สาวหล่อหนุ่มใสหัวใจแฉทรัก

ลำดับตอนที่ #4 : กีฬาสีโรงเรียน 1 ( 100 % แล้วคะ )

ตอนที่8 กีฬาสีโรงเรียน

วันนี้ท้องฟ้าโปร่งสว่างไร้เมฆบดบัง พูดได้สั่นๆอากาศดีท้องฟ้าเป็นใจจริงๆในช่วงเช้าของรร.ในวันนี้มีงานรับตำแหน่งประทานสี และเชิญทงสีขึ้นสู่ยอดเสาเป็นสัณญาณว่าสัปดากีฬาสีได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

กีฬาสีของรร.เราไม่เหมือนของรร.อื่นตรงที่มีแค่ 2  สีคือสีเขียวกับสีน้ำเงินเพราะนั่นคือสีของโรงเรียนโรงเรียนนี้ก่อตั้งขึ้นเมื่อ 49 ปีที่แล้วปีนี้เป็นปีที่ 50แล้ว ในตอนแรกก็มี 4 สีเหมือนกันรร.ทั่วๆไปแต่ว่าเกิดปัญหาขึ้นระหว่างนร.ทั้งสองฝั่งนั่นคือฝั่งอินเตอร์และไบร์ลิงกัว  นโยบายของโรงเรียนจึงถูกเปลี่ยนใหม่ ดังนั้นกีฬาสีทุกๆครั้งก็เหมือนกับสนามรบดีดีนี่เอง โดย อินเตอร์จาได้สีน้ำเงิน ส่วน ไบร์ก็จาได้สีเขียวเปนอย่างนี้ทุกปีไป

กีฬาสีในทุกๆปีแบ่งเป็นชั้นมัธยมและมหาลัยเพราะรร.ของเราไม่มีประถมโดยในวันจิงรร.แบ่งออกเป็นครึ่งนึง และประทานสีก็จามีสีละ2คนคือสำหรับระดับมัธยมและก็หมาลัย

ในการแข่งขันแบ่งออกเปน2แบบ

แบบที่ 1 คือการแข่ง เปนเซต ได้แก่กีฬา

-       บาสเก็ตบอล

-       ฟุตบอล

-       แชร์บอลชาย

-       เบสสบอล ฯลฯ

ในการแข่งประเภทนี้ ระดับมัธยม ( เราจาพูถึงแต่ระดับนี้นะเพราะระดับมหาลัยมันไม่เกี่ยวกัน )

ซึ่งแบ่งออกเป็นม.ต้นและม.ปลายสรุปแล้วกีฬา 1 ชนิด เสีต้องส่งคนออกมาเล่น 4 ทีม ( ญ 2 ช 2 )  โดยจาแข่ง เป็นเซต เซตละ 3เกม  ถ้าเกมไหนที่เกิดการชนะ 2ตาติดก็จาถือว่าจบเกม แต่ถ้าเป็น 1ต่อ 1 เกมที่ 3จาแข่งในวันจริง

แบบที่ 2 คือการแข่งแบบเป็นลู่ และรวดเดียวจบ ได้แก่กีฬา

-       วิ่ง 100 ม. เดี่ยว

-       วิ่ง100 ม ผลัด

-       ว่ายน้ำ 100 ม. เดี่ยว

-       ว่ายน้ำ 100 ม.ผลัด ฯลฯ

โดยการแข่งแบบนี้ถ้าแข่งเดียวจามีนักกีฬาลง 2 คนเช่น ว่ายน้ำเดี่ยวหญิง ม.ปลายลงสีละ 2คน เป็นต้น

ซึ่งทุกคนจะสามารถลงกีฬาอย่างมากได้ แค่ 2ชนิดเท่านั้น ( เหอ สาธยายมาซะเยอะเลย เบื่อหละสิแต่ว่าถ้าไม่อ่านเด๋วงงไม่รุด้วยนะ ฮิฮิ ต่อต่อคะ )

 “ อะไรนะเทอลงว่ายผลัดให้เราอีกหรอ  เหอทำไมอะ” ฉันมองเพื่อนที่พึ่งมาแจ้งข่าวร้ายเมื่อครู่ด้วยสายตาละห้อย แค่ว่ายเดี่ยวก็ขี้เกียจจาแย่นี่จาให้ลงว่ายผลัดอีกอารัยกันเนี่ยบอกฉันที

“ เอาน่าไปท์ก็ตอนนั้นมันหาคนลงไม่ได้แล้วนี่นาถ้าไม่ลงอะตัวว่ายไม่ครบคนที่ลงไปแล้ว 2 คนก็จาอดแข่งแล้วสีเราก็จาถูกปรับแพ้ไปโดยปริยายเลยถือว่าช่วยสีไง” แจน เพื่อนร่วมห้องอีกห้องพูดขึ้น

“ โห่ก็ถ้าเป็นรายการอื่นนะยังพอทำใจได้แต่เทอก็รู้ว่าที่ไม่มีใครกล้าลงโปรแกรมนี้อะเพราะอะไร”

ทุกคนเงียบ ก็เพราะรายการนี้อีกฝ่ายเป็นแก็งของยัยเส้นหมี่หนะสิถึงไม่มีใครกล้าลองดูแล้วมันดันเอาฉันไปยุ่งเด๋วมีหวังถ้าชนะขึ้นมามันเล่นงานไม่ปล่อยแน่ยัยพวกนี้ยิ่งฤทธิ์มากแล้วก็พวกเยอะด้วย

“ ไม่ลงแพ้ ถึงแข่งก็ต้องทำให้แพ้ แล้วเทอจาให้เราไปมีเรื่องให้มันเขม้นทำไมฮะ หาเรื่องให้จริงๆเลย” ฉันยังบ่นด้วยอารมที่หงุดหงิดสุดๆคะ

เย็นวันพรุ่งนี้มีการคัดเลือกตัวนักกีฬาที่จาลงแข่วว่ายน้ำเดี่ยว เพราะโปรแกรมที่ฉันลงมีคนลงถึง 7 คนแหนะแต่เค้าเอาลงแข่งแค่ 2 คน ส่วนอีกโปรแกรมนึงกลับไม่มีใครลงเลย เฮ้อ เพราะยัยเส้นหมี่คนเดียวเลยทำให้นักกีฬาว่ายน้ำหันมาลงโปรแกรมนี้กันหมด เซงเลยเราไอเราก็อยากแข่งอันนี้ซะด้วยเฮ้อ เอาไงเอากันวะ

                   สัปดานี้และสัปดาหน้าจะมีการแข่งกีฬาสีตลอดโดยจะมีการเพิ่มคาบ1คาบต่อจากคาบสุดท้ายแล้วคาบสุดท้ายก็จะถูกงดไป  เวลานี้แต่ละวันจะเป็นการรวมตัวของสี ฝ่ายกองเชียร์ก็ซ้อมไปนักกีฬาก็แข่งไป และก็จามีกลุ่มนึงที่ซ้อมรอแข่ง โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนที่ใหญ่คะมีสนามให้ใช้อย่างเพียงพอเลย  ฉันที่ว่างงานเพราะอ้างว่าลงแข่งเลยไม่ต้องไปนั่งร้องเพลง ฮุฮุ ฉันเลือกที่จะไปดูมายซ้อมแชร์บอล  แต่ในขณะที่ฉันกำลังเดินอย่างเหม่อลอยไปที่สนาม 3 อยู่นั้น

“ โปก  ................”

“โอ้ย ......” ฉันร้องอวดครวญพร้อมเอามือจับหัวด้วยความเจ็บปวด ก็ลูกบาสลูกเบอเร่อ ( มันก็เท่ากันหมดอะนะ) กระแทกเข้าเต็มหัวฉันเลย มันตกมาจากสวรรค์ชั้นไหนวะเนี่ย ฉันหันหน้าไปมองผูเชายคนที่เดินมาทางนี้

หมอนี่ ................หน้าตาคุ้นๆ

“ นี่เทอ เป็นอะไรมากรึเปล่า ขอลูกบาสเราคืนด้วย” ให้ตายเถอะคุ้นจริง ใครนะ

[ ยัยนี่อีกแล้วดวงสมพงกะฉันเลยเกินนะยัยตัวแสบ ]

“ ยืนบื้ออะไรอยู่ เก็บลูกบาสมาเดะ” หมอนั่นพูดแล้วเก็กท่าสุดๆ

“ นายสั่งเราหรอ มาทำคนอื่นเจ็บตัวแล้วยังมีหน้ามาใช้อีกนะเก็บเองสิ” แต่พอดีว่าลูกบาสมันดันอยู่ที่ปลายเท้าฉันอะสิ ดูสินายจาทำไง

มองหน้า มันมอง เก็บเอง ฉันไม่เสียเวลาก้มตัวเก็บให้นายหรอก หมอนั่นมองหน้าแล้วทำท่าจาเดินเข้า

“ แล้วอย่ามาหาว่าฉันแอบดูใต้กระโปรงก็แล้วกัน” ฮะ บ้า หมอนี่บ้าไปแล้วแน่ๆ  เค้าหยุดเดินในขณะที่อยู่ห่างจากฉันประมาณเมตรนึงได้

“ ตกลงจาเอาไงจาหยิบลูกให้เราดีดีหรือจาให้เราหยิบเอง” ฮือ ฉันไม่ยอมแพ้นายหรอกน่า

 ได้ ฉันยิ้มแบบบาดใจให้เค้าไป 1 ทีพร้อมทั้งก้มลงหยิกบาส

“ ก็แค่นั่น ....” หมอนั่นพูดแล้วเมินหน้าไปทางอื่น เชอะ เท่ตายแหละ

“จ๋ม ..........” 5555+ ฉันทุ่มลูกบาสลงไปในสระบัวข้างอย่างเต็มแรง และรุสึกเหมือนมันจาไปทำดอกบัวสุดสวยที่สุดในจมดิ่งหายไปเลย

“O_o ฮะ นี่เทอทำไรเนี่ย”หมอนั่นเดินไปเกาะราวลงขอบสระที่กั้นไว้ 

“ บ้าไปแล้วรึไง ........” [ชิยัยนี่ แสบจริง]

“ก็เพื่อว่ามันจาทำให้นายเก็บได้ง่ายขึ้นยังไงหละจ๊ะ” ฉันยิ้มแบบสะใจให้เค้าทีนึงก่อนจ๊ะทำท่าจาเดินไป แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อสายตาอันเฉียบคมของฉันไปสะดุดกับร่างสูงของอาจารย์ฝ่ายปกครองเข้า “ เอ่อ .....สวัสดีคะอาจารย์” ฉันยกมีไหว้อาจารย์แล้วเตรียมชิ่งเต็มที่ แต่รุสึกเหมือนมานจาไม่ทันอะเดะ TT ^ TT ตายแน่

“ เทอทำอะไรหนะ ฬพิชา( ระ - พิ – ชา ชื่อฉันเองค่า) ฮะ” สายตาอาจารย์จ้องฉันเขม็ง

“ เอ่อคือหนู ............” ฉันก้มหน้าไม่กล้าสบตาอาจารย์ก็ถ้าเค้าเห็นเหตการณ์เมื่อกี้มันก็ไม่ต้องมีอะไรแก้ตัวเลย ผิดเต็มประตู

“ ทำลายทรัพยากรโรงเรียนงั้นหรอ...................................................................................................................

.....................................................” ให้ตายเถอะคะท่านผู้อ่านอาจารย์ท่านเล่นสวดกันยาวเลยคะ

“ เทอต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เทอทำ ลงไปเก็บลูกบาสขึ้นมา” ฮา ใหผู้หญิงใส่กระโปรงอย่าฉันข้าวรั้วลงสระบัวไปเก็บลูกบาสเนี่ยนะTT o TT อาจารย์ไม่นะคะ

“ ห้ามใครช่วยทั้งนั้น เข้าใจมั้ย  คนินทร์” อาจารย์หันมามองหน้าหมอนั่น

“ เอ่อ.....ครับอาจารย์”

“ ถ้าเทอช่วยก็เตรียมตัววิ่งรอบสนาม 50รอบได้เลย”อาจารย์พูดแล้วเดินจากไป

“ เก็บลูกบาสแล้วเอาไปให้ฉันที่สนาม 2 นะ โชคดี” ตาบ้านั่น ใจร้ายฉะมัดจาให้เก็บลูกบาสจริงๆหรอเนี่ยนงนั้น เข้าใจมั้ย  คนินทร์  คนินทร์ "

ฉันข้ามรั้วไปอย่างเก้ๆกังๆแต่ยังดีที่มีพื้นดินหลังพื้นรั้วอยู่บ้างไม่ได้เป็นพื้นน้ำเลยแต่บริเวณดินตรงนั้นเป็นดินที่ค่นข้างเหนียวและลื่นอะแถมยังชันอีก ฮือ TT^TT   TTOTT ทำไงดีอ่า

ยังดีนะมีไม้ไผ่อันยาวอยู่ตงนี้สงสัยว่าพวกนี้จาทำลูกบาสตกกันบ่อยถึงได้มีเตรียมไว้พร้อมเลย

ฉันก้าวเท้าไปอีกก้าวแล้วเอื้อมมือไปจับไม้ไผ่ที่พาดอยู่กับต้นไม้ต้นเล็กๆที่อยู่ริมสระ

" อ้าย........" มันลื่น  ไหลแล้ว อ้ายฉันหลับตาเตรียมใจเผชิญกับมัน อึ้ยเปียกแน่ อ่า ฉันรุสึกเหมือนตัวเองกำลังลอยอยู่ในอากาศอ่า นี่ฉันยังไม่ตกหรอเนี่ยอ่า

" นี่ ลืมตาได้แล้วทำอย่างกับเจอผี น้ำข้างล่างมันไม่ได้หน้ากลัวขนาดนั้นหรอกคุณ " ฉันลืมตาขึ้น เมื่อสติกลับมาจึงพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองถูกมือใหญ่จากข้างบนฉุดไว้อยู่

" อ่า........." แต่พอลืมตาร่างฉันก็ต้องเซเพราะเห็นแล้วว่าปลายเท้ามันกำลังจาแตะน้ำอยู่แล้ว ฮือจาตกมั้ยเนี่ย

" ช่วยด้วยๆ ช่วยเราด้วย " ฉันหลับตาปี๋ดินมันลื่นมาก เท้าฉันมันลื่นไปตามดินแล้ว

" อย่าดิ้นสิคุณเดี๋ยวก็ตกลงไปจริงๆหรอก "

" นายรีบๆช่วยเราขึ้นไปสิ เราไปอยากเปียกนะ "ฉันหันมองหน้าหมอนั่น

"คราบบบบบบบบบบบบคุณผู้หญิง  " เค้าค่อยๆฉุดฉันขึ้นมา

" เหอ เกือบไปแล้ว " ฉันบ่นกะตัวเองพร้อมปัดเศษดินที่ติดตามตัวออกแล้วก็มองหน้ามองนั่น

"นายกลับมาอีกทำไม "

" โห คุณ ถ้าผมไม่กลับมาคุณได้เป็นลูกหมาตกน้ำไปแล้ว ไม่ขอบคุณกันซักคำ ยังมาถามอีกว่าเรากลับมาทำรู้งี้น่าจาจับโยนน้ำซะให้เข็ด "

" เราว่ายเป็นหยะ อีกอย่างไม่ใช่ลูกหมา "

" แล้วเมื่อกี้กัวอะไรมิทราบครับคุณผู้หญิง หลับตาปี๋ ซะขนาดนั้น "

" ก็.............. เชอะเราไม่อยากคุยกะนายแล้ว "ฉันหันหน้าไปทามลูกบาส แล้วจาเอาไงดีว่าเนี่ย

และแล้วความคิดฉันก็ต้องสะดุดเมื่อหมอนั่นเตรียมจาปีนรั้วไปแล้ว

" นายจาทำไรนั่น "ฉันถามพลางเดินไปใกล้เค้าในขณะที่เค้าก็ข้ามไปยืนอีกฟากนึงแล้ว

" ก็เก็บลูกบาสของผมหนะสิ ลูกนี้ไม่ใช่ของโรงเรียนนะคุณ ขืนรอคุณเก็บผมก็ไม่ได้กลับบ้านกันพอดี "

" แล้ว......อาจารย์"

" นี่คุณยื่นเซ่อยู่ตรงนั้นทำไมมาช่วยผมหน่อยสิ "

"ฮะ ....อะอืม "ฉันที่กำลังอึ้งกับการกระทำของคนตรงหน้าก็เดินเข้าไปใกล้อีก

" จาให้เราช่วยอะไร "

" คงไม่ให้เป็นกำลังใจให้เฉยๆหรอกน่า นี่คุณจับไม้นี่ไว้แล้วยื่นมือออกมาผมจาจับปลายอีกข้างจาได้เอื้อมไปหยิบไม่ไผ่ได้  เข้าใจที่พูดใช่มั้ย"

"แล้วทำไมต้องจับไม่ด้วยถ้ามันลื่นหลุดขึ้นมาจาทำไง "

"ผมก็ตกน้ำหนะสิ " เค้าหรี่ตามองฉํน

" อย่าคิดแกล้งผมเชียวนะไม่งั้นผมไม่เอาคุณไว้แน่

" รู้แล้วหละน่า แต่ถ้ามันลื่นหลุดมือจริงๆก็ช่วยไม่ได้ " ฉันทำหน้าเจ้าเล่ห์ "

"งั้นก็ไม่ต้องจับไม้หรอกจับมือคุณเลยละกัน " เค้าโยนไม่ทิ้งลงน้ำเฉยเลย

" เฮ้ย ...อ๋อที่แท้ก็รังเกียจเราใช่แม้ "ฉันเอื้อมมือไปจับมือเค้าทันทีอย่างนี้แหละคนเราถ้ารู้ว่าเค้าไม่ชอบก็ยิ่งอยากทำ

"นี่คุณ ......." เค้าหันมองที่มือแล้วก็หันกลับไปแล้วพูดด้วยเสียงอ่อยๆ

"ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย ผมนึกว่าคุณจารังเกียจผมซะอีก " เวร กลายเป็นงั้นไปฉันคลายมือที่กุมอยู่แน่นออกแต่คราวนี้กับเป็นเค้าที่จับแน่นยิ่มขึ้นแล้วหันมาพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้นสุดๆ

" คราวนี้จามาปล่อย  ไม่ทันแล้วหละคุณ " พอเค้าเห็นสีหน้าอึ้งกิมกี่ของฉันเค้าเลยเปลี่ยนเรื่องทันที

"เอ้า มีสติหน่อยเด๋วได้ตกกันไปทั้งคู้หรอก "เค้าหันหน้าไปแล้วก้าวไปข้างหน้า ฉันก็เอื้อมมือไปข้างหน้าอีก เค้าเอื้อมมือไปจับไม้ไผ่อันนั้นมา

"คราวนี้ ผมจาเขี่ยบอลแล้วนะคุณช่วยเอื้อมมือออกมาอีกนิดดิ "

"อ่า อืม " ฉันทำตามโดยง่าย แล้วสายตาฉันก็ไปสุดดุดกับลูกเต่าน่อยที่อยู่ปลายเท้าเค้าเต่าตัวนั้นเดินไปตงส้นเท้าหมอนั่นพอดีแต่ตอนนี้หมอนั่นเขย่งอยู้แต่ถ้าเหยียบลงส้นเมื่อไหร่เละแน่เลยเต่าน้อย

ตรงกะตอนที่เค้าเกี่ยลูกบาสได้พอดีหา

" ระวังนะ.......ฉันพูดโดยสายตายังจับจ้องอยู่ที่ลูกเต่าตัวน้อยเค้าชะงักไปนิดนึงก่อนจาพูดขึ้น

"คุณอย่าทำให้ฉันผมตกใจสิ "เค้าลากลูกบาสมาใกล้ฝั่งแล้ว ทำให้เท้าเค้าเหยียบเกือบเต็มส้นแต่จังหวะที่เกี่ยลูกบาสเข้าฝั่งลูกเต่าน้อยก็เดินไปพอดี

" โอ้ย ค่อยยังชั่ว ที่ไม่เป็นอะไร " ฉันอุทานออกมาเมื่อเห็นว่าลูกเต่าปลอดภัยดีแล้ว แต่รอยยิ้มกลับไปผุดอยู่ที่ใบหน้าหมอนั่นแทน

" เทอ เป็นห่วงเราหรอ "ฮะฉันเนี่ยนะ เป็นห่วงนาย เหอะ เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว

"เหอะเราเป็นห่วงเต่าน้อยตัวนี้ตาหาก เนี่ยนายเกือบเยียบมันแล้วรุมั้ย ลุ้นแทบแย่

" = ^ =   -- --  นั่นแน่อย่ามาลูกเล่นเป็นห่วงเราก็บอกมาเหอะ ลุ้นจนตัวโก่งเลยหละสิ "

"เหอะ บอกว่าไม่ใช่ ก็ไม่ใช่สิเหอะ แล้วนายจาอยู่ในนั้นอีกนานมั้ย " เค้าปีนข้าวรั้วมา โดนมือเรายังคงจับกันอยู่ฉันมองที่มือ แล้วมองหน้าเค้า

" เอ่อ ขอโทดที " เค้าพูด แล้วรีบชักมืออก เกาหัวแกรกๆ

"ขอบคุณนะ ......" อ้าย ฉันพูดไปได้ไงเนี่ย ฮึ้ยแต่เค้าก็ช่วยเราไว้เยอะอะนะ

 " เอ่อ อืม งั้นไปก่อนนะ "

"ไปไหน....... "

" ไปเตรียมตัววิ่งรอบสนาม 50 รอบไง "

" O o O  อ่า...." เตรียมตัววิ่งรอยสนาม 50รอบกหมายความว่าเค้าตั้งใจหรอเนี่ยฉันยังไม่ได้พูดไรเค้าก็เดินไปที่สนามแล้ว ฉันรีบเดินตามเค้าไปพลางมองดูนาฬิกานี่ก็พึ่งหมดคาบสุดท้ายเหลือเวลาอีก 50นาทีสินะกว่าประตูโรงเรียนจาเปิด

ฉันเลยเลือกอยู่เป็นเพื่อนเค้าก่อน

2 4 6 8 10 สิบรอบผ่านไปฉันที่นั่งอยู่ข้างสนามตะโกนขึ้น

" นี่ นายมีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย "เค้าที่เห็นฉันเดินเค้ามาใกล้

" นี่เทอยังไม่ไปอีกหรอเนี่ย "

" = _ = "

"  -- --  "

" เหอะ เชื่อนายเลยจริงๆ เรามานั่งนี่ตั้งแต่นายเริ่งวิ่งแล้ว "

"แล้วเทอ มานั่งตรงนี้ทำไม"

"ก็นายต้องวิ่งเพราะเรานี่เลยคิดว่า......อาจช่วยไรนายได้บ้างก็เท่านั้น "

" ///// "

"  ^ _ ^ "

" ยิ้มอะไรของนาย "

"ก็  ป่าวหนิ ไม่ได้...... " รอยยิ้มนั่นยังคงอยู่บนใบหน้าของเค้าและดูเหมือนจายิ่งทวีเพิ่มมากขึ้นและมันก็ยิ่งทำให้หน้าฉันแดงทวีเพิ่มขึ้นเช่นกัน

" ///// "

" งั้น เราขออะไรอย่างนึงละกัน "

" จาเอาอะไร ถ้าให้ได้ก็จาให้"

" อยู่เป็นเพื่อนกันจนกลับบ้าน เทอกลับบ้านเองรึเปล่า "

" อืม กลับเอง "

"งั้นก็ให้เราไปส่งที่บ้านด้วย "

" อะ ฮะ ให้อยู่เป็นเพื่อนจนวิ่งเสร็จเนี่ยนะ "

"อืม แค่นี้อะ ได้รึเปล่า "

" แล้วนานแค่ไหนกันกว่านายจาวิ่งเสร็จ"

" เอาน่า ไม่ดึกหรอก "

"อะอืม งั้นนายวิ่งไปก่อนละกันเดี๋ยวเราไปซื้อน้ำก่อน "

"อืม ..........."

ฉันเดินไปซื้อน้ำที่คอฟฟี่ชอบ

" เอาโก้โก้ กับ สตรอเบอร์รี่ปั่นคะ "

ตอนนี้คนอยู่ในร้านเยอะพอสมควรเลยแหะนอกจากซื้อน้ำฉันเราซื้อแซนวิชอีก 2อัน เริ่มหิว  ฮิฮิ

"นี่ พักก่อนก็ได้ " ฉันตะโกนเมื่อเดินมานั่งที่สนาม ฉันว่าฉันไปประมาน 20 นาทีเลยนะ

" ทำไมไปนานจัง "

" คนมันเยอะอะ ดูท่าทางจะเหนื่อยนะนั้น วิ่งไปกี่รอบแล้วหละ " ฉันหันไปทางเค้าพร้อมส่งโก้โก้ให้

" 33 รอบ  ขอบใจ "เค้ารับเอาโก้โก้ไปถือแต่ยังไม่ยอมดื่ม

"ทำไมไม่กิน หรือไม่อชอบ"

"ป่าว...ไม่ใช่ไม่ชอบ เทอรุได้ไงว่าเราชอบโกโก้  ^ _ ^ คือถ้ากินตอนนี้เลยก็จุกเลยอะดิต้องรอซักพัก "

" อ๋ออืม "ต่างคนต่างเงียบไปซักพักแล้วฉันก็เริ่มต้นบทสนทนา

" นี่ เราว่าหน้านายมันคุ้นมากอะ เราเคยรุจักกันมั้ย "

" ^ @ ^ อืม เทอจำได้หรอ  เมื่อวันก่อนไง " ฮะ วันก่อน วันไหนวะ

" เอาเถอะ เทอจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร "

" งั้นถ้าเรารุจักกัน เราชื่อไร " ฉันหันหน้าไปมองเค้าพร้อมเอามือชี้ที่ตัวเอง

" ไปท์  ส่วนเราชื่อแท็ก " ฮะแท็ก ทำไมมีคนชื่อนี้เยอะจังแหะ

" บังเอิญจังเพื่อนเราก็ชื่อแท็ก "

" เพื่อนหรอ" เค้ามองหน้าฉัน เอะ รุสึก แปลกๆแหะ

" กรี้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" ออดบอกหมดเวลาดังขึ้น

" อืม นี่ เทอต้องกลับบ้ายกี่โมงหรอ" เค้าหันมามองหน้าฉัน

" ก็ ถ้าจากลับดึกก็ต้องโทรบอกอะปกติก็ห้ามเกิน 5โมงเย็นแต่เราบอกแม่แล้วว่าช่วงนี้มีกีฬาสีคงเป็นประมาน 6โมง "

" อืม งั้นไปเดินเที่ยวกันแมะ "

" ฮะ เดินเที่ยว นายวิ่งเสร็จแล้วรึงัย "

" อาจารย์กลับบ้านไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอกน่า "

"อะอืม งั้นก็ จาไปไหนหละ "

" ไปเดินแถวนี้แหละนะ "

" อะ ก็ได้ "

" อย่าทำให้คิดถ้าไม่รักชั้นซักนิด เข้าใจผิดขึ้นมาจาไม่รับผิดชอบมาทำให้เคล้มตลอด ถ้าเผลอไปกอดแล้วเทอจาว่ายังไง " เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น

โอ้ตายแล้ว ฉันลืมแกไปสนิทเลยมาย ฉันคุยโทรศัพท์ไปเดิน

" ฮัลโหล "

" ฮัลโหล ไปท์แกทำไรอยู่วะเนี่ย.ไหนบอกจามาดูเราซ้อมแชร์ไม่เห็นโผล่หัวมาเลย "

" เอ่อ เกิดเจอปัญหาระหว่างทางนิดหน่อยวะ เดี๋ยวเอาไว้คืนนี้จาเล่าให้ฟังแล้ว แล้วตอนนี้แกซ้อมแชร์เสร็จยังอะ"

" เสร็จแล้วตอนนี้กำลังจากลับ เอ่อ...........๑//*/--==++///๑" เหมือนมีคนพูดอยู่ข้างๆมาย

"ฮะโหล อะไรนะ มาย "

" ฮะโหล อะ อะคือ เราคิดว่าวันนี้ เอ่อ แกบอกแม่แล้วใช่มั้ยว่าจากลับเย็นอะวันนี้ "

" อืม 6.00โมงเย็น ทำไม"

" คือเราคิดว่าวันนี้ไปกินสเวนเซ้นกันมั้ย "

" ฮะ เอ่อ แล้วทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยหละ คือ มีนัดแล้วหวะ "

" หา แกมีนัด ใครที่ไหนวะทำไมเราไม่รู้ " มายพูดโด้วยเสียงตกใจ

" ก็ เมื่อกี้อะ เอาเป็นว่าแล้วเดี๋ยวค่อย.................." ฉันเก็บโทรศัพท์ลงเพราะตอนนี้เรา 2คนมายืนที่ประตูโรงเรียนแล้ว

 อย่างนี้นี่เอง ไอคนลามกนั่น พอจาปะติดปะต่อได้แล้วหละ ให้มายชวนแล้วมันก็จาไปด้วยคิดจาเล่นไม้ไหนอีกละเนี่ย

ฉันเดินมาข้างหลังมายโดยมีแท็กเดินตามมา

" เห็นมั้ยบอกแล้วว่าเราต้องเจอกันแน่ ในวันนี้ " หมอนั่นพูดแล้วฉีกยิ้มกว้างแต่แล้วก็หุบลงอย่างฉับพลันฉันรู้โดยปริยายว่าต้องเป็นเพราะร่างตนข้างหลังแน่

" เทอไม่เคยบอกฉันว่ามีแฟนแล้ว " สีหน้าหมอนั่นดูจริงจังจนหน้ากลัว แต่เห็นแล้วก็ยิ่งอยากแกล้งเนอะ

" ก็ไม่เคยถามหนิ ...  "(   - - )ฉันเชิดหน้าทำไม่รุไม่ชี้ เห็นได้ว่าสีหน้าของทุกคนที่ได้ยินล้วนอึ้งไปตามตามกัน

คนนึงอึ้งเพราะไม่รุว่าเพื่อนตัวเองไปมีแฟนตอนไหน

อีกคนอึ้งมากเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจามีแฟนแล้วจริงๆ

และคนสุดท้ายอึ้งที่สุดเพราะว่าไม่รุว่าตัวเองไปเป็นแฟนยัยจอมยุ่งนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่

" เอ่อ ตกลงว่าแกกับเพื่อนเฮ้ยกับแฟนเนี่ย จาไปกินไอติมกันมั้ย " มายพูดทำลายความเงียบ

" เอ่อ........" //// ตายละวะหาเรื่องจริง ดีนะที่อีตานั่นไม่ปฎิเสธทำเสียหน้า แต่นี่มันชักจาแย่แล้วนะเนี่ย

" ไปสิ เรา 2 คน คิดที่จาไปกินกันอยู่พอดี จริงมั้ยจ๊ะ ที่รัก " ฮะ รายวะ

" อะ เอ่อ OoO " เหวอเลยเราฉันหันไปมองหน้าแท็กอย่างงงเค้ายิ้งเจ้าเล่ห์มองกลับมาที่ฉัน

[ คิดจาใช้ฉันเป็นเครื่องมือ ฮึ เดี๋ยวเราได้รุกัน แน่ยัยตัวแสบ ]

" เอ่อ จ๊ะ " ตายละหว่า เอาไงดีวะเนี่ย ไม่น่าเลยเรา

" งั้นก็ไปกันเลยสิ " มายนำเดินไปโดยลากฉันขนาบข้างและให้ชาย 2คนที่เหลือเดินตามมา

" นี่มันอะไรกันวะ ไอหน้าหล่อนั่นเป็นแฟนแกตั้งแต่เมื่อไหร่ " มายกระซิบที่หูซ้ายของฉันอย่างแผ่วแบวแต่เต็มไปด้วยอำนาจแห่งการเค้นความลับอย่างสุดยอด

" ฉันไม่รุ ตอนแรกไม่ได้คิดให้เป็นแบบนี้ เอาไว้จาเล่าให้ฟังละกัน "

"  เออ ....." มายทำหน้าเข้าใจแล้วเดินนำเข้าร้านสเวนเซ่น

เราเลือกนั่งที่นั่ง 4 คนพอดีที่อยู่ริมหน้าต่างมายดันฉันให้นั่งติดกับหน้าต่างแล้วตัวเทอก็นั่งลงข้างๆส่วนตรงข้ามฉันเป็นแท็ก

เราสั่ง เออดเควก กินกัน

" เราว่าบรรยากาศมันดูเงียบๆนะเอ่อจาไม่มีใครพูดอะไรเลยหรอ " มายพูดขึ้นหลังจากที่ไอติมที่สั่งพึ่งได้ "

" พวกเทอคบกันมานานรึยัง " วีคพูดขึ้นด้วยสายตาที่ค่อนข้างเอาเรื่อง ทำไมนะ ฉันไม่ชอบเวลาเค้ามีแววตาแบบนี้เลยให้ตายเถอะไม่น่าไปแกล้วเค้าเลย

น่ากลัวชะมัด บางทีทะเล้น และลามกแบบนั้นอาจดีกว่าก็ได้

" มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย " เสียงผู้ชายอีกคนดังขึ้นทำเอาใบหน้าที่หงิกซึ่งเกิดจากความไม่พอใจของชายคนแรกแดงก่ำมากขึ้นด้วยความโกด

" ไม่ เกี่ยวงั้นหรอ ไม่เกี่ยวได้ยังไงกัน ก็ฉันกำลังขอยัยนี่คบอยู่ แล้วแกก็มาตัดหน้าฉันจาว่าไม่เกี่ยวได้ยังไง " OoO ตอนนี้ฉันเหวอจนพูดไรไม่ออก

มายก็พอกันเทออึ้งไปเหมือนกัน นี่มันอะไรกันเนี่ย

" งั้นนายจามาพูดอะไร ของอย่างนี้ใครดีใครได้อยู่แล้ว ในเมื่อลงมือช้าก็อด เท่านั้น " ใบหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงเย็นช้าและเย้ยหยันทำเอาใบหน้าที่หงิกและแดงควันออกหูเลยทีเดียว

" พึ่งคบกันวันนี้ใช่มั้ยหละ" คนที่พึ่งรวบรวมสติพูดขึ้นแต่น้ำเสียงยังคงเจือโกรธอยู่ไม่น้อย

มันมีสิดอะไรมาโกดฟะ

" แล้วไง " คนกวนโทสะยังคนกวนต่อไป

" นะ นาย หืดดดดดดดดด" รวบรวมสติๆ สติเท่านั้นที่จะชนะมันได้ มีหนึ่งแทรกขึ้นในใจของวีค

" เอ่อ นี่ไอติมเริ่มละลายแล้วนะ เหอ กินกันดีกว่าน่า " มายพูดพร้อมหน้าแหยแล้วตักไอติมเข้าปาก

รสขมชะมัดให้ตายเถอะ   มายคิดแล้วหันมองไอศครีมสตอรเบอรรี่สีชมพูที่เมื่อวานหล่อนยังบอกมันอร่อยเหาะอยู่เลย

ให้ตายเถอะอึดอัดฉะมัดเลยแก

กระแสจิตของมายส่งผ่านสายตามาถึงฉัน

พอกันวะ เรายิ่งกว่าแกอีก จาบ้าตายแล้ว

ฉันส่งกระแสจิตอบกลับไป มายส่งยิ้มแหยๆมาให้ฉัน

ฉันเริ่มรุสึกว่าบรรยากาศชักแย่ลงเรื่อยแฮะ

ฉันว่าชิ่งดีกว่า

ฉันเอาเท้าสะกิดขาแท็กเป็นสัณญาณให้กลับแต่ดูเหมือนเค้ายังคงนิ่ง

สะกิดอีกครั้งด้วยความที่แรงกว่าเดิม

แต่คนที่สะดุ้งกับกลายเป็นข้างๆแทน

" เทอสะกิดฉันทำไม อ๋อ * + * อยากจาบอกอะไรฉันรึเปล่า " อ้ากกกกกกกกกกกกกกกเวรโค ตระ ระเวร

" บ้า เราจาสะกิดแท็กตาหาก อุ๊บ " ตาย เวง แล้วใหญ่

แท็กที่ว่าอึ้งแล้ว วีคนี่อึ้งกว่า โถๆถูกฉีกหน้าเต็มๆเลย แต่แล้วรอยยิ้มก็ผุดขึ้นที่หน้าของแท็ก

" ว่าไงจ๊ะที่รัก สะกิดผมทำไมหรอ หรือว่าอยากให้ป้อนไอติม ได้เลยครับจัดให้ " พูดเองเออเองเสดสรับ แล้วก็ตักไอติมเตรียมป้อน

" อ้าปากสิครับ "

" เอ่อ ............" หน้าวีคที่เมื่อกี้เริ่มดีขึ้นหน่อยตอนนี้มันเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม  ทำไงดีวะเนี่ย

" อย่างงี้มันหยามกันนี่กว่า" วีคพูดขึ้นพร้อมกระแทกโต๊ะลุกขึ้น

" แล้วมึงจาทำไมก็นี่แฟนกู" แท็กพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เริ่มมีอารมณ์พร้อมทุบโต๊ะ 2 ทีแล้วลุกขึ้น

นี่มันอะไร อะ จาบ้ากันไปใหญ่แล้วนะ

ในที่สุดความอดทนที่ถูกกดมานานของไปท์ก้หมดลง เทอมทุบโต๊ะ 3 ที แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธจัด

" พอ พอกันที นี่พวกนายเห็นเราเป็นอะไรกันแน่ เราไม่ใช่ขนมนะที่จะได้มาแย่งกันบนโต๊ะอาหารเนี่ย " เทอเว้นวรรคการหายใจแล้วหันไปมองหน้าแท็ก

" ฟังไว้เลยนะ เราไม่ใช่แฟนนาย " หลังจากพูดประโยคนี้จบไปท์ก็หันหน้าไปทางวีตด้วยความเร็วพร้อมพูดประโยคที่ติดกันว่า " แล้วก็ไม่มีวันที่จาคบกับนายด้วย "

ไปท์พูดแล้วก็ดันมายออกพร้อมชิ่งออกจากร้านทันทีเพราะไม่อยากรู้ว่าจาเกิดอะไรขึ้นอีก

ไปท์วิ่งไปซักพักก็มายืนพิงที่กำแพงตรงนั้นเป็นมุมอับ

" เหอๆๆๆๆๆๆๆ" ไปทืหอบด้วยความเหนื่อย

เกือบไปแล้วไปท์เอ้ยอยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องใส่ตัว ตาแท็กนั่นป่านนี้จาเป็นไงบ้างก็ไม่รุ โดนฉีกหน้าไปเต็มๆเลยแบบนี้จาโดนเล่นงานมั้ยเนี่ย

" ติด ตี้ด ติด " เสียงข้อความในมือถือฉันดังขึ้น ฉันเปิดออกอ่าน

                  คิดว่าเราจายอมให้เทอใช้เราเป็นเครื่องมือฟรีๆงั้นหรอ เราไม่โง่ขนาดนั้นหรอกนะ

หาแท็กต้องเป็นเค้าแน่ๆแล้วนี่เค้ารุจักเบอร์เราได้ไงเนี่ย

ไปท์กดปุ่มเลื่อนไปดูว่าใครส่งมา

" โธ่โว้ยไม่บอกอีก ชิ " ต้องเป็นมายๆแน่ๆมายต้องบอกเบอร์แท็กไปแน่

หลังจากที่กลับบ้านอายน้ำกินข้าวแล้วทำการบ้านเสร็จแล้วนั้นไปท์ก็เปิดคอมพิวเตอร์ในตอน 3 ทุ่ม พอดี

  นั่นแท็กนี่นา( แท็กที่เป็นหญิง ) อืมไปคุยกะเค้าหน่อยก็ดีเนอะ

>> ไปท์ <<

: หวัดดีฮะ

>>  แท็ก <<

: จ้า หวัดดี ไม่เห็นโทรมาหาเราเลยอะ เราเลยไปกล้าโทรไป

>> ไปท์ <<

: เหอ ก็ไม่รุจาคุยไรหนิ ( เวงแล้วไงกู เปลี่ยนเรื่องๆ )

>>  แท็ก <<

: อ่า

>> ไปท์ <<

: นี่ เทอรุมั้ยวันนี้นะเราไปเจอคนที่ชื่อเดียวกับเทอด้วยแหละ

>>  แท็ก <<

: [ ก้ากกกกกกกกก  ก็เราเนี่ยแหละ 5555+ ] อะ แล้วไงต่อ

>> ไปท์ <<

: แต่เค้าเป็นชาย

>>  แท็ก <<

: แล้วนายว่าเค้าเป็นไงหละ

>> ไปท์ <<

: ก็ อืม ยั่วโมโหอะ กวนประสาทด้วย

>>  แท็ก <<

:เหอ ตกลงว่าไม่ดีใช่ปะ

>> ไปท์ <<

:เทอถามทำไมอะ

>>  แท็ก <<

: ก็ อยากรุว่าคนชื่อเหมือนกันจานิสัยเป็นยังไง เหอ [ ดำน้ำเลยเว้ยกู ]

>> ไปท์ <<

: ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย

>>  แท็ก <<

: เหอนั่นดีเนอะ แล้วตกลงนายว่าเค้านิสัยเป็นไงหละ แล้วหล่อรึเปล่า

>> ไปท์ <<

: เฮอะ ตานั่นอะนะ หน้าตาก็งั้นๆแหละนิสัยก็เฉยๆแต่ตอนหลังๆนี่สิเริ่มเลวร้าย ( ความรุสึกออกจากใจเลยนะเนี่ย ให้ตายเหอะ )

>>  แท็ก <<

[ เทอ ชิ อย่างฉันนี่ยังงั้นๆอีกหรอฮึอย่างงี้ต้องแกล้งซะให้เข็ด เดี๋ยวจาเลวร้ายจริงๆให้ดูแม่สาวน้อยจอบแสบ ]

ทันทีที่แท็กคิดได้ดังนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหาเบอร์ไปท์ทันที

: นี่ตอนนี้เราเล่นคอมไม่ได้แล้วอะ เดี๋ยวเราโทรไปห่เทอแทนนะ เอ่อ เสียงเอาอะ อาจแหบหน่อยนะ ไม่สบายอะ

>> ไปท์ <<

: ( เฮ้ย ไม่ เฮ้ย ตายละกู ปิดเครื่อง  )  แต่ยังไม่ทันที่จาได้ทำตามความคิด

" อย่าทำให้คิดถ้าไม่รักฉันซะนิดเข้าใจผิดขึ้นมาจะไม่รับผิดชอบ ...."

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น แล้วจาทำไงดีไม่รับดีมั้ยอะ

>>  แท็ก <<

: ทำไมไม่หลับหละ

>> ไปท์ <<

: อ่าจ๊ะ กำลังจารับไง ( เอาวะ เอาไงเอากัน )

ฉันเปิดฝาพับแล้วกรอกเสียงที่พยายามทำให้ห้าวที่สุดลงไป

" ฮะโหล  ครึ่ม อึ " รำบากชะมัดให้ตายเหอะ

" เอ่อ ทำไมเสียง นายเป็นงั้นอะ "

" แล้วทำไมเสียงเทอเป็นงั้นหละ " ฉันรุสึกว่าเสียงอีกฝั่งเหมือนผู้ชายมากๆเลย เหมือนกว่าที่ฉันแปลงเสียงอีกอะ

" เอ่อ ก็เราเป็นคนเสียงแหบอะแล้ววันนี้ก็ไม่สบายด้วยเลยเสียงแปลกๆ " [ เชื่อก็โง่เต็มทีแล้ว ]

" อะหรอ อึม ครึ่ม คือ โทรศัพท์เราไม่ค่อยดีหนะ เสียงมันเลยส่งไปไม่ดี เพื่อนเราเวลาคุยกะเราก็บอกงี้เหมือนกัน " ( เหตุผลนี้น่าฟังสุดแล้ว ) [ คิดได้ไงวะเนี่ย ]

" อะ หรอ อืม แล้วนี่ยังเล่นเด็มอยู่หรอ "

" อืม ..... " ฉันพยายามพูโให้น้อยที่สุด แต่รุสึกว่าเสียงปลายสายมันคุ้นๆแฮะทำไมวันนี้รุสึกอะไรๆก็คุ้นไปหมดเลย แต่ถ้าเป็นงี้ต่อไปแย่แน่ต้องรีบวางให้เร็วที่สุด

" แล้วนาย นอนดึกหรอ "

ไปท์ กวาดสายตามองรอบห้องพยายามหาอุปกรณืที่จาช่วยได้ แล้วสายตาก็ไปสบก็ถุงกอปแกปที่อยู่ในถังขยะ ไปท์ไปหยิบในถังขยะ แล้วเอาถุงเอาถุงกอปแกปมาขยี้

" ฟู ฟ่า ฟูฟ่า  เอ่อ แท็ก อารายนะ ไม่ได้ยิน เลย สงสัยสัญญาณไม่ดี เดี๋ยวเอาไว้คุยกันใหม่ละกันนะ ฟึบ " ไปท์ปิดฝาพับลงเป็นสัญญาณบอกว่าวางสายแล้ว

" เฮ้อ........" ไปท์ล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วถอนหายใจยาวๆอีกรอบ

" มันจาอารัยนักหนาวะเนี่ย "

" ติด ตือ ตึ้ง " เสียงจากคอมส่งสัญญาณบอกไปท์ว่ามีคนมาทัก ไปท์กระเด้งตัวจากไปนั่งหน้าคอมพร้อมมองนาฟิกา  9.35  ยังมีเวลา เล่นต่อ

ไปอีกฝั่งนึงนะ หลังจากที่แท็กวางสายจากไปท์ ก็ลงไปขำกลิ้งที่พื้นข้างโต๊ะคอม

"555555555555+        ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก "

" สัญญาณเสียไรกันวะ กูได้ยินแต่เสียงกอปแกป 55555555555+++ น่ารักดีวะ อย่างนี้ต้องแกล้งโทรไปบ่อยๆซะแล้ว " 555555555+

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: ดีจ้าที่รัก

>> ไปท์ << said

: ฮะ ไรเนี่ย ใครอีกอะ

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

:  อ่าวทำเป็นจำเราไม่ได้

>> ไปท์ << said

: ก็จำไม่ได้จริงๆ

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: โห่ ตงลงไปท์ยังไม่มีแฟนใช่ปะ

>> ไปท์ << said

: หา เอางี้เลยหรอ

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: เอ้า ก็อยากได้ยินชัดๆ

>> ไปท์ << said

 ( อ๋อ อีตานี่ นี่เอง ตามรังควาญไม่เลิกเลยนะ เมื่อไหร่มายมันจาเก็บพี่มันลงโลงซะทีวะเนี่ย ) :  เออ ไม่มีและไม่คิดจามีด้วย

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: งั้นพี่ก็ยังมีโอกาสใช่ปะ

>> ไปท์ << said

: นี่วันนี้เพี๊ยนไรอีกหละเนี่ย

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: เพี๊อนเพราะรักเทอไง

>> ไปท์ << said

: บ้า ประสาท ( ม้อชิปเป๋ง )

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: อ่าว ก็พูดความจริง 

>> ไปท์ << said

: เหอะ ผู้ชายอย่างนายใครเชื่อก็โง่บรม

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

:  งั้นเดี๋ยวเทอได้โง่บรมแน่

>> ไปท์ << said

: ไม่มีทาง

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: แล้วคอยดูกันนะที่รัก

>> ไปท์ << said

: นายอย่ามาเรียกเราแบบนี้นะ เราไม่ได้ชอบนายเข้าใจปะ ไม่ชอบและไม่คิดจาชอบด้วย

  >> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

:  อ่าว ตอนนี้ยังไม่ชอบก็ไม่เป็นไร เพราะเดี๋ยวเทอก็ชอบเองแหละ

>> ไปท์ << said

: งั้นตอนนี้เรายังไม่ชอบนายนายก็ไม่มีสิทธ์จามาเรียกเราแบบนี้

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: ทำไม ก็เทอคือที่รักของเรา มันไม่ได้หมายความว่าเราเป็นที่รักของเทอซักหน่อยหนิเดี๋ยวเอาไว้วันที่เทอรักเราหมดใจแล้วเทอค่อยเรียกเราที่รักไง

>> ไปท์ << said

( เฮ้ยไปกันใหญ่แล้ว จาบ้าตาย ) :   ไม่มีทางเราหละเบื่อจริงๆ

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: เบื่อไรจ๊ะ

>> ไปท์ << said

: เบื่อนายไง

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: อาราย เราออกจาน่าสนใจ

>> ไปท์ << said

: น่าสนใจกะผีอะดิ

>> ไปท์ << said

: ทั้งทะเล้น ทะลึ่ง กวนประสาท น่ารำคาญที่สุดเลย

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: เราจาถือว่าเป็นคำชมละกันนะที่รัก

>> ไปท์ << said

: ชิ 

>> ไปท์ << said

:แล้วนายอยู่ที่ สวิส ก็ดีแล้วจากลับมาทำไมเนี่ยแล้วเมื่อไหร่จากลับไปซักที

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: โห ไล่กันเลยหรอ ก็เราจบ เกรด  12 ที่สวิสแล้วไง ตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่าจาต่อมหาลัยที่สวิสหรือจากลับมาเรียนที่ไทย

>> ไปท์ << said

: เหอะนายนี่ประสาท มีแต่คนเค้าไปต่อมหาลัยต่างประเทศ นี่จากลับมาเรียนมหาลัยที่เมืองไทย ประสาทแน่แน่

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: เอ้าก็ถ้าไม่กลับมาจาได้มาเทอที่รักหรอจ๊ะ เห็นแมะฟ้าเค้ากำหนดไว้

>> ไปท์ << said

: แวะ จาอ้วก

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

:  ไรอะ เค้ายังไม่ได้ทำไรตัวเลย ทำไมท้องแล้วหละ

>> ไปท์ << said

: โห่เอ้ย บ้ากันไปใหญ่แล้ว

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: 5555555555+ ล้อเล่นน่า

>> ไปท์ << said

: อย่างงี้ก็หมายความว่านายจามาเรียนที่ไทยแน่นอนแล้วรึงัย

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: ก็ยังไม่แน่หรอกจ๊ะ เพราะว่าตอนนี้รร.ที่โน่นปิดเทอมอยู่

>> ไปท์ << said

: โห หมายความว่านายก็จาอยู่ที่นี่อีกนานเลยอะดิ

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: ดีใจใช่แม้

>> ไปท์ << said

: เสียใจตาหาก

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

:  อารายเดี๋ยวอีกหน่อยจาไม่อยากให้เรากลับ

>> ไปท์ << said

: ฮึ รอไว้ชาติหน้าแล้วกัน

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: อ่านะ ( ขี้เกีขจคุยกะอีตานี่และไปคุยโทรศัพท์กะมายดีก่า )

เมื่อไปท์คิดได้ดังนั้นแล้วจึงบอกลาทุกคนในเอ็มแล้วปิดคอม

>> ไปท์ << said

:ไปละนะ

>> น่าร้ากกกกกกกกกก << said

: ไปไหน

>> ไปท์ << said

:ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีนาย

 แล้วไปท์ก็ออกเน็ตแล้วปิดเครื่องทันที

  หลังจากที่ละหน้าจอจากคอมแล้วไปท์ก็กดมือถือไปหามายทันที

" ว่าไง แกเล่าเรื่องวันนี้ให้เราฟัวฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ ยัยเพื่นอตัวแสบทำทุกคนหัวปั่นหมดเลยเนี่ยวันนี้ "

" อ่า อืม ก็เรื่องมันเริ่ม............................................................................................................................................................................................................................."

ไปท์เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดให้มายฟัง

" เราว่าตานั่นหน้าคุ้นๆนะ แต่นึกไม่ออกซักทีว่าเจอที่ไหน อะ "

" บางทีอาจเดินสวนทางกันที่รร.ก็ได้เว้ย "

" เออ เราก็ว่างั้นแหละ "

" เออแล้วเรื่องที่บอกว่าจาพิสูจน์ไปถึงไหนแล้ววะ "

" อ๋อ 555+ เราไม่อยากจาพูด ตอนนี้คบกันแล้วเว้ย ฝั่งโน้นเชื่สนิทเลยแล้วเค้าก็ทำท่าชอบเราจริงๆซะด้วยเราว่านะแค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วเลิกเล่นเหอะวะสงสารเค้า "

" อ่าว สงสารไรวะ ก็ถ้าพวกแกรักกันก็คบกันไปดิวะ แกก็เป็นทอมไม่ใช่รึ "

" เฮ้อ .........แต่มันก็หลอกเค้านะเว้ย ไม่ดีเลย แล้วแกหละทีแกยังไม่ยองคบกะผู้หญิงเลย "

" อาราย คบนะเว้ย แกก็อย่าหาว่าเราเป็นทอมดิวะคิดว่าเราเป็นเรสดีกว่าเพราะว่าเราอะชอบทอมไม่ได้ชอบดี้ "

" แกนี่ประสาท เป็นทอมชอบทอม เราว่าจิตใต้สำนึกแกก็ผู้หญิงดีดีนี่แหละวะ เจอชายหล่อแกก็บอกว่าหล่อ เพียงแค่ไม่ได้สนใจก็เท่านั้น อย่าลืมนัเว้ย ทอมอะก็คือชายแหละวะ แล้วแทนที่แกจาไปชอบของเทียมมาชอบของแท้เลยไม่มดีกว่าหรอวะฮะ"

" โฮ่แกนี่ก็พูดไม่รุเรื่องก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นทอม แต่ชอบทอมเว้ย "

" แต่แกชอบทำตัวเท่ "

" ว่าแต่เค้า ตัวเองอะ เราว่าที่จริงแกออกจาสวยนะเว้ยถ้าแกไว้ผมยาวหละก็นางฟ้าชัดๆ แต่แกดันไปซอยสั่นหน้าแกที่คมๆเลยดูหล่อซะงั้นเลย แต่ว่าไปนิสัยแกก็ผู้หญิงชัด ไหงหาว่าตัวเองเป็นทอมว่า "

" ก็บอกแล้วว่าใจมันรัก "

" เออเอาเหอะว่า เอางี้ ก็ลองดูท่าทีไปอีกซักพัก ใจเรานะ เราว่า ยัยแท็กนั่นคงไม่ได้จริงจังไรกะแกหรอก แกก็แก้เหงาไปก่อนแล้วกันเดี๋ยวเอาไว้เบื่อแล้วค่อยบอกความจริงแล้วกันนะ"

" โฮ่  เอ้ย ไอเลวเอ้ย "

" รายวะ หรือแกคิดว่ามันจริงใจ กะอีแค่เล่นเอ็มแล้วเมื่อกี้แกก็บอกว่ารูปก็ไม่ให้ดูใช่แม้ ใครวะมันจาทำไปได้ อย่าคิดมากเลยแก หนุกๆน่า นี่เปลี่ยนเรื่องคุยกันเหอะวะ "

" เออ จาคุยไรหละ "

"  เรื่องพี่เราดีกว่า เป็นเฮียวีค เป็นไงบ้าง "

" พูดมาได้นะแก นี่หรอเทพบุตรแสนดีที่แกเลยเล่าให้เราฟังไม่อยากจาเชื่อเลย "

"   อ่าวทำไมหละ เราว่าพี่เค้าสนใจแกนะ "

" เฮอะไอเพื่อนยาก ไหงแกพูดงี้ ไปเราก็จำได้ว่าเมื่อก่อนแกยังพูดเลยว่าพี่แกอยู่ไทยเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น ผู้หญิงจาอยู่ในความสนใจเค้าแค่คนละ 3 อาทิตย์ไง "

" โห่ บางทีแล้วกลับมาคราวนี้อาจเปลี่ยนไปก็ได้นะ "

" แกเชียร์มันว่างั้น "

" โฮ่ ไปท์ อะ ก็ไม่ได้เชียร์ แค่พูโให้ฟังเฉยๆเว้ย "

" เฮอะ เราไม่เอาด้วยวะ ทะเล่น ปลิ้นปล่อน กระหร่อน หลอกลวง เจ้าชู้ หน้าม่อ  แถมที่สำคัญ ทะลึ่งอีกตาหาก "

" 55555555+ เออ ๆ แต่เค้าน่ารักนะเว้ย คุยด้วยแล้วฮาดีออก ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่เรานะเราอาจชอบก็ได้ "

" ไหนแกบอกแกชอบทอม "

" โฮ่ แกอย่ามาจับผิดเราเลยไปท์ เพราะถ้าเดี๋ยวให้เราจับผิดแกนะรับรองผลต้องออกมาว่าแกเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ ์ทั้งหน้าตาและหัวใจ 100 % แน่ๆ"

( เฮ้ยมันรู้ได้ไงวะเนี่ย )

" บ้าเหรอ อำกันอยู่ได้ "

" ไปท์ เราเป็นเพื่อนแกนะเว้ย เพื่อนที่รู้กันทุกเรื่อง แกรู้เรื่องเรามากแค่ไหนหละ"

" ก็มากกว่าที่แกคิด "

" เราก็เหมือนกัน มากกว่าที่แกคิด "

" เอาเหอะวะ แล้วตกลงว่าพรุ่งนี้อะแกว่าเราลงแข่งคัดเลือกดีปะวะ เรื่องขี้เกียจนะเนี่ยยังไงก็ได้ผลัดอยู่แล้วอะ เดี่ยวทิ้งเลยดีแมะยังไงนะก็มีคนเก่งลงแข่งอยู่แล้ว "

" เอ้ย ลงดิวะ เผื่อว่าผลัดแกอาจจาโดนโกงไงแกก็จาได้เหรียญบ้าง "

" ได้เหรียญเพื่อไร "

" โห่ ขืนแกไม่ได้ไอพวกหมี่เน่าได้หัวเราะเราตายเลยวะ ลงเหอะนะ เราเชื่อว่าแกชนะอยู่แล้วทั้งรอบคัดเลือกแล้วก็แข่งจริงด้วย "

" เอางั้นหรอวะ "

" เออเดะ "

" โอเคลงก็ได้วะ "

" อืม แค่นี้ก่อนนะ หูชาไปหมดแล้วเว้ย "

ไปท์มองนาฬิกาบอกนาฬิกา 5 ทุ่มตรง

" อืม บาย ฝันดีจ๊ะ "

" อืมแล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ "

       ไปท์ล้มลงนอนบนเตียงพลางคิดอะไรไปเรื่องเปื่อย

หน้ามันคุ้นจริงๆนะเนี่ย ใครกันน้า เอ..................... แต่จาว่าไปเค้าก็หล่อดีนะ นิสัยก็น่ารัก คิ้วหนาสีเค้มรับกับใบหน้าคมคาย ริมฝีจากมีกระจับสีชมพูอ่อน จมูกมีสันหนาเรียกได้ว่ามีดั้งเลยหละ เอะ มีลักยิ้มด้วยข้างซ้าย ฮิฮิ

ผู้ชายอะไรบางทีก็ดูหน้ากลัว บางทีก็ดูน่ารัก แถมยังกลัวผีเป็นว่าเล่น เอะ เออ กลัวผี นึกออกแล้ว

     ไปท์ลืมตาโพลงท่ามกลางความมืดที่เงียบสงัดจากใบหน้าที่ยิ้มกลุ่มกลิ่มกลับฉายความฉงนอย่างเห็นชัด เทอ เบิกตาค้างพลาดคิดเรื่องราวต่างๆไปเรื่อย จนเคลิ้มหลับไปพร้อมนาฬิกาที่ตีบอกเวลา 24 นาฬิกา