สื่อรักเจ้าสุนัขจอมยุ่ง

ลำดับตอนที่ #2 : ตามหาผู้ทิ้ง.... ยู

ยู.....

สุนัขตัวเล็กที่เข้ามาในชีวิตฉันอย่างบังเอิญ

ภายในเวลาไม่ถึง24ชม.

มันก็กลายเป็นสัตว์เลี้ยงประจำบ้าน"ซึกิคายะ"

แต่........

ยู... ไม่ใช่สุนัขของฉันนี่

จะมาอยู่ในมือฉันได้ไง

ฉันคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

'มันจะมาอยู่ในมือของฉันได้ไงล่ะ เมื่อไม่ใช่ของฉัน...'

ฉันถามตัวเองอยู่นาน อื้ม....

ก็วิธีเดียวนั่นแหละ

'ก็เพราะฉันไปเก็บมันมาน่ะสิ'

อึ๋ย.... บ้า คิดอะไรอยู่เนี่ย

ต้องคิดว่า......

"ฉันต้องหาทางช่วยหมาตัวนี้ให้จนได้แหละ"

ฉันพูด.... พูดกับตัวเอง

ก่อนอื่น....

ถ้าไม่อาบน้ำเจ้าหมานี่

เจ้าของอาจจะลืมไปก็ได้

เพราะกลายเป็นสุนัขตัวจิ๋วสีเทาน่ะ

"เจ้ายู ไปอาบน้ำดิ... มาฉันช่วยแกเอง"

"เอ๋งๆๆๆๆๆๆ"

ยูทำหน้าขัดขืน พยายามหนีเต็มที่ที่จะหนี

เอ๊ะ... นิ่งแล้วเหรอ

อ๊ากกกก หยุดคิดเดี๋ยวนี้... ไอ้สมองบ้า

'หึหึ ยูนิยะ... โอกาสเป็นของแกแล้ว หมาแสนน่ารักอยู่ตรงน่า อย่าปล่อยมือนะ'

'อย่านะ ยูนิยะ... เธอต้องเอาไปคืนเจ้าของโดยเร็วที่สุด เจ้าของหมาตัวนี้จะได้ไม่ห่วงมันนะ'

แล้ว.... ฉันจะทำอย่างไร....ล่ะ

"ฮึ... ฉัน..ฉัน..ฉ...ฉันจะเอาหมาตัวนี้ไปให้เจ้าของ...โดย..โดย...ด...ด.."

ฉันจะต้อง....ต้อง...

"เร็ว...ที่สุดอย่างแน่นอน"

"ไปอาบน้ำยู.... ฉันรักยูมาก...แต่เจ้าต้องไปหาเจ้าของนะ"

"เอ๋ง...."

ยูทำตาใสราวกับน้ำตาคลอเต็มเบ้าด้วยความเจ็บปวด

"..........ย..ย...ยู........."

อึก....อึก...ยู...ฉันไม่อยากจากแกไปนะ..

"เอ๋งๆๆๆๆๆๆๆ"

อิอิ... ยูนี่ตอนอาบน้ำน่ารักชะมัด--

"ซู่......ซ่า.....เอ๋งๆๆๆๆๆ ซู่...... ซ่า...... ซู่...... ซ่า........"

---ผ่านไปสิบนาที---

"ยู.... วันนี้หยุดเพราะเป็นวันหยุดราชการ เราไปหาเจ้าของกัน"

ฉันพูด... ไม่อยากแยกจากยูหรอกนะ แต่เพื่อเจ้าของจะได้ไม่ห่วงยูมากมาย

"ไป...เร็วๆยู ขึ้นรถซะสิ"

ฉันพูด หวังว่ายูคงจะเชื่อนะ

"เอ๋ง เอ๋ง...."

"มานี่ๆ... ขึ้นตรงตะกร้าจักรยานเลย"

ยูขึ้นไปโดยดี น่ารัก... ฉันถึงไม่อยากแยกกะยูไงล่ะ

ยิ่งตัวสีขาวก็น่ารัก

"เฮ้... เจ้ามาคิโระ กลับมาเร็ว ปะป๋าของแกอยู่นี่"

ชายคนหนึ่งที่มีรูปร่างท้วมใหญ่น่ากลัว เข้ามีก้าวย่างที่เหมือนกับสิงโต

"ยู...อ้ะ...มาคิโระสินะ... เจ้าต้องไปแล้วล่ะ"

ฉันขี่จักรยานไปยังที่ที่ชายร่างท้วมยืน

"เอาหมาฉันมา... ขอบคุณ เร็วสิ ฉันจะไม่ทำร้ายมันเหมือนเมื่อก่อน"

ชายผู้นั้นพูด.... ฉันไม่ไว้ใจเลย

"เอ่อ..คือว่า...คุณจะพอสัญญาได้มั้ยคะ..."

ฉันพูด สายตาไม่ได้มองชายร่างท้วม

"เป็นค่าตอบแทน... ที่ฉันเลี้ยงย..ย...เอ้ยมาคิโระของคุณ ช่วย...ดูแลและอย่าทำ.."

"ทำร้ายมัน เลยนะคะ..."

เขาอึ้งไป...แสดงว่าเขาต้องเคยทำแน่ๆ

"เออ กลับไปซะ"

'เขาจะทำร้ายผม...เขาจะทำร้ายผม.. โอ๊ยเจ็บ...เขาตีผมแล้ว'

"เอ๊ะ...ใครน่ะ...ใครกันนะ....ใคร..."

ฉันรู้สึกว่า.....นี่คือเสียง...

เสียงของยู....

แย่หละ... ยู..ฉันจะไปช่วยแกเอง

"ตึง....ตึง...ตึง..."

ได้โปรด พระเจ้าช่วย .... ช่วยยูด้วย

ช่วยยูเถอะค่ะ ขอร้อง ...ไม่ทันแล้ว...

ไม่แล้ว.....

"เอ๋ง....เอ๋ง...โบร๋วววววววว โบร๋ววววว"

ยู....กำลัง....ยูกำลังเจ็บ

กำลังปวดร่างกาย

อย่า.......

"หยุดนะ หยุด คุณคะ ได้โปรด"

ฉันตะโกน

ได้ยิน.... ฉันได้แล้ว ชายอ้วน

"ฮึก...ฮึก...."

เอาล่ะ.... ถ้าเขาไม่เลิกตีเจ้ายู

เข้า......

ฉันจะเข้าไปล่ะนะ!!!!!!!

----------------------------------------