คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I N T R O ;
I N T R O ;
ท่ามกลางแสงไฟจากสปอร์ตไลท์ภายในสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง ย่านเมืองหลวงของเกาหลีใต้ ผู้คนมากมายกำลังเสพสมความสุขภายในสถานที่แห่งนี้ บยองฮอนก็เช่นกัน เจ้าตัวกำลังนั่งดื่มน้ำสีอำพันกับแฟนสาวอย่างสุขสมโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังจะโดน มอมเหล้า
ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ที่เขาดื่มไปมาก ทำให้ชายหนุ่มไม่สามารถควบคุมสติต่อไปได้อีก บยองฮอนกระพริบตาถี่เพื่อโฟกัสภาพตรงหน้าก่อนที่สติที่มีจะดับวูบลง
‘คงจะหลับไปแล้ว..’
ความคิดนี้แล่นเข้ามาภายในหัวของหญิงสาวก่อนที่เจ้าตัวจะเรียกพนักงานภายในร้านให้มายกตัวแฟนหนุ่มของเธอขึ้นไปในห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้แล้วของทางร้าน เพียงไม่นานทุกอย่างก็เข้าที่. .
“ขอโทษนะ บยองฮอน..” เอ่ยเสียงเบาราวกับกระซิบให้กับคนที่นอนหมดสติอยู่ตรงหน้า
หญิงสาวจัดแจงร่างกายของแฟนหนุ่มให้เรียบร้อยโดยการปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตที่หลุดลุ่ยอยู่แล้วออกมาเผยให้เห็นแผงอกแกร่งที่กำลังกระเพื่อมเป็นจังหวะสม่ำเสมออยู่บนเตียง ปลดเข็มขัดที่ดูน่าจะอึดอัดออกก่อนแล้วค่อยๆ ปลิดกระดุมเม็ดสวยบนกางเกงยีนส์ราคาแพงต่อด้วยรูดซิบลงมาเผยให้เห็นบ็อกเซอร์สีแดงสดอยู่ภายใต้กางเกงขายาว
ยิ้มให้กับภายตรงหน้าอย่างมีชัยชนะ.. ก่อนที่เจ้าตัวจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกบ้าง ก่อนที่อาภรทุกชิ้นจะหลุดออกไปจนหมด หญิงสาวก้าวไปหยิบน้ำสีแดงสดที่เตรียมไว้ออกมาก่อนที่จะหยดลงบนเตียงสองสามหยด แล้วก็นำพาร่างของตัวเองขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกับชายหนุ่ม ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มช้าๆ ก่อนที่มือเรียวจะยกท่อนแขนแกร่งของอีกคนขึ้นมาวางพาดไว้ที่เอวของเธอ
เพียงไม่นานทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้วงนิทรา . .
.
.
.
แสงสว่างจากภายนอกไม่สามารถทำให้ อีบยองฮอน ทนหลับอยู่ได้ต่อไป ร่างโปร่งลืมตาขึ้นช้าๆ พลางกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับโฟกัสแก่สายตาตัวเองก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง
“โอ้ย!”
ทันใดนั้นเขาก็ต้องยกมือกุมหัวอย่างอดไม่ได้ ก็ในเมื่ออาการปวดหัวจนแทบจะระเบิดได้มาเยือนเขาแล้ว ร่างโปร่งยู่หน้าอย่างเจ็บปวด ก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตาอีกรอบเพื่อดูว่าตอนนี้เขากำลังอยู่ที่ไหน?. .
ดวงตาคมปรายตามองไปทั่วห้องก็พบว่า เขากำลังอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งในย่านโซลซึ่งน่าจะเป็นที่ๆเขามาดื่มด่ำความสุขเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ก่อนที่สายตาจะมาหยุดอยู่ที่ร่างบางที่นอนซุกผ้าห่มอยู่ข้างๆ
ให้ตาย..เมื่อคืนเขาทำอะไรลงไป ทำไมไม่รู้เรื่องเลย
สมองกำลังประมวลภาพตรงหน้าพร้อมกับนึกย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน.. เขาจำได้ว่าเพียงมาดื่มกับคนตัวเล็กนี่ มองดูผู้คนรอบข้างสนุกสนานกับดนตรีในยามค่ำคืน ก่อนที่จะดื่มน้ำสีอำพันในแก้วของตัวเอง แล้วหลังจากนั้น..
หลังจากนั้น..
เขาก็ไม่ได้สติอีกเลย . .
ร่างบางที่รู้สึกตัวหลังจากที่บยองฮอนขยับตัวก็ลืมตาขึ้นมาช้าๆ ก่อนที่จะพบว่าอีกคนนั่งอยู่บนเตียงข้างๆกันแล้วกำลังทึ้งผมตัวเองอย่างหัวเสีย เจ้าตัวขยับกายลุกขึ้นนั่งช้าๆแล้วไม่ลืมที่จะกอดผ้าห่มที่คลุมร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไว้แน่นก่อนที่จะเอ่ยทักแฟนหนุ่มเสียงเบา..
“..ตื่นแล้วหรอคะ”
ชายหนุ่มแลดูมีสีหน้าที่ตกใจไม่น้อยก่อนที่จะหันมาสบตากับร่างบางที่ในขณะนี้ได้เผยผิวขาวนวลน่าสัมผัสพร้อมกับไหล่มนๆนั่นอีก แต่ในตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ที่จะมาคิดเรื่องพรรค์นี้ทั้งสิ้นในสมองเขากำลังประมวลผลอยู่ว่าเมื่อคืนนั้น เขากับเธอได้มีอะไรกันไปแล้วจริงๆเหรอ..
“..อะ อืม แล้ว เรื่องมะ..” ตาคมเหลือไปเห็นร่องรอยสีแดงสดสองสามจุดบนเตียงนุ่มก็ถึงกับชะงักคำพูดทันที มั่นใจแล้ว.. เรื่องเมื่อคืน มันเกิดขึ้นจริงๆ
“..ฉะ ฉันขอโทษนะ เรื่องเมื่อคืน สงสัยฉันคงเมามากไปจริงๆ เลยทำให้เธอต้องมะ..”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราต่างคนก็ไม่มีสติกันทั้งคู่ ..” ยังไม่ทันที่จะพูดจบเจ้าของเรือนร่างสวยงามก็เอ่ยขัดเขาขึ้นมาเสียก่อนทำให้คนฟังใจกระตุกวูบไปไม่น้อย
“ซะ..ซอนมี”
“แล้วฉันก็พอจะรู้แล้วว่าคุณ…” ใบหน้าสวยก้มลงต่ำแล้วถอนหายใจพลางมองไปที่จุดสีแดงสดบนเตียงก่อนที่จะเอ่ยต่อ
“ให้เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเราสองคนแล้วอย่าได้มาพบเจอกันอีกเลยเถอะนะ”
------------------------------------------------------------------------------------
ไม่ดราม่าค่ะ..นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น. (:
ความคิดเห็น