คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : สลาฟ
ร่างสูงหลับลึกด้วยความเพลีย เนื่องจากมัวแต่นั่งคอยร่างโปร่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นตลอดทั้งคืน จึงไม่รู้สึกถึงสายตาของใครอีกคนที่กำลังจับจ้องมา มือเรียวเอื้อมแตะหน้าผากของร่างสูงอย่างเป็นห่วง ชางมินปัดมือของร่างโปร่งออกอย่างไม่รู้ตัว และขยับตัวพลิกหนี
"ค่อยยังชั่วหน่อยที่ตัวไม่ร้อน" ยูชอนถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ"
"พี่ยูชอน..." ชางมินเอ่ยเรียกชื่อคนที่อยู่เบื้องหลัง ร่างโปร่งคิดว่าคนที่นอนอยู่คงแค่ละเมอจึงยื่นหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ
มือหนาคว้าตัวเอวบางพร้อมกับดึงลงมา ทำให้ยูชอนเสียหลักและล้มทับใส่ร่างสูง
"พี่หายไปไหนมาทั้งคืน" แววตาเยือกเย็นจ้องหน้าร่างโปร่ง ไม่ผิดกับน้ำเสียงที่เอ่ยออกมา
"นาย.. ไม่ได้หลับอยู่หรอกเหรอ" ยูชอนมองหน้าอีกฝ่ายโดยไม่ได้หลบตา
"พี่ยังไม่ได้ตอบคำถามของผมเลย" ชางมินจ้องมองร่างโปร่งอย่างไม่วางตา
"นายก็ยังไม่ได้ตอบคำถามของฉันเหมือนกัน" คนที่อยู่บนตัวร่างสูงทำหน้ากวนใส่คนที่อยู่ข้างใต้
"ถ้าพี่ไม่ตอบผมดีๆ..." น้ำเสียงจริงจังเว้นช่วงคำพูด
"นายก็ตอบมาก่อนสิ" ยูชอนพูดพลางจะขยับตัวลุกขึ้นจากตัวของชางมิน แต่มือหนากลับรั้งเอวบางเอาไว้ไม่ยอมปล่อย พลางพลิกตัวร่างโปร่งให้มาอยู่ใต้ร่างของตนแทน
"โอเค! บอกก็ได้ ฉันไปเที่ยวกลางคืนมาพอใจหรือยัง" ยูชอนทำหน้ามุ่ยและพยายามขยับหนีออกจากร่างสูง แต่ก็ไม่เป็นผล
"เที่ยวกลางคืน? กับใคร" ชางมินพยายามเค้นเอาความจริง
"ไปคนเดียว..." ยูชอนตอบเสียงเบา แต่ก็มองร่างสูงอย่างไม่พอใจ
"ปล่อยสักทีได้ไหม.. อึดอัด! "
"แล้วทำไมไม่บอกผมล่ะว่าจะไม่กลับ" ชางมินยังไม่ยอมปล่อยตัวร่างโปร่งไปง่ายๆ
"ฉันลืมเอามือถือไปน่ะ.. แล้วตอนนี้ฉันก็ปวดหัวมากด้วย ช่วยลุกก่อนได้ไหม ฉันอยากจะกินยา" ร่างโปร่งพูดขอร้องอีกฝ่าย แล้วชางมินก็ยอมปล่อยยูชอนให้เป็นอิสระ ส่วนตัวเองก็พลิกตัวลงนอนอีกครั้ง
"ขอบใจนะ" ร่างโปร่งลุกขึ้นไปกินยา ก่อนจะเดินกลับมานอนลงที่เตียง
ชางมินพลิกตัวเข้าหายูชอนทันที พลางโอบเอวบางเอาไว้หลวมๆ
"ฉันทำให้นายเหนื่อยใจอีกแล้วใช่ไหม" ยูชอนเอ่ยถามเสียงเบาและยอมให้ร่างสูงโอบเอวโดยไม่ขัดขืนอะไร
"ครับ.. แต่ว่าตอนนี้ไม่แล้วล่ะ" ร่างสูงซุกหน้าลงกับกลุ่มเส้นผมนุ่มทั้งหลับตาลงอย่างอ่อนล้า
"โกหก.. ก็เมื่อกี้นายยังทำหน้าไม่พอใจฉันอยู่เลย"
"ผมก็แค่เป็นห่วง.. ถ้าพี่เป็นอะไรไปแล้วผมจะทำยังไง" ร่างสูงบอกเสียงเบา
"คนอย่างนายพูดดีๆ ก็เป็นด้วยเหรอเนี่ย" ร่างโปร่งแกล้งแซวชางมินเล่น
"............" ไม่มีเสียงตอบกลับจากอีกฝ่าย เพราะตอนนี้ร่างสูงได้ผล็อยไปแล้ว
"ฉันทำให้นายเหนื่อยจริงๆ น่ะแหละ" ยูชอนซุกตัวเข้าหาคนที่หลับ ก่อนจะหลับตาลงบ้าง
"แจจุงกินข้าวเสร็จแล้วมาตีสลาฟกันมะ" ทึกกี้เอ่ยชวนพลางจัดเตรียมพื้นที่สำหรับเล่นไพ่
แจจุงหันมองหน้าหมีน้อยเพื่อขอความเห็น
"อืม.." หมีน้อยพยักหน้ารับเบาๆ แจจุงจึงพยักหน้าตาม
"คังอิน คิบอม คยูฮยอน พวกนายต้องเล่นด้วยนะนี่เป็นคำสั่ง" ลีทึกหันไปออกคำสั่งกับลูกวง
- -" สามหนุ่มพร้อมใจกันทำหน้าแบบนี้
พอได้ฤกษ์งามยามดี การเล่นตีสลาฟก็เริ่มขึ้น โดยที่ทึกกี้เป็นคนแจกไพ่ด้วยสีหน้าระรื่นชื่นบาน
"เล่นด้วยสิ! " ด๊องชองที่วิ่งมาจากโต๊ะอาหารลงนั่งขนาบข้างแจจุง
"แจกไม่รอเลยอ่ะเฮียทึก" ชองมินบ่นพลางทำหน้ามู่
แต่ละคนที่นั่งล้อมวงกันอยู่ต่างมองดูไพ่ในมือด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง บ้างก็เหลือบมองดูคนอื่นนเป็นบางระยะ ไพ่ในมือของทุกคนค่อยๆ ถูกทิ้งลงมาตามตาของตน เมื่อไพ่ในมือของแต่คนเริ่มน้อยลงบรรยากาศตึงเครียดก็แผ่ขยายไปทั่วบริเวณ
"โฟสองครับ" คยูฮยอนวางไพ่ในมือลงตรงกลางวงด้วยสีหน้านิ่ง
"อะไรว้า! เจ้าคยูอีกและ" คังอินโวยวายพร้อมทำท่าเซ็งจัด
"ชนะรวด 10 ตาติดแล้วนะ โกงหรือเนี่ย" ทึกกี้มองหน้าน้องเล็กหมายเลขที่ 13 ด้วยสีหน้าเอาเรื่อง
"คยูน้อยบอกกันบ้างดิ ทำไงอ่ะชนะทุกตาเลย -0- " ชองมินถามขึ้นอย่างสงสัย
"บอกไม่ได้ ความลับ" คยูฮยอนบอกหน้าตายปนมึนนิดๆ
"โห! คยูน้อยอ่ะ =0= " เจ้ากระต่ายฟักทองทำน้ำเสียงไม่พอใจ
"แจกตาต่อไปเถอะ" แจจุงเอ่ยเสียงเรียบ และทำหน้าตาจริงจัง ตั้งอกตั้งใจกับสิ่งตรงหน้า
"โอ้! ยังมีคนมีไฟเหลืออยู่ด้วยแฮะ" หมีคังเอ่ยพร้อมทำหน้ากระตือรือร้นขึ้นมานิดหน่อย
"ท่าทางพี่แจจุงจะได้ของเล่นถูกใจแล้วนะครับ" จุนซูที่นั่งมองกลุ่มคนที่เล่นตีสลาฟกันอยู่เอ่ยพูดกับยุนโฮที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
"อื้ม.. นั่นสิ เห็นแจจุงแข็งแรงขึ้นแล้วค่อยรู้สึกโล่งใจหน่อย" ยุนโฮยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ
"แล้วโลมาน้อยไม่เป็นเล่นกับพวกนั้นเหรอ" โบอาหันมาถามตาแป๋ว
"ไม่ดีกว่า.. โลมาน้อยนั่งอยู่ข้างๆ โบอามีความสุขกว่ากันตั้งเยอะ" โลมายิ้มกว้าง
"โลมาน้อยน่ารักจัง! " สาวน้อยหันไปหยิกแก้มจุนซูเบาๆ
"ว๊ากๆๆๆ!!!!! คยูน้อยขี้โกง!! ฉันไม่ยอมแล้วนะ!!!!" ชองมินที่ทำท่าว่ากำลังจะแพ้ได้จัดการโยนไพ่ในมือทิ้ง หลังจากนั้นก็ทำการล้างไพ่ที่กองอยู่บนพื้นให้กระจัดกระจายไปรอบด้าน (ฟักทองคลั่งแล้ว - -! ...ตุ๊กแกน้อย)
ดองแฮเห็นการกระทำของเพื่อนก็นึกสนุกอยากทำบ้าง จึงโยนไพ่ทิ้งตามรวมทั้งดึงไพ่ออกจากมือของทุกคน
"เฮ้อ.. พวกพี่อายุเท่าไรกันแล้วเนี่ย" คิบอมที่งนั่งดูเหตุการณืสบถขึ้นมาเบาๆ พลางส่ายหัวอย่างระอา
"ก็ดีแล้วล่ะ จะได้เลิกเล่นอะไรที่น่าเบื่อเนี่ยซะที" คยูฮยอนบอกเสียงเรียบ
"โห! รายว้า ฉันกะลังจะชนะอยู่แล้วเชียว" คังอินบ่นอุบ
"เออ! แล้วเจ้ามิคกี้ล่ะ ใครเห็นบ้าง" ทึกกี้เปลี่ยนประเด็นความสนใจไปเรียบร้อยแล้ว
"ก็เข้าห้องไปแล้วไม่ใช่เหรอ คงหลับอยู่มั้ง" คิบอมบอกพลางหันไปมองประตูหน้าห้องนอนของชางมิน
"อะไรกันนี่ยังเช้าอยู่เลยนะ นอนที่คอนโดของฉันยังไม่พออีกเหรอ" หัวหน้าวง SJ บอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"ไปชวนยูชอนออกมาเล่นด้วยกันไหม" ดองแฮเอ่ยขึ้น
"จะบ้าเหรอดองแฮ ฉันอุตส่าห์ล้มโต๊ะขนาดนี้ยังอยากจะเล่นอีกเหรอ" ชองมินหันไปว่าเพื่อนด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"เบื่อแล้ว" พูดจบแจจุงก็ลุกออกจากวงสมาคมสลาฟทันที และเดินไปยังห้องนอนน้องเล็กประจำวง TVXQ
เมื่อเปิดประตูเข้าห้องไปได้แจจุงก็ตรงดิ่งปีนขึ้นไปนอนบนเตียงทันที โดยแทรกกลางระหว่างชางมินกับยูชอน พอหัวถึงหมอนปุ๊บก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
"พวกนายนอนห้องเดียวกันหมดเลยเหรอยุนโฮ" ทึกกี้เอ่ยถามขึ้น
"เปล่านี่.. ฉันนอนกับแจจุง ชางมินนอนกับยูชอน ส่วนจุนซูก็นอนคนเดียว ทำไมเหรอ" ยุนโฮถามกลับตาแป๋ว
"ก็เห็นแจจุงเข้าไปนอนรวมกับชางมินแล้วก็ยูชอน ก็เลยนึกว่าพวกนายนอนรวมกันซะอีก" ทึกกี้พูดพลางเหลือบมองไปทางห้องของชางมิน
"แจจุงเองก็เพิ่งตื่นขึ้นมาไม่ใช่เหรอ รีบเข้านอนซะและ" คังอินบ่นออกมาอย่างเสียดายที่เพื่อนเล่น(?)ลดจำนวนลงอีกแล้ว
"แจจุงยังไม่ค่อยหายดีน่ะ แต่ทำไมถึงได้เข้าไปนอนในห้องนั้นนะ" ว่าแล้วยุนโฮก็ลุกเดินไปที่ห้องนอนของชางมิน โดยมีด๊องชองตามมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"แจจุง.. แจจุง..." ยุนโฮเอ่ยเรียกเสียงเบาพลางจับขาคนบนเตียงเขย่าไปมา
"อื๊อ..." แจจุงครางออกมาเบาๆ พร้อมกับพลิกตัวหันไปกอดคนข้างๆ
"โอ๊! ฉากเด็ดๆ! " คงอินโผล่หน้าเข้ามา พร้อมกับร้องแซวด้วยความชอบใจ
"ไหนๆ ขอดูบ้างดิ! " ทึกกี้ยื่นหน้าเข้าไปสมทบอีกคน
ตอนนี้ยุนโฮได้แต่ยืนอึ้งมองดูสถานการณ์ ส่วนคนอื่นๆ ที่เหลือก็วิ่งเข้ามารวมตัวดูฉากเด็ดที่คังอินพูดถึง
"โลมาน้อยทำไมแจจุงทำแบบนั้นล่ะ เดี๋ยวชางมินน้อยก็น้อยใจแย่หรอก" โบอาบอกหน้ามู่
"แต่โลมาน้อยว่าสองคนนี้ก็สมกันดีนะ" จุนซูบอกด้วยสีหน้าระรื่น
"อย่างนั้นเหรอ" โบอาเอียงคอถาม ส่วนหมีน้อยถึงกับหันมามองควับทันทีเมื่อได้ยินบทสนทนาของคนทั้งคู่
"ชักง่วงแล้วเหมือนกันแฮะ.. ฮ้าว" ดองแฮยกมือขึ้นป้องปากหาว พร้อมกับเดินไปที่เตียง จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนขั้นกลางระหว่างแจจุงกับชางมิน
"ด๊อง! ทำไมทำอย่างนี้" ชองมินโวยวาย
"ไม่ยอมชวนกันเลยน้า ฉันก็ง่วงเหมือนกัน" แล้วฟักทองก็ทิ้งตัวเองไว้ข้างๆ ไก่อย่างรวดเร็ว
"ด๊องชอง! ถ้าพวกนายไม่ลุกออกมาเดี๋ยวนี้ล่ะก็ ได้อดข้าวเย็นแน่! " หัวหน้าวง SJ สั่งเสียงเฉียบ
"เฮียทึกอ่า..." เจ้าตัวฟิวชั่นครวญครางอย่างเสียดาย แล้วค่อยๆ ลุกออกมาจากเตียงอย่างจำใจ (สุดๆ)
"อือ.. เอะอะอะไรกันจัง คนจะหลับจะนอนไม่เห็นหรือไง" ยูชอนส่งเสียงพูดอย่างงัวเงียมากๆ ออกมา พร้อมกับค่อยๆ ลืมตาขึ้น แต่ยังไม่ทันไรท่อแขนจากคนข้างๆ ตัวกลับพาดทับไปที่ลำคอขาวระหงส์ของร่างโปร่งเต็มที่ ส่วนช่วงขาก็เลื่อนทับไปที่ลำตัวของร่างสูง
"อ๊ะ! " ร่างสูงสะดุ้ตื่นด้วยน้ำหนักของท่อนขาจากคนที่นอนอยู่ตรงกลางระหว่างเขากับยูชอน
"โอ๊ย! อะไรกันเนี่ย" ยูชอนลุกขึ้นนั่งพร้อมกับยกมือลูบคอตัวเองที่ถูกฟาดทับเข้าเมื่อครู่
"โอ้! ขณะนี้ฝ่ายที่ลงสนามไปทีหลังเริ่มแผลงฤทธิ์แล้วครับท่านผู้ชม" คังอินสวมวิญญาณนักพากษ์มวยปล้ำแล้วครับพี่น้อง- -"
"อะไรกันเนี่ย.. เสียงดังกันจัง" ชางมินเอ่ยขึ้นอย่างงัวเงีย พลางพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับจับขาของแจจุงออกจากตัว
"พี่แจจุง! " เมื่อได้สติก็ร้องออกมา และสายตาก็เริ่มกวาดมองรอบห้องอย่างงงๆ ที่เห็นเหล่าผู้บุกรุกทั้งหลายยืนมองมายังตนเป็นตาเดียว
"เอ่อ.. ทางรายการ SUJU ของเรา ขอสัมภาษณ์คุณหน่อยนะครับ" คังอินเปลี่ยนไปสวมบทพิธีกรรายการแทนแล้วตอนนี้ หมีคังกำมือที่เหมือนว่ากำลังถือไมค์อยู่ยื่นเข้าหาชางมิน
"คุณชางมินคิดจะทำยังไงกับความสัมพันธ์สามเศร้าที่เกิดขึ้นในขณะนี้กันครับ"
" -*- พี่คังอิน.. ไม่ตลกนะครับ" ชางมินบอกอย่างหงุดหงิด
"ว่าไงมิคกี้ เมื่อคืนหนักไปหน่อยหรือไงถึงได้หลับดีแบบนี้น่ะ" ทึกกี้เอ่ยถามยูชอนที่ยังนั่งมึนอยู่
"เอ่อ.. อืม.. คงงั้นแหละมั้ง" ยูชอนตอบพลางพยักหน้ารับ
"เหรอ.. จริงสิ! เจ๊ไอริสฝากมาถามว่านายจะแวะไปหาอีกเมื่อไรด้วยนะ" ลีทึกพูดบอกด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเจ้าเล่ห์สุดๆ
ชางมินหันมองหน้าร่างโปร่งแทบจะทันเมื่อทึกกี้พูดจบ
"ใครกันเหรอครับเจ๊ไอริส"
"เอ่อ.. คือ..." แต่ไม่ทันที่ยูชอนจะได้พูดอะไรต่อ คังอินก็รีบพูดแทรกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
"อ๋อ! เจ๊ไอริสน่ะเป็นเจ้าของบาร์เหล้าที่ยูชอนไปนอนค้างมาครึ่งคืนน่ะสิ"
"อืม! ใช่ๆ เธอเป็นคนสวยมากด้วยนะ" ลีทึกรีบเสริม
"สองคนนั้นจับคู่กันซะแล้ว พี่ยูชนไม่รอดแน่" คยูฮยอนที่ยืนมองดูเหตุการณ์อยู่รอบนอกเอ่ยบอกกับคิบอมที่ยืนอยู่ด้วยกัน
"นั่นสิ.. สองคนนั้นขี้แกล้งชะมัด" คิบอมส่ายหน้าอย่างปลงๆ
"ถึงว่าล่ะ.. ทำไมพี่ยูชอนถึงได้อยากจะอยู่ที่อื่นมากกว่าอยู่กับผม..." ชางมินกล่าวเสียงเรียบ
"ไม่ใช่นะ..." ร่างโปร่งเริ่มทำอะไรไม่ถูกแล้ว
"จะไม่ใช่ได้ยังไงมิคกี้ ตอนอยู่ที่คอนโดฉันนายยังละเมอเรียกชื่อไอริสเลย" เขากับหางแหลมๆ เริ่มงอกออกมาจากตัวทึกกี้แล้ว
"ฉันไม่มีทางละเมอเรียกชื่อคุณไอริสแน่ๆ" ยูชอนหันไปมองหน้าลีทึกอย่างเอาเรื่อง
"นายอย่ามาใส่ความกันดีกว่าทึกกี้"
"ผมก็ไม่เห็นจะได้ยินยูชอนเขาละเมอเรียกชื่อเจ๊ไอริสสักคำ" คังอินทำท่าเหมือนจะเข้าข้างยูชอน
"แต่ได้ยินยูชอนละเมอเรียกชางมินต่างหาก ^ ^ "
"คังอิน! " ร่างโปร่งหน้าแดงฉ่าขึ้นมาทันที ยูชอนรีบลุกหนีออกไปจากห้องด้วยความรวดเร็วเพราะความอาย
"5555+ " ทั้งทึกกี้และคังอินส่งเสียงหัวเราะชอบใจออกมาพร้อมกัน
"ดีมากเลย! ไอ้น้อง!!"
"อยู่แล้วครับ!! ลูกพี่!!" แล้วทั้งสองก็แปะมือกันอย่างรู้กัน จากนั้นลีดเดอร์วง SJ ก็หันมาหาชางมิน
"นายก็ไม่ต้องไปตามเจ้ามิคกี้มันหรอกนะ ถือว่าเป็นการลงโทษที่แอบหนีออกไปดิงค์กะสาว" ชางมินไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มรับอย่างเข้าใจ
ภายในห้องนั่งเล่นของบ้านพัก TVXQ ในตอนนี้อบอวนไปด้วยบรรยากาศที่แสนจะหวานชทื่นไม่น้อย และคนที่ทำให้บรรยากาศแบบนี้เกิดขึ้นก็คงหนีไม่พ้นหนุ่มเสียงแหลมประจำบ้าน คิมจุนซู หรือจะเรียกอีกชื่อว่า โลมาน้อยนั่นเอง โดยมีหัวหน้าวง SJ อย่างทึกกี้คอยช่วยเสริมความหวานให้เป็นระยะๆ อีกต่างหาก
"โบอาจ๋า ช่วยป้อนขนมให้เค้าหน่อยสิ ^ ^ " เจ้าของเสียงอ้อนแหลมฉบับโลมาเอ่ยบอกกับหญิงสาวข้างตัว
"โลมาน้อยกินมากๆ เดี๋ยวก็ได้กลายเป็นหมูทะเลแทนโลมาหรอก" หญิงสาวบ่นว่าคนรัก แต่มือกลับส่งขนมเข้าปากให้จุนซูไม่หยุด
"โอ๊ย! เลี่ยนครับพี่น้อง" คังอินที่ทนนิ่งดูมานานเริ่มโวยวาย
"ด๊อง! เอาอีกไหม เดี๋ยวชองป้อนนะ" ชองมินที่ทำท่าเลยนแบบคู่รักคู่หวาน กำลังยื่นขนมให้กับดองแฮ
"กินๆ อ้า ^0^ " ดองแฮเองก็เล่นตอบด้วยการอ้าปากรอชิ้นขนมตรงหน้า (เล่นตอบหรืออยากกินจริงๆ กันแน่เนี่ยด๊อง - - ...ตุ๊กแกน้อย)
"เอ่อ.. อย่าหาว่าขัดจังหวะเลยนะ แต่ตอนนี้พวกเราคงต้องกลับแล้วล่ะ" คยูฮยอนกล่าวแทรกขึ้นมาท่ามกลางเสียงนกเสียงกาที่เริ่มดังโหวกเหวกขึ้นเรื่อยๆ
"นั่นสิ! นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย พวกพี่น่าจะกลับกันได้แล้วนะ" คิบอมกล่าวเสริม
"อะไรกัน! ฉันว่าเราเพิ่งจะมาได้แค่แป๊บเดียวเองไม่ใช่เหรอ" คุณหัวหน้าวงแย้งขึ้น
"นั่นสิ! โบอาก็รู้สึกว่าเหมือนกับเพิ่งอยู่กับโลมาน้อยของโบอาได้ไม่เท่าไรเอง" โบอาพูดพลางมองหน้าจุนซูตาปริบๆ แล้ววทำปากยื่น
"โลมาก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เราสองคนนี่ใจตรงกันเลยเนอะ ^ ^ " โลมาแย้มยิ้มอย่างทะเล้น
"ก็ยังไม่อยากกลับเหมือนกันเลยอ่ะด๊อง" เจ้าฟักทองยังคงพยายามเลียนแบบคู่รักหวานเลี่ยน
"ช่าย.. -0- ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย"
"ก็กลับไปกินที่คอนโดเราสิ" คังอินเอ่ยบอกพร้อมกับเตรียมตัวที่จะกลับทันที
"แวะกินข้างนอกไม่ได้เหรอคังอิน พวกชินดงก็ไม่อยู่ ฉันไม่อยากจะกินฝีมือของพวกนายหรอกนะ" ดองแฮบอกหน้าตาย
"ก็คงได้มั้ง ลองถามเฮียทึกแกดูดิ" คังอินพยักเพยิดหน้าไปทางชายหนุ่มที่กำลังดูคู่โลมาโบาคุยอยู่ด้วยท่าทางปลาบปลื้มเอามากๆ
"เฮียทึก! วันนี้กินข้าวกันที่ไหนอ่ะ" ดองแฮรีบหันไปถามผู้เป็นหัวหน้าวงทันที
"ถามคยูน้อยสิ ตอนนี้ฉันไม่ว่าง" ทึกกี้ตะโกนตอบกลับเสียงใส
"ไหงโยนกันง่ายๆ อย่างงี้อ่ะเฮียทึก - -" " คยูน้อยบอกด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
"งั้นให้คิบอมบอกแทนก็แล้วกัน"
"อ้าว! โยนมาซะงั้น พวกนายนี่หันคิดกันเองบ้างไม่เป็นเลยหรือไงนะ" คิบอมบ่นอย่างหัวเสีย พร้อมกับทำหน้าที่เหนื่อยใจกว่า
"แล้วตกลงเอาไงกันอ่ะ -0- " ดองแฮถามกลับอีกรอบ
"ตามใจนายสองคนเลยด๊องชอง" คังอินเอ่ยบอกกับสองสหาย
"ถ้างั้น..." ว่าแล้วดองแฮก็หันไปหาโบอาทันที
"ขอฝากท้องไว้กับโบอาได้ป่ะ ^0^ ขี้เกียจออกไปข้างนอกแล้ว" เจ้าของคำถามจ้องมองหญิงสาวอย่างตั้งความหวัง (หวังที่จะได้กินข้าว - - ...ตุ๊กแกน้อย)
"เอาไงดีล่ะ โลมาน้อย" แล้วโบอาก็หันไปถามผู้เป็นเจ้าของบ้านอีกที
"ก็กลับไปกินที่คอนโดพวกนายน่ะแหละ ไม่เห็นจะต้องคิดมากเลย" โลมาเอ่ยตอบหน้าตาย
"เป็นความคิดที่ดีมากเลยน้องพี่" ทึกกี้รีบสนับสนุนทันที
"แล้วใครจะทำอาหารล่ะ" ชองมินถามขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
"ช่ายๆ พวกชินดงไม่มีใครอยู่เลยน้า" ดองแฮรีบเสริม
"เดี๋ยวฉันทำเองก็ได้น่า" ทึกกี้รีบเสนอตัวเองอย่างรื่นเริง
"เพราะงั้นกลับกันได้แล้ว รบกวนเวลาน้องรักของฉัน" พูดจบก็เดินนำลูกวงออกไปจากบ้านพัก
"อี๋ย! ไม่เอาอ่ะ T T " เจ้าตัวฟิวชั่นเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
"ถ้าเรื่องมากนักก็ไม่ต้องกิน! เอาล่ะ กลับกันได้แล้ว! " เฮีย เอ๊ย! หัวหน้าวง SJ สั่งเสียงเฉียบ
*****************************************************************************************************************************
ก็จบไปอีกหนึ่งตอน
สำหรับแฟนๆ KISS ยังมีอยู่เรื่อยๆ แน่ไม่ต้องห่วง
ส่วนแฟนๆ แจโฮ ย้ำ แจโฮ (หากเรียกกันผิดอีกงอนด้วยT^T)
ตอนหน้ารับรองเต็มอิ่ม(มั้ง)
แต่ดูๆ ไปแล้วทำไมไม่ค่อยโพสกันเลยอ่ะ
หรือว่าตุ๊กแกน้อยดองนานเกิน
เลยไม่ค่อยมีใครอ่านแล้ว
อย่างงี้ดองต่อจนหนอนขึ้นฟิคเลยดีไหมเนี่ย
(เข้าโหมดงอนอีกรอบ = = )
เอาเป็นว่าเราจะดูโพสนะถ้าเยอะเมื่อไร
ตอน 21 ปรากฏโฉมแน่ แต่ถ้าน้อยก็แล้วแต่อารมณ์
(ก็อ้างไปเรื่อยแหละ.. รอหัวไชเท้าน้อยมัน ตอนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน)
แต่ไม่ต้องห่วงไม่นานเกินรอหรอก จะรีบๆ ปั๊มให้เลย
หัวไชเท้าน้อยไม่อยู่โซโล่คนเดียวก็ได้
(ถ้าแต่งออกนะ -*- )
เอาล่ะ คำขอสุดท้าย ห้ามทิ้งกันเด็ดขาดนะ เราเองก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น
ใครไล่เราก็ไม่ไป(เวอร์) แหะ.. แหะ.. -///- ตอนนี้ขอตัวก่อนละ
ความคิดเห็น