโลกจึงเริ่มสร้างเมื่อใหม่ขึ้นเป็นแห่ง ๆ ตามสภาพแวดล้อมที่พออยู่ได้ สยามประเทสเองก็ได้สร้างเมืองแห่งนี้ ตั้งชื่อว่า นิวสยาม นิวสยามสร้างอยู่ในครอบแก้วอันมหึมา”

            “ขอโทษครับ แล้วอากาศกับน้ำนี่มนุษย์เป็นผู้สร้างหรือเปล่าครับ” ชาวดาวเสาร์คนหนึ่งซักขึ้นกลางคัน

            “ใช่ค่ะ” หุ่นยนต์สาวตอบ

            “ทุกส่วนที่อยู่ใต้ครอบแก้งนี้ เราจะสังเกตุว่าชาวนิวสยามมีรูปร่างหน้าตาคล้าย ๆ กัน ทั้งนี้เพราะทุกคนในนิวสบามต้องถูกจำกัดไม่ให้มีลูก และทุกคนจะมีอายุได้คนละไม่เกิน 40 ปี ก็จะถูกทำลายเพื่อเป็นการควบคุมประชากร เราจะสร้างมนุษย์ขึ้นใหม่โดยการปฏิสนธิในหลอดแก้ว เราจะเลือกไว้แต่สายพันธุ์ที่ดี ๆ และเราจะจำกัดตามจำนวนที่เราต้องการ” หุ่นยนต์สาวตอบ พลางกดปุ่มสัญญาณให้นายลงจอดพาหนะลงที่พิพิธภัณฑ์สวนป่าสยาม

            “ขอเชิญทุกท่านตามดิฉันมาค่ะ”

            หลังจากชาวดาวเสาร์ลงจากยานพาหนะทุกคนแล้ว หุ่นยนต์สาวก็บรรยายต่อ

            “เดินตามแท่งแก้วนี่สิคะ แล้วจะเห็นว่าสยามประเทศในอดีตมีความเจริญรุ่งเรืองวิจิตระการตาขนาดไหน สมัยก่อนสยามเป้นอย่างไร สมัยนี้นิวสยามไม่สามารถจะทำได้แล้ว ความรุ่งเรืองของสยามประเทศเริ่มตั้งแต่สมัยสุโขทัย อยุธยา ธนบุรี และจบลงที่รัตนโกสินทร์ชาวกรุงเทพฯสมัยก่อน ใช้ทรัพยากรอย่างฟุ่มเฟือย สร้างมลพิษทุกอย่าง ไม่ว่าอากาศหรือน้ำ ตัดต้นไม้หมดป่า ฆ่าสัตว์ทุกชนิด และทำลายล้างชาวโลกกันเอง”

            “และนกต้นไม้ที่นี่เป็นของจริงหรือเปล่าครับ” ชาวดาวเสาร์คนหนึ่งถาม

            “อ้อ! ของปลอมค่ะ เพราะต้นไม้และสัตว์ของจริงจะมีอยู่เฉพาะภายในพิพิธภัณฑ์เท่านั้น สัตว์ต่าง ๆ กับต้นไม้เหล่านี้ เราสร้างด้วยพลาสติกชนิดพิเศษที่สามารถสร้างเลียนแบบของจริงได้เหมือนมาก ถ้าทุกคนต้องการชมของจริง เราจะพาท่านไปชมในวันพรุ่งนี้ค่ะ”

            ชาวเสาร์เหลือบตามอง แล้วรีบเดินตามไปทันที วันรุ่งขึ้น

            “สวัสดีค่ะ ชาวดาวเสาร์ทุกท่าน เป็นอย่างไรบ้างคะ เมื่อคืนหวังว่าคงจะนอนหลับสบายนะคะ”

            “ดีมากเลยครับ” ชาวดาวเสาร์คนหนึ่งตอบแล้วเดินตามหุ่นยนต์สาวขึ้นยานอวกาศที่มีรูปร่างเหมือนกระสวย

            หลังจากนับจำนวนชาวดาวเสาร์ครบแล้ว หุ่นยนต์สาวก็ขับเคลื่อนกระสวยเดินทางทันที

            “ขอให้ทุกท่านนั่งอยู่ในกระสวยนะคะ และกรุณาอย่ากดปุ่มตรงกระจก เพราอาจถูกสิ่งมีชีวิตภายนอกทำอันตรายได้ค่ะ ถ้าท่านต้องการทราบรายละเอียดของสิ่งมีชีวิต ให้กดปุ่มที่คอมพิวเตอร์ มันจะให้ข้อมูลแก่ท่านได้ สิ่งมีชีวิตในนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำการเพาะพันธุ์ขึ้นมาใหม่หลังสงครามล้างโลก บางชนิดอาจเป็นพันธุ์ใหม่บางชนิดยังคงสภาพเดิม แต่ทุกตัวเป็นหมัน ไม่สามารถสืบพันธุ์ได้ เพราะโครงสร้างบางอย่างได้ถูกทำลายหมด” หุ่นยนต์สาวอธิบาย อย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง ชาวดาวเสาร์ต่างคอยดูสิ่งมีชีวิตและต้นไม้นอกนายพาหนะอย่างเพลิดเพลิน

            ทันใดนั้นชาวดาวเสาร์คนหนึ่งก็หวีดร้องด้วยความตกใจ

            “ไดโนเสาร์! ไดโนเสาร์!” ชาวดาวเสาร์ต่างจากมองไปบนต้นไม้แล้วส่งเสียงเอะอะ

“ไม่ต้องตกใจค่ะ ไดโนเสาร์นี้ไม่สามารถทำอันตรายเราได้ค่ะ” หุ่นยนต์สาวรีบชี้แจง

            ชาวดาวเสาร์ต่างพากันถอนหายใจ แสดงอาการโล่งอก พร้อมกับถามว่า “ทำไมมันทำอะไรเราไม่ได้ล่ะครับ”

 “ยานกระสวยนี้ทำจากเหล็กไฟกล้าที่แข็งที่สุดจากดาวพลูโต และขับเคลื่อนด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ดังนั้นสัตว์ต่าง ๆ จึงไม่สามารถะเข้าใกล้ได้” หุ่นยนต์สาวอธิบาย

“แล้วสัตว์ในนี้มีการเลี้ยงดูกันอย่างไร” ชาวดาวเสาร์ยังสงสัย

“เราใช้วิธีทางธรรมชาติคือให้เป็นไปตามวัฏจักรห่วงโซ่อาหาร แต่ถ้ามีบางส่วนที่เกินจำเป้นเราก็ต้องกำจัดไปบ้าง”

หุ่นยนต์สาวกดปุ่มบังคับยานให้จอดลง แล้วกล่าวว่า

“เราจะหยุดพักกินแคปซูลอาหารกัน และเดี๋ยวเราจะกลับไปพักผ่อนกันนคะ ดิฉันจะแจกแคปซูลอาหารให้คนละ 2 เม็ด”

เมื่อชาวดาวเสาร์กินอาหารแคปซูลแล้ว หุ่นยนต์สาวก็ขอให้ทุกคนกลับที่พักเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น