ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ง่วง 100%
"อืม" แจจุงครางในลำคอเบาๆ พลางพลิกตัวหนีแสงแดดจ้าของยามเช้าที่ส่องผ่านบานกระจกใสและผ้าม่านสีขาวเข้ามาภายในห้องก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงนุ่ม
"ตื่นก่อนแท้ๆ แต่กลับไม่ยอมปลุกกันเลยนะ.. ยุนโฮ" ดวงตาสีนิลมองไล่ตั้งแต่บนเตียงเรื่อยไปจนทั่วห้อง เจ้าของใบหน้าเรียวทำแก้มป่องพองลมอย่างไม่พอใจ เมื่อได้รับรู้ว่าตัวเองถูกทิ้งไว้ตามลำพัง
หลังล้างหน้าเสร็จเรียบร้อย ยุนโฮก็เริ่มเดินไล่ไปตามห้องเพื่อปลุกเหบล่าสมาชิกที่ยังไม่ตื่นกันแน่ๆ แต่แล้วหัวหน้าวงหนุ่มก็พบร่างของใครคนหนึ่งเข้าซะก่อน
"ยูชอน ทำไมวันนี้นายตื่นเช้าจัง"
คนถูกทักหันมาทำตาปรือใส่ผู้เป็นหัวหน้าวงพร้อมกับยกมือขึ้นมาป้องปากด้วยท่าทางง่วงจัด
"พอดีนอนไม่ค่อยหลับน่ะ.. เมื่อคืนฝันร้าย.."
"ฝันร้าย? ฝันว่าอะไรเหรอ"
"ฝันว่ามีลิงหูกางแก่แดดมากู๊ดไนท์ก่อนนอนน่ะ"
พูดจบยูชอนก็เดินเลี่ยงยุนโฮเข้าห้องน้ำไปทันที ปล่อยให้คนฟังยืนมองตามหลังเพื่อนร่วมวงอย่างงุนงง
"อรุณสวัสดิ์ครับพี่ยุนโฮ พี่เห็นพี่ยูชอนบ้างไหมครับ"
น้องคนเล็กของวงแต่กลับตัวสูงกว่าทุกคนในวงเอ่ยทักทายชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าวงด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่สดใส
"เพิ่งเดินเข้าห้องน้ำไปเมื่อกี้ ทำไมเหรอชางมิน"
"...ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมถามไปงั้นแหละ^ ^"
"แล้วจุนซูตื่นหรือยังล่ะ"
"น่าจะยังนะครับ"
"งั้นนายช่วยไปปลุกให้หน่อยสิ ..อ่ะ" ยุนโฮพูดพลางยื่นพวงกุญแจห้องให้เด็กหนุ่มร่างสูง
"ก็ได้ครับ" ชางมินเอ่ยตอบด้วยท่าทางจำยอม
หลังจากไขประตูเข้ามาได้ ชางมินก็ตรงมาปลุกโลมาที่กำลังนอนเกยตื้นอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาทันที
"จุนซู.. จุนซู.. ตื่น"
"อือ.." เป็นเสียงสัญญาณที่บอกให้รู้ว่าโลมายังคงนอนต่อ
"จุนซู พี่โบอามาแน่ะ"
"จริงอ่ะ!" เจ้าโลมาขี้เซารีบดีดตัวขึ้นมาจากเตียงอย่างรวดเร็ว พลางหันมองไปรอบๆห้อง
"เปล่า ฉันโกหก" ชางมินบอกหน้าตาย
"หนอย! เจ้าชางมิน นี่นายกล้าโกหกฉันเชียวเหรอฮะ!"
"ก็ปลุกดีๆ แล้วนายตื่นที่ไหนล่ะ พอเล่นมุขนี้ทีไรเป็นดีดตัวทุกทีเลยนะ"
"แล้วเมื่อคืนเป็นไงบ้างล่ะ ใช้โอกาสที่ฉันให้ไปคุ้มค่าอ๊ะเปล่า?" จุนซูมองชางมินด้วยสายตาและสีหน้าระรื่น พร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์
"เปล่า" เด็กหนุ่มตีหน้าเฉย และตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"หมายความว่าไง?"
"ก็หมายความตามที่พูดน่ะแหละ" แล้วชางมินก็เดินออกจากห้องจุนซูไปเมื่อพูดจบประโยค
20 นาทีต่อมา...........................................................................................................
"ฮ้าว...." แจจุง ยูชอน และจุนซูต่างพร้อมใจกันหาวอย่างพร้อมเพรียง หลังจากถูกเรียกให้มารวมตัวกัน
"เฮ้อ.. ง่วงนอนชะมัดเลย"
แจจุงแกล้งบ่นเสียงดังก่อนจะแอบเหลียวมองไปตรงที่ยุนโฮยืนอยู่
"นายง่วงมากเลยเหรอ? แจจุง" ยุนโฮเอ่ยถามขึ้นในที่สุด
"อือ" แจจุงพยักหน้ารับช้าๆ คล้ายกับท่าสัปหงก
"ผมก็ง่วงเหมือนกันนะพี่ยุนโฮ" จุนซูพูดพลางเริ่มสาธิตท่าสัปหงกของจริงให้ดู ส่วนยูชอนนั้นลงไปนั่งหลับกับโซฟาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"พี่ยูชอน.. พี่ยูชอนครับ" ชางมินเดินเข้ามาเขย่าตัวยูชอนเบาๆ เพื่อปลุกให้ตื่น แต่ดูท่าว่าคนที่นั่งหลับพิงโซฟาจะไม่รับรู้อะไรกับโลกแห่งความเป็นจริงเสียแล้ว
"พี่ยุนโฮครับ.. เอ่อ.. พี่ยูชอนเขา.." ยุนโฮหันมองเพื่อนร่วมวงที่หลับลึกไปแล้ว ด้วยสีหน้าที่ยากจะบรรยาย
ชางมินลองปลุกยูชอนอีกครั้งแต่ผลที่ออกมาก็เป็นเหมือนกับครั้งแรก เด็กหนุ่มร่างสูงมองหน้าคนที่หลับอยู่อย่างชั่งใจ ก่อนที่จะค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ๆยูชอน
"พี่ยูชอน.. ถ้าพี่ไม่ตื่นผมทำจริงๆนะครับ" ชางมินกระซิบที่ข้างหูอีกฝ่ายเบาๆ แต่ร่างโปร่งก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลยสักนิด เด็กหนุ่มร่างสูงจึงตัดสินใจทำตามที่ใจคิด....
"0[]0" สามหนุ่มที่เหลือต่างพร้อมใจกันทำหน้าแบบนี้
"ชางมิน! ..นาย.. ทำ.. ทำอะไรเนี่ย!" ยูชอนโวยวายลั่น เมื่อถูกปลุกด้วยวิธีการแบบฉบับชางมินโดยเฉพาะ
"ชางมิน.. นาย.. นายหอมแก้มยูชอน!" หนุ่มหัวหน้าวงพูดขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ
"ผมก็แค่แสดงความรักแบบพี่น้องเองนะครับ^ ^" หนุ่มน้อยของวงกล่าวทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินหนีออกไปข้างนอก
"โอ้โหแฮะ! เล่นซะตาสว่างเลย" จุนซูยกมือขึ้นขยี้ตาตัวเอง ตอนนี้อาการง่วงนอนของโลมาหายเป็นปลิดทิ้งไปเลยทีเดียว
"แต่ฉันยังง่วงอยู่นะ" แจจุงเอ่ยบอกกับจุนซู พร้อมกับทำท่างังเงียมากๆ ราวกับไม่ได้นอนมาทั้งคืน
"เอ่อ.. ยังพอมีเวลาสัก 30 นาที ก่อนรถจะมารับ นายจะนอนก่อนก็ได้นะแจจุง"
ยุนโฮกล่าวเสียงเบา ดวงตาสีนิลที่ตวัดมองคนพูดฉายแววเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด
"ฉันนอนไม่หลับ.. ถ้าไม่มีหมอนข้าง"
"................." ยุนโฮถึงกับพูดอะไรไม่ออก ดูท่าแล้วชายหนุ่มคงต้องยอมเป็นหมอนข้างจำเป็นอีกรอบ
"ว่าไง.. ยุนโฮ"
" --! ก็ได้"
"งั้นเราไปนอนกันเถอะ^ ^"
เจ้าของเรือนผมสีดำสนิทรีบคว้าแขนหมอนข้างจำเป็นเข้าห้องนอนทันที ฝ่ายโลมาที่ยืนหัวโด่ดูเหตุการณ์อยู่ก็อึ้งไม่ได้
"ที่แท้พี่แจจุงเล็งพี่ยุนโฮอยู่เหรอเนี่ย"
"จุนซู........" เสียงเรียกที่ลากต่ำทำเอาโลมาสะดุ้งโหยง จุนซูค่อยๆหันไปมองด้านหลังของตนอย่างช้าๆ
"มีอะไรเหรอ.."
"ไม่ต้องพูดมาก มานี่เลย" ยูชอนเข้ากอดคอจุนซูพลางดึงโลมาให้เดินตาม
"นี่จะไปไหนเนี่ย!"
"ห้องนายไงจุนซู"
เมื่อเข้ามาในห้องโลมา ยูชอนก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง
"ถ้านายปล่อยให้ไอ้เจ้าลิงหูกางแก่แดดเข้ามากวนฉันตอนนอนล่ะก็ ฉันจะฟ้องโบอาว่านายแอบเหล่สาว..."
ยูชอนพูดขู่ไว้ก่อนจะนอนหลับไปอย่างรวดเร็ว
"ขอโทษนะชางมิน ฉันต้องทำเพื่อความอยู่รอดน่ะ"
โลมาเอ่ยบอกกับเด็กหนุ่มที่ได้รับฉายาลิงหูกางแก่แดด ซึ่งตอนนี้ได้มายืนอยู่หน้าห้องของจุนซูพลางส่งยิ้มแห้งให้
"อือ.. ฉันเข้าใจ" ชางมินเอ่ยตอบเสียงเรียบ เด็กหนุ่มร่างสูงมองข้ามไหล่เพื่อนเข้าไปในห้องที่มีร่างโปร่งกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงกว้าง
"เดี๋ยวฉันชดเชยให้ทีหลังแล้วกันนะ" โลมาพูดกระซิบบอกเสียงเบา
"อืม"
----------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------
-----------------------------
--------------
"แจจุง.. ตื่นเถอะ รถมาแล้วล่ะ" ยุนโฮเอ่ยบอกพลางขยับตัวจะลุกนั่ง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะติดอยู่ในอ้อมกอดของคนที่นอนข้างๆ
"อือ.. ขออีก 5 นาทีนะ" คนถูกปลุกตอบเสียงงึมงำพร้อมกับกอดกระชับหมอนข้างของตนให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
"แต่มันเลยเวลาแล้วนะ แจจุง" คนโดนกอดพยายามขืนตัวออกจากอ้อมแขนของแจจุงแต่ก็ไม่สำเร็จ
"แจจุง.. ขอร้องล่ะ"
"ถ้างั้นตอนนั่งรถนายต้องนั่งกับฉันนะ" แจจุงพูดขึ้นทั้งๆที่ยังนอนอยู่กับที่และกอดยุนโฮเอาไว้ด้วย
"ทำไมล่ะ"
"ห้ามถาม ไม่อย่างนั้นฉันก็จะนอนมันอยู่อย่างนี้ล่ะ"
หัวหน้าวงหนุ่มหันมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เกินเวลามาเกือบ 5 นาทีแล้ว
"แจจุง ลุกขึ้นเถอะนะ"
"........................." เจ้าของมือกาวที่โอบรอบเอวหนุ่มหัวหน้าวงแกล้งไม่ตอบ ซ้ำยังหลับตาพริ้มทำเหมือนไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น
"...ก็ได้.. ฉันนั่งกับนายก็ได้" หมีน้อยจำต้องตอบออกมาด้วยเสียงเบาๆ
"ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ ^ ^ " แจจุงยิ้มร่ารีบลุกขึ้นมาจากเตียง พลางดึงแขนยุนโฮที่ทำหน้าจำใจสุดๆ ให้เดินตามออกจากห้องไป
"นี่!ตื่นได้แล้ว!" จุนซูเขย่าร่างคนขี้เซาที่นอนหลับอยู่บนเตียงของตน
"อืม..รถมารับแล้วเหรอ" ยูชอนเอ่ยถามทั้งที่ยังไม่ลืมตาขึ้นแม้แต่น้อย
"เออ! ตื่นเดี๋ยวนี้เลย" โลมาตะโกนเสียงสูง
"โอ๊ย! ไม่เห็นต้องเสียงดังเลยนี่ จุนซู"
ร่างโปร่งค่อยๆยันตัวลงจากเตียงด้วยท่าทางเหมือนคนยังไม่ตื่น โลมามองดูท่าทีของยูชอนแล้วแอบอมยิ้มชั่วร้าย
"รีบเลยนะ คนอื่นเขารออยู่" จุนซูเอ่ยเร่งก่อนจะเดินตัวปลิวออกไปนอกห้อง
"พี่แจจุง ช่วยอะไรผมหน่อยได้ป่ะ" โลมายิ้มร่าพร้อมกับเดินตรงมาหาพี่ใหญ่ของวง
"มีอะไรล่ะ" แจจุงถามกลับไปอย่างงุนงงต่อท่าทีของโลมา
"คืองี้....." จุนซูขยับเข้าไปซุบซิบบอกอะไรบางอย่างกับแจจุง คนนิ่งฟังพยักหน้ารับกับคำกระซิบของโลมาก่อนที่ทั้งสองจะหันมาหัวเราะชอบใจให้กัน
ยูชอนมาถึงรถตู้เป็นคนสุดท้าย และเมื่อร่างโปร่งเลื่อนประตูเปิดออก....
"ยุนโฮทำไมนายไปนั่งกับแจจุงล่ะ"
"ก็.. อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างน่ะ" คนพูดบอกพลางหันไปมองหน้าคนที่นั่งข้างๆ
"นายรีบขึ้นมานั่งก่อนเถอะ นี่ก็เลยเวลามาเยอะแล้วนะ" หนุ่มหัวหน้าวงพยายามเปลี่ยนเรื่อง
แต่สิ่งที่ทำให้ยูชอนแปลกใจมากกว่าเรื่องที่ยุนโฮนั่งข้างแจจุงก็คือ เหล่าสารพัดข้าวของที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนมากมาย วางเรียงรายอยู่บนเบาะรถจนแทบจะไม่มีที่ให้นั่ง แถมที่ที่พอจะนั่งได้ยังเป็นที่ตรงด้านข้างของเด็กหนุ่มร่างสูงกับตรงที่นั่งด้านท้ายซึ่งเป็นที่ประจำของจุนซูเพียงเท่านั้น
"เชิญครับ" ชางมินยิ้มพลางขยับให้ยูชอนได้เข้ามานั่งข้างตน
"ฉันจะไปนั่งกับจุนซู"
"อย่ามัวแต่เรื่องมากสิยูชอน นั่งๆไปก่อนได้ไหม" แจจุงพูดเสียงดุ เมื่อเห็นว่ายูชอนไม่ยอมนั่งข้างชางมิน
ร่างโปร่งจึงจำต้องทิ้งตัวลงนั่งข้างเด็กหนุ่มร่างสูง ส่วนแจจุงกับจุนซูแอบหันไปส่งยิ้มและขยิบตาให้กันอย่างคนมีแผน
"พี่ยูชอนครับ นั่งอย่างนั้นไม่เมื่อยหรือครับ" ชางมินเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่ายูชอนพยายามนั่งเบียดกับของที่วางอยู่เต็มเบาะข้างๆ
"ไม่เมื่อย" ยูชอนตอบกลับเสียงห้วน
"ผมว่าถึงพี่ไม่เมื่อย แต่ของที่พี่กำลังเบียดอยู่มันอาจร่วงจากเบาะก็ได้นะครับ"
ชางมินเอ่ยบอกพร้อมกับดึงร่างโปร่งเข้ามาใกล้แบบไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว
"ปล่อย" คนโดนดึงรีบสะบัดมือออกจากการเกาะกุมและขยับตัวออกห่างยิ่งกว่าเดิม
"หึ.. หึ.. ไม่ต้องกลัวผมหรอกครับ ผมไม่ทำอะไรพี่หรอกคนออกจะเยอะแยะ ^ ^ "
"ใครเชื่อที่นายพูดก็บ้าแล้ว" ยูชอนแค่นเสียงพูดใส่
การกระทำของชางมินมันทำให้ยูชอนพาลนึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนอยู่ในห้องพัก จนร่างโปร่งระแวงและพยายามออกห่างจากเด็กหนุ่มร่างสูงให้ได้มากที่สุด
"ยูชอน เดี๋ยวของก็พังหมดหรอก ไปนั่งกับชางมินดีๆสิ" ยุนโฮบอกกับยูชอนที่กลับมาพยายามเบียดของที่เบาะเดิมอีกครั้ง
"แต่ว่า..." ยูชอนพยายามหาเหตุผลขึ้นมาอ้างเพื่อแก้ตัว
"ไม่มีแต่ยูชอน" แจจุงเอ่ยเสียงเข้ม ทำให้ยูชอนนิ่งเงียบไปแต่ก็ยังไม่ยอมไปนั่งข้างๆชางมินอยู่ดี
"พี่ยูชอนครับ จะนั่งดีๆได้หรือยังครับ" ชางมินเอ่ยเสียงเรียบ
"ฉันจะนั่งยังไงมันก็เรื่องของฉัน!"
"ถ้างั้น.." ชางมินไม่เอ่ยอะไรต่อ ร่างสูงดึงคนข้างๆเข้ามากอดในทันที
"อ๊ะ! ปล่อยนะ.. ปล่อยสิ!" คนถูกกอดพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของชางมิน
"ไม่ปล่อย.. ถ้าปล่อยพี่ก็ไปนั่งเบียดของอีกน่ะสิครับ ^ ^ " เด็กหนุ่มพูดพลางกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
"ฉันไม่เบียดแล้ว ปล่อยเถอะนะ" ร่างโปร่งที่เริ่มหมดแรงดิ้นหันมาใช้คำพูดขอร้องแทน
"อืม..เอาไงดีน้า ไม่อยากปล่อยเลย" ชางมินยิ้มเจ้าเล่ห์
"ฉันอึดอัด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" ยูชอนบอกเสียงแข็งพร้อมทั้งออกแรงดิ้นให้ตัวเองหลุดออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายให้ได้
"ถ้าดิ้นมากๆ ผมไม่ทำแค่กอดนะ ^ ^ "
"ทำได้ก็ลองดูสิ" ร่างโปร่งหลุดปากพูดออกไปอย่างไม่ทันคิดก่อน พร้อมกับเชิดหน้ามองชางมินอย่างท้าทาย ร่างสูงจึงไม่รีรอก้มลงหอมแก้มคนที่อยู่ในอ้อมแขนของตนทันที
"แหม อยากจะให้ผมทำอย่างนี้ใช่ไหมล่ะ บอกกันดีๆก็ได้ ^ ^ "
"อะ.. อ่ะ.." คนถูกหอมแก้มถึงกับพูดว่าชางมินไม่ออก แถมแก้มทั้งสองข้างยังเริ่มขึ้นสีระเรื่อจางๆอีกด้วย
"ไอ้เจ้าลูกลิงแก่แดดหูกาง! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!" แล้วยูชอนก็พยายามผลักคนตรงหน้าให้ออกห่างจากตัวแต่ก็ไม่เป็นผล
"ดูท่าว่าพี่จะชอบแบบเมื่อกี้สินะ.. ถึงยังดิ้นอยู่แบบนี้" ชางมินเอ่ยเสียงเรียบ แต่แววตาแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์
"ถ้าฉันไม่ดิ้นจะยอมปล่อยไหมล่ะ" ยูชอนถามขึ้นด้วยเสียงเบาๆ
"....ก็ได้" เด็กหนุ่มร่างสูงค่อยๆ คลายวงแขนปล่อยร่างโปร่ง ชางมินเผยยิ้มอย่างพอใจที่ได้แกล้งคนเล่น ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
ยูชอนนั่งจ้องหน้าคนที่นั่งข้างๆอยู่นานจนแน่ใจว่าอีกฝ่ายหลับไปแล้ว ร่างโปร่งจึงวางใจ จากนั้นยูชอนก็หลับไปด้วยอีกคน
คนหลับทีหลังนั่งสัปหงกอยู่พักใหญ่ ด้วยแรงสะเทือนของรถทำให้ศรีษะของคนที่นั่งสัปหงกค่อยๆ เคลื่อนไปซบไหล่ของคนที่นั่งหลับอยู่ข้างๆ
******************************************************************
ขอบคุณทุกคนเลยที่เข้ามาอ่านและเม้นท์กัน
ต้องขอโทษด้วยที่บางทีอาจหายไปนาน เนื่องจากว่าไม่ค่อยมีเวลา
อีกอย่างหัวไชเท้าน้อยชอบอู้งาน
(อันนี้เป็นความผิดของหัวไชเท้าน้อยเต็มๆ ตุ๊กแกน้อยไม่เกี่ยว)
ยังไงก็อย่าลืมเม้นท์โหวตกันให้เยอะๆนะ
by ตุ๊กแกน้อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น