ขอเวลาคิดหน่อยละกัน

ลำดับตอนที่ #2 : น้ำตาลูกผู้ชาย กับ แฟนเก่าที่แสนดี

ผมกดเบอร์ที่คุ้นเคย หลังจากที่ปลายสายรับผมรีบกรอกเสียงลงในโทรศัพท์ทันที
"พลอยหรอ มาหาเราที่บ้านหน่อยดิ เรามีไรจะปรึกษา"
"เอ เป็นไรหรอ เปนไรรึป่าว เสียงดูเศร้าๆจัง" พลอยถามอย่างห่างใย
พลอยเทอเป็นแฟนเก่าผมเอง พลอยเป็นคนน่ารัก แต่ค่อนข้างเรียน
จึงไม่ค่อยมีคนมาชอบมากนัก ตั้งแต่ครั้งที่ผมทิ้งพลอยไปหาเอมมี่
พลอยไม่เคยโกรธหรือเกลียดผมเลย หน้ำซ้ำยังคอยเป็นที่ปรึกษาผมอีก
ผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่าเจ็บปวดแล้ว ผมเข้าใจความรู้สึกของพลอยตอนที่โดนผมทิ้งแล้ว
ผมไม่โกรธเอมมี่ที่หลอกผม ผมกลับดีใจซะอีกที่เห็นเทอมีความสุขกับพี่อ๊อฟ
แทนที่เทอจะหลบๆซ่อนๆรักอยู่กับผม ผมเห็นเทอมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้พี่อ๊อฟ
ผมขับรถกลับบ้านเพื่อไปรอพลอย ไม่นานผมก็ถึงบ้าน
"อ้าวพลอยมานานแล้วหรอ โทดทีมาช้ารถติด" ผมถามเมื่อเห็นพลอยยืนรออยู่หน้าบ้าน
"เอ เป็นอะไรรึป่าว ดูสีหน้าเศร้าๆ มีอะไรบอกพลอยนะ" พลอยถามอย่างเป็นห่วง

"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไรหรอก" ผมบ่ายเบี่ยง
"ก็เมื่อกี้เอบอกมีเรื่องจะปรึกษาพลอยนี่" พลอยถามอย่าง งงๆ
"อ๋อ อืม เข้าบ้านก่อนแล้วจะเล่าให้ฟัง" ผมดึงตัวพลอยเข้าบ้าน
ผมนั่งลงที่โซฟาตัวโปรด นั่งเงียบอยู่นาน ผมเริ่มสะอื้น พลอยคงสังเกตุเห็น
"เอ เป็นอะไร เอมมี่ใช่มั้ย พลอยบอกแล้วไงเอมมี่เค้ามีแฟนแล้ว" พลอยพูด
"เอ ไม่เคยเชื่อพลอยเลย เห็นมั้ยแล้วเอก็ต้องมานั่งเจ็บอย่างที่พลอยเคยเป็น"
พลอยพูดซะยาว ผมได้แต่นั่งฟัง
"พลอย เอขอโทดนะ เอขอโทดที่หาว่าพลอยใส่ร้ายเอมมี่ เอผิดเองที่ไม่เชื่อพลอยเอขอโทด"
ผมพูดไปร้องไห้ไป พลอยนั่งข้างๆ พลอยมักอยู่ข้างๆผมเสมอ
ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข พลอยก็คอยรับฟังเสมอ พลอยดูแลผมมาตลอด
ผมเองที่โง่ทิ้งพลอยไปหาเอมมี่ ผมเป็นผู้ชายที่โง่ที่สุด
หลังจากนั้นความเงียบเข้าครอบงำเราทั้งสอง 20นาทีผ่านไป
"เอ เอรู้ไหมว่าพลอยไม่เคยโกรธเอเลยนะ พลอยพร้อมที่จะให้อภัยเอเสมอ พลอยยังรักเออยู่นะ เรื่องที่ผ่านไปแล้วให้มันผ่านไปนะเอ ทำใจให้สบายเถอะ" พลอยปลอบผม
"พลอย เอตัดสินใจแล้ว เอจะไปต่างจังหวัดซักพัก" ผมบอกหลังจากที่คิดดีแล้ว
"พลอยจะรอเอนะ พร้อมที่จะเผชิญกับมันเมื่อไหร่ให้กลับมา พลอยจะรอ"พลอยพูดยิ้มๆทั้งที่ดวงตาช่างแสนเศร้า

"เอจะไปพุ่งนี้นะ ลาก่อนแล้วเอจะกลับมา" ผมพูด
"บายเอ แล้วเจอกัน" พลอยพูดแล้วเดินออกจากบ้านผมไป
หลังจากโทรจองตั๋ว ผมรีบเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัว พุ่งนี้แล้วที่ผมจะเดินทาง