สาวหล่อหนุ่มใสหัวใจแฉทรัก

ลำดับตอนที่ #5 : กีฬาสีโรงเรียน 2 ( 40 % อาจจาอัพช้าหน่อยนะคิดไม่ค่อยออก)

ตอนที่ 10    ความบังเอิญที่ไม่น่าจาเป็นไปได้

       ชุดว่ายน้ำสีดำมีลายตาลางสีขาวเล็กน้อยทางเอวด้านขวา  เป็นชุดว่ายน้ำวันพีชสำหรับหญิงซึ่งเป็นชุดว่ายน้ำของรร.เซ้นอินเตอร์ ชุดนี้ถูกออกแบบเป็นแบบคล้องคอ แต่ไม่ได้ใช้ผูก มันมีชายกระโปงที่เป็นลายสก็อต เขียวฟ้าแบบประโปรงนักเรียน

( รุสึกจาบรรยาย แบบชุดว่ายน้ำยาวมาก ฮิฮิ ^ ____^ ) บวกกับหมวกสีดำที่มีแถบข้างเป็นลายสก็อต ทั้งชุดบอกถึงความเป็นตัวรร.ได้ดี

                   ไปท์ สวมหมวกและเชคความเรียบร้อยของตัวเอง เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปิดล็อกเกอร์ที่ล็อกด้วยรหัสไฟฟ้า

" ติดตือตึ้ง " สัญญษณบอกถึงเมสเสด เข้าทำให้ไปท์ต้องชะงักก่อนจาปิดตู้ แล้วเอามือถือที่อยู่ในมาเปิดออกอ่าน

                            สู้ สู้ นะ เราจาเป็นกำลังใจให้

ไปท์กดดูว่าใครส่งมา

 แท็ก  ผู้หญิงคนนี้รู้ได้ไงว่าเราแข่งเฮ้ยถ้างั้นก็ต้องรู้ว่าเป็นเป็นหญิงอะดิ  เฮ้ย

" ตึดตือตึ้ง "

                           ไม่ว่าจาแข่งอารัยก็สู้เต็มที่นะ

เฮ้อ คงยังไม่รู้หรอก อืม

7 คนรับแค่ 2  ต้องเหนื่อยอีกปล้ว

ลู่แข่งมี 4 ลู่ ทำให้การนับเวลาคือการตัดสินโดยไปท์อยู่รอบสอง 100 เมตร ว่าย 50 เมตร คือไปและกลับ

เข้าที่ ระวัง ปี้ด

ไปท์ลงว่ายด้วยความเร็วที่เท่าๆกับผู้ต่อสู้อีก 2 คน แต่ในขณะที่กำลังจาจาถึง 25 เมตรแรก ( ฝั่ง ) จังหวะนี้ต้องหมุนตัวใต้น้ำลู่แรกซึ่งเป็นลู่ของ เชม

เชมถึงฝั่งก่อนแล้วหมุนตัวกลับด้วยความเร็วสูงหลังจากนั้นก็ออกตัวด้วยสปีดที่เร็วชนเรียกเสียงเสียงเชียร์ได้จากคนดูเมื่อไปท์ได้ยินเสียงที่แว่วมาและเสียงน้ำจาลู่ตรงข้ามก็รู้แล้วว่าขู่แข่งสปี้ดแล้วเลยทำให้ท่าฟรี ที่ว่ายด้วยอัตราเร็วแค่70% 4 มือหายใจหนึ่ง พร้อมกับจังหวะขาที่ธรรมถูกเปลี่ยนโดยเริ่มจากจังหวะตีขาที่เปลี่ยนไปเป็บดับเบิ้ลแล้วตามด้วยการไม่ขึ้นมาหายใจเลยและบวกด้วยความเร็วและแรงจากมือที่ผลักน้ำที่เปลี่ยนเป็น 90 %ของแรงทั้งหมด ทำให้ไปท์ถึงฝั่งเป็นคนแรกในเวลาที่เฉียดกับเชมถึง3 วินาที อาจฟังดูน้อยแต่มานเยอะมากสำหรับคนที่นำอยู่ก่อนแล้วถูกแซง

เวลาของไปท์สูงเป็นอันดับ 2 ของทั้งหมดทำให้ได้แข่งกับเพื่อนร่วมห้องอีกคนที่ชื่อ ซิน

 ทำให้เชมที่ทำท่าดีต้องแห้วรับประทาน เชมเป็นเด็กห้อง 2 ซึ่งอยู่กลุ่มเดียวกับเส้นหมี่  เชมเป็นคนสวยมากเทอไม่ค่อยพูดถ้าเทียบกับยัยหมี่เน่านั่นผมยาวยาวถึงกลางหลังของเทอดกดำและเงางามแถมสูงตั้ง 175 โคดสูงเลย หุ่นนางแบบชัด และร่างสูงโปร่งนั้นกำลังเดินมาทางนี้แล้ว ถึงแม้จาไม่ได้เดินมาด้วยสีหน้าอาฆาตเหมือนยัยหมี่เน่า กับยัยต้มเค็มนั่นก็เถอะแต่สายตาเทอก็ไม่ได้บอกถึงความเป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย

" ไปท์ " เชมพูดด้วยสายตาเย็ยชา

" อ่าเอ่อ เชม เรา.........ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้นะ "

" เทอหักหน้าเพื่อนชั้น " ยัยหมี่เน่าพูดขึ้น

" ฉันจายอมรับว่าเกมนี้ฉันประมาทเกินไปเลยทำให้แพ้เทอ แต่คอยดูเถอะว่ายผลัด 200 เมตรเนี่ยทีมเราต้องเอาเหรียญทองมาได้แน่นอน "

" เทอโดนดีแน่ " ยัยต้มเค็มพูด

แล้ว3 แสบล่านนั้นกฌเดินหนีไป

" เฮ้อ ฉ้านนนนนนนนนนละเซ็ง"

" นี่ไปท์พวกนั้นมันพูดไรกะเทอฺฮะ " มายรีบวิ่งกระหืดกระหอบมาทางนี้

" ก็แค่บอกว่าฝากไว้ก่อนเท่านั้นแหละ "

" เหอะสู้ไม่ได้ แพ้แล้วพาล ว่าแต่เมื่อกี้โคดสะใจเลยอะ เห็นหน้ายัยเส้นหมี่ตอนรู้ว่าเพื่อนมันแพ้แมะ โห โคดสะใจเลยอะ แกต้องได้เห็นเว้ยเพื่อน "

" เออ ช่างมันเหอะ ไปฉลองกันดีกว่า แล้วบุ๊คกับรุ้งหละ "

" 2 รายนั้นนั่งเชียร์อยู่ไงมันไม่ยอมลงกีฬาเลยต้องนั่งเชียร์แบบนั้น "

" อืมงั้นก็เดี๋ยวไปหาพวกมันเลยดิ แล้วพออ็ออดดังแล้วไปกินสเวนเซ้นกัน"

" ส่วนเซ้นอีกแล้วหรอวะ เมื่อวานก็สเวนเซ้น "

" โห่ เมื่อวานได้กินที่ไหนกัน คิดแล้วก็โมโห กดกินติมเลย "

" แกอะตังก็ไม่จ่ายติมก็ไม่กินรุแมะเรากะเฮียวีคต้องนั่งกินกัน 2 คนวันนี้เอียนไอติมแล่ว "

" แกชอบไม่ใช่หรอติมอะ "

" โห่ แก เอิดเครก นะเวัยกิน 2 คน จาอวกแตกตาย "

" เอาน่า ไม่งั้นแกจาไปไหน "

" เอ่อ ...." มายเริ่มทำหน้าเสีย

" มีไรป่าววะ "

" ไปท์ ที่จริง เราไปไหนก็ได้นะ แต่เอ่อ ให้เฮียวีคเค้าไปด้วยนะ "

" ฮะ เอ่อ บ้าหรอไม่เอาเด็ดขาด "

" โฮ่เอาน่าไปสเวนเซ่นก็ได้ แต่ให้เฮียวีคเค้าไปด้วยนะ "

" นี่อะไรของเนี่ย เมื่อวานนี้ก็ทีแล้วนะแกเอาเบอร์ให้แท็กใช่แมะ "

" อารัยบ้าหรอเรายังไม่ได้คุยกะเค้าเลยด้วยซ้ำ "

" ถ้าไม่เทอแล้วจาเป็นใคร "

" เราไม่รู้แต่เราไม่ได้ให้ " มายเริ่มชักสีหน้าแล้ว

" นี่นี่ไปกันได้แล้วอ็อดดังแล้วเว้ย " รุ้งวิ่งมาตีบ่าฉันพร้อมกับบุ๊คที่ตามหลังมา

" นี่วันนี้เฮียวีคที่เล่าให้ฟังเค้ามากินสเวนเซ่นด้วยกัน โอเคป่าวทุกคน"

" เอาดิอยากเห็นหน้าเหมือนกัน "

" โอเคไม่มีปัญหา " 2 คนนั้นไม่มีท่าทีไม่พอใจเลยยิ่งทำให้ไปท์ชักสีหน้ามากขึ้น

" ม่ายเอานะมาย "ไปท์เริ่มอ้อน

" โห่แกถือว่าช่วยเราเหอะนะวันนี้วันเดียว โอเคปะ "

" ทำไมอะ ทำไมแกต้องทำตามเค้าด้วยวะ "

" ก็ วันนี้เฮียวีคขับรถมารับเรากลับบ้านอะเดะ ไม่งั้นเรากะมิ้นก็ต้องนั่งรถเมย์อะ นะไปท์ถือว่าช่วยเพื่อนนะ "

และเมื่อมีเหตุผลที่ฟังขึ้นหน่อยแล้วเลยทำให้ไปท์ยอมเดินไปกับมายแต่โดยดี

และเมื่อเดินเกือบถึงหน้าประตูโรงเรียนแล้วสายตาก็ต้องสะดุดกับร่างสูงโปร่งที่ยืนพิงกำแพงอยู่หน้ารร. โดยมีดอกกุหลาบสีแดงอยู่ในมือด้วย

แต่ก็อย่างที่รู้วีคใช่คนหน้าตาขี้เหล่ พูดได้ว่าสัญญาณวัดระดับความหล่อผู้ชายของเราดังเลยก็ว่าได้ แต่ก็อย่างที่รู้อีกนั่นแหละ อีตานี่นิสัยรับไม่ได้จริงๆ

แต่ด้วยหน้าตาที่ดึงดูดสาวๆของเค้าเลยทำให้ตอนนี้มีสาวๆไปมุมเค้าเต็มไปหมดเห็นอย่างงี้สัณชาตญาณนั่งชิ่งของฉันเริ่มทำงานเลยแหละอยากจามุดหลบอีกตาบ้านั่นแล้วหนีกลับบ้านจริงๆ

ว่าแต่เราจากลัวอีตานี่ทำไมนะ เฮ้อ แต่เลิกคิดเถอะ เพื่อนรักขอให้ช่วยแค่นี้จิบจ๊อย

มาทางอีกด้านนะ

       ผมรอยัยตัวแสบอยู่หน้ารร.แล้วผมก็เห็นเทอเดินออกมาพร้อมเพื่อนแต่ตอนนั้นพวกผูหญิงกำลังมุมดูอะไรซักอย่างแล้วเทอก็หลุดจากสายตาผมไป ผมอุส่ามารอเทอแท้ๆแต่ความวุ่นวายของคนก็ทำให้ผมไม่ได้เจอเทอจนได้ผมเดินหาอยู่ซักพักก็แน่ใจแล้วว่าคงไม่เจอเลยตัดสินใจไปดัดรอหน้าบ้านดีกว่า ผมหยิบกระดาษที่ปรินแผนที่บ้านเทอออกจากกระเป๋า อืม อยู้หมู่บ้านใกล้ตรงนี้เอง ผมเรียกแท็กซี่ไปที่หมู่บ้านนี้ทันที

ผมมายืนอยู่หน้าบ้านเทอตอนเวลา 4. 30 คงยังไม่กลับมาหรอก ผมแอบอยู่ตรงซอกกำแพงแล้วหันหน้าเข้าทางมาที่มีอยู่ทางเดียว ผมจารอจนกว่าเทอจามา

เวลาผ่านไปประมานครึ่งชม.ได้ เทอก็ยังไม่กลับมา

" ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " เสียงผีเท้าที่ดังขึ้นเรื่อยบอกผมได้ว่าเจ้าของร่างกำลังดิ่งมาทางนี้แล้ว

เด็กน้อยไวใสเจ้าของผมสีน้ำตาลอ่อนกับนัยตาสีเดียวกันวิ่งด้วยความกระหืดกระหอบแล้วมายืนพิงกำแพงอยู่ข้างๆผม ผมสะดุ้งเล็กน้อยกับการปรากดตัวของคนตรงหน้าแต่ก็ไม่อยากยุ่งด้วยยิ่งเป็นเด็กน้อยวัยประมาน5-6 แล้ว ยิ่งไม่อยากหาเรื่องใหญ่

แต่แล้วเด็กน้อยเจ้าของดวงตากลมโตคู่นั้นก็พูดขึ้น

" เฮ่ พี่กินฟักทองมั้ย " ฮะ เด็กนี่ถามเค้าว่าไงนะ กินฟักทองมั้ยใช่แมะ เออเนอะ เด็กสมันยนี้ก็แปลดดีนี่คือคำทักทายหรอเนี่ย

ผมก็ไม่รุว่าจาตอบว่าไงเลยได้แต่พยักหน้า แล้วสิ่งที่ผมไม่คลาดคิดก็เกิดขึ้น เด็กน้อยตาใสคนนั้นขำกลิ้งตัวงอจนแทบจาไปนอนกับพื้นอยู่แล้วผมเห็นอย่างงั้นก็รุสึกฉุนเลยถามกลับไปว่า

" น้องหัวเราะอะไร "

" 555555555+ พี่พี่ พี่กินไอของสีเหลืองเละๆอย่างงั้นด้วยหรอ ขี้ 55555555+ พี่กินขี้ด้วย 5555555+ ก้าก "

ขี้ ขี้ไรเมื่อกี้ไม่ได้ถามว่ากินขี้ซะหน่อยมันถามว่ากินฟักทองไม่ใช่หรอ เอาเหอะไม่อยากยุ่งกะเด็กติงต๊องนี่แล้ว

" เหอะ ฉันไม่อยากเอาเรื่องแกนะ ไปไกลๆเลยไป " และเมื่อผมพูดจบกริยาของเด็กคนนี้ก็เปลี่ยนไปทันที

" อาไร ผมตาหากที่ต้องไล่พี่ นี่มันที่กบดานของผม เป็นคนนอกเข้ามาได้ไง "

ฮะ ที่กบดาน เด็กนี่ปัญญาอ่อนรึเปล่าที่นี่ไม่ได้มีรั้วหรือประตูกั้นเป็นแค่ซอกเล็กกั้นระหว่าง 2 รั้วบ้าน แล้วมันเหมาว่าเป็นของมันเฉยเลย

" แต่เอาเถอะผมจาถือซะว่าพี่เป็นคนฉลาดที่ค้นพบทางลับนี้ได้เพราะฉะนั้นจาถือว่าเป็นแขกพิเศษ จาให้เยี่ยมชมถามทับได้ "

ฮะ แขกพิเศษ ถานทับ  ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เพราะอะไรหนะหรอครับก็เพราะว่าผมดันอยากเห็นมันจริงๆหนะสิ

" แล้ว กบดาน แสดงว่านายหนีใครมาใช่แมะ " แท็กเอ้ยแกจาไปถามมันทำไมไอเด็กนี่จาตอบภาษาไรกลับมายังไม่รุเลย

" ใช่ๆ ผมกำลังถูกไล่ล่าจากขบวนการ กองทัพยักษ์ขมูขี พวกนั้นมีกำลังมากเลยนะนายต้องระวังตัวเอาไว้ โดยเฉพาะแม่ทัพของมันนพน่ากลัวอย่าบอกใครเลยอย่าให้จับได้เด็ดขาดไม่งั้นโดนดีแน่ "

" โดนดี หมายถึงอะไร " ผมว่ากองทัพที่ว่าคงหมายถึงแม่บ้านใส่ผ้ากันเปื้อนแล้วคนสวนที่ใส่ชุดทำสวน เกือบ 10 คนที่ตคอนนี้วิ่งวุ่นอยู่ที่ถนนแน่เลย

" ก็ถ้าถูกจับได้แม่ทัพของพวกมันก็จาจับขี้ยัดเข้าปากนายหนะสิ " อ๋อ ขี้ก็คือฟักทอง และถ้ากองทัพที่ว่าหมายถึงพวกแม่บ้านนี่หละก็ แม่ทัพก็คงเป็นแม่มันแน่ๆ 55555+ คิดแล้วขำจริงๆ

" งั้น อาวุธหละไม่มีอาวุธเอาไว้จัดการกับฝั่งนู้บ้างหรอ " ประติประต่อเรื่องได้แล้วสรุปง่ายๆเด็กคนนี้หนีการจับกินฝักทองมากบดานที่นี่เป็นประจำนี่เอง

" พูดได้ดี นี่ไงจาให้ดูอาวุธประจำกาย 555" แล้วเจ้าตัวก็เอา อิฐบร็อกหลายอันออกมาจากกำแพงอย่างง่ายๆแล้วก็ตามด้วย

" 555+ ปืน 555555+ ก้าก ปืนฉีดน้ำ นี่หนะหรออาวุธประจำกายที่ว่าหนะ "

" = ^ =    =_ =  อย่าดูถูกประสิทธภาพมันเชียวนะอย่างนี้ต้องโดนซักตั้ง  ปุ้งๆๆๆๆๆ" โอ้ยอารายวะนั้นมันปืนฉีดน้ำไม่ใช่หรอไหงกลายเป็นปืนอัดลมวะ อย่างงี้ก็เจ็บอะดิ

" โอ้ย หยุดๆๆๆๆพอ "

"  555+ เห็นประสิทธภาพมันรึยังปืนนี้สามารถปรับเป็น...................................................................................." และแล้วคุนน้องเค้าสาธยายประสิทธภาพของปืนอย่างบ้าคลั่งดูท่าจาภูมิของเค้ามากแต่ปืนนี้ก็แปลกจริงดีอย่างเหลือเชื่อและไม่เคยเห็นที่ไหนด้วยถึงแม่ดูภายนอกมันจาคือปืนฉีดน้ำธรรมดาแต่ที่จริงออฟชั่นเยอะมาก

" อืมว่าแต่นายหนะ มาหลบอยู่นี่อย่าบอกนะว่าก็หลบกองทัพยักษ์ขมูขีมาเหมือนกันหนะ "5555555555+ อืม ยังไงหลอกให้เด็กนี่กลับบ้านแล้วชิ่งน่าจาดีที่สุด

" ปล่าวหรอก อย่าเรานะ ไม่ต้องหลบ ที่ผ่านมานะ ใช้วิชาเทควันโด้ ซัดเข้าที่ซอกคอเลย แล้วก็จาเอาหมวยไทยมาใช้ด้วย ท่าที่เค้าว่าจระเข้ฝาดทางไง แล้วก็จามีท่าไม้ตายนะ เป็นของจีน นี่ " ผมยกนิ้วขี้และนิ้งกลางขึ้น

" นี่แหละ ใช้ 2 นิ้ว จิ้งที่ 2 ตาเลยแต่นี้ฝั่งนู้ก็จอดแล้ว................................................ " แล้วผมก็โม้ไปอีกเยอะเลยหละครับ

" โห สุดยอดเลยนายเก่งจริง "

" = _ = "ไหงกลายเป๋นเพื่อนกันไปแล้วฟะตอนแรกยังเรียกพี่อยู่เลย เอาเหอะ

" แล้วอยากเก่งเหมือนพี่แม้ "

" อยากสิ - - แต่ อยากบอกว่าให้ไปกินขี้ของแม่ทัพหละเพราะผมไม่โดนถูกหลอกง่ายๆหรอกนะ " เวรแม่งรู้ทันทำไงดีหละวะเนี่ย ผมเอามือกุมขมับ"

" โห สวยมากๆเลย พี่ไปเอามาจากไหนเนี่ย " ฮะเด็กนั่นเอามือมาจับแหวนเงินของผม มันเป็นลายมังกร ผมก็ชอบมันมาก มันเป็นเครื่องประดับชิ้นเดียวบนตัวผมเลย

" ชอบ อยากได้หรอ "

" * ^ *  ครับ " ทีเนี่ยพูดเพราะ

" ไม่ให้ " 55555555+ โอ้ยสะใจ

" = _ = แกล้งเด็ก " และแล้วผมก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เค้าทำ

" รับผมเป็นศิษย์เถอะครับอาจารย์ " เด็กนั่นคุกเข่าต่อหน้าผมแล้วเอามือประสานกันชูขึ้นเหนือหัว

" เฮ้ยทำไรเนี่ย " บ้าแน่ๆๆไอเด็กนี่

" ทำอย่างงี้ทำไม "

" ก็ผมเคยดูหนังจีนเค้าบอกว่าพออาจารย์ตายศิษย์เอกของเค้าก็จาได้มรดกที่ติดตัวกับอาจารย์ไปเพราะงั้นถ้าอารย์ตายเมื่อไหร่แหวนวงนี้ก็จาเป็นของผม "

เวรไอเด็กนี่มัหวังขืนรับมันเป็นศิษย์ได้ต่ยก่อนวัยอันควรแน่

" งั้น ในตำราว่าด้วยการรับเป็นศิษย์เค้าบอกไว้ว่าการที่อารย์จารับศิษย์ได้นั้นศิษย์คนนั้นต้องทำให้อาจารย์ประทับใจก่อน "

" ครับ * _ * " แหม ตอบด้วยเสียงมุ่งมั่นเชียวนะ เส็ดแน่

" งั้น อยากเป็นลูกศิษย์อาจารย์มใากใช่มั้ย "

" ครับผม "

" เพราะฉะนั้น อาจารย์ให้ทำไรก็ต้องทำใช่มั้ย "

" ครับผม "

" งั้น อาจารย์คนนี้จะของสั่งว่าที่ลูกศิษย์ใหเไปกินขี้ของแม่ทัพยักขมูขีนะบัดนี้ "

" ครับผม = _=   O _=   O _ O  O o O  O O O หา  "

" อืม ว่าไงถ้าทำได้ก็จารับเป็นลูกศิษย์ "

" ตกลง " ฮะ มันทำจริงๆอะ   เวรแล้วไง   ชิ่งต้องชิ่ง เมื่อผมคิดได้ดังนั้นหลังจากที่เด็กนั่นรีบวิ่งเข้าบ้านผมก็เตรียมชิ่งทันทีใครจอยากเป็นอาจารย์มันเล่า

แต่ก็เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งพอผมเดินออกมาก็เจอกับไปท์พอดีเลยทำให้ผมลืมเรื่องเด็กบ้านั่นไปสนิท

" อะนาย " ดูท่าเค้าคงตกใจเล็กน้อยที่เจอผม

" นายมาทำไม มาทำอะไร"

"วันนี้ผมมาทำไรนั้นมันไม่สำคัญหรอกครับ แต่เรื่องที่สำคัญหนะมันอยู่ตรงที่คุณทำอะไรกับผมไว้ตาหาก "

" ฮะ เรา เราไม่ทำไรให้นายฮะ "

" อ่าว ผมก็บอกคุณแล้วไงว่า จาใช้ผมเป็นเครื่องมือฟรีๆ ไม่ได้หรอกครับ "

" ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณทำไปเพื่ออะไรแต่ในเมื่อผมก็ช่วยจนคุณเลือกที่จะบอกเองอะ ผมช่วยคุณขนาดนี้จาไม่มีอะไรตอบแทนผมหน่อยหรอ

" นาย นายจาเอาอะไรกะเราเล่า "

" งั้น เรามาคบกันจริงๆมั้ยหละ "

" หา...........นายจาบ้าหรอ เรา เราไม่เอาด้วยหรอก " ไปท์รีบวิ่งเตรียมจาเข้าแต่แล้วก็มีเสียงๆนึงทำให้ผมคิดได้ว่าตัวเองได้พลาดอะไรบางอย่างไปแล้ว

" เอ่อ นี่คุณคะ คุณใช่มั้ยที่ทำให้ เวคเตอร์ ยอมกินฟักทองได้เนี่ย " เวรแล้วไง แล้วเทอเป็นใครอีกหละเนี่ย

" เอ่อ คือ "

" ใช่ครับแม่ คนนี้แหละครับที่ทำให้ผมยอมกินอะ แม่ให้เค้ามาอยู่บ้านเราเลยนะฮะ " เวรโดยแท้ เอาไงดีวะเนี่ย ส่วนไปท์ก็ไม่ต้องพูดถึง อึ้งไปแล้ว

" เอ่อ ไม่ได้หรอกลูก เค้าก็มีบ้านของเค้าจามาอยู่ได้ไง "

" ก็ให้อยู่ แค่ 2 อาทิตก็ได้ครับ ตอนที่แม่ไปสเปนไง ไม่งั้นผมก็เหงาแย่สิครับ "

" เออ นั่นสิ แล้วคุณว่ายังไงคะ น้าจาจ้างเป็นรายวันให้หนูเลยนะช่วยเลี้ยงเวคเตอร์ให้น้าซัก 2 อาทิตย์ได้มั้ยจ๊ะ"

" อะ ครับ อะไร นะครับ คือผม "

" อุ้ย คงไม่ได้หรอกคะคุณน้า ตานี่นะคะเลี้ยงเวคเตอร์ไม่ได้หรอกคะ คุณน้าก็รู้ แม่บ้าน 3 คนยังเอาเค้าไว้ไม่ไหวเลยเค้าจาภาษาอะไรอะอีตานี่ อย่าเสี่ยงเลยคะ "

" นั่นสิเนอะ "

" นี่คุณสบประมาทผมหรอ "

" เราปล่าวซะหน่อยแค่พูดความจริง "

โธ่เว้ย ฉันจาทำให้เทอรู้เองว่าคนอย่างแท็กอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น

" ตกลงครับคุณน้า "

" จริงๆหรอจ๊ะ หนูยอมจริงๆจ๊ะ "

" ครับ ผมจาพยายาม ฝากตัวด้วยนะครับ "

" ฮะ นาย คิดดีแล้วหรอ อย่างนายทำไม่ได้หรอก "

" แล้วมาคอยดูกัน " ผมจาทำให้เทอเห็นให้ได้ คอยดู

หลังจากนั้นคุณน้าก็พาผมกับไปท์ไปดื้มโกโก้ร้อนที่บ้านเค้าแล้วเราก็คุยกันเรื่องต่างๆสรุปแล้วผมต้องย้ายมาอยู่ที่นี่พรุ่งนี้เลยแล้ววันต่อไปคุณน้ากับสามีถึงจะไปสเปน ส่วนตานี่ก็จามีคนขับรถไปส่งที่รร.ทุกวันคุณน้าเค้าก็บอกว่าจาไปส่งให้ผมด้วย

ส่วนเรื่องที่นอนตาเด็กบ้านั่นขอให้ผมนอนห้องเดียวกับมันผมก็ไม่รุจาปฎิเสธยังไงและอีกอย่างห้องนั้นมีคอม  และผมก็จาอยู่ที่นี่กับเด็กบ้า 1คน แม่บ้าน 3 คน คนสวน อีก 2 เป็นเวลา 2 อาทิตย์ จารอดมั้ยเนี่ยดูแลเด็กบ้าเนี่ยไม่น่าเลยเรา อารมชั่ววูบพาจนอีกแล้ว และเมื่อได้ข้อสรุปดังนั้นแล้วผมขอตัวกลับบ้านทันทีไปเก็บของ นี่ผมต้องหาข้ออ้างกับทางบ้านอีกนะเนี่ย

มีอย่างนึงที่ผมลืมบอกคุณไปบ้านของเค้า 2 คนอยู่ติดกันครับ

" นายอะต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่รับเลี้ยงเว อะ "

" เว ใคร เห็นคุณน้าเค้าเรียกว่าเวคเตอร์ไม่ใช่หรอ "

" ก็มันยาว ขี้เกียจเรียก "

" แล้วทำไมไม่เรียกเวคหละ ชื่อเวคเนอร์ก็น่าจาเรียก เวคสิ "

" เอะนายนี่ ก็อยากจาเรียกอะจาทำไม "

"  ^ _ ^  ครับๆ แต่บังเอิญจังนะอยู่บ้านติดกันเลย "

" ว่าแต่ทำไมนายมาอยู่นี่ "

" บังเอิญหนะ " ขี้เกียจเล่า

" - -  แล้วทำไมเจอกับเวได้ "

" บัญเอิญ "

"  -- -- แล้วนายทำไงถึงสนิทกับเวจนทำให้เด็กหัวดื้อนั่นยอมทำตามได้หละ "

" บังเอิญ "

" = _ = บังเอิญๆๆ นายบอกเราว่านายบังเอิญมาเดินแถวนี้ ซึ่งบัญเอิญว่าเป็นบ้านเราบังเอิญเดินเจอเวบังเอิญทำให้เวชอบแล้วก็บังเอิญที่ได้มาเป็นคนเลี้ยงเด็กจำเป็นว่างั้นเถอะ "

"  ^ ____________^ ใช่คร้าบ แหมสมองไวหนิ แสนรู้จริงนะ "

" - - " ฮะฮะ แสนรู้ฮิฮิ ตอนนี้ผมกับเทอกำลังยืนอยู่หน้าบ้านของเว

" นะนาย นายมาหาว่าเราเป็นหมาหรอ ตา ตาปากกระโถน ปากนายเลี้ยงหมาไว้รึงัย"

" อะอะ ทายถูกอีกแล้วถ้าปากผมเลี้ยงหมาไว้จริง  หมาในปากผมตัวนี้ คงจะอยากจูบหมาแสนรู้ที่อยู่ตรงหน้าซะแล้วหละ " ผมเห็นถึงอาการเอ๋อของเทอได้ในทันทีฮิ  ผมโน้มตัวต่ำลงใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลย ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่เคยรุสึกแบบนี้ ทุกครั้งที่จูบผู้หญิงผมไม่เคยรุสึกแบบนี้มานานแล้ว

ทำไมกันกะไอแค่จูบ ทำไมผมต้องตื่นเต้นด้วยนะ คนที่ตื่นเต้นควรจาเป็นคนข้างหน้าถึงจาถูกสิไม่ใช่ คราสโนว่าอย่างผม

" โห่งๆๆๆ " หวะ

" พลัก " ไปท์ผลักผมออกด้วยแรงอันน้อยนิดปกติเทอมีแรงแค่นี้หรอหรือเพราะเมื่อกี้เลยทำให้เทอหมดเรี่ยวแรงขนาดนี้

" นายกลับบ้านไปซะ เราจะเข้าบ้านแล้ว "

" good night ครับ " ไปท์ที่เดินก้มหน้ากำลังจะเข้าบ้านผงะเล็กน้อยแล้วหันกลับมามองผมนิดนึง ผมเห็นว่าเทอกำลังหน้าแดง ฮิฮิ น่ารักจัง

"  ตึกๆๆๆๆ หนูกลับมาแล้วนะคะ  ตึกๆๆๆๆ ปัง " พอเข้าบ้านฉันก็รีบขึ้นห้องปิดประตูแล้วไปดูที่หน้าต่าง ฉันเปิดม่านออกด้วยความรีบร้อน ตาบ้านั่นกำลังเดินไปคุยโทรศัพท์ไป เหอะ ทำไมเราต้องสนใจเค้าด้วยนระ บ้าจริง อึ้ย ภาพตอนที่เค้าโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนหน้าฉันกลับเขาห่างกันเพียงยุงบินผ่าน โผ่งขึ้นมา มันทำให้ใจฉันเต้นไม่เป็นส่ำเลย ฉันต้องหน้าแดงอยู่แน่ๆเลย อ้า  ฉันเอามือขึ้นลูบหน้าตัวเองเกือบไปแล้วมั้ยนั่นตานั่นฉวยโอกาสจริงๆเลย แต่ เค้าเล่นอะไรของเค้าอยู่นะ ตอนนั้น

เป็นมุกที่จะขอเราคบหรอ เฮ้ย ไม่เอาด้วยหรอกผู้ชายพวกนี้จริงใจแค่ไหนก็ไม่รู้ ตานั่นท่าทางจาเจ้าชู้สุดๆไปเลย เฮ้ออย่าเก็บคำพูดเค้ามาคิดเลยเปลืองสมองเปล่าๆไปอาบน้ำแล้วนอนท่าจาดีกว่า ฮิฮิ

หลังจากที่ฉันกินข้าวเสร็จก็มานั่งทำการบ้านจนเสร็ด วันนี้การบ้านเยอะโคด กว่าจาทำเสร็ด ก็ 5 ทุ่มแล้ว  เฮ้อ วันนี้ง่วงนอนชะมัด นอนเลยดีกว่าขี้เกียจเล่นคอมแล้ว ฉันเก็บกระเป๋าแล้วก็เอามือถือไปช้าตแบต

"หวา โห 10 miss call " ฉันเปิดระบบสั่นเอาไว้ตอนอาบน้าเสร็ดก็ไม่ได้พกติดตัวเลยไม่รุเรื่อง มีใครบ้างเนี่ย

หืม ตอน4 ทุ่มมีของ แท็ก 4 สาย หืม ยัยนี่ขี้เกียจโทรกลับ แล้วที่เหลือ โห เบอร์ใหม่หมดเลย เดี๋ยวนี้พวกโทรผิดเยอะ โทรกลับไปก็เสียตังปล่าวๆ นอนดีกว่า

ตอนที่ 11 เพื่อนบ้านคนใหม่

"  นี่ไปท์ วันนี้อะ พี่แกมีแข่งบาสใช่แมะ " อืมใช่ เมื่อวานหลังจากไปกินไอติมกับพวกมายแล้วเราก็ขอตัวกลับก่อน เพราะจาไปเยี่ยมพี่ต่อ เห็นพี่บอกว่าวันนี้ก็ออกจาโรงพยาบาลได้แล้ว โห ออกปุปก็แข่งเลยหรอจาไหวมั้ยเนี่ยพี่ฉัน

" อืม แต่ไม่รุว่าจาแข่งไหวรึเปล่า มีแข่งแข่งตอนไหนหละ "

" รุสึกจาเป็นตอนเที่ยงนะ "

" อืมเดี๋ยวลองถามพี่ดูหน่อยละกัน " ฉันกดเมสเสดส่งไปถามพี่ "

                                                        นี่ วันนี้พี่มาโรงเรียนรึเปล่าเนี่ยทีมพี่แข่ววันนี้ไม่ใช่หรอจาลงรึเปล่า

ฉันขอซักพักก็มีเมดเสดตอบกลับมา

                                                       วันนี้พี่ไม่ได้มารร. กะว่าจาลงแข่งตาหน้าเพราะยังไงถ้าตานี้แพ้ก็ยังแก้ตัวได้แต่ถ้าชนะตาหน้าก็สบายๆ

" อืม วันนี้พี่ไม่ได้ลงอะ "

" แล้วแกจาไปดูแมะ " มายถามแต่ตาก็ยังมอง กระดานอยู่ เนียนจริงนะฉันก็ทำอย่างนั้นเหมือนกัน

" ไม่อะขี้เกียจรอพี่ลงแล้วค่อยดูดีกว่า"

" อืม งั้นเที่ยงนี้จาไปไหน "

" ก็ไม่รุ " ฉันหันหน้าออกทางหน้าต่างเบื่อจังเลยวิชานี้เรียนทีไรได้ง่วงทุกทีสิน่า

" เราว่าเดี๋ยวนั่งคุยกันก็คงหมดเวลาแล้วหละ " มายยังคงพูดต่อแต่ฉันสิไม่ยักจาได้ยินแล้วใจตอนนี้มันลอยไปกลับกลียบเมฆซะแล้ว

" เฮ้ไปท์ ตื่นได้แล้วโว้ย พักแล้ว เฮ้ย " เสียงของมายค่อยๆดังขึ้นในโสตประสาทของฉัน

" อะ อืม "

" เช็ดน้ำลายก่อน ยัยเบอะ 555+"

" โห มายเดี๋ยวนี้แกว่าเพื่อนรักงี้เลยหรอ "

" 555+ เอาน่า แกก็หลับไปได้นะ อาจารย์คนนี้โคดจาดุดีที่เค้าไม่เห็นไม่งั้นมีหวังได้ยืนเป็นกระต่ายขาเดียวอยู่หน้าห้องแน่เลย "

" เออ เลิกพูดมากซะทีหิวข้าวโว้ย "

" อืม ไป " แล้วเรา 4 คนก็เดินไปโรงอาหาร

" นี่ไปท์เรื่องแท็กเป็นไงบ้าง "

" เออ พูดถึงเรื่องแท็กลิมเล่าให้พวกแกฟังเลยว่าเมื่อวานอะหลังจากที่เยี่ยมพี่แล้วนะ.........................................................."

" ฮะ หมายความว่าไอหน้าหล่อนั่นจามาอยู่ข้างบ้านเทอ 2 อาทิตย์งั้นหรอ "

" 5555+ จริงอะ บุพเพอาราวาดแท้ๆเลยวะ "

" น่านดิเราก็คิดงั้น แถมเป็นบ้านไอเวอีก 55555555+ โอ้ย สงสารไอหน้าหล่อจังเจอทั้งเด็กจอมแสบแถมข้างบ้านยังมี..........."

" โอ้ย ไอเวรแกเอาไรมาตีหัววะเนี่ย "

" ช้อนอะเดะจาอารัย  อย่าบอกนะว่าแกเจ็บ"

" ไอไปท์ ช้อนๆมันมันมากๆเลยนะ "

" 555+ อ้าว ลืมไปเห็นปากแกชอบลืมตัวเราเลยลืมตัวบ้าง 55+ "

" ไปท์ แก เราพึ่งสระผมนะ"

" อ๋อ เออใช่ลืมไปแกไม่ได้สระผมทุกวันนี่หว่า "

" ไอ ไอไปท์ "

" โอ้ยๆ พอๆ เลิกทะเลาะกันซะทีมายแกก็บ้าจี้ตามมันไปได้ "

" อ่าวไอบุ๊คพูดงี้เห็นเราเป็นตัวไรวะ "

" ตัวป่วนไงไปท์" รุ้งพูดผสมขึ้น

" เออ ๆๆ ให้มันรุไปว่าจาไม่มีใครอยู่ข้างเราเลย ชิ"

"เหอๆ พอๆ คุยกันต่อดีกว่า"

" เออที่จริงอะเราไม่ได้ถามถึงไอหน้าหล่อนะแต่เราถามถึง แท็ ที่เทอคบอยู่อะ แท็กในเอ็มอะ " มายพูดขึ้นแต่มือก็ยังจับอยู่ที่ผม

" อ๋อ รายนั้นก็ไม่ได้มีไรคืบหน้าอะ แต่เราว่าเราควรยุติเกมบ้าๆนี้ซักทีนะ ชักไม่ชอบแล้วอะ มันทำให้ไม่ค่อยสบายใจเลย "

" เหอ แกก็คิดมาก เอาเถอะ อยากเลิกก็เลิก  ถ้ามันทำให้ไม่สบายใจก็เลิกเถอะ"

" อืม แต่ จาเลิกยังไงอะทีนี้ ไม่รู้ฝ่ายนั้นจริงจังรึเปล่าถ้าเล่นๆเหมือนกันก็คงจาดีหรอก "

" เราว่าเค้าก็ไม่น่าจาจริงจังอารัยนะคงคิดว่าแค่เล่นเอ็มนั่นแหละ"

" อืมก็หวังให้เป็นอย่างนั้นหนะนะ "

"แล้วจาเริ่มไงดีหละ ให้บอกว่า นี่เทอ ที่จริงเราเป็นผู้หญิง ไม่ได้ชอบเทอเลย ก็แค่เกมตอนนี้ไม่อยากเล่นแล้วเราก็เป็นเพื่อนกันนะ ให้พูดอย่างงี้หนะหรอแล้วถ้าเค้าเกิดจริงจังขึ้นมาหละคงจาเสียใจน่าดูเลย"

" เหอ น่านสิ เราว่าเทอพูดเกินจริงไปหน่อยนะเราไม่ได้ทำไรโหดร้ายขนาดนั้นนะ "

" แล้วมีอะไรที่ไม่จริงบ้าง เราเป็นหญิง หลอกเค้าเพราะเกมบ้าๆขอเค้าคบทั้งๆที่ไม่ได้ชอบเลย โกหกหลอกลวงสารพัด เราว่าทันทีที่รู้เรื่องเค้าคงบร็อกเราแน่"

" เอ่อ ไปท์ เราขอโทดนะ ที่คิดเกมบ้าๆนี่ขึ้นมาไม่คิดว่าเรื่องจาบานปลายขนาดนี้ "

" เห้อ มันไม่ใช่ความผิดของเทอหรอกมาย เราสิ ที่บ้าแล้วก็ใจร้ายทำไปได้ลง"

" พอพอ พูดไปก็เท่านั้นมาหาทางแก้กันก่อนดีกว่า " รุ้งพูดขึ้นเรียกสติของฉันกับมาย

" เราว่านะไปท์ค่อยทำตัวออกห่างจาดีกว่าไม่ต้องไปหวานใส่เค้าแล้ว ให้ความสัมพันเริ่มซาแล้วค่อยบอกความจริงเค้าจาได้ไม่เจ็บมากไง "

" หรือไม่ก็ขอเลิกโดยที่ไม่ต้องบอกความจริงก็ได้ " อืม ทั้งบุ๊ค และรุ้ง พูดกันคนละแง่เลยแฮะ

" อืม ค่อยๆคิดไปเดี๋ยงก็มีทางออกเองแหละอย่าคิดมากเร่าว่าฝั่งนั้นก็ไม่ได้จริงจังอาไรหรอกเชื่อสิ "

" อืม "

" เข้าเรียนกันเถอะได้เวลาแล้ว "

16.00 เวลาเลิกเรียน

" เรากลับเลยนะวันนี้เพลียๆ เหนื่อยๆด้วยอยากกลับไปนอนที่บ้านเลย ไว้พรุ่งนี้เจอกัน "

" จ้า "

" อืมบาย

" บาย "

ฉันเดินแยกจากพวกมายไปทางด้านขวา แล้วสายตาของฉันก็สะดุดเข้ากับสิ่งมีชีวิตที่ไม่อยากเจอที่สุดในเวลานี้เข้าอย่างจัง

" หวัดดี "

" อืม หวัดดี "

" นี่ วันนี้กลับบ้านพร้อมกันนะ "

" = _ = ทำไมเราต้องกลับบ้านพร้อมนาย "

" อ่าวก็ไปแท็กซี่นั่งหลายคนประหยัดไฟช่วยชาติไง "

" - - งั้นนายก็ไปนั่งกลับคนอื่นเถอะเพราะเราจานั่งรถเมล์ "

" O _ O รถเมล์ เอ่อ งั้นวันนี้เทอสอนฉันนั่งรถได้มั้ยหละ "

" นี่ ตัวเท่าควายละนายยังนั่งรถเมล์ไม่เป็นอีกหรอ "

" ป่าวไม่ใช่อย่างนั้นก็ฉันไม่รู้หนิว่าต้องสายไหนถึงจาลงที่หมู่บ้าน "

" งั้นเราบอกแลเวก็ไปไกลเลยนะ "

" อ่าว ทำไมไม่กลับด้วยกันหละ "

" ไม่ " แล้วฉันก็บอกสายที่ต้องนั่ง กับแท็ก แต่เพราะหมู่บ้านนี้อยู่ใกล้กับรร.เลยนั่งแค่ต่อเดียว ฉันเดินไปที่ป้ายรถเมล์

" นายตามเรามาทำไม "

" อะไรของเทอฉันก็จากลับบ้านเหมือนกันอย่าลืมสิวันนี้ฉันต้องไปอยู่บ้านเวคเตอร์แล้วนะ " เออใช่ นี่ทุกคนคิดเหมือนฉันไหมหมอนี่มันแปลกๆเมื่อวานยังพูดสุภาพและดูห่างเหินอยู่เลยไหงวันนี้พูดซะสนิทหละ

งงงงเค้าจริงๆเปลี่ยนสัพนามเรียกไม่เว้นแต่ละวัน

พอรถเมล์มาเราก็ขึ้นรถไปโดยมีแท็กตามหลังมาติดๆ โห คนเยอะเหมือนเดิมเลยตั่งแต่กลับบ้านเย็นเพราะงานกีฬาสีเนี่ยรถเมล์คนเยอะทุกวันเลยแย่จังต้องยืนอีกแล้ว ฉันเดินเข้าไปยืนตรงกลางแล้วแท้กก็เดินตามมาสรุปแล้วเค้าเลยยืนอยู่หน้าฉัน

แย่จังวันนี้หนังสือเยอะด้วยหนักเป็นบ้าแล้วไหนจา   จาคอบ  อีกบางทีถ้าวางลงอาจจาทำให้เราทรงตัวดีขึ้นก็ได้แต่ถ้าวางลงเดี๋ยงตอนเลี้ยงหนังสือก็หล่น วุ่นวายอีก เอ้อช่างมันเหอะนิดหน่อยน่า

แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งแค่เลี้ยวธรรมดาสาวน้อยร่างบอบบางอย่างฉันก็แทบทรงตัวไม่ได้แล้วแต่นี่เล่นมีมอเตอร์ไซร์มาปาดหน้าทำให้คนขับรถเมล์ต้องเบรกเอียดดดดด

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดร่างของฉันพุ่งไปข้างหน้าอย่างแรงแต่สิ่งที่คลาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นฉันไม่ได้ชอบกลับอกของเค้าแต่เค้ากลับหันหน้าเค้ามารับฉันอย่างกับรู้ว่าฉันต้องล้อมซะอย่างงั้น มันทำให้ร่างของฉันที่เล็กกว่าของเค้ามากไปอยู่ที่อกเค้าทันทีเหวอ เหมือนโดนกอดเลยนะเนี่ย

นั่นสิตานี่ฉวยโอกาสชะมัดเลยเมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็รีบผลักเค้าออกทันทีพอดีกลับที่รถเริ่มออกตัวอีกครั้งมันทำให้ฉันที่ไม่ได้เกาะอะไรไว้เซตัวไปข้างหลังจนก้นจ่ำเบ้า เลยฮือ ขายหน้าชะมัดส่วนอีตาบ้านั่นยังมีหน้ามาหัวเราะอีก

" อ่าว พลักฉันแล้วไหงตัวเองล้มซะหละ555+ " ฉันค้อนใส่อีตานั่นวงใหญ่ ฝากไว้ก่อนเหอะ แล้วหมอนั่นก็เดินมาใกล้แล้วยื่นมือมาให้ไม่อยากจาจับหรอกนะแต่ช่วยไม่ได้ไม่งั้นได้ล้มอีกรอบแน่เลย

" อืม thanks "

" ไม่เอาคำนี้ได้ยินจนเบื่อแล้วขอเป็นคำขอบคุณน่ารักๆได้ปะ "

" ไม่มีทาง "

" อ่า เอาเถอะ อืม ันว่าฉันช่วยถือกระเป๋าให้ดีกว่านะเดี๋ยวเทอก็ได้ล้มอีกหรอก "

" ไม่ต้องเมื่อกี้มันเป็นอุบัติเหตุเล็กน้อย เราไม่ได้เป็นอย่างงี้ทุกครั้งหรอกนะ "

" จาบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เทอโชร์เอ๋อบนรถเมล์สินะ อืม ฉันนี่มีกรรมจริงๆขึ้นรถเมล์กับเทอวันแรกก็เห็นฉอดเด็ดซะแล้ว " - - มีกรรมพูดมาได้นะ

" เอามานี่เถอะน่าฉันจาช่วยถือให้ "

" บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องสิ "

" เอะ เทอนี่ดื้อจังเดี๋ยวตีเลยนี่ "

" > _ < " ฉันย่นคิ้วแล้วเอียงคอมองเค้าด้วยความสงสัย เค้าเห็นฉันเป็นไรเนี่ย จาตีงั้นหรอ

" เอียงคอแบบนี้ จาเอาแบบเมื่อวานหรอแหมวันนี้ในรถเมล์เลยนะ "

" ตาบ้าหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ > ///// < " อึ้ยตอนนี้หน้าฉันต้องแดงแน่เลย

" 555+"

" หัวเราะอาไรของนายก็นี่ไง " เค้าชูกระเป๋านักเรียนกับถุงหนังสือของฉันขึ้นอ้ากนี่มันไปอยู่ในมือเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

" นาย เอาของเราคืนมานะ "

"คืนแน่ แต่รอให้ถึงบ้านก่อนละกันนะจ๊ะ" ฮึ้ยเจ็บใจจริงๆสงสัยจาแอบหยิบตอนเราเผลอแน่ๆ

 " แม่จ๋าดูพี่ๆคู่นั้นสิจ๊ะ เค้าต้องเป็นปฟนกันแน่เลยแม่เค้าจูงมีกันแล้วก็ถือกระเป๋าให้กันด้วยหนูอยากมีแฟนบ้างอะ "

" O o O  " จูงมือกัน
( ยังไม่จบเจ้า )