สื่อรักเจ้าสุนัขจอมยุ่ง

ลำดับตอนที่ #1 : พบกับ"ยู"

เช้าวันอังคาร.... 

ฉันเดินไปตามทางยาวที่จะพาไปสู่โรงเรียน

เจออะไรมากมายระหว่างทาง

"ดี' ยูนิยะจัง"

ซูอะยิ้มและเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน

"ดี ซูอะ"

ฉันพูดด้วยเสียงที่เย็นๆ

เดินไปตามทางเรื่อยๆ

"ไง... เธอนี่วันนี้หน้าตาอมทุกข์มากนะเนี่ย ทำอะไรมาอ่ะ"

ซูอะถาม ทำไมเธอช่างเข้าใจฉันมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆนะ

"ฉัน.... ไปเที่ยวมาแต่กลับถึงบ้านช้าไปจากเวลานัด5นาที...."

ซูอะทำหน้างงๆ? เธอตั้งใจมองมาที่ริมฝีปากสีชมพูธรรมชาติของฉัน

"แล้วไง?"

เธอเปิดประตูห้องเรียน ตาเธอยังมองมาที่หน้าของฉันอยู่....

"คือ... แม่ฉันห้ามเดินไปเที่ยวตอนกลับจากโรงเรียน ฉันคง..."

ฉันก้มหน้าลง ดึงเสื้อยืดสีขาวลงเกือบถึงกระเป๋าที่กระโปรง

"ไปกินโมจิย่างที่นั่นไม่ได้....เหรอ.."

ซูอะเริ่มมีสีหน้าเหมือนฉันเข้าไปเรื่อยๆ

ฉันรู้สึกว่าฉันทำให้เธอมีสีหน้าแบบนี้แท้ๆ

แม้ว่าฉันไม่ได้ทำก็ตาม

"ฮิฮิ คู่แฝดสยามอ่ะ...เหอะๆ"

ฉันส่งสายตาหยามๆเล็กน้อย

"หุบปาก... ไปกินอะไรมาอ่ะ ปากนายนี่แย่จริงๆ"

ฉันพูดอย่างใส่อารมณ์เต็มที่

"อ้าว... เด็กๆ ไปเรียนเลขเร็วๆ"

ทุกคนกลับเข้าที่

นั่งเงียบ

ฟังอาจารย์และทำตามอย่างกระตือรือร้น

"ฝุบบบบ!!"

เสียงของวัตถุกระทบลงยังศีรษะของฉัน

แต่รู้สึกได้ ว่ามันเบามาก

ฉันคลี่มันออกมาดู

และหันไปมองเจ้าของกระดาษ

มา.....มา......มาคิคุงเหรอ?

เขายิ้มให้ฉันและก้มลงที่โต๊ะ

ภายในกระดาษ...

มีข้อความเขียนไว้ว่า

'ผมได้ยินจากซูอะว่ายูนิยะต้องกลับทันที ผมเลยเขียนแผนที่ให้'

ฮิฮิ.... เขาเป็นคนดีจริงๆ

"สนุกอะไร.... คุณซึกิคายะซัง?"

หวึยยยย!!! ฉันตายแน่ โดนอาจารย์มิซึมิสุดสวยเล่นงานซะแล้ว!!!

"เอ่อ...อ...อ..อ....เอ่อ.."

ฉันอ้ำๆอึ้งๆเพื่อที่จะคิดว่าจะอ้างอะไรดี...

"ไปยืนคาบไม้บรรทัดหลังห้อง ถือหนังสือวิชาเลขด้วย!!"

ฉันตายแน่ๆ

หนังสือเล่มขนาด2,000หน้า

"คิก คิก"

เสียงหัวเราะที่เหมือนว่าจะอัดอั้นมานาน

หัวเราะอย่างสนุกสนาน

แต่ฉันไม่สนุกเลย....

หลายนาทีผ่านไปฉันได้กลับเข้าที่

ซูอะทำสายตาหน่ายๆกับเรื่องที่ฉันโดนยืน

"เสียใจที่เธอต้องไปยืนนะ..."

ซูอะพูดเบาๆ

"อืม"

"กริ๊งงงงงงง"

กริ่งโรงเรียนดังขึ้น

"คุณยูนิยะครับ..."

อ้ะ.... ม...มาคิคุงนี่

"ดูแผนที่ได้...นะครับ"

เขาหน้าแดง ฉันก็หน้าชมพู

"เอ่อ... ไปนะคะคุณมาคิ"

เฮ้อ.....

เขาเป็นเพื่อนใหม่ที่ดีจริงๆ

"ตามแผนที่.... ต้องเดินตัดตรงซอยที่มีถังขยะหน้าโรงเรียน"

ฉันพึมพำ... และเดินตามแผนที่

"อ้อ... นี่ไง"

ฉันเจอซอยทางลัดแล้ว!!!

ฉันเดินตามทางไปเรื่อยรู้สึกว่าผ่านอีกถังขยะนึงก็จะเจอบ้านเรา

"กึกๆๆๆ"

ฉันกลืนน้ำลายเล็กน้อย

"อ...อะ...อะไรน่ะ... ใครกัน!!!!"

ฉันพูด.... สายตาวนไปวนมารอบๆตัว

"โครม!!!!!"

อ้ะ..... อ้ะ......

อะไรน่ะ.....

"เอ๋งๆๆๆ"

ลูก...ลูกหมาตัวสีขาว...

น่ารัก แม้จะสกปรกไปนิด!!!

"โฮ่งๆๆ"

มันนั่งลงที่พื้นใกล้ๆกับเท้าของฉัน

มันบรรจงเลียรองเท้าของฉันจนวาววับ

มันก้มลงและมองที่พื้น

"....... ยู..... ชื่อยู....นะ"

ฉันตกลงเลี้ยง

"โฮ่ง"

น่ารักจังเลย น่ารักมาก

"มาเข้ากระเป๋าฉันเร็ว...ยู"

"โฮ่งๆๆ"

มันเข้าไปยังกระเป๋าของฉัน

"น่ารักมาก"

ฉันควักคุกกี้จากกระเป๋าเสื้อออกมา

"เอ้า กินซะ เราต้องรีบกลับบ้านกัน"

ฉันรีบวิ่งไปยังบ้าน

"แม่ แม่"

ฉันตะโกนเรียกแม่

"จ้า"

แม่ตอบมากับฉัน

ประตูค่อยๆเปิด

ฉันก็พายูไปที่ห้องนอน

"ฮิฮิ"

ฉันขำเล็กน้อย

"ฉันรักแกนะ ยู"

--------------------------------------------------