ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กติกาสุดจะ!!
"ต้องน้ำหนัก45.00กิโลพอดีเป๊ะ!"
พวกเราเริ่มเข่าอ่อน
"ส่วนสูงต้อง169.00ถึง171.00เท่านั้น!!"
พวกเราเริ่มทรุดลงไปทีละน้อย
"และ... เอวขนาด24นิ้วเท่านั้น!!!!!~"
พวกฉันลงไปคลานอยู่กับพื้นหินอ่อน!!
แล้วเงินนั่นจะเป็นของพวกเราได้มั้ยล่ะเนี่ย
แย่จริงเล้ย
"อ๋อย..... ท่าทางว่าเราจะไปได้ไม่รอดตลอดหรอกนะ"
สายฝนบอก เธอทำหน้าเศร้าๆ
"ไรฟระ.... "
ยัยอัญชันเริ่มหงุดหงิด
ฉันรีบสวนอะไรซักอย่างขึ้นมาทันที
"ไม่อยากกินราเมงเท่าที่อยากกินเรอะ อัญชัน"
อัญชันเป็นผู้ชื่นชอบอาหารญี่ปุ่นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะราเมง
"อ้า.. จริงเหรอ"
อัญชันทำท่าประหลาดๆโดยการยกมือซ้ายไปแตะหัวและเอามือขวากุมท้องไว้
"อื้ม.... ฝันไม่ไกลเกินเอื้อมแฮะ!"
เธอเริ่มเปลี่ยนความคิดเห็นและพยุงตัวของฉันและสายฝนให้ยืนขึ้นจากท่าไก่งวงในจานเสิร์ฟ
"มาลดความ อ้ ว น กันเถอะ"
พูดจบประโยคอัญชันก็ดึงพวกเราไปที่ห้องเรียน
โดยที่ขาของฉันกะสายฝนไม่ได้ขยับเลย
เพราะเราถูกยัยอัญลากไง เฮ้อ..
"เอาล่ะ... เอาเก้าอี้มานั่ง หันมาด้วย"
อัญชันสั่งพวกเรา
เราก็ไปลากเก้าอี้ที่อยู่แถวสองมายังโต๊ะอัญชันซึ่งอยู่แถวสาม
"ว่าไงอ่ะ"
ฉันถามอัญชัน
"เอางี้"
อัญชันส่งสายตามุ่งมั่นมายังฉัน
"คือ........ว่า..."
อัญชันทำสายตาจริงจังเป็นทางการอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ต้องมีเคล็ดอะไรดีๆแน่
"ฉัน........."
เร็วยัยอัญ... พูดมาเถอะน่า
"ไม่รู้จิ"
แล้วอัญชันก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นหน้ามือหลังมือ
"แต่ต้องได้แน่นอน"
- -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- -
แต่งเสร็จแล้ว...
ยังไงก็ฝากอีกเรื่องด้วยนะคะ
พวกเราเริ่มเข่าอ่อน
"ส่วนสูงต้อง169.00ถึง171.00เท่านั้น!!"
พวกเราเริ่มทรุดลงไปทีละน้อย
"และ... เอวขนาด24นิ้วเท่านั้น!!!!!~"
พวกฉันลงไปคลานอยู่กับพื้นหินอ่อน!!
แล้วเงินนั่นจะเป็นของพวกเราได้มั้ยล่ะเนี่ย
แย่จริงเล้ย
"อ๋อย..... ท่าทางว่าเราจะไปได้ไม่รอดตลอดหรอกนะ"
สายฝนบอก เธอทำหน้าเศร้าๆ
"ไรฟระ.... "
ยัยอัญชันเริ่มหงุดหงิด
ฉันรีบสวนอะไรซักอย่างขึ้นมาทันที
"ไม่อยากกินราเมงเท่าที่อยากกินเรอะ อัญชัน"
อัญชันเป็นผู้ชื่นชอบอาหารญี่ปุ่นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะราเมง
"อ้า.. จริงเหรอ"
อัญชันทำท่าประหลาดๆโดยการยกมือซ้ายไปแตะหัวและเอามือขวากุมท้องไว้
"อื้ม.... ฝันไม่ไกลเกินเอื้อมแฮะ!"
เธอเริ่มเปลี่ยนความคิดเห็นและพยุงตัวของฉันและสายฝนให้ยืนขึ้นจากท่าไก่งวงในจานเสิร์ฟ
"มาลดความ อ้ ว น กันเถอะ"
พูดจบประโยคอัญชันก็ดึงพวกเราไปที่ห้องเรียน
โดยที่ขาของฉันกะสายฝนไม่ได้ขยับเลย
เพราะเราถูกยัยอัญลากไง เฮ้อ..
"เอาล่ะ... เอาเก้าอี้มานั่ง หันมาด้วย"
อัญชันสั่งพวกเรา
เราก็ไปลากเก้าอี้ที่อยู่แถวสองมายังโต๊ะอัญชันซึ่งอยู่แถวสาม
"ว่าไงอ่ะ"
ฉันถามอัญชัน
"เอางี้"
อัญชันส่งสายตามุ่งมั่นมายังฉัน
"คือ........ว่า..."
อัญชันทำสายตาจริงจังเป็นทางการอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ต้องมีเคล็ดอะไรดีๆแน่
"ฉัน........."
เร็วยัยอัญ... พูดมาเถอะน่า
"ไม่รู้จิ"
แล้วอัญชันก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นหน้ามือหลังมือ
"แต่ต้องได้แน่นอน"
- -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- -
แต่งเสร็จแล้ว...
ยังไงก็ฝากอีกเรื่องด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น