คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จี้พิศวง(1)
The Princess Time
เจ้าหญิงแห่งกาลเวลา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในมหานคร "เซเบรีย" ที่ยิ่งใหญ่และแออัด
"เราจะมาสัมภาษณ์คุณ นานามิ มายุ สาวน้อยลูกครึ่งคนนี้กันนะคะ ว่าทำอย่างไรจึงได้มาเป็นนางเอกหนังเรื่อง "The Princess Time" ได้กันคะ"
พิธีกรถามเด็กสาวผู้นั่งอยู่ข้างๆด้วยแววตาเป็นมิตร "บอกหน่อยสิจ๊ะ ^^ มายุจัง"
มายุพยักหน้าแล้วพูดด้วยเสียงที่ดังชัดเจน เพราะมีไมค์ขนาดเล็กจิ๋วติดอยู่ที่ข้างหู
"เอ่อ คือ ตอนนั้นกำลังเดินกลับบ้านกับเพื่อนน่ะค่ะ แล้วบังเอิญไปเจอกับผู้กำกับเข้า...."
"ค่ะ ^^ คงได้ฟังคำตอบไปแล้วนะคะ คาแรคเตอร์นางเอกของหนังเรื่องนี้คือ มีสีผมและสีตาสีส้มเหมือนแสงแดดยามฤดูใบไม้ผลิ รอยยิ้มสวยงามดึงดูดคนที่เดินผ่านให้หลงใหล มีจิตใจอันบริสุทธิ์ ซึ่งนั้นก็เข้ากับคาแรคเตอร์ของคุณมายุพอดี น่าเหลือเชื่อจริงๆเลยนะคะ"
"คะ ค่ะ"
"แล้วยังมีเรื่องอีกเรื่องของคุณมายุนะคะ ^^ ที่ไม่ได้บอกใคร อย่างเช่น..."
พิธีกรสาวเอนตัวเข้ามากระซิบที่หูของมายุเบาๆแค่ให้ได้ยินกัน 2 คน
"ดวงตาของคุณสามารถเปลี่ยนสีได้ด้วยใช่มั้ยคะ"
มายุสะดุ้งเฮือก อะไรกันคนๆนี้ เค้ารู้ได้อย่างไร?
พิธีกรหัวเราะเบาๆ แล้วหันไปพูดเรื่องส่วนตัวต่อ พอรายการจบมายุก็เดินออกมาจากสตูดิโอด้วยร่างกายเบาหวิว
"ใจเย็นๆ มายุ -_-^ พี่เค้าแค่ถามเท่านั้น ไม่ได้ไปบอกใครสักหน่อย"
มายุพึมพำให้กำลังใจตนเอง พิธีกรสาวคนนั้นรู้เรื่องดวงตาของเธอได้อย่างไร
แต่พิธีกรคนนั้นไม่ได้โกหก แต่มันเป็นจริงๆ
ร่างกายของมายุแปลกที่สุดในบรรดาเด็กสาวอายุ 13 ปี นั่นคือ ดวงตาของเธอสามารถเปลี่ยนสีได้โดยตัวเธอเองไม่รู้ตัว ความลับเรื่องดวงตานี่เปิดเผยขึ้นเมื่อเธออายุ 2 ขวบ ตอนนั้นเธอโกรธจัดที่สุนัขคาบตุ๊กตาของเธอไป จากตาสีส้มกลับกลายเป็นสีแดงเลือดอย่างน่ากลัว และจะเป็นสีฟ้าสดเมื่อเธอตื่นเต้นดีใจสุดขีด ฯลฯ
นี่เป็นเหตุผลอีกอย่างที่ทำให้ผู้กำกับเลือกมายุมาแสดงหนังทั้งๆที่มีคนสวยและน่ารักกว่าเธอตั้งหลายเท่า
"จริงสิ ลืมกระเป๋าไว้ในสตูดิโอ o_o"
มายุววิ่งเข้าไปในสตูโออีกครั้ง น่าแปลก สตูดิโอเงียบจนน่าวังเวียง ไม่มีใครอยู่ในสตูดิโอนั้นเลย ทั้งๆที่เมื่อกี้มีคนอยู่มากมายแท้ๆ
"เงียบจัง อ๊ะ เจอแล้ว"
มายุร้องอย่างดีใจ พลางเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋า
"อ๊ะ"
มายุร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อกระเป๋าของเธอถูกมือๆหนึ่งหยิบไปก่อนที่เธอจะคว้าทัน
"ไลท์ >O< เอามาเดี๋ยวนี้นะ"
มายุตะโกน เธอรู้จักผู้ชายคนนี้แน่ ก็เขาเล่นเป็นตัวเอกชายคู่กับเธอนี่
"ขอโทษที ชั้นนึกว่าของคนอื่น แต่คนที่ใช้กระเป๋าปัญญาอ่อนอย่างนี้คงมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นล่ะมั้ง-_-"
ไลท์พูดแล้วโยนกระเป๋าสีชมพูหวานแหววคืนให้มายุที่โกรธหน้าแดงจัดไป(แน่นอน รวมถึงตาด้วย ที่แดงจัด)
"นายมาทำอะไรที่นี่-_-"
"มาดูเพื่อนถ่ายแบบ ตอนนี้เขากลับไปแล้ว แต่พอดีชั้นเข้าห้องน้ำเลยออกมาช้า พออกมาที่นี่เงียบ ไม่มีคนเลย"
"นั่นสิ แปลกนะ หืม?"
มายุเอามือคลำในกระเป๋า หวังจะเอาโทรศัพท์ต่างหูขึ้นมา แต่ไปเจอสิ่งหนึ่งก่อนแทน เธอยกขึ้นมาต้องแสงสว่างที่มีน้อยนิดจากโคมไฟที่ลอยอยู่บนเพดาน
"อ๊ะ จี้?"
ไลท์จับจี้สีเงินเพื่อที่จะเอามาดูบ้าง แต่ระหว่างที่จี้จะกำลังหลุดออกจากนิ้วของมายุ เกิดแสงสีขาววาบขึ้นฉับพลัน ทำให้ตาของทั้งคู่มองไม่เห็นอะไรนอกจากแสงสีขาวจ้า
เมื่อแสงนั่นจางหายไป..........
ไลท์ลุกขึ้นพร้อมกับเอามือกุมหัว แสงเมื่อกี้มันอะไรกันฟะ เจ็บหัวจริง
"อูย..... >O< เจ็บๆๆ เมื่อกี้มันอะไรน่ะ มันเกิดอะไรขึ้น"
"ไม่รู้ -_- ชั้นกลับบ้านก่อนล่ะ ไม่รู้จะมีอะไรเกิดขึ้นอีก ไปดีกว่า"
ไลท์โยนจี้ในมือส่งคืนมายุ แล้วเดินออกไป มายุค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินตามออกไป แต่ไลท์ที่น่าจะกลับไปแล้วยังยืนอยู่ที่ประตู มองดูอะไรสักอย่าง
"ไลท์ ถอยดิ ยังไม่กลับอีกเหรอ นายไม่กลับก็ช่างเหอะ ฉันจะกลับแล้ว ถอยหน่อย"
ไลท์ไม่ยอมถอย.........
"นายจะกวนเยื้องล่างชั้นไปถึงไหนเนี่ยไลท์ >O< ชั้นบอกให้ถอย!"
ไลท์ไม่ยอมถอย.........
"พอที -_- ฉันมุดออกเองก็ได้"
ว่าแล้ว มายุก็ลอดแขนไลท์ออกไป แต่มื่อจะก้าวลงจากบันได เธอก็ชะงักพร้อมกรี๊ดออกมาสุดเสียง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด มันเกิดอะไรขึ้นนนนนน ทำไม ทำไมมันมาอยู่ที่นี่ได้"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตามตอนต่อไปนะคะ ^^
ความคิดเห็น