Yamyen.m (รับวิจารณ์นิยาย)

ลำดับตอนที่ #2 : แว่วสำเนียงภูต by รักต์ศรา

แว่วสำเนียงภูต by รักต์ศรา

     สวัสดีค่ะคุณศรา ยินดีที่ได้คุยกันนะคะ ก่อนอื่นยามเย็มขอขอบคุณมากๆที่คุณศราไว้ใจให้ยามเย็นช่วยวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเรามาเริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ

     ชื่อเรื่อง(5/5) : ตรงส่วนนี้เราค่อนข้างสับสนนิดหน่อยว่าควรจะวิจารณ์ในชื่อของแว่วสำเนียงภูติหรือเจ้าแม่ไทรทองดี แต่พอมามองๆแล้วก็ได้เต็มทั้งคู่นั่นแหละค่ะ เพราะทั้งสองชื่อก็บอกแนวของเรื่องได้เป็นอย่างดีเลย ว่าเรื่องจะออกมาแนวไหน ตรงส่วนนี้ก็ดีแล้วค่ะ

     

     บทนำ(20/20) : ในส่วนของบทนำเราว่าคุณศราทำออกมาได้ดีมากๆเลยค่ะ การใช้ภาษาและลักษณะการบรรยายค่อนข้างชัดเจนทำให้เห็นภาพออกมาเป็นฉากๆ รวมๆคือน่าสนใจมาก พออ่านบทนำแล้วก็อยากอ่านเนื้อเรื่องต่อเลยล่ะค่ะ เราไม่รู้แล้วค่ะว่าควรจะแนะนำอะไรดี เพราะคุณศรามีครบทุกอย่างแล้วในส่วนของบทนำ

     เนื้อเรื่อง(26/30) : มาถึงส่วนสำคัญของเรื่องกันแล้วนั่นก็คือเนื้อเรื่องนั่นเอง ในส่วนของภาพรวมคือดีมากๆค่ะ เรารู้สึกได้ถึงบรรยากาศของต้นไทรหลังโรงเรียนได้จริงๆ แถมตัวเรื่องก็พีคแล้วพีคอีก เราค่อนข้างตกใจมากตอนที่คุณศราบรรยายว่าเจ้าแม่ไทรทองยกมือไหว้นิ่ม ในหัวเราตอนนั้นคิดประมาณว่านี่เราถูกหลอกมาทั้งเรื่องเลยสินะ55555 แต่ที่พีคมากขึ้นไปอีกคือเจ้าแม่ไทรทองต้องนั่งท่องตำรานี่แหละค่ะ หลังจากกดดันมาทั้งเรื่องมาเจอฉากนี้ก็คือหลุดขำพรืด เรารู้สึกว่ามันแปลกใหม่ดีค่ะเรื่องระทึกขวัญที่ตอนจบฟีลกูด หากันไม่ได้ง่ายๆนะคะ! และเราก็ชอบตรงที่คุณศราใส่ความหมายของคำว่าลอมพอกมาให้ด้วยค่ะ เพราะบางคนก็คงจะไม่รู้จัก และการทำแบบนี้ก็ทำให้คุณศราดูเป็นมืออาชีพมากๆค่ะ ต่อมาจะเป็นส่วนที่เราอยากจะแนะนำนะคะ ส่วนแรก เรารู้สึกว่าการปรากฏตัวของพวกผีๆมันค่อนข้างจะเบสิคไปหน่อยน่ะค่ะ เพราะเราแทบจะเห็นมันได้จากหนังไทยส่วนใหญ่เลย เช่น ตอนที่เจ้าแม่ไทรทองยืนห้อยหัวอยู่กับกิ่งไทร ตรงส่วนนี้จะเห็นได้จากภาพยนต์เรื่องพี่มาก...พระโขนง และเราก็เชื่อว่าไม่มีใครไม่เคยดูเรื่องนี้ ตรงส่วนนี้เราก็เลยรู้สึกเฉยๆค่ะไม่ได้รู้สึกว่ามันน่ากลัวเท่าที่ควร ส่วนที่สอง คือบางเรื่องสามารถเดาได้ง่ายเกินไปค่ะ ยกตัวอย่าง เช่น พี่สาวภารโรงกับลุงยาม อันนี้ก็คือเดาได้ง่ายๆเลยค่ะว่าไม่ใช่คนแน่ๆ ตรงส่วนนี้เราคิดว่าอาจจะเป็นเพราะนิยายรวมถึงหนังหลายๆเรื่องชอบใช้ทริคนี้ในการนำเสนอด้วยนั่นแหละค่ะ พอเรามาเจอก็เลยเดาออกได้ง่ายๆ ไม่ได้รู้สึกว่ามันพีคหรือน่าตกใจอะไร ส่วนที่สาม บางเรื่องก็เกินจริงจนดูแฟนตาซีมากกว่าจะระทึก เห็นได้ชัดๆเลยจากตอนที่เจ้าแม่ดึงความทรงจำของนุชมาและถ่ายทอดพลังของตัวเองให้นุช คือมันออกจะแนวๆแฟนตาซีไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันแย่นะคะ เพราะตอนจบมันมาทางบวกอยู่แล้ว การใส่ฉากนี้มาก็เลยไม่ได้แย่เท่าไหร่ เราแค่รู้สึกว่ามันแฟนตาซีมากไปนิดนึงแค่นั้นแหละค่ะ ส่วนที่สี่ เราอยากให้ลองบรรยายสภาพของแต่ละคนหลังจากที่ถูกพวกผีรุมทึ้งให้ชัดกว่านี้อีกหน่อยค่ะ จริงๆที่คุณศราบรรยายมาก็ดีแล้ว แต่เราว่าถ้าลองบรรยายให้เห็นภาพมากกว่านี้ก็จะช่วยทำให้เรื่องนี้ดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะนุช เราว่าต้องเป็นอะไรที่น่ากลัวมากแน่ๆค่ะ ในส่วนอื่นก็ไม่มีอะไรจะแนะนำแล้วค่ะ คุณศราทำได้ดีมากๆแล้ว

     ตัวละคร(19/20) : ในส่วนของตัวละครเราค่อนข้างประทับใจนะคะ ทุกตัวละครมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง แอบขัดใจนิ่มนิดหน่อยค่ะ หนูจะใสซื่ออะไรขนาดนั้นลูก ถ้าเป็นเราคือต้องตบแล้วค่ะถ้าโดนแบบนี้555 ส่วนนุชก็ร้ายได้ใจเรามากๆ ชอบค่ะ! ที่เราอยากจะแนะนำเพิ่มคือส่วนของพิมค่ะ เราอยากให้คุณศราเพิ่มความรู้สึกตื่นตระหนกตกใจให้พิมช่วงแรกๆหน่อยค่ะ เราเข้าใจว่าพิมเป็นคนมีสติมากๆ แต่คนเราพอเห็นว่ามีใครอีกคนที่ไม่ใช่เพื่อนแต่หน้าตาเหมือนเพื่อนเราอยู่ เรารับประกันได้เลยว่าร้อยทั้งร้อยก็ต้องตกใจไม่ก็กลัวมากๆ ตรงส่วนนี้คุณศราไม่ได้บรรยายให้เห็นชัดเจนเท่าที่ควรนะคะ เราก็เลยรู้สึกว่ามันขาดไปนิดนึง ที่เหลือก็ไม่มีอะไรแนะนำเพิ่มแล้วล่ะค่ะ

     ความสวยงามของหน้านิยาย(1/5) : คุณศราอาจจะมองข้ามในส่วนนี้ไป แต่เราว่ามันก็สำคัญนะคะ เราอยากให้คุณศราลองหาธีมดีๆที่เหมาะกับนิยายของคุณศราแล้วลองเอามาใช้ดูนะคะ เราว่ามันจะดูดีขึ้นเยอะเลย (ลองเสิร์ช ธีมDek d ในกูเกิ้ลดูนะคะ)

     ภาษาที่ใช้/การจัดหน้าบทความ(14/15) : รวมๆคือดีมากแล้วนะคะในเรื่องของการใช้ภาษาแต่ก็ยังมีบางคำนะคะที่คุณศราเขียนผิดไป รวมถึงบางส่วนก็ค่อนข้างจะทำให้เรางง เช่น

'มันก็ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเจ็บปวดกับการโดนครหานินทา โดนเกลียดชัง โดนกลั่นแกล้งเพราะสิ่งที่เธอไม่ได้คิด ที่เธอไม่ได้ทำเหลือเกิน'

ตรงส่วนที่เราเน้นนั่นแหละค่ะที่ทำให้เรารู้สึกขัดใจมาก เราแนะนำให้คุณศราลองหาคำอื่นมาใช้แทนนะคะ อาจจะลองเปลี่ยนในช่วงประโยคท้ายก็ได้ เช่น 

'มันก็ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเจ็บปวดกับการโดนครหานินทา โดนเกลียดชัง โดนกลั่นแกล้งทั้งๆที่เธอไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลย' 

มันจะได้สมูทมากขึ้น อีกอันนึงที่เราคงปล่อยผ่านไม่ได้คือส่วนนี้ค่ะ

'ฉันอยากจะให้นิ่มกลับมาอยู่ตรงนี้...ฉันอยากจะขอโทษเธอ...ที่เข้าใจผิดไปจริงๆ' นิดหน่อยบ่นขึ้นมาพลางดูเนื้อตัวที่บาดแผลหายสนิท

เราว่าคำว่าบ่นไม่ควรเอามาใช้กับประโยคนี้นะคะ เพราะนิดหน่อยพูดด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อนิ่ม ซึ่งคำว่าบ่นเนี่ยเป็นคำที่ค่อนข้างจะให้ความรู้สึกลบมากกว่านะคะ ให้อารมณ์เหมือนคนที่กำลังหงุดหงิดมากกว่า ดังนั้นเรารู้สึกว่ามันไม่เหมาะเท่าไหร่ยังไงคุณศราลองเปลี่ยนคำดูนะคะ ส่วนการจัดหน้าบทความดีแล้วค่ะ อ่านง่าย ไม่ปวดตา 

     ความประทับใจของยามเย็น(4/5) : คุณศราทำได้ดีแล้วค่ะ ลองเอาคำแนะนำของเราไปใช้ดูนะคะ เราเชื่อว่าในอนาคตข้างหน้าคุณศราจะสามารถเขียนผลงานที่ดีมากๆได้แน่นอนค่ะ

89/100 คะแนน

จบไปแล้วสำหรับการวิจารณ์นิยายของเรา รบกวนคุณศราให้คะแนนการวิจารณ์ของเราด้วยนะคะว่าอยู่ในระดับไหน(เต็ม5คะแนน) และมีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง สุดท้ายนี้เราหวังว่าคอมเมนท์ของเราจะเป็นประโยชน์ต่อคุณศรานะคะ ขอบคุณค่ะ แล้วเจอกันใหม่นะคะ

     

     

TB