ขอเวลาคิดหน่อยละกัน

ลำดับตอนที่ #1 : เทอหลอกผม

หาดทรายสีขาว ทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา ท้องฟ้าเป็นสีแดง
พระอาทิตย์กำลังจะจมน้ำ  ผมกำลังนั่งคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว
ที่นี่ตรงนี้เมื่อปีที่แล้ว ที่ผมกับเอมมี่ได้เจอกัน เอมมี่เทอเป็นลูกครึ่ง
ไทย-อเมริกา เทอสวยจนได้เปนดาวของคณะ หนุ่มๆหลายคนหมายปองเทอ
ส่วนผม เอ เป็นลูกแม่ค้าธรรมดา แต่ผมเป็นถึงนักกีฬาจังหวัด
หน้าตาดี หล่อ แต่ไม่รวย อิอิ แต่สาวๆก็พากันกรี๊ดไม่น้อย
วันนี้คือวันครบรอบ 1 ปีที่เราคบกัน ผมพาเทอมาที่เดิมเพื่อระลึกความหลัง
ครั้งแรกที่ผมเห็นเทอ เทอเดินอยุ่ที่ชาดหาย ผมที่ยาวสลวยของเทอ
ปลิวไปตามแรงลม ผมนึกได้ว่าเทอเป็นดาวคณะที่มหาลัย
เพราะผมเคยเห็นรูปเทอในเว็บของร.ร.อยุ่บ่อยๆ
"เอ จะไปยังอ่า" เสียงของเทอปลุกผมจากผวังค์
"ครับๆไปกันเถอะ" ผมตอบ แล้วรีบขึ้นรถ แล้วขับรถไปยังร้านประจำ
"เอมมี่ลงไปจองโต๊ะก่อนนะเด๋วผมจะเอารถไปจอด" ผมบอกเอมมี่
"อืม" เอมมี่ตอบเสียงห้วนๆ
ผมรุ้สึกว่าผมกับเอมมี่จะห่างเหินกันมาก เราไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันเหมือนก่อน
พอผมจอดรถเสร็จก้อเดินเข้าไปในร้าน เห็นเอมมี่นั่งรออยุ่แล้ว
ผมนั่งลงข้างเทอสั่งอาหารให้ทั้งผมและเทอ ซักพักอาหารก็มา
"..." เอมมี่เงียบ ผมสังเกตเห็นเอมมี่มองไปที่ประตูบ่อยมาก
"มองหาใครหรอเอมมี่" ผมตัดสินใจถาม
"ป่าวๆ" เอมมี่ตอบและก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อ
ซักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน ผมจำได้ว่า
เค้าเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย ชื่ออ๊อฟ เค้าเดินตรงมาและนั่งข้างๆเอมมี่
ผมทำหน้า งง พร้อมกับถามอย่าง งงๆ
"พี่อ๊อฟมาทำไมอ่า"
"อ๋อมาหาแฟนพี่อ่าดิ" พี่อ๊อฟพูดแล้วหันไปยิ้มกับเอมมี่
ผมงงหนักกว่าเดิม "ใครอ่าแฟนพี่" ผมถาม
"นี่ไงเอมมี่ไง" พี่อ๊อฟพูดแล้วหันไปทางเอมมี่
เอมมี่นั่งก้มหน้าเงียบ ผมนิ่งอึ้งพูดไม่ถูก  ผมหันไปมองหน้าเอมมี่
ส่งสายตาเป็นเชิงถามว่า 'นี่มันเรื่องอะไร'
เหมือนเอมมี่จะเข้าใจสายตาของผมดี เทอพูดออกมาว่า
"พี่อ๊อฟเค้าเปนแฟนเอมมี่เองแหละ" ผมนิ่งอึ้งไม่คิดว่าเอมมี่จะพูดตรงๆ
พี่อ๊อฟหันหน้าไปหาเอมมี่แล้วพูดว่า "เอมมี่พี่ขอโทดยกโทดให้พี่นะ"
"ค่ะ เอมมี่ไม่ได้โกดพี่อ๊อฟนะ" เอมมี่ตอบหน้าตาเฉยต่อหน้าผม
ผมหันมาคุยกับพี่อ๊อฟบ้าง "พี่คบกับเอมมี่นานยัง"
"ก็ปีกว่าอ่าทำไมหรอ" พี่อ๊อฟถามยิ้มๆ
"ป่าวครับ" ผมตอบน้ำตาเริ่มซึม แต่ผมรีบเช็ดก่อนที่จะมีใครเห็นมัน
"เรามาฉลองกัน" ผมพูด พี่อ๊อฟทำหน้า งง ก่อนจะถามขึ้น
"เนื่องในโอกาศอะไรอ่า เอ"
"เพื่อความรักของพี่อ๊อฟกับเอมมี่ไง" ผมตอบ เอมมี่ก้มหน้าเงียบ
"อืมก็ดีนะ เนอะเอมมี่ เราจะรักกันตลอดไปใช่ป่ะ" พี่อ๊อฟหันไปถามเอมมี่
ผมเริ่มเหม่อลอยอีกครั้ง ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น ทั้งๆที่เสียงเพลง
ภายในร้านและเสียงผู้คนมากมาย ก็ดังขนาดนั้น
เหมือนกับว่าตอนนี้ไม่มีใครอีกแล้ว โลกใบนี้เหลือผมเพียงคนเดียว
"เอ" เสียงของพี่อ๊อฟปลุกผมอีกครั้ง
"พี่กับเอมมี่จะไปแล้วนะ" พี่อ๊อฟบอก
"ครับไปเถอะ มื้อนี้ผมเลี้ยงเองครับ" ผมตอบ
"อืม ลาก่อนนะ เอ" เอมมี่พูดเสียงเศร้า
พอพูดจบทั้งสองคนก็เดินจูงมือกันออกจากร้านไป
ผมหยิบมือถืออกมากดหาเบอร์ที่คุ้นเคย