คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : หวง 100%
ดวงอาทิตย์ค่อยๆ ไต่ระดับขึ้นสู่ท้องฟ้าเรื่อยๆ แสงแดดอ่อนทอส่องลงมายังบานหน้าต่างของห้องสีอ่อน เช้านี้เจ้าของห้องตื่นมาก่อนที่ดวงอาทิตย์จะโผล่พ้นขอบฟ้าเสียอีก
"อืม... ใช้ได้ๆ" เสียงแหลมอันเป็นเอกลักษณ์ของโลมาเอ่ยเปรยขณะที่นั่งดูภาพที่ตนเองบันทึกได้มากมายภายในกล้องคู่ใจ ก่อนที่เสียงกริ่งจากประตูหน้าบ้านจะดังแว่วเข้ามาให้ได้ยิน
"ใครหว่ามาแต่เช้าเชียว" จุนซูพูดขึ้นอย่างนึกสงสัย แล้วรีบออกจากห้องไปเปิดประตูให้กับผู้มากดกริ่งอย่างรวดเร็ว
"สวัสดีครับ..." คำพูดทักทายพร้อมกับรอยยิ้มคือสิ่งแรกที่โลมาได้พบเมื่อตัวเองเปิดประตูบ้านพัก
"สวัสดีครับ.. เอ่อ... เราเคยพบกันที่ไหนหรือเปล่าครับ" จุนซูมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างใช้ความคิด
"ผมว่าไม่เคยนะครับ" อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างสุภาพ
"ผมมารับยูชอนน่ะครับ ไม่ทราบว่ายูชอน..." ชายหนุ่มละคำพูดไว้พลางมองเข้าไปข้างในตัวบ้าน
"มารับยูชอนงั้นเหรอครับ.. เอ่อ.. งั้นรอแป๊บนะ" โลมาบอกกับชายหนุ่ม ก่อนจะเดินมาที่ห้องของชางมิน
"ยูชอน!! มีคนมารับนายแน่ะ" จุนซูเอ่ยเรียกคนข้างในพร้อมกับเคาะประตูห้องไปด้วย
"รู้แล้วๆ! จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ" เสียงคนข้างในตอบขึ้น จากนั้นประตูห้องได้แง้มเปิดออกมา
"มีคนมารอรับนายอยู่ล่ะยูชอน" โลมาบอกกล่าวกับร่างโปร่งที่เพิ่งเปิดประตูออกมา
"งั้นเหรอ... คุณอิรุนี่มาเร็วจังแฮะ" ยูชอนบ่นพลางเดินผ่านจุนซูไป
"..คุณอิรุ... คุ้นๆ แฮะ... อ๊า!!! " โลมายืนนึกทบทวนอยู่หน้าห้องของชางมิน แล้วก็ต้องร้องลั่น
"เสียงดังอะไรแต่เช้าน่ะจุนซู..." ชางมินเอ่ยขึ้นอย่างงัวเงีย พลางยันตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆ พร้อมกับมองจุนซูตาปรือ
"..ก็ ...ก็.. ชายชู้ของยูชอนมาแหละ" โลมาเอ่ยบอกกับเด็กหนุ่มร่างสูง
"หืม! " เมื่อได้ยินคำบอกกล่าวจากโลมา ชางมินถึงกับตื่นขึ้นอย่างเต็มตา
"แล้วตอนนี้พี่ยูชอนไปหรือยัง"
"ไม่รู้ดิ คงยังมั้ง..." แล้วร่างสูงก็รีบเดินจ้ำไปที่หน้าบ้านทันที ยูชอนและชายหนุ่มอีกคนกำลังคุยกันอย่างสนิทสนม
"สวัสดีครับ" ชางมินเอ่ยทักทายชายหนุ่มที่อยู่กับยูชอน
"..เอ่อ... สวัสดีครับ" อิรุมองดูเด็หนุ่มร่างสูงที่เดินมาสมทบทีหลังด้วยความแปลกใจไม่น้อย
"แล้วเย็นนี้จะให้ผมไปรับ หรือเราจะไปเจอกันที่ร้านเลยดีครับ" เด็กหนุ่มเอ่ยถามยูชอนโดยไม่สนใจอีกคนที่ยืนอยู่
"..ร้านงั้นเหรอ..." ยูชอนทวนถามชางมินพลางมองหน้าอีกฝ่ายอย่างงงๆ
"ก็ที่พี่นัดกับผมไว้เมื่อวานยังไงล่ะครับ" ชางมินยกยิ้มให้ร่างโปร่ง
"คงจะไม่ได้มั้งครับ เพราะวันนี้ยูชอนมีกำหนดถ่าย MV จนถึงมืด" อิรุพูดแทรกขึ้นอย่างจงใจ
"อย่างนั้นเหรอครับ พี่ยูชอน..." ร่างสูงเริ่มตีสีหน้าเศร้าขึ้นมาทันที พลางเหล่มองอีกคนอย่างไม่พอใจ
"เอ่อ... ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน.." ยูชอนตอบพลางหันไปหาชายหนุ่มอีกคน
"วันนี้ผมมีคิวต้องถ่ายจนถึงมืดเลยเหรอครับ"
"ครับ.. ผมถามโปรดิวเซอร์มาแล้ว" อิรุบอกพร้อมกับยิ้มให้ร่างโปร่ง
"ถ้าอย่างนั้นที่นัดไว้ก็เป็นโมฆะใช่ไหมครับ" คราวนี้ชางมนิมีสีหน้าเศร้าขึ้นมาจริงๆ พลางก้มหน้าลงเล็กน้อย
"เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้นี่ชางมิน" ร่างโปร่งเอ่ยปลอบเด็กหนุ่มร่างสูง
"ไม่ต้องก็ได้ครับ เชิญพี่ทำงานเถอะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมก็ได้" ชางมินปั้นหน้ายิ้ม
"ถ้างั้นเราก็ไปกันได้แล้วล่ะครับยูชอน ได้เวลาแล้วด้วย" อิรุพูดพลางโอบจับไหล่บางของร่างโปร่ง
"พี่ยูชอน..." ร่างสูงเอ่ยเรียกร่างโปร่งแล้วก็เงียบไป
"เอ่อ... ผมขอคุยกับชางมินก่อนได้ไหมครับ" ยูชอนบอกขณะที่พยายามขยับตัวหนีการโอบจับของอิรุ
"ก็ได้ครับ..." ชายหนุ่มบอกก่อนจะยอมปล่อยมือออกจากไหล่มนแต่โดยดี ร่างโปร่งรีบเข้าไปหาชางมินที่ยืนอยู่ไม่ไกลทันที
"ชางมิน พรุ่งนี้ต้องไปร้านขนมกับฉันนะ" ยูชอนเอ่ยบอกกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาอ้อนๆ
"แล้วพี่ไม่ต้องทำงานเหรอครับ" ร่างสูงเอ่ยถามเสียงนิ่ง
"เดี๋ยวฉันจะลองของร้องโปรดิวเซอร์ดูละกัน" ร่างโปร่งพูดพร้อมยิ้มบาง
"พี่ยูชอนนี่น่ารักจังเลยนะครับ" แล้วชางมินก็โผเข้ากอดยูชอนทันที
"ชางมิน! ทำอะไรเนี่ย คุณอิรุเขามองอยู่นะ" ร่างโปร่งหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที
"ก็ดีสิครับ เขาจะได้ไม่กล้ามายุ่งกับพี่ไง" ชางมินบอกเสียงเจ้าเล่ห์ พลางบีบจมูกของร่างโปร่งเบาๆ
"ขอโทษนะครับ!!! แต่เราต้องไปกันแล้วล่ะ" อิรุเดินเข้ามาดึงตัวยูชอนออกจากอ้อมกอดของชางมินด้วยสีหน้าท่าทางไม่พอใจอย่างมาก
"ตั้งใจทำงานนะครับพี่ยูชอน" พูดจบก็หอมแก้มยูชอนทันทีพลางยิ้มเยาะใส่อิรุ ชายหนุ่มร่างสูงแกล้งตีหน้าเฉย
"เรารีบไปกันเถอะครับ" ร่างโปร่งรีบเดินหนีไปที่รถของอิรุอย่างเขินอาย
"นายเป็นอะไรกับยูชอน" พอเห็นว่ายูชอนเดินห่างออกไปแล้ว อิรุก็เอ่ยถามชางมินเสียงห้วน
"เห็นจากการกระทำแล้ว ก็น่าจะรู้นะครับ" ชางมินแกล้งยวนใส่พลางตีหน้าเรียบ
"พี่น้องกัน อย่างนั้นสินะ" ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงเฉยนิ่ง
"คุณแกล้งไม่เข้าใจ หรือว่าไม่เข้าใจจริงๆ กันแน่ครับ" ร่างสูงเหยียดยิ้มอย่างจงใจ
"แล้วคุณคิดว่าไงล่ะ" อิรุตอบกลับแบบกวนๆ บ้าง
"ฮึ! ผมไม่อยากจะคิดอะไรที่มันไร้สาระแบบนี้หรอกครับ" ชางมินยกยิ้มพร้อมกับมองจ้องอิรุแบบไม่วางตา
"รู้ได้ยังไงว่ามันไร้สาระน่ะ" อิรุจ้องตอบกลับแบบไม่ยอมแพ้เช่นกัน
"แล้วยังไงล่ะครับ" ชางมินถามเสียงเรียบ
"ก็ไม่ยังไงหรอก เพียงแต่จะบอกว่าสิ่งที่คุณทำกับยูชอนน่ะ ผมเองก็ทำได้เหมือนกัน และอาจจะได้มากกว่าที่คุณทำซะด้วย" ชายหนุ่มยิ้มมุมปากพลางเหล่ตามองร่างโปร่งที่ยืนรอตนอยู่ทีรถ
"ถ้าคุณกล้าทำอะไรพี่ยูชอนล่ะก็ ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่ๆ! " ชางมินตวาดออกมาอย่างลืมตัว
"แล้วคุณมีสิทธิอะไรมาห้ามผมล่ะ" อิรุถามกลับหน้าตาย
"ก็ผมเป็นแฟนกับพี่ยูชอน เท่านี้ก็ถือว่ามีสิทธิแล้วใช่ไหมครับ" ชางมินเอ่ยบอกด้วยสีหน้าเรียบนิ่งขัดกับแววตาที่กำลังวาวโรจน์
"แต่ผมยังไม่เคยได้ยินยูชอนเขาบอกเลยนี่ว่ามีแฟนแล้ว" อิรุทำหน้าเฉย แต่มือที่กำลังล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่นั้นกำแน่น
"อย่างนั้นเหรอครับ... พี่ยูชอนเขาคงเขินมั้งครับ" ชางมินยิ้มเย็น
"งั้นเอาไว้... คืนนี้ผมจะลองถามยูชอนดูเองก็แล้วกัน..." ชายหนุ่มยิ้มยวน ก่อนจะเดินไปหายูชอนที่รถโดยไม่คิดจะมองหน้าชางมินอีกเลย
"เอ่อ.. คุณอิรุคุยอะไรกับชางมินอยู่ตั้งนานเหรอครับ" ยูชอนลองเอ่ยถามขึ้นระหว่างที่นั่งรถของอิรุไปยังสถานที่ถ่ายทำ MV
"ก็คุยสัพเพเหระแหละครับ ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก" ชายหนุ่มตอบกลับด้วยท่าทางสบายอารมณ์
"แล้วก็เลิกเรียกผมว่าคุณเปลี่ยนเป็นพี่ดีกว่านะครับ"
"...จะดีเหรอครับ" ร่างโปร่งพูดพลางมองหน้าอิรุอย่างเกร็งๆ
"ดีสิครับ.. ดูเป็นกันเองดีด้วย" อิรุบอกยิ้มๆ
"เอ่อ.. ครับ..." ยูชอนพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันมองออกไปนอกรถ
"กำลังคิดถึงใครอยู่เหรอครับ" เสียงของชายหนุ่มฟังดูเหมือนถามอย่างไม่สนใจ แต่ในใจนั้นกลับอยากรู้ว่าร่างโปร่งคิดอะไรอยู่
"เปล่าหรอกครับ... ก็แค่คิดว่าวันนี้คงต้องยุ่งมากแน่ๆ" ยูชอนบอกพร้อมทกหน้ายุ่งนิดๆ
"ยูชอนไม่ชอบเหรอ" อิรุถามขึ้นอย่างสนใจ
"ก็นิดหน่อยน่ะครับ" ร่างโปร่งตอบตามความจริง
"ถ้างั้นไม่ต้องไปทำงานหรอก ไปเที่ยวกับผมดีกว่า" ชายหนุ่มตัวสูงพูดบอกอย่างอารมณ์ดี
"เอ๋! แล้วโปรดิวเซอร์ไม่ว่าเหรอครับ" ยูชอนเลิกคิ้วถามด้วยท่าทางแปลกใจ
"ไม่ว่าหรอกครับ เชื่อผมสิ" อิรุยิ้มขำเมื่อเหลือบมองดูท่าทีของร่างโปร่ง
"เมื่อกี้ผมได้ยินว่า ยูชอนอยากไปร้านขนมใช่ไหมครับ"
"ครับ ทำไมเหรอครับ" ยูชอนทำหน้างงๆ
"งั้นเราไปร้านขนมกันดีไหม" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับเลี้ยวรถไปยังจุดหมายปลายทางใหม่
เสียงกริ่ง (อาถรรพ์) ดังขึ้นมาอีกครั้งและแน่นอนว่าโลมาต้องรีบมาเปิดอย่างรวดเร็วอีกเช่นเคย
"จุนซู ยูชอนล่ะ" ทันทีที่ประตูเปิดคนมากดกริ่งก็ถามถึงร่างโปร่งที่เพิ่งออกไป
"อะไรกัน!! ทำไมใครๆ ก็ต้องถามหาแต่ยูชอนกันด้วยนะ" โลมาทำหน้าไม่พอใจปนเซ็ง
"จุนซู... ฉันถามก็ตอบมาสิ" คนถามเองก็ทำหน้าหน่ายใจไม่น้อย
"ไม่อยู่หรอกครับ ออกไปแล้ว" จุนซูเอ่ยบอกกับคนตรงหน้าประตู
"งั้นเหรอ แล้วยูชอนรู้หรือเปล่าว่าวันนี้ไม่มีงานถ่ายน่ะ" ผูจัดการลีพูดถามกลับ
"ไม่มีงานงั้นเหรอครับ!!! " จุนซูทำตาโตด้วยความแปลกใจ
"ก็ใช่น่ะสิ.. โปรดิวเซอร์ฝากฉันให้มาบอกยูชอน" ท่านซูมานพูดพลางมองหน้าโลมา
"แล้วทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นด้วยล่ะ จุนซู"
"...คือ ผมตกใจน่ะครับ ขอบคุณเฮียมากเลยนะครับที่มาบอกให้รู้" จากนั้นโลมาก็รีบวิ่งหายเข้าไปในตัวบ้านอย่างรวดเร็ว
"อะไรกันเนี่ย? " นายลีได้แต่ยืนทำหน้างงอยู่หน้าประตูก่อนจะเดินกลับไปที่รถ
"ชางมิน!! อยุ่ไหนเนี่ย... ชางมิน!!!! " จุนซูตะโกนเรียกเด็กหนุ่มร่างสูงลั่นบ้านพัก
"มีอะไรเสียงดังมาเชียวจุนซู" ชางมินเลิกคิ้วมองโลมาอย่างสงสัย
"ชางมินแย่แล้วล่ะ.... แย่แล้ว" โลมาทำหน้าตาตื่นเอามากๆ
"เกิดอะไรขึ้นจุนซู ค่อยๆ พูดก็ได้" ร่างสูงมองโลมาด้วยท่าทีงงๆ
"ก็เมื่อกี้.. เฮียซูมานเพิ่งมาบอกว่า วันนี้ยูชอนไม่มีงานน่ะสิ" จุนซูพยายามพูดให้ช้าลง
"ว่าไงนะ! " ชางมินร้องออกมาอย่างตกใจ
"เบาๆ ก็ได้ชางมิน" โลมาเอามือขึ้นมาปิดหูตัวเอง
จากนั้นชางมินจึงรีบคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออกหายูชอนทันที
"เอ่อ.. ชางมิน... ฉันเจอไอ้นี่อยู่ในห้องนายอ่ะ" โลมาชูโทรศัพท์มือถือที่กำลังส่งเสียงเพลงเรียกเข้าดังอยู่ให้เด็กหนุ่มร่างสูงดู ชางมินตบป้าบเข้าที่หน้าผากตัวเองอย่างเซ็งๆ
"พี่ยูชอนทำไมถึงไม่รู้จักพกมือถือไปนะ" ร่างสูงกล่าวอย่างเป็นกังวล
"จุนซูรีบไปตามหาพี่ยูชอนกันเถอะ ไม่รู้เจ้าบ้านั่นจะทำอะไรพี่ยูชอนหรือเปล่า"
"แล้วจะไปตามที่ไหนล่ะ.. ชางมิน" จุนซูแทรกถามขึ้นอย่างสงสัย
"เอ่อ.. นั่นสิ ฉันก็ลืมไป แล้วเราจะเอาไงดีล่ะจุนซู" ร่างสูงบอกอย่างร้อนใจ
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..." โลมาส่ายหน้าไปซ้ายทีขวาที
"คุณอิรุครับ... ทำอย่างนี้หมายความว่าไงครับ" ยูชอนจ้องมองคนที่นั่งกินเค๊กช็อคโกแลตอยู่ด้วยท่าทางมีความสุข
"ทำยังไงเหรอ.. ยูชอน" อิรุพูดถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ก็ที่คุณอิรุพาผมมากินเค๊กที่ร้านเบเกอรี่นี่ไงล่ะครับ" ยูชอนพูดพลางทำหน้ามุ่ย
"ทำไมล่ะ.. ยูชอนไม่ชอบเหรอ..." ชายหนุ่มมองดูหน้าร่างโปร่งอย่างไม่วางตา
"ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกครับ.. แต่ว่า.. ผม...อยากกลับบ้านแล้วล่ะ" ร่างโปร่งเอ่ยบอกพร้อมกับก้มหน้าลง
"ทำไมถึงอยากกลับล่ะ.. หรือว่าเป็นห่วงใครที่บ้านหรือไง" อิรุมองคนตรงหน้านิ่ง
".........." ยูชอนได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบคำถาม
"ถ้าอยากกลับ.. ยูชอนก็ต้องกินเค๊กให้หมดก่อน" ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอขึ้นมา ยูชอนมองหน้าอิรุอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก
"ถ้ากินหมดแล้ว.. ผมกลับได้จริงๆ เหรอ" ถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจ
"อืม..." อิรุพยักหน้าพร้อมกับยิ้มกว้างให้ยูชอน พลางนั่งดูร่างโปร่งที่เริ่มกินเค๊กตรงหน้าด้วยสีหน้าที่พอใจอย่างมาก
ชายหนุ่มสองคนเดินเข้ามาภายในร้านเบเกอรี่ด้วยท่าทางอารมณ์ดี โดยที่คนหนึ่งมองรอบบริเวณร้านเพื่อหาที่นั่ง ส่วนอีกคนจ้องมองไปยังขนมเค๊กและขนมปังที่หลากหลายหน้าตา ซึ่งถูกจัดไว้ในตู้กระจกใส
"อ๊ะ! นั่นยูชอนนี่.. ยุนโฮ" ชายหนุ่มที่กำลังมองหาที่นั่งแต่กลับสะดุดตาเข้ากับคนที่รู้จัก จึงหันไปสะกิดเรียกคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน
"นั่งอยู่กับใครน่ะไม่คุ้นหน้าเลย"
"หืม.. อยู่ไหนอ่ะแจจุง" หมีน้อยถามพลางสอดส่ายสายตาไปทั่วบริเวณร้าน
"นั่นไง! เราไปนั่งใกล้ๆ พวกนั้นกันเถอะ" ว่าแล้วแจจุงก็รีบจูงมือหมีน้อยไปนั่งบริเวณใกล้เคียงกับโต๊ะที่ยูชอนกับอิรุนั่งกันอยู่ ซึ่งมีพุ่มไม้สูงวางตั้งอยู่จึงทำให้สามารถกลบเกลื่อนสายตาของคนทั้งคู่ได้
"อย่างนี้ต้องโทรรายงานชางมินสักหน่อยแล้ว" พูดจบก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงทันที แล้วกดเบอร์ของคนที่ต้องการคุยด้วย
"ชางมิน.. ตอนนี้ยูชอนกำลังสวีทอยู่กับใครก็ไม่รู้ล่ะ" แจจุงพูดกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างตื่นเต้น พลางจ้องมองคนทั้งสองอย่างไม่วางตา ก่อนจะหันไปหาพนักงานเสริฟสาว
"ขอเค๊กช็อคโกแลตกับโกโก้ร้อนนะครับ.. นายรีบๆ มาเข้านะชางมิน" พูดจบก็กดวางสายลงอย่างรวดเร็ว
"ยุนโฮเลือกได้ยังอ่ะ"
"ผมขอรสวนิลลากับนมเย็นแล้วกัน" หมีน้อยบอกกับพนักงานสาวเสริฟ
"ค่ะ.. รอสักครู่นะคะ" หญิงสาวยิ้มให้กับคนทั้งสองก่อนจะเดินไปส่งออร์เดอร์
"..อร่อยไหมยูชอน" อิรุเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ร่างโปร่งนั่งกินเค๊กไปได้สักพักแล้ว
"..ครับ..." ยูชอนพยักหน้าตอบ พร้อมกับอมยิ้มนิดๆ เพราะถูกใจในรสชาติของเค๊กที่กินเข้าไป
"แล้วคุณอิรุไม่กินต่ล่ะครับ"
"ผมบอกให้เรียกว่า 'พี่' แทนคำว่า 'คุณ' ไม่ใช่เหรอครับ" ชายหนุ่มมองจ้องเข้าไปในดวงตาของคนตรงหน้า
"...เอ่อ... พี่อิรุไม่กินเค๊กต่อล่ะครับ" ยูชอนหลุบตาลงต่ำไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม
"กินสิครับ.. แต่อยากให้ยูชอนป้อนน่ะ" คำพูดของอิรุทำเอาร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นมาทำตาโต
"แค่คำเดียวเท่านั้นแหละ..." ร่างสูงยิ้มระรื่น พลางยื่นหน้าเข้าไปให้ใกล้ยูชอนให้ได้มากที่สุด
"พี่อิรุ!!" ร่างโปร่งรู้สึกตกใจไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าอิรุจะขออะไรแบบนี้
"ถ้ายูชอนไม่ป้อน... ก็ไม่ต้องกลับ" ชายหนุ่มแกล้งขู่ขึ้น
"แต่ถ้าป้อนเสร็จแล้ว.. ผมจะพากลับทันทีเลยนะ"
ร่างโปร่งทำหน้าลำบากใจปนลังเลอยู่นาน ก่อนที่จะหยิบช้อนขึ้นมาตักขนมเค๊กพอคำ แล้วค่อยๆ ป้อนให้คนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ อิรุอ้าปากรับด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข
"ขณะนี้ชายหนุ่มนามว่ายูชอนกำลังป้อนเค๊กให้ชายหนุ่มอีกคน ทราบแล้วเปลี่ยน! " แจจุงกรอกเสียงลงในโทรศัพท์เครื่องเดิม มืออีกข้างที่ไม่ได้จับโทรศัพท์ได้ตักเค๊กเข้าปากตัวเองอย่างสบายอารมณ์ พลางมองดูคนตรงหน้าที่กำลังเคี้ยวเค๊กแก้มตุ่ยอยู่
"นายใกล้จะถึงแล้วหรือยังชางมิน มาช้ากว่านี้ระวังชายหนุ่มนามว่ายูชอนจะเปลี่ยนใจจากนายนะ" พูดจบก็กดวางสายทันที
"โทรเป็นระยะๆ อย่างนี้ ไม่เปลืองค่าโทรศัพท์แย่เหรอแจจุง" หมีน้อยที่กำลังแก้มตุ่ยได้รูปเอ่ยถามตาแป๋ว
"ไม่หรอก เพราะตอนนี้มีโปรโมชั่นโทรฟรีอยู่" แจจุงยิ้มร่าแล้วตักเค๊กเข้าปากอีกคำ
"ผมป้อนแล้วนะ..." ยูชอนทำหน้ามู่เล็กน้อย พลางพูดทวงสัญญาจากอิรุ
"เมื่อไรจะพาผมกลับสักทีล่ะ"
"แล้วยูชอนกินเค๊กหมดหรือยังล่ะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกับมองดูเค๊กที่ยูชอนยังกินเหลืออยู่
"ก็ไหนพี่อิรุบอกว่าถ้าป้อนแล้วจะพากลับไงล่ะครับ" ร่างโปร่งมองหน้าอิรุอย่างไม่พอใจ
"แต่พี่ก็บอกด้วยว่าต้องกินให้หมดก่อนถึงจะพากลับนะ" ร่างสูงเอ่ยบอกหน้าตาย
"ถ้าพี่ไม่ไปส่ง.. ผมกลับเองก็ได้! " พูดจบยูชอนก็ลุกจากโต๊ะทันที
"เดี๋ยวก่อนสิยูชอน" อิรุคว้าข้อมือของยูชอนเอาไว้ แล้วออกแรงดึงให้เข้ามาหาตัวเอง
"อ๊ะ!! " ยูชอนไม่ทันตั้งตัว จึงเสียหลักลงไปนั่งตักอีกฝ่ายอย่างพอดิบพอดี
ผู้รายงานผลที่ซุ่มดูอยู่ห่างๆ เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็คว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างจานเค๊กขึ้นมาทันที แล้วกดออกไปหาปลายสายคนเดิม
"...มินน้อยแย่แล้วล่ะ! แย่แล้ว!! นายยูชอนได้นอกใจกันอย่างเต็มที่ ด้วยการลงไปนั่งตักของชายหนุ่มที่คาดว่าน่าจะเป็นชู้กันอย่างลับๆ... อ๊ะ! ยุนโฮอย่าแย่งของฉันสิ" แจจุงกล่าวว่าหมีน้อยที่ตักเค๊กของตัวเองไปกินหน้าตาเฉย
"ก็ของฉันหมดแล้วนี่ อยากกินอีก" หมีน้อยบอกหน้าตาย
"จะกินอีกก็สั่งใหม่ดิ อย่ามาแย่งกันอย่างนี้" หมีน้อยทำหน้ามู่ไม่พอใจทันที แจจุงจึงยกมือขึ้นเพื่อเรียกพนักงานร้าน
"นี่! ชางมิน นายถึงไหนแล้วเนี่ย"
"อยู่ข้างหลังพี่น่ะแหละครับ" แจจุงหันไปมองข้างหลังก็พบกับร่างสูงที่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าบึ้งตึง โดยมีโลมายืนสมทบอยู่ข้างๆ
"เอ๊า! ถึงแล้วก็ไม่บอก" แจจุงจึงวางโทรศัพท์ลงตรงที่เดิมที่หยิบขึ้นมา
"ยูชอนอยู่ทางนั้นน่ะ ตรงไปหาเลยพวก" บอกพลางทำท่าโบกมือเป็นสัยลักษณ์ให้ชางมินเดิน ขายาวก้าวตรงไปทางโต๊ะที่ร่างโปร่งนั่งอยู่ทันที
"แล้วเราต้องเรียกรถพยาบาลไว้ด้วยเปล่าพี่แจ" จุนซูนั่งลงที่โต๊ะของแจจุงทันที พลางจัดแจงสั่งเค๊กกับพนักงานที่แจจุงเรียกมา
"เรียกได้ก็ดี เอารถร่วมกตัญญูด้วยนะ" พูดจบก็ซดโกโก้ร้อนที่ไม่ร้อนแล้วอย่างสบายอารมณ์
"พี่อิรุ!! ปล่อยผมนะ" ยูชอนเริ่มดิ้นไปมาบนตักของชายหนุ่ม
"ถ้าไม่ดิ้นก็จะปล่อยแล้ว.. แต่ถ้ายังดิ้นแบบนี้ไม่ปล่อยดีกว่า ^ ^ " อิรุพูดด้วยสีหน้าระรื่นพลางโอบเอวบางให้เข้ามาชิดตัวยิ่งกว่าเดิม
"พี่อิรุ!! " ร่างโปร่งเมื่อถูกกอดก็ยิ่งดิ้นมากขึ้นแต่ก็ดูจะไร้ผล แล้วยูชอนก็ถูกมือหนาของใครอีกคนรวบตัวเอาไว้ให้เข้ามอยู่ในอ้อมกอด
"ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าห้ามมายุ่งกับพี่ยูชอนของผม!" ร่างสูงตะโกนใส่อย่างเหลืออด
"ชางมิน!! " ร่างโปร่งอุทานขึ้นอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าเด็กหนุ่มร่างสูงจะมาอยู่ที่นี่ได้
"ผมก็บอกคุณแล้วเหมือนกันว่ายังไงผมก็จะยุ่ง" อิรุเอ่ยตอบอย่างใจเย็น
แต่กลับเป็นชางมินที่ใจเย็นไม่ไหวเสียเอง มือหนากำแน่นแล้วปล่อยตรงไปที่ใบหน้าคมของอีกฝ่าย ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ไม่ได้หลบแต่อย่างใด กลับปล่อยให้ชางมินต่อยจนล้มลงไปนั่งกับพื้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วบ้วนเลือดที่ไหลออกมาจากรอยแผลด้านในปากทิ้ง
"คุณนี่ทำอะไรไม่ห่วงภาพลักษณ์เลยนะ" ชายหนุ่มมองหน้าคู่กรณีนิ่ง
"ผมไม่จำเป็นต้องห่วงหรอก! กับคนชอบฉวยโอกาสแบบคุณ" ชางมินเลือดขึ้นหน้าว่าอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงใจ
"ชางมิน! ใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม อย่ามีเรื่องกันเลยนะ" ยูชอนรีบห้ามปรามร่างสูง
"พี่อิรุก็ด้วย!! พี่กลับไปก่อนได้ไหมครับ"
"ถ้ายูชอนขอร้อง.. พี่ก็เต็มใจอยู่แล้ว" อิรุบอกพร้อมกับมองจ้องหน้าร่างโปร่ง
"พี่ยูชอน! กลับกันได้แล้ว" ชางมินรีบฉุดแขนยูชอนให้เดินตามไปอย่างรวดเร็ว
"แล้วพรุ่งนี้พบกันนะ ยูชอน!! " ชายหนุ่มตะโกนไล่หลังคนทั้งสองไปอย่างจงใจ
"นี่จุนซู.. นายรู้จักชายชู้ของยูชอนป่ะ" แจจุงเอ่ยถามพลางเคี้ยวขนมเค๊กแก้มป่องไม่แพ้หมีน้อยที่ให้ความสนใจอยู่กับเค๊กจานใหม่
"รู้แค่ว่าชื่ออิรุอ่ะ" โลมาบอกก่อนจะเริ่มจัดการเค๊กของตัวเองที่เพิ่งได้มาบ้าง
"ชื่ออิรุเหรอ นึกไม่ออกแฮะ เคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าน้า" แจจุงทำท่าครุ่นคิด พลางเหล่ตามองไปบนเพดาน เหมือนกับหาคำตอบจากบนนั้น
"แล้วพี่ยุนโฮล่ะ.. พอจะรู้จักคนที่ชื่ออิรุบ้างไหม" จุนซูหันไปขอความคิดเห็นจากหมีน้อยต่อ
"ก็เป็นนักร้องในสังกัด SM เหมือนกับพวกเรานี่แหละ" พูดจบก็ตักเค๊กเข้าปากทันที แจจุงรีบหันมองหน้ากับจุนซูอย่างรวดเร็ว พร้อมกับขมวดคิ้วอย่างงุนงง
"พี่ยุนโฮรู้ได้ไงอ่ะ" โลมาลองถามต่ออีก
"ก็อยู่สังกัดเดียวกันก็ต้องเคยเห็นบ้างดิ.. แล้วก็อย่าพูดมากกันนักได้ไหม! " หมีน้อยทำตาดุใส่ทั้งสองคน
*****************************************************************************************************************************
หวา! มินเลือดขึ้นหน้าซะแล้ว
กระต่ายน้อยอยู่หนายยยย!!!!!!
ความคิดเห็น