คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ขัง
........ในตอนสายๆของวันต่อมา รถตู้คันหนึ่งขับเข้ามาจอดตรงบริเวณหน้าบ้านพัก TVXQ ชายในชุดสูทสีเข้มดูภูมิฐานก้าวลงมาจากรถ ก่อนที่จะเดินไปยังประตูทางเข้า เสียงกริ่งที่ดังแว่วมาจากประตูหน้าบ้านเรียกความสนใจปลาโลมาที่ว่างอยู่ได้เป็นอย่างดี จุนซูรีบเดินไปเปิดประตูรับแขกทันที
" อ๊ะ! สวัสดีครับ เฮียซูมาน... " เสียงใสกล่าวทักทายอย่างสุภาพเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าผู้มาเยือนเป็นใคร
" จุนซู ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่าเรียกฉันแบบนั้นน่ะ " ผู้จัดการลีตีหน้าเข้มใส่
" ขอโทษทีครับ เชิญเข้ามาข้า'ในก่อนเถอะครับ " จุนซูพูดพลางยิ้มน้อยๆพร้อมทำหน้าทะเล้นนิดๆ
" ทุกคน! ผู้จัดการลี ซูมานมาเยี่ยมคร้าบ!?! " แล้วโลมาก็ส่งเสียงบอกลั่นบ้าน ทำให้สมาชิกทุกคนต่างก็ต้องโผล่หน้าออกมาจากห้องของตน
" มีอะไรเหรอครับเฮีย... " แจจุงเอ่ยทักเสียงดังฟังชัดพลางนั่งลงข้างๆจุนซู และตามมาด้วยยุนโฮกับชางมิน ส่วนยูชอนนั้นค่อยๆพยุงตัวมานั่งตรงโซฟาเป็นคนสุดท้าย
" ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่แวะมาดูอาการยูชอน.....แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าเฮียซักทีได้ไหม " คุณลี ซูมานทำหน้าหน่ายใจ ก่อนจะหันไปพูดคุยกับคนเจ็บ
" ขาเป็นไงบ้างล่ะ ยูชอน ดีขึ้นบ้างหรือยัง? "
" ดีขึ้นมากแล้วล่ะครับ " ยูชอนเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มบาง
" เออ! จริงสิ ฉันเอาของเยี่ยมจากพวกแฟนๆมาให้ด้วยนะ แต่ยังอยู่ที่รถน่ะ "
" เดี่ยวผมไปขนมาให้เองคร้าบบบ... " โลมารีบอาสาด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง
" ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้มั้งจุนซู " แจจุงเอ่ยปรามเมื่อเห็นท่าทางเริงร่าของโลมา
" พี่แจจุงก็มาช่วยกันด้วยสิ " จุนซูบอกก่อนจะรี่เดินไปยังรถที่จอดอยู่
" เฮ้อ...นายนี่น้า งั้นเดี่ยวมานะทุกคน " แล้วแจจุงก็ต้องเดินตามจุนซูที่นำหน้าออกไปก่อน
....ระหว่างที่ทั้งสองช่วยกันหยิบของเยี่ยมมากมายที่วางอยู่เต็มเบาะออกมาจากภายในรถ จุนซูก็หันมาคุยกับแจจุงซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ
" พี่แจจุง เมื่อกี้นี้ผมเพิ่งคิดแผนดีๆที่จะทำให้ชางมินกะยูชอนดีกันได้ล่ะ "
" นายมีแผนอะไรให้ยูชอนเจ็บตัวอีกล่ะ " แจจุงถามกลับ
" ...พูดดีนะ งั้นก็ช่างมันเถอะ ถือว่าผมไม่ได้พูดละกัน " จุนซูพูดพลางทำหน้างอน
" อะไรของนายจะบอกก็บอกมา ยึกยักอยู่ได้ เดี๋ยวก็ไม่ให้กินข้าวเย็นซะเลยนี่ " แจจุงขู่หน้าตาย
" ง่ะ! แน่จริงอย่าเอาของยังชีพมาขู่ดิ = 3 = "
" ก็พูดมาสักทีสิ ถ้าไม่บอกฉันจะเข้าบ้านแล้วนะ ร้อน.. "
" คร้าบๆ คือผมกะจะจับสองคนนั้นขังไว้ห้องเดียวกันล่ะ " จุนซูพูดขึ้นพร้อมกับยักคิ้วเจ้าเล่ห์
" หือ! ขัง? แล้วนายจะทำยังไง " แจจุงเลิกคิ้วถาม
" อ๋อ! เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง แค่พี่ช่วยผมกล่อมเฮียให้ได้ก็พอ "
" แล้วจะให้กล่อมยังไงล่ะ จะใช้อะไรอ้าง "
" ก็...อ้างเรื่องความไม่สามัคคีไง " โลมายิ้มมุมปากอย่างคนมีแผนสูง
" แล้วเฮียแกจะเล่นด้วยเหรอ "
" พี่ก็คิดมากไปได้ หน้าพี่น่ะมันน่าเชื่อถือจะตายไป ที่พี่ต้องทำก็คือปั้นหน้านิ่งอันสุดจะน่าเชื่อถือของพี่กับเฮียเข้าไว้ ส่วนที่เหลือผมจัดการเอง "
" เออ....เอางั้นก็ได้ "
ตัดมาที่ห้องรับแขกที่ยังมีอีก 4 ชีวิตนั่งกันอยู่ หลังจากเฮียซูมานคุยกับยูชอนเสร็จ เฮียแกก็หันไปพูดเรื่องตารางงานกับยุนโฮต่อโดยมีชางมินซึ่งนั่งข้างหัวหน้าวงหนุ่มร่วมนั่งฟังไปกะเขาด้วย ส่วนยูชอนก็นั่งฟังอยู่ห่างๆ
" เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะ " คุณลีบอกพร้อมกับส่งตารางงานให้ยุนโฮ
" ครับ " ยุนโฮยื่นมือรับไปตารางงาน
จากนั้นคุณท่านลีซูมานก็พูดคุยกับเหล่าสมาชิกวงทั้งหมดอยู่อีกสักพักก่อนจะกลับ และแน่นอนว่าโลมาต้องรีบเสนอตัวออกมาส่งคุณผู้จัดการบังเกิดเกล้าให้ได้
" อะไรนะ! จะให้ฉันจับยูชอนกับชางมินอยู่ห้องเดียวกัน! " ซูมานกล่าวเสียงดังเมื่อได้ฟังคำเอ่ยอ้างของโลมาตัวดี
" ครับ เรื่องแค่นี้ผมว่าพี่ซูมานทำได้อยู่แล้ว " จุนซูรีบพูดประจบ
" นั่นสิครับ ถ้าไม่รีบทำให้สองคนนั่นคืนดีกันเร็วๆมีหวังวงเราได้แตกแน่ๆ " แจจุงที่เดินมาสมทบเอ่ยเสริมขึ้นอีกคน
" แต่ว่า....มันจะไม่ดูผิดสังเกตไปหน่อยเหรอ เดี๋ยวสองคนนั่นก็มาประท้วงฉันหรอก ว่าทำไมมีแต่เขาสองคนที่โดนจับให้อยู่ห้องเดียวกัน "
นายลีเริ่มคล้อยตามบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่วายทำหน้าเครียด
" ถ้างั้นก็ทำเป็นว่าจับผมกับยุนโฮอยู่ห้องเดียวกันอีกคู่เลยเป็นไงครับ " แจจุงเอ่ยเสนอความคิดเห็นอีก
" เอางั้นเหรอ...อืม..ก็น่าจะได้นะ "
" เป็นอันว่าตกลงใช่ไหมครับ งั้นก็รบกวนกรุณาช่วยเซ็นต์ชื่อด้วยนะครับ พี่ซูมาน " จุนซูยิ้มร่าแล้วก็ยื่นใบเอกสารให้กับคนตรงหน้า
เนื้อหาบนแผ่นกระดาษระบุคำสั่ง ให้สมาชิกวง TVXQ ที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้............ ต้องจับคู่อยู่ห้องเดียวกัน เหตุผลเนื่องด้วย................ และบรรรทัดสุดท้าย ลงนามผู้ออกคำสั่ง ผู้จัดการ ลี ซูมาน ....
คุณผู้จัดการเลิกคิ้วทำหน้าอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะลงมือเซ็นต์ชื่อตนในใบเอกสารตามที่จุนซูต้องการ
----------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------
------------------------
-------
" ข่าวดีจ้า!!! " โลมาเดินเข้ามาภายในบ้านด้วยอารมณ์ลิงโลด โดยมีแจจุงเดินตามมาข้างหลัง
" ข่าวดีอะไรเหรอจุนซู " ยุนโฮถามกลับไปอย่างสงสัย ชางมินเองก็จ้องมองโลมาอย่างสงสัยไม่แพ้กัน
" อ่านเอาเองสิ... " จุนซูรีบยื่นเอกสารคำสั่งให้ยุนโฮทันที
ยุนโฮและชางมินต่างจ้องดูใบเอกสารด้วยกัน และเมื่ออ่านเนื้อความที่บันทึกอยู่บนแผ่นกระดาษจบแล้ว ทั้งสองก็หันไปมองหน้าแจจุงเพื่อความมั่นใจอีกหน
" ผมไม่คัดค้านอะไรหรอกนะ " ชางมินเอ่ยขึ้น
" แล้วทำไมฉัน..." ยุนโฮพยามจะพูดแต่ก็ถูกขัดซะก่อนที่จะพูดจบ
" มันเป็นคำสั่งนะยุนโฮ " แจจุงบอกเสียงเข้มแต่หน้ากลับแสนระรื่น
" ใช่ๆ ขนาดยูชอนยังเห็นด้วยเลย " จุนซูเอ่ยเสริม พร้อมกับมองไปที่ร่างโปร่งซึ่งนั่งพยักหน้า( สัปหงก ) อยู่กับโซฟา...
" ชางมินนายจะไปอยู่ห้องยูชอน หรือจะให้ยูชอนอยู่ห้องนายล่ะ " แจจุงเอ่ยถามน้องชายสุดที่รัก
" ผมอยากจะให้พี่ยูชอนมาอยู่ห้องผม "
" o.k. ส่วนนายยุนโฮ....ฉันจะไปนอนห้องนายนะ " แจจุงส่งยิ้มหวานไปให้หมีน้อย ( แต่หมีน้อยรู้สึกสยองมากกว่า by ตุ๊กแกน้อย )
" ตกลงตามนี้นะ งั้นไปจัดของกันได้ Let's go " แจจุงบอกอย่างอารมณ์ดี และรีบจรลีไปยังห้องนอนของตน
"เอ่อ... แล้วจะทำไงกับเจ้าตุ๊กตาผงกหัวตัวนี้อ่ะ" จุนซูแทรกขึ้นพลางเอานิ้วจิ้มแก้มของตุ๊กตาเล่น เพราะรู้ว่ายังไวยูชอนก็ไม่ตื่นแน่
"เดี๋ยวฉันจัดการเอง" พูดจบ ชางมินก็อุ้มร่างของยูชอนไปยังห้องนอนของตัวเอง
"เฮ้อ! น่าอิจฉากันจัง ฉันเองก็อยากโดนจับขังอยู่ห้องเดียวกับโบอาจังเลย"
จุนซูบอกกับตัวเองด้วยใบหน้าเหม่อลอย ในหัวก็มีแต่ใบหน้าของสาวน้อยแสนน่ารักที่เพิ่งเอ่ยถึงลอยอยู่เต็มไปหมด....
3 ชั่วโมงผ่านไป (ไม่ได้โม้น้า... หัวไชเท้าน้อย) ดวงตาที่ปิดสนิทค่อยลืมขึ้นช้าๆ ก่อนจะรู้สึกได้ถึงความไม่คุ้นเคย ยูชอนจึงรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งทันที
"หืม!นี่มัน.. ไม่ใช่ห้องเรานี่นา"
"ตื่นแล้วเหรอครับพี่ยูชอน" ร่างสูงเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ หันมองร่างโปร่งที่นั่งอยู่บนเตียงของตน
"ชางมิน!..นาย.. ทำไมถึงได้..." ยูชอนพูดอะไรไม่ถูกแล้ว...
"นี่ห้องผมเอง เราถูกสั่งให้นอนด้วยกัน" ชางมินชี้แจงขึ้น
"นอนด้วยกัน!?!" ร่างโปร่งตะโกนเสียงดัง ทำตาโตอย่างตกใจ
"ครับ นอนด้วยกัน แล้วผมก็เอาของที่จำเป็นมาจากห้องพี่ให้แล้วนะครับ"
"ใครเป็นคนสั่งกัน... ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ.." ยูชอนทำหน้างุนงง จับต้นชนปลายไม่ถูกแล้วตอนนี้
"ผู้จัดการลีซูมานครับ" พูดจบ ชางมินก็ก้มหน้าลงอ่านหนังสือต่อ
"สั่งตอนไหนกัน!" ยูชอนยังไม่เลิกถามง่ายๆ
"ก็ตอนที่พี่นั่งสัปหงกอยู่ที่โซฟาน่ะแหละครับ"
ร่างสูงปิดหนังสือแล้ววางลงบนโต๊ะ ชางมินลุกขึ้นก่อนจะเดินไปยังเตียงนอน
"งั้นจุนซูล่ะ!?!" ยูชอนเอ่ยถามขึ้นอีก และเหลือบมองดูร่างสูงที่เดินเข้ามาใกล้
"ก็อยู่คนเดียวมั้งครับ"
ร่างสูงหยุดยืนอยู่ตรงหน้ายูชอน เขาจ้องมองร่างโปร่งแล้วเอื้อมมือเข้าไปใกล้ๆ
"เหรอ.. งั้นฉันขอไปหาจุนซูหน่อยนะ.. พอดีมีเรื่องอยากปรึกษาน่ะ" ยูชอนรีบพูดบอกพร้อมกับขยับตัวหนีมือของชางมิน
"พี่ไม่ต้องกลัวผมขนาดนั้นก็ได้" ชางมินเอื้อมหยิบหนังสือที่อยู่บนเตียง ซึ่งวางอยู่ด้านหลังยูชอนในตอนแรก
"ผมก็เคยบอกแล้วไง ว่าจะไม่ยุ่งกับพี่อีกแล้ว" ชางมินกล่าวเสียงเรียบพลางเดินกลับไปนั่งที่เดิม
"เอ่อ.. ถ้าอย่างงั้นเปลี่ยนให้ฉันไปนอนกับจุนซูได้ไหม..." ร่างโปร่งเอ่ยถาม ขณะพยุงตัวเองลงจากเตียงของร่างสูง
"ก็ลองถามผู้จัดการดูสิครับ.. แต่ถามจุนซูก็น่าจะรู้" ชางมินเปิดหนังสือเล่มใหม่ขึ้นมาอ่าน
"อืม.. ขอบใจนะที่บอก"
ยูชอนรู้สึกใจสั่นขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุเมื่อแอบเหลียวมองใบหน้าของคนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่แวบหนึ่ง ก่อนที่จะขยับเดินออกไปจากห้อง...
ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตู จุนซูก็รีบลุกจากเตียงมาเปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว
"อ้าว! ยูชอนเองหรอกเหรอ" โลมาทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย
"ฉันแล้วทำไม.. นึกว่าเป็นใครกันล่ะ" ยูชอนถามพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องโลมา
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ... แล้วมีธุระอะไรอ่ะ ถึงอุตส่าห์หอบสังขารมาหาได้เนี่ย"
"เปลี่ยนให้ฉันมาอยู่ห้องนี้ได้ไหม.. จุนซู" ยูชอนกล่าวบอกเสียงเบา แล้วก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอน
"..ทำไม.. ชางมินชวนทะเลาะอะไรอีกอ่ะ" จุนซูพูดเสียงเรียบ
"เปล่า..." ร่างโปร่งส่ายหน้าปฎิเสธ พลางก้มหน้าลงมองพื้นห้อง
"แต่เวลาที่อยู่ใกล้ชางมินแล้วมันรู้สึกอึดอัดใจยังไงไม่รู้"
พออยู่ด้วยกันที่ไรหัวใจของยูชอนมักเต้นแรงกว่าปกติไปซะทุกครั้ง ยิ่งนานวันยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆจนรู้สึกอึดอัดไปหมด...
"ถึงจะพูดงั้นก็เถอะ... แต่มันเป็นคำสั่งของเฮียเชียวนะ.. คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้วแหละ" โลมาเอ่ยตอบพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของยูชอนบ้าง
"งั้นเหรอ..."
ยูชอนถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะล้มตัวลงนอนด้วยอีกคน ร่างโปร่งหลับตาลง แล้วสักพักก็ม่อยหลับไปอีกรอบ
"ให้ตายสิ! หลับได้หลับดีจริงๆเลยแฮะ" จุนซูสบถเบาๆ พลางมองดูหน้าคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆตนบนเตียง.........
----------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------
---------------------------------
------------
"ยูชอน... ยูชอน..." เสียงแหลมใสเอ่ยเรียกอยู่ใกล้ๆ ร่างโปร่งค่อยๆ ลืมตาขึ้น
"อืม.. นี่ฉันเผลอหลับไปเหรอเนี่ย.." ยูชอนยันตัวลุกขึ้นนั่ง
"กลับห้องได้แล้ว.." จุนซูบอกเสียงเรียบเฉย
"อือ..."
ร่างโปร่งตอบพร้อมกับลงจากเตียง จุนซูช่วยพยุงยูชอนมาส่งถึงหน้าห้องชางมิน คนเจ็บมองดูประตูห้องด้วยสีหน้าลำบากใจเอามากๆ
"งั้นฉันไปก่อนนะ" โลมารีบขอตัวเดินกลับเข้าห้อง
"เฮ้อ!?... ไม่น่าเล้ย..เรา..ไม่น่าเลยจริงๆ"
จุนซูถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางนึกย้อนไปตอนที่นอนมองยูชอนที่หลับสนิทอยู่บนเตียงของตัวเอง........
เสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ตรงหัวเตียงเป็นของร่างโปร่งที่กำลังหลับอยู่อย่างสบาย จุนซูได้ยินเลยถือวิสาสะหยิบมาเปิดดู และพออ่านเนื้อหาข้อความ โลมาก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูกไปเลย
[อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับเค้านะ... รักเสมอ.. เจสสิก้า...]
เพราะข้อความจากสาวน้อยนาม เจสสิก้า ไม่ได้มีแค่ข้อความที่เพิ่งส่งเข้ามาแค่ข้อความเดียว แต่ยังมีอีกหลายสิบข้อความในเครื่องยูชอน และยูชอนเองก็ยังส่งข้อความหาเจสสิก้า หลายสิบข้อความเช่นกัน แถมเนื้อหาข้อความนั้นก็มักมีคำลงท้ายว่า
'รักเสมอ' กำกับอยู่ข้างท้ายทุกข้อความอีกด้วย
"จะบอกให้ชางมินรู้ดีไหมเนี่ย..." จุนซูเอ่ยเปร่ยด้วยสีหน้าหมดสนุก....
******************************************************************
ตอนนี้ทั้งตอนเป็นของหัวไชเท้าน้อยแหละ
หัวไชเท้าน้อยไม่อู้ด้วย ช่วยพิมพ์ตอนแรก
แล้วก็แบตหมด - - ตุ๊กแกน้อยเลยต้องจัดการที่เหลือต่อ
เอาเหอะวันนี้ให้อภัยไม่บ่นก็ได้
ตุ๊กแกน้อยไม่รู้เรื่องกับตอนนี้เลยอ่ะ
เจ้าหัวไชเท้าน้อยทิ้งให้เค้าค้างคามากเลยอ่ะ
แล้วหนูมินของเค้าจะทำไงล่ะเนี่ยT_T
by ตุ๊กแกน้อย
ความจริงได้วางโครงการไว้ว่าจะอัพ 2 ตอนรวด
แต่ตุ๊กแกน้อยกลับปั่นไม่ทัน(ภาระกิจมันเยอะ...ตุ๊กแกน้อย)
อย่าไปเชื่อ.......ขอบอกไว้เลยว่าตอนหน้า
ตุ๊กแกน้อยก็เหมาเหมือนกันแหละ หัวไชเท้าน้อยก็ไม่รู้ความเป็นไปเหมือนกัน
ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะ
BY หัวไชเท้าน้อย
ความคิดเห็น