สาวหล่อหนุ่มใสหัวใจแฉทรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ความรู้สึกดีดีที่เรียกว่า "รัก"

4  พี่ชาย

“ หนูกลับมาแล้วนะคะ” ฉันพูดเมื่อเปิดประตูเข้าบ้าน

ทุกคนเงียบแล้วตอนนี้รุสึกเหมือนโต๊ะอาหารจะถูกเครียร์เส็ดแล้วเหลืออาหารอยู่เพียงชุดเดียว

“ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงเหลวไหลขนาดนี้ แม่โทรไปก็ปิดเครื่อง” ฉันก้มมองที่นาฬิกาข้อมือซึ่งบอกเวลาสองทุ่มแล้วแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพร้อมกับยิ้มแหยๆใส่แม่ “เอ่อคือหนูลืมเปิดเครื่องหนะคะแม่”

“ต่อไปนี้นะถ้าจะกลับบ้านเย็นต้องโทรมาขออนุญาติพ่อก่อนเข้าใจมั้ย” พ่อพูดแล้วก็เดินทำท่าจะเดินกลับห้อง

“คะ...” เงียบ

“กินข้าวมารึยังหละแม่เตรียมไว้ให้แล้ว” โอ้ยวันนี้หนูรักพี่ที่สุดเลยฮิฮฺ

“ยัง ........หิวมากเลยเนี่ย”ฉันรีบเข้าไปนั่งบนเก้าอี้

และแล้วเทศมหาชาติกันฑ์แม่อบรมลูกก็เริ่มต้นขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะผสมโรงของพี่ชายตัวดีที่ดังเป็นระยะๆ

“ 555 + ........” ฉันหันไปค้อนพี่วงโต

“เราก็เหมือนกันอยู่ม.6แล้วตั้งใจเรียนด้วยหละจะได้เลือกคณะดีดีได้ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้คิดจะไปต่อที่อื่นแต่การเลือกคณะก็สำคัญนะลูกต้องตั้งใจเรียนให้มากรุมั้ยแล้วอินเตอร์เน็ทก็เบาๆลงหน่อยอ่านหนังสือบ้างมัวแต่เล่นออนไลน์อยู่นั่นแหละ” แม่หันไปพูดกับพี่แล้วก็หันกลับมาหาฉันใหม่

“รีบกินแล้วก็อาบน้ำนอนได้แล้วนะไปท์พรุ่งนี้ห้ามตื่นสาสกว่า9.00โมงเช้านะไม่งั้นแม่จะเอาไม้เรียวไปปลุกถึงที่นอนเลย”แม่พูดแล้วก็ลุกจากเก้าอี้ “ ล้างจานแล้วเก็บให้เรียบร้อยด้วยหละถ้าทิ้งไว้ถึงเช้ารอให้พี่ซันมาล้างเดี๋ยวก็ได้เน่ากันพอดีเข้าใจมั้ย”แม่กำชับก่อนจาเดินจากไปเมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากฉัน “ คะ”

ฉันนั่งกินข้าวต่อแต่แล้วก็ต้องชะงักเพราะพึ่งนึกออกว่ายังเหลืออีกคนที่ยังไม่ไป “แล้วพี่ทำไมไม่ไปนอนหละมานั่งทำไรตงนี้” พี่หมอบตัวลงกับโต๊ะมองฉันกินข้าวแล้วพูดว่า “ ก็เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อนได้คุยกันเลยนะไปท์”พี่จำได้ว่าเมื่อก่อนนี้แกชอบมากวนพี่เล่นคอมตอนดึกๆ ดึงปลั๊กคอมออกแล้วบังคับให้พี่มานั่งฟังแกระบาย”

“แล้วมันไม่ดีหรอ พี่จะได้เล่นคอมแล้วก็หม้อสาวได้ตามใจไง” ฉันพูดพร้อมเก็บจานไปไว้ที่อ่างแล้วก็ยืนล้างจาน

พี่เดิยมาช่วยแล้วก็พูดว่า “ไปท์ นี่แกมีแฟนแล้วหรอ” ฉันทำจานตก ดีนะที่ยังตกแค่อ่างเลยไม่แตก

“ทำไมพี่ถึงคิดอย่างงั้นล่ะ” ฉันถามพลางมองไปทางพี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ก็เค้าว่ากันว่าถ้าน้องสาวมีแฟนแล้วก็จะลืมพี่ชายทันที” พี่พูดพร้อมทำหน้างอนๆ

   เฮ้อ...ดูเค้าทำเรียกร้องความสนใจได้แม้กระทั่งกับน้อง

“เค้ายังไม่มีหรอก แฟนน่ะ นี่พี่ไม่รรู้หรอว่าเค้าน่ะเป็นทอม”ฉันพูดพร้อมกับเก็บจานใบสุดท้ายเข้าที่

“แล้วไงอ่ะ เป็นทอมก็มีแฟนได้นี่” พี่พูดแล้วไปนั่งบนโต๊ะเตรียมอาหาร ฉันเดินตามไปแล้วไปนั่งข้างๆพี่

“แล้วพี่ล่ะ เป็นไง พี่กิ๊ฟท์ คบกันเกินอาทิตย์นึงรึเปล่า” ฉันถามพร้อมยิ้มอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า แต่พีกลับยิ้มกว้างกว่าทำให้ฉันหุบยิ้มทันที 

“ยิ้มอะไรยะ”ฉันถามด้วยความรู้สึกไม่ค่อยพอใจ

“ก็หน้าตาดีอย่างพี่อ่ะ หล่อๆขนาดนี้ ก็มีแต่หญิงมาให้เลือก พี่ก็เลยเปลี่ยนไปเรื่อยๆ”

“555+” ทายสิว่าใครหัวเราะ ก็ฉันหัวเราะพี่ไง 555+

“นี่ หัวเราะอะไรหา” พี่ถามด้วยใบหน้าที่มีแต่ความงง ว่าตอนนี้ฉันมีสิทธิ์หัวเราะเค้าด้วยหรอ

“ที่ต้องเปลี่ยนไปเรื่อยๆอ่ะ  ไม่ใช่เพราะเค้าทนนิสัยอุบาทว์ๆ ของพี่ไม่ได้แล้วบอกเลิกเหรอ 555+ ไปท์จำไม่เห็นได้เลย ว่าพี่เคยบอกเลิกใคร จำได้แต่ว่ามีแต่คนบอกเลิกพี่ไม่ใช่หรอ”

“555+” ฉันรีบวิ่งออกจากตรงนั้นแล้วขึ้นห้องไปทันที แล้วพี่ชายตัวดีก็พลันวิ่งตามมาพร้อมพูดว่า

“นี่อย่าหนีนะ ยัยตัวดี...” เราวิ่งรอบโต๊ะกินข้าวกันรอบนึงแล้วฉันก็วิ่งเข้าห้องไม่ทัน เลยถูกพี่กอดเอวเข้าจนได้

“555+ เหอๆ ฮ่าๆ 555+” เราต่างก็หัวเราะ   ฉันไม่เคยชนะพี่ซักครั้ง ก็พี่อ่ะ เป็นทั้งนักบาสแล้วก็นักวิ่งของโรงเรียน แล้วฉันจะวิ่งทันได้ยังไง

“นี่แหนะ ปากดีนักนะ” พี่ขยี้หัวฉันจนผมยุ่งไปหมด

“อ้าย....ปล่อยนะ นี่แน่ะ” ฉันเอาศอกกระทุ้งท้องไปทีนึง แล้วก็รีบเข้าห้องไป แต่ไม่วายแง้มประตูออกมาพูด

“พี่ ผมเค้าน่ะ ไม่ได้สระมา5วันแล้วนะ”  ฮิๆ แล้วฉันก็รีบปิดประตูทันที

   เป็ก ได้แต่เอามือกุมท้อง แล้วฟังน้องสาวฮัมเพลงที่ได้ยินมาถึงข้างนอกพร้อมกับอมยิ้ม แล้วก็เดินเข้าห้องนอนที่อยู่ตรงข้ามกัน แล้วก็ห่างกันเพียงแค่ 3 เมตร

   วันที่ xx ธันวาคม พ.ศ. 2548

               ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

          ปลายปากกาหมึกซึมสีน้ำเงินถูกปัดไปมาเป็นตัวหนังสือที่เปี่ยมไปด้วยความทรงจำลงในไดอารี่ของไปท์

ที่เจ้าตัวจะเขียนเฉพาะวันที่อยากเขียนเท่านั้น เธอเริ่มเขียนมันตอน ม.1  ตอนนี้เธอพึ่งจะเขียนได้สามเล่มเท่านั้นแต่ทุกครั้งที่เอาหนังสือพวกนั้นมาเปิดอ่าน ก็จะมีใบหน้าที่มีทั้งรอยยิ้มและน้ำตาเกิดขึ้น...เมิ่เขียนจบแล้วเธอก็ตัดสินใจเดินตรงไปยังห้องพี่ชาย ปกติเธอจะต้องเคาะประตูก่อน...

“อืม....ต้องเล่นคอมอยู่แหงเลย ไม่เคาะดีกว่า ไปให้ตกใจเล่น”

แต่ทันทีที่เปิดประตู “ปั่ก...” ประตูประตูบานสวยได้เข้าเต็มๆกับหน้าของร่างสูงที่ตอนนี้เดินเซแล้ว

“เอ้าพี่..เฮ้ย เป็นไรมากเปล่าเนี่ย”ไปท์พยุงร่างพี่ชายไปนั่งบนเตียง

“ไม่อ่ะ มึนนิดหน่อย”พี่เอามือจับหัวตัวเอง พร้อมสะบัดหัวไปมา

“พี่กำลังจะไปหาไปท์หรอ”ฉันถามพลางเลิกคิ้วอย่างสงสัย

“ปะ ปล่าวซักหน่อย พี่ พี่จะลงไปกินนมข้างล่างตะหาก” พี่พูดแล้วเอามือถูหน้าผากต่อไป

“งั้นไปแล้ว...”ฉันทำท่าจะเดินไป

“โอ๊ย....เจ็บนะเนี่ย ใครก็ไม่รู้เปิดประตูมาชนหน้าเราจนเสียโฉมเลย ดูซิ เลือดซิบเลย”พี่ถูแผลที่แดงอยู่บนหน้าผาก แล้วแตะๆเลือดที่ยังไม่ไหลมาดูด ฉันหยุดฟังพี่พูกแล้วเดินต่อไป แล้วเดินกลับมาอีกคร้งพร้อมกล่องปฐมพยาบาลให้พี่ “อะ...”พี่มองหน้าฉันแล้วไม่ยอมรับไว้

“เอาไปเซ่...”ฉันพูดแล้วยื่นเข้าไปใกล้อีกและแล้วเทศมหาชาติกันฑ์แม่อบรมลูกก็เริ่มต้นขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะผสมโรงของพี่ชายตัวดีที่ดังเป็นระยะๆ

" 555 + ........" ฉันหันไปค้อนพี่วงโต

 “ใครทำ คนนั้นก็ต้องรับผิดชอบ....”

????????เครื่องหมายคำถามลอยอยู่เต็มหัว

“แล้วจาให้รับผิดชอบอะไรเล่า..”ฉันรีบพูดเพราะเริ่มรำคาญแล้ว

“ก็ต้องใส่ยาให้พี่สิ  อะไรเนี่ยน้องคนเนี้ย แค่นี้ก็คิดไม่เป็น สมองมีแต่ขี้เรื่อยรึไง”พี่พูดพร้อมเอานิ้วมาขยี้ที่หน้าผากฉัน

“โว้ย ก็ได้ๆ”ฉันปัดมือพี่ออกแล้วนั่งลงข้างๆ ฉันเริ่มทำแผลให้พี่พร้อมเปิบทสนทนา

“ตกลงพี่คบกับใครอยู่เนี่ย”

“แล้วแกจะรู้ไปเพื่อ...”ฉันโมโหเลยเอาสำลีที่จุ่มทิงเจอร์อยู่ ขยี้แรงๆไปที่แผลทันที

“โอ๊ย เจ็บนะเบาๆหน่อยเซ่ นี่ผิวคนนะไม่ใช่ผิวควาย”พี่บ่นพร้อมเอามือแตะแผลตัวเอง

 “จะบอกไม่บอก”ฉันพูดด้วยเสียงห้วนๆ

“ก็เพื่อนพี่ที่ตอนนั้นมาที่บ้านอ่ะ จำได้มะ ที่มากัน5คน มีชาย 3 หญิง 2 อ่ะ คนที่สวยๆผมยาวๆคนนั้นแหละ”

๐_O หาไม่เชื่อ สวยขนาดนั้นน่ะนะ

“พะ...พี่เรนน่ะนะ” ตอนนี้ตาฉันปิ๊งๆ เป็นประกายเพชรเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นไปซะแล้ว

“ก็เออดิ....แล้วทำไมต้องทำตาอย่างงั้น” พี่พูดแล้วทำหน้าขยะแขยงกับการทำตาหวานแล้วก็ปริบๆของฉัน

“โห่ พี่” ฉันเขยิบตัวไปชิดพี่พร้อมเอามือเกาะแขนแล้วเหวี่ยงไปมา พี่เรนอ่ะ เค้าปลื้มมากเลยนะ ผู้หญิงอะไรสวยอย่างกับนางฟ้า ใจดีดุจเทพธิดา นี่พี่ได้ไปเป็นแฟนจริงอ่ะ” ฉันเริ่มทำตาไม่ไว้วางใจ

“ก็ไง....ระดับนี้บอกแล้วว่าพี่ดึงดูดสาวได้ขนาดไหน”พี่พูดพร้อมทำท่าภูมิใจใจในหน้าตาและเสน่ห์ของตัวเอง

“เชื่อได้ป่ะเนี่ย”ฉันถามแล้วทำแผลต่อ

“โกหกแล้วได้ไร”มันก็จริง แต่ว่าไปพี่ของฉันก็หล่อจริงๆนะ เสน่ห์แรงด้วย ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ชายเรานะ ฮิฮิ...เราอ่ะโคตรสะใจเลยเวลาไปเดินห้างกะพี่ แค่เอามือควงนะ สายตาอาฆาตด้วยแรงอิจฉาจากสาวๆรอบตัวเลยล่ะ

“เสร็จละ ไปละนะ” ฉันพูดแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้อง

“Good night!” พี่พูดแล้วหงายหลังนอนลงบนเตียง

ฉันเดินเข้าห้องพร้อมองนาฬิกา “หา 5 ทุ่มแล้วหรอเนี่ย นอนดีกว่าเรา”

5 ความรักคืออะไร

 วันนี้เปนวันเสาร์ซึ่งปกติมานจาเปนอะไรทีน่าเบื่อในชีวิตฉันมากๆ เพราะนอกจากจะมีเรียนที่สยามตอนเช้าแล้วแม่ยังจ้างครูสอนเปียโนมาสอนฉันที่บ้านตอนบ่ายอีกด้วยแต่วันนี้ถือเปนวันเสาร์ที่ดีที่สุดในรอบปีเพราะอาจารย์สอนเปียโนลาหยุดฉันเลยนัดเพื่อนไปดูหนังที่สยามไม่บอกก็คงรู้นะคะว่าฉันไปกับใครก็เพื่อนตัวแสบ 3 คนนั่นแหละคะจาเปนใครได้และหลังจาที่พวกเราดูหนังแล้วก็มานั่งเม้ากันพักใหญ่ก็ถึงเวลากลับบ้านฉันกลับบ้านด้วยใบหน้าที่มีความสุขสุดๆแหมก็มานนานๆทีนิถึงจาได้ไปเที่ยวอย่างนี้ซักที ฉันกินข้าวแล้วก็รีบอาบน้ำเพื่อจาไปเล่นคอมต่อ
>> มาย <<
: นี่เล้นกับยัยนั่นอยู่รึเปล่าเนี่ยเทอ
>> ไปท์<<
: เออเราลืมยัยนั่นไปสนิทเลยเด๋วไปดำเนินตามแผนการก่อนนะแล้วเด๋วคุยกัน
( สายตาฉันเริ่มไล่ตามริสชื่อเอมที่ออนอยู่แล้วก็ต้องสะดุดกับชื่อเมลล์ที่ตรามหาก็ดูชื่อเมลล์มานสิ [ ;;@~~พวกมึงแน่มากนะเว้ยเด๋วได้เหนริดกูรอให้ถึงงานกีฬาสีก่อนเถอะแล้วพวกมึงจารุสึก ] ชื่อเอ็มของแท็กทำเอาไปท์ถึงกับสบถอย่างอดสงสัยไม่ได้ว่านี้หรอวะหญิง
>>ไปท์<<
: ดีดี ทำไมใช้ชื่เอ็มแปลกนักอ่าคับ
>>แท็ก<<
[ เวรละกูเอาไงดีวะลืมสนิทเลย ] : เอ่อ คือผมไม่ใช่แท็กนะแท็กอาบน้ำอยู่ รอสักครู่นะครับ พอดีแท็กเค้าออนค้างไว้หนะครับ ผมก็เลยมาคุยกะเพื่อนนิดหน่อย
>>ไปท์<<
: อะอืม [ เกือบไปแล้วกูรอกหวุดหวิกเลย ]
>>แท็ก<<
:มาแล้วจ๊ะ
>>ไปท์<<
:อืมงับเปงงัยบ้างเนี่ย
>>แท็ก<<
:ก็เรื่อยๆอะนะ
>>ไปท์<<
( ชวนคุยไรดีวะ ) : แท็ก เทอว่าความรักคืออะไรหรอ(ยัยนั่นเงียบไปซักพัก)
>> แท็ก<<
:ความรักหรอ ในความคิอเรานะเราว่าความรักคือความทุกข์ที่ไหนมีรักที่นั่นมีทุกข์เสมอ [ แล้วทำไมเราถึงต้องตอบความจิงกับไอบ้านี่ด้วย แต่ก็ช่างเถอะ ]
>>ไปท์ <<
: ทำไมถึงมองความรักไนแงร้ายอย่างนั้นหละครับ เทอมีความหลังอะไรไม่ดีรึเปล่าเนี่ย ผิดกับความคิดของเรานะเราว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม ที่ไหนมีรักที่นั่นย่อมมีรอยยิ้มเสมอ( คราวนี้เค้าเงียบไปนานมากๆๆ)
>> ไปท์ <<
: ทำไมเงียบหละมีอะไรอยากระบายกะเราก็พูดได้นะเรายินดีรับฟัง
>>แท็ก <<
: นายไม่เคยถูกหักอกใช่มั้ยหละ ไม่เคยถูกทอดทิ้ง ไม่เคยเจ็บปวดกับความรักถึงได้มองความรักในแง่บวกขนาดนั้น { แท็กเริ่มโมโหในใจร้อนรุ่มและคิดว่าอย่างไปท์คงไม่มีวันเข้าใจคนอย่างเค้าได้ }
>>ไปท์<<
: ความรักหนะมันก็เหมือนกับเชือกที่ถูกมัดด้วยเงื่อนมันรัดเรากับใครซักคนทำให้เราหนีไปไหนไม่ได้ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บแต่พอเชือกถูกตัดออกแล้วมันก็ยังเหลือลอยแดงที่เจ็บแสบ เวลาเท่านั้นที่จาทำให้ลอยแผลมานหายแต่ถ้ามียามานก็จาหายเร็วขึ้น แต่อย่างน้อยช่วงเวลาที่เจ็บปวดก็คือตอนที่แผลยังไม่หายทุกครั้งที่เหนแผลมานก็จะตอกย้ำว่าเราเคยถูกมัดเข้ากับใครอีกคน
>>ไปท์ <<
:ที่เทอเจ็บหนะก็เพราะว่าเทอดิ้นเพื่อหวังว่าเชือกเส้นเส้นนั้นจะหลุดออกแต่ถ้าเทอไม่ดิ้น มานก็จาเหมือนเมื่อใดที่ความรักหมดลงมานก็จาไม่เจ็บมากเพราะเทอไม่ได้หวังอะไร
>> แท็ก<< {  แท็กนิ่งอึ้งกับบทความที่คนตรงหน้าตอบกลับมา [เค้ารู้ได้ยังไงว่าเราเจ็บพราะเราหวัง]  น้ำตาลูกผู้ชายเริ่มคลอเบ้า [ นายพูดถูกเพราะว่าเราหวังหวังว่าเค้าจามารัก คิดว่าเค้ารักเรามาก เมื่อเค้าพูดอย่างสิ้นเยื่อใยมันถึงได้เจ็บเพียงนี้}: นายเคยรักใครจิงๆบ้างมั้ย
>>ไปท์ <<
: ( พูดถึงเรายังไม่เคยมีแฟนเปงตัวเปงตนเลยอ่า ) ไม่รุสิ
>> แท็ก<<
: แล้วทำไมถึงพูดเหมือนรุจักความรักดีนักหละ อย่างกะพวกผู้หญิง
>>ไปท์ <<
( อึ้ย .....เอะแล้วมานหละ) : เทอพูดอย่างกับว่าเทอมะใช่ผู้หญิงงั้นแหละ
>> แท็ก<<
[ เออ ก็จิง ] : ก็ใช่ไงถึงได้รุจักดีแต่ก็หายากนะผู้ชายแบบนายหนะ
:>>ไปท์ <<
: เราจาถือว่าเปงคำชมนะ
>> แท็ก<<
: อะอืม แล้วแต่จาคิดสิ
>>ไปท์<<
: แล้วเทอจาเล่าให้ฟังได้ยังว่าเกิดอะไรขึ้นเทอถึงได้มองความรักในแง่ร้ายอย่างนั้นอ่า
>>แท็ก<<
: [ เรื่องไรกูต้องบอกมึงด้วย ] ก็ไม่มีไรหรอกเพียวแต่เราเหนแต่เพื่อนเราต้องมานั่งเจ็บเพราะความรัก
>>ไปท์<<
: แล้วเพื่อนเทอหนะเปนรักแท้หรือรักจริงหละ
>>แท็ก<<
:หมายความว่าไง
>>ไปท์<<
: รักแท้ต้องแย่งชิงรักจริงถึงยอมเสียหละ
>>แท็ก<<
: งั้นมันคงเปนรักแท้ซะมากก่า
>>ไปท์<<
:มันถึงได้เจ็บปวดไง ต้องการเปนเจ้าของพอไม่ได้เลยเจ็บปวด
>>แท็ก<<
:อันตรายที่สุดคือการคาดหวังใชหม่า
>>ไปท์<<
: อะอืม ฮึฮึ
>>แท็ก<<
: หวังมากๆอะพอตกลงมาก็จาเจ็บ
>>ไปท์<<
: อืม พูดเหมือนมีประสบการ์ณเลยนะ
>>แท็ก<<
: เหอๆ จาว่างั้นก็ได้มั้ง เราอะสาหัสเลย
>>ไปท์<<
: แล้วทำไมไม่ไปหาคนช่วยทำแผลอะ
>>แท็ก<<
: แผลข้างนอกอะหายแล้วแต่แผลในใจหนะสิดูท่าจาไม่หายง่ายๆแน่
>>ไปท์<<
: ให้เราช่วยมะหละ
>>แท็ก<<
: เหอะๆ ไปละนะ เราต้องไปแล้ว
      แล้วแท็กก็ออฟออก หลังจากนั้นไปท์ก็เล่นเอ็มอีกซักแล้วจึงออกตามไป