ขอเวลาคิดหน่อยละกัน

ลำดับตอนที่ #3 : การเดินทาง แล้วนั่นเทอเป็นใคร

รุ่งเช้า ผมออกเดินทาง  "สวัสดีค่า สายการบินของเรายินดีต้อนรับค่ะ"
เทอพาผมไปนั่งที่ ที่ที่ผมนั่งติดหน้าต่างพอดี  ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ
"ขอโทดค่ะ  ที่ตรงนี้มีคนนั่งรึป่าวค่ะ" เทอพูดถามแล้วยิ้มให้ผม
เทอคงเป็นน้องผมประมาน1-2ปีได้
"ไม่มีครับ" ผมตอบยิ้มๆให้เทอเช่นกัน เทอนั่งลงข้างๆผมแล้วเอ่ยถาม
"คุณชื่ออะไรค่ะ เราชื่อทราย" เทอถามผมและแนะนำตัว
"ผมชื่อเอครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ผมตอบ
"ยินดีเช่นกันค่ะ แล้วคุณเอจะไปหัวหินทำไมหรอคะ?" เทอถาม
"อ๋อ ผมจะไปเที่ยวซักพักน่ะครับ แล้วคุณทรายล่ะไปทำไม?"
"ทรายจะไปหาที่เรียนน่ะคะ" เทอตอบ
"ครับ" หลังจากนั้นเราสองคนก็คุยกันอย่างถูกคอ และสนิทกันอย่างรวดเร็ว
และแล้วก็ถึงที่หมาย "ถึงแล้วหล่ะ บายนะครับหวังว่าคงจะได้เจอกันอีก" ผมพูด
"ค่ะ ลาก่อน หวังว่าจะได้พบกันใหม่นะคะ" เทอพูดแล้วเดินลงจากเครื่องไป
ผมลงจากเครื่องบินเดินไปตามถนนจนถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
ผมเห็นเด็กๆวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน แต่ผมได้แต่คิดเรื่องขชองเอมมี่
"ทำไม ทำไม" ผมถามตัวเองซ้ำๆอยู่อย่างนั้น "ทำไมเอมมี่ต้องมาหลอกผม"
ผมยังคงไม่ลืมเรื่องเทอ ผมได้แต่นั่งคิดแล้วปล่อยให้ความเหงาเข้าครอบคลุมจิตใจ
ปล่อยให้เวลาผ่านไปกับสายลม
รุ่งเช้าที่ผมตื่นขึ้นมาก็ยังพบว่าตัวเองยังนอนอยู่ที่เดิม
ผมเดินไปเรื่อยๆหาพี่พักและอาหาร ผมได้ที่พักใกล้ๆมหาลัยแห่งหนึ่ง
ที่ที่ผมพักเป็นหอพักรวมไม่มีแยกชายหญิง พอบ่ายๆผมกำลังจะออกไปเดินเล่น
"อ้าวคุณเอ" ผมหันไปมองตามเสียงเรียก
"ทราย พักที่นี่หรอ" ผมถามอย่าง งงๆ ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก
"อืม เอพักห้องข้างๆทรายหรอเนี้ย พรหมลิขิตเนอะ" เทอพูดจบพวกเราก้อหัวเราะ
"อืมก็ดีนะ จะได้มีเพื่อน" ผมพูด "อืมใช่ ว่าแต่เอจะไปไหนอ่า" ทรายถาม
"ไปหาของกินน่ะ แล้วกะว่าจะไปเดินเล่นซะหน่อยมาเที่ยวทั้งที ไปด้วยกันมะ" ผมตอบ
"อืม ไปดิ กำลังหิวเลย อิอิ" เทอตอบแล้วขำ เราทั้งคู่เดินออกจากหอ เดินไปเรื่อยๆเพื่อหาร้านอาหาร  หลังจากที่เราสองคนกินข้าวเสร็จแล้ว ก็เดินเล่นในสวนสาธารณะ ผมสนิทกับทรายอย่างรวดเร็ว คงเพราะเรามีอะไรที่เหมือนๆกัน ผมก็พึ่งรู่ว่าทรายเคยโดนคำว่า"รัก"ทำให้เจ็บแทบตายมาเหมือนกัน ทรายและผมเปิดใจคุยกันทุกเรื่อง จนเวลาผ่านพ้นไป2เดือน ผมกับทรายก็สนิทกันมาก จนมีแต่คนหาว่าเราเป็นแฟนกัน ก็แน่หล่ะเราไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ทรายทำให้ผมมีความสุขมากๆ
ที่จิงผมถามใจตัวเองหลายครั้ง
'ชอบทรายบ้างไหม'  'ไม่'  'ทำไมล่ะ' 'เพราะพลายรอผมอยู่ผมจะทำให้พลอยรอไม่ได้' ผมตอบใจตัวเองไปตามความคิด
จากนั้นผมก็คิดได้ "2เดือนแล้วนะที่เรามาหัวหิน กลับบ้านดีกว่ามั้ง" ผมถามตัวเอง
จากนั้นผมก็จัดเก็บกระเป๋า โทรจองตั๋วกลับกรุงเทพทันที

ผมถือกระเป๋าออกจากห้อง ก๊อกๆๆๆ ผมเคาะประตูเรียกทราย

"ค่ะๆซักครู่ค่ะ" เสียงทรายดังออกมา แล้วผมก็ได้ยินเสียงเทอเดิมมาเปิดประตู

"อ้าว เอ จะไปไหนล่ะนั่น"เทอถามเมื่อหันมามองเห็นกระเป๋าผม

"ผมจะกลับกรุงเทพน่ะ ไปนะแล้วเจอกันใหม่" ผมพูดแล้วเดินจากไป

ทรายยืนโบกมือลาอยู่ข้างหลัง ผมหันไปยิ้มแล้วพอผมหันมาอีกทีก็ไกลเกินกว่าจะมองเห็นทรายแล้ว