คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
“สวัสดีค่ะ ชั้นชื่อหวาย ศศิกานต์ กาญเกล้ากมลา เพิ่งย้ายมาจากไฮสคูลที่อเมริกาค่ะ”
( - - - “วันแรกของการมาเรียนที่เมืองไทยของชั้น ไปได้สวยแฮะ อิอิ ตามสคลิปของคุณแม่เลย” ) ชั้นเพิ่งจะย้ายมาอยู่ที่เมืองไทยค่ะ ชั้นเป็นคนไทยนะ แต่คุณพ่อ และคุณแม่ต้องไปทำงานที่นู่นหน่ะค่ะ ( อเมริการ ) ที่บ้านของชั้นมีธุรกิจห้างสรรรพสินค้าอยู่ที่นู่น ช่วงนี้คุณพ่อมีโครงการจะมาเปิดห้างสรรพสินค้าที่เมืองไทย ชั้นเลยได้โอกาสย้ายมาอยู่ที่นี่ซะเลย ชั้นอายุ 16 แล้วค่ะ อยู่เกรด 10 ของที่นี่ แต่ถ้าชั้นเรียนอยู่ที่อเมริกา ชั้นก็คงจะ อยู่เกรด 11 ไปแล้วแหล่ะ คิดมากไปก็เหมือนกับว่าเราเรียนซ้ำชั้นนะเนี่ย ที่ห้องเรียน ( ใหม่ ) ของชั้นคือห้อง A ค่ะ เป็นห้อง นร. คัด แล้ว นร. ส่วนใหญ่ก็จะเป็น นร. หญิง นร. ชาย มีอยู่ไม่กี่คนเอง
นี่ก็พักเที่ยงแล้วค่ะ ชั้นยังไม่ค่อยจะสนิทกับใครนัก ชั้นเลยคิดว่าไม่ไปทานอาหารดีกว่า จริง ๆ แล้วตอนนี้ชั้นก็ยังไม่หิวด้วยแหล่ะนะ
“อ้อ อ่านเบอร์มิวด้าดีกว่า” ชั้นหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ หน้าปกสีน้ำเงินอมเขียวเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋า
“หวาย ไปทานข้าวกับเรามั๊ย” นักเรียนที่เรียนห้องเดียวกับชั้นเองค่ะ
“อ๊อ จ๊ะเอ่อ ก้อ.. ก้อได้” ชั้นส่งยิ้มให้กับเทอร์คนนั้น
“ชั้นชื่อจ๋านะ” เค้ายิ้มด้วยท่าทางเป็นมิตร
ตอนนี้ชั้นอยู่โรงอาหารบริเวณชั้น 3 ของอาคาร ยูเรก้า เอ่อ ชั้นขอแนะนำโรงเรียนใหม่ชั้นหน่อยแล้วกันนะคะ โรงเรียนของชั้นมีชื่อว่า กาญจนาวิเทศน์ศึกษา ค่ะ แต่คนส่วนใหญ่มักจะรู้จักโรงเรียนชั้นในชื่อ Best Science ( เบสท์ ไซซ์ ) หน่ะค่ะ เพราะโรงเรียนชั้น เป็นโรงเรียนที่เน้นเรื่องวิทยาศาสตร์ และนักเรียนส่วนใหญ่ที่จบจากที่นี่ ก็ไปทำงานเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เก่ง ๆ ทั้งนั้น ชั้นก็เป็นอีกคนหนึ่งค่ะ ที่ชอบวิทยาศาสตร์เอามาก ๆ พอชั้นมาอยู่ที่เมืองไทย ชั้นจึงเลือกเรียนที่นี่ไงคะ อาคารต่าง ๆ ของ Best Scienceน้น จะถูกตั้งชื่อเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ อย่างอาคารเรียนของชั้น มันมีชื่อว่า ไนติงเกลล ( ฟอเรนซ์ ไนติงเกล คือ นักวิทย์ชาวอังกฤษผู้ให้กำเนิพยาบาล ได้รับฉายาว่า สตรีผู้ถือโคมไฟ )
“หวายจะทานอะไรจ้ะ” จ๋าถามชั้น เมื่อเดินเข้าโรงอาหารมาถึงร้านที่ 6
“ที่นี่จ๋าคิดว่าอะไรอร่อยล่ะ” ชั้นยังเลือกไม่ถูก แม้ว่าชั้นจะรู้ว่าอาหารที่เจ๋งที่สุดของที่นี่คือ ผัดไท เพรสคอท ( เจมส์ เพรสคอท จูลย์ คือผู้ค้นพบพลังงานความร้อนเป็นพลังงานรูปหนึ่ง )
“หลาย ๆ คนเค้ามักจะทานผัดไท เพรสคอทนะ ( “เหมือนกับที่ชั้นคิดไว้ไม่มีผิด” ชั้นคิดในใจ ) แต่ชั้นชอบข้าวผัดร้าน 9 นะ” จ๋าชี้ไปที่ร้านอาหาร ร้าน 9
“งั้น หวายทานข้าวผัดร้าน 9 ก็แล้วกัน” ชั้นและหวายเดินไปที่ร้าน 9
“ข้าวผัด 2 จานค่ะ” จ๋าสั่ง
“เราไปนั่งรออาหารที่โต๊ะนู้นกันเถอะ เดี๋วมีเด็กไปเสริฟ” จ๋าพูด
ชั้นยิ้มให้กับจ๋า เชิงเป็นการตอบตกลง
“อยู่ที่อเมริกาเป็นไงมั่งหล่ะหวาย” จ๋าพูดขณะที่นั่งรออาหาร
“ก็ดีอ่ะ เรียนสบาย เราก็เหมือนเด็กวัยรุ่นที่นู่นทั่ว ๆ ไปแหล่ะ” ชั้นพูด
“อาหารมาส่งแล้วครับน้องจ๋า” เด็กเสริฟคนนั้นดูท่าทางสนิทกับจ๋ามาก ๆ เลยแหล่ะ
“คร่า พี่เจ นี่เพื่อนใหม่จ๋าค่ะ ชื่อหวาย เพิ่งมาจากอเมริกา”
หวายแนะนำชั้นให้รู้จักกับเด็กเสริฟคนนั้น
“สวัสดีครับน้องหวาย” พี่เด็กเสริฟคนนั้นหันมาทักทายชั้น
“หวาย นี่พี่เจ พี่จ๋าเอง เพิ่งกลับมาจากอเมริกาเหมือนกัน” ชั้นหันไปยิ้มรับให้พี่เจ
“หวายอยู่อเมริกาหรอ ( ชั้นพยักหน้า หมายถึงคำตอบที่ใช่ ) อยู่รัฐไหนหล่ะ” พี่เจถามต่อ
“วอร์ชิงตันค่ะ” ชั้นตอบ
“อยู่เมืองหลวง ไม่วุ่นวายหรอ” พี่เจขำ เค้าคงคิดว่าเด็กอย่างชั้นจะไปอยู่ได้ยังไงที่วอร์ชิงตัน
“คุณพ่อ กับคุณแม่ต้องทำงานที่นั่นหน่ะค่ะ” ชั้นตอบ
“แล้วพี่เจอยู่รัฐไหนคะ” ชั้นเป็นฝ่ายถามพี่เค้าบ้าง
“โอไฮโอ้จ๊ะ แล้วว......” พี่เจพูดยังไม่ทันขาดคำ
“พอ พอพี่เจ พอหอมปากหอมคอ ไปเสริฟต่อเลย”
“จร้า งั้นพี่ไปแล้วนะ น้องหวาย” พี่เจหันมาโบกมือให้ชั้น แล้วก้อรีบวิ่งไปทำงานต่อ
“ทำไมพี่เจมาทำงานที่นี่หล่ะจ๋า” ชั้นถามเมื่อพี่เจเดินไปได้สักพักหนึ่ง
“มันกลัวน้องมีแฟน” โห ขนาดนั้น ลงทุนอ๊ะเนี่ย
“แล้วพี่เจไม่เรียนหรอ” ชั้นถามต่อ
“มันเพิ่งจะเรียนจบไฮสคูลเมื่อเทอมที่แล้ว มันดร็อปเรียนมหาลัย” อ๊อ อย่าบอกนะว่าดร็อปเรียนเพื่อมาเฝ้าน้อง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - จบตอนที่ 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น