ยัยสวยสุดซ่าส์ปะทะนายบ้าหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #3 : เขาหายไปไหนนะ 100%

ตอนที่3

   เมื่อวานฉันยังเสียได้ไม่หายซะทีที่ลืมถามชื่อรุ่นพี่ ไม่รุ้ว่าจะได้เจอกันอีกรึป่าวยัยเนเธอไม่น่าลืมเลยจริงๆ
ระหว่างทางเดินมายังห้องเรียนฉันเดินมาอย่างช้าๆและมองซ้ายมองขวาอยู่ตลอดเวลา แต่ก้ไมเห็นแม้แต่เงา
เลยซักนิด โอ๊ย!จะบ้าตายอยู่แล้วนะ

   " เป็นอะไรไป เม่อแต่เช้าเลย "

   เสียงของเรียวทำให้ฉันตื่นจากภวัง ฉันหันไปยิ้มบางๆให้ แต่เรียวกลับยื่นมือมาลูบหัวฉันเหมือนเด็ก
และยิ้มอย่างอ่อนโยน

   " เรียวมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ "

   " นานพอที่รู้ว่าเธอเม่อไปไกลแล้ว "

   " มาเช้าจังนะ "

   " ฉันต่างหากที่ต้องถาม ก็นานๆทีคุณหนูเวลล์จะรีบมาโรงเรียนเต่เช้า "

   ขวับ!!!

   " โอ๊ย! เจ็บนะ "

   ฉันขว้างกระเป๋าใส่เรียวอย่างแรงจนเขาร้องออกมาอย่างหน้าหมั่นไส้ ฉันเห็นแล้วอดคิดไม่ได้คนอะไร
จะหล่อได้ทุกมุมเลย ไม่ว่าจะทำท่าทางยังไงก็ดูดี ใครได้เป็นแฟนละก็โชคดียิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่อีก

   " เรียว "

   " จ๋า.... "

   " แหวะ! น่าหมั่นไส้ "

   " แงะ >.< "

   " เรียว นายเคยมีแฟนรึยัง??? "

   " แล้วเธอเคยเห็นมั๊ยล่ะ "

   " ไม่อ่ะ "

   " งั้นก็ไม่ "

   " ทำไมอ่า...เรียวก็ออกจะหล่อ ดูดี รวยก็รวย หรือว่า.... "

   " ว่า....อะไร "

   " เรียวเป็น....เกย์ "

   " เดี๋ยวเหอะ ยัยตัวแสบ "

   ฉันวิ่งหนีเรียวที่กำลังวิ่งไล่ตีฉันอยู่ เห็นแล้วคิดถึงตอนเด็กๆฉันกับเรียวเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่เด็กแล้ว
 ตระกูลของเรียวเป็นตระกูลไฮโซที่เก่าแก่สืบทอดกันมานาน เหมือนกับตระกูลของฉันและครอบครัวเราก็สนิทกันมากๆ 
ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาตินั่นแหละ จนบางครั้งก็มีคนคิดว่าเราเป็นแฟนกันอยุ่บ่อยๆ แต่ก็แอบปลื้มนิดๆนะ

   " คิดอะไรอยู่ ยัยตัวแสบ "

   " เปล่าหนิ "

   " โกหก ต้องถูกทำโทษ "

   ตุ้บ!!!

   ตุ้บ!

   ฉันกับเรียวพลัดกันขว้างข้าวของใส่กันอย่างสนุกจนลืมความเครียดไปจนหมด รอบเรามีแต่ของที่กระจัดกระจาย
ไม่เป็นระเบียบ ห้องทั้งห้องตอนนี้กลายเป็นสนามรบขนาดเล็กของเราสองคนไปเรียบร้อยแล้ว

   หลังจากการสู้รบของฉันกับเรียวเมื่อเช้าจบลงพอดีกับยัยลีภัทรเดินเข้ามา ฉันเลยต้องนั่งฟังเจ๊แกบ่นไปครึ่งชั่วโมง
และยังต้องรับผิดชอบเก็บของทุกชิ้นให้เข้าที่อีกด้วย ดีนะที่เรียวไม่ทิ้งให้ฉันเก็บอยู่คนเดียว งานนี้เลยสบายหน่อย
แต่พอถึงช่วงสายฉันก็อดไม่ได้ที่จะชะโงกลงไปดูที่สนามบาสไม่ได้ และก็ไม่มีวี่แววของรุ่นพี่เลย...

   " เน รู้รึยังว่าเราต้องไปเข้าค่ายรับน้องที่ระยองน่ะ "

   "เหรอ วันไหนอ่า "

   " อีก3วัน "

   " เร็วจัง "

   " นั้น วันนี้เราไปช้อปปิ้งกันนะ ฉันอยากซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่ไว้อวดยัยพวกนั้นนะ "

   " อืมๆ "

   " รีบๆเก็บของเลยนะ "

   ฉันรีบเก็บหนังสือใส่กระเป๋า
ตามที่ยัยนะบอกทันที ไหนๆก็ไม่เจอรุ่นพี่แล้วไปช้อปปิ้งเพลินดีกว่า เพื่อได้ของติดไม้ติดมือมาบ้าง
ฉันกับยัยนะรีบขึ้นรถและบอกลุงทอง(คนขับรถ)ให้ตรงไปที่ห้างทันที

   " ยัยเน ไปดูเสื้อของหลุยส์กัน เขาออกคอเร็กชั่นมาใหม่ด้วย "

   " อืม "

   " ว่าว!!! สวยๆทั้งนั้นเลย "

   " อืม เลือกไม่ถูกเลยแหะ "

   " ไม่เห็นต้องเลือกเลย เธอก็ซื้อไปให้หมดนั่นแหละ เธอน่ะรวยจะตาย ซื้อทั้งห้างยังได้เลย "

   " ... "
   " ฉันไปลองก่อนนะ "

   ฉันปวดหัวกับการโอเว่อร์ของยัยนะมาก.... ฉันหันไปเลือกเสื้อผ้าระหว่างรอยัยนะเข้าไปลองเสื้อ หยิบตัวไหนก็สวยทั้งนั้นเลย
ฉันค่อยๆเลือกทีละตัว จนได้เต็มมือแล้ว เจ๊แกก็ยังไม่ออกมา ฉันเลยให้พนักงานมารับเสื้อผ้าไปคิดเงิน แล้วไปนั่งรอยัยนะที่
โซฟา

   " เน "

   " เลือกได้รึยัง "

   " อืม "

   หลังจากฉันนั่งรอยัยนะมาชั่วโมงนึงเต็มๆ ยัยนะก็เดินออกมาอย่างยิ้มแย้ม แต่ฉันสังเกตุเห็นพนักงานที่เดินตามมา
ถือเสื้อผ้ากองใหญ่แทบจะมิดหัวอยุ่แล้ว

   " ไหนอ่ะ เสื้อผ้าที่เธอเลือก "

   " นี่ไง "

   ฉันหันไปตามนิ้วที่ยัยนะชี้ไปเป็นจุดเดียวกับที่พนักงานคนนั้นยืนอยู่ก็แทบจะเป็บลม เพราะคุณเธอไม่ได้เลือกเลย
เข้าไปอย่างไหนก็ออกมาอย่างนั้น

   " ยัยนะ แล้วเธอจะเข้าไปลองทำไมตั้งนาน "

   " ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะเอาแค่นิดหน่อย แต่เลือกไปเลือกมามันสวยเลยเสียดาย "

   " ...... "

   หลังจากที่จ่ายเงินเสร็จ เราก็เดินซื้อนู่นซื้อนี่ไปเรื่อยจนค่ำ เราก็เดินกลับมาที่รถโดยมีลุงทอง(คนขับรถ)เดินมา
รับของไปเก็บไว้ที่ท้ายรถ

   " ไหนบอกว่าจะซื้อนิดเดียว แวะเข้าร้านของดิออร์ แป๊ปเดียวเกือบหมดทั้งร้านแน่ะยัยเน "

   " บ่นจริงๆเลยเธอ "

   ฉันขึ้นรถและบอกลุงทองให้ส่งยัยนะก่อน ลุงทองพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจแล้วขับรถออกไปในทันที