[FIC EXO] AMORE { KAIDO }

ลำดับตอนที่ #1 : อิ น T r O .

© Tenpoints!

 

  ใ  น  t  R  O  =  i   N  T  R  o .




          "เฮ้อออออออ"ผมถอนหายใจยาวในขณะที่ดวงตาของๆไปโผมก็เพ่งมองที่เพดานสีขาวสะอาดตา ตอนนี้ผมไม่คิดจะทำอะไรนอกจากจะนอนอยู่บนเตียงนุ่มๆกับตุ๊กตาซอมบี้ตัวใหญ่ที่ผมกำลังกอดอยู่ เขาอาจจะไม่รู้หรอกว่าที่ทุกอย่างที่เขาให้ผมมา ผมเก็บรักษาดีทุกอย่าง





          "นี่มันห้าทุ่มแล้วหรอเนี่ย"ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก็หลังจากที่ผมกลับมาจากโรงเรียนเสร็จ ผมก็ได้แต่มานอนให้คอนโดของผม ใช่แล้วล่ะครับ..ผมไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ แม้แต่หน้าตาของพวกท่านผมก็ไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ผมโดนคุณลุงมารับเลี้ยงตั้วแต่แปดวันที่ผมเกิดจนถึงปัจจุบันนี้ 






          คุณลุงท่านเป็นคนใจดีและส่งผมเรียนพร้อมๆกับลูกชายเขาที่ชื่อว่า 'คิม จุนมยอน' ลูกชายเขาค่อนข้างเป็นเด็กเกเรและชอบรังแกผมตลอด คุณลุงมาเห็นเข้าตอนที่เขาต่อยผมท่านก็เลยตีจุนมยอนและนับตั้งแต่นั้นมา จุนมยอนก็เกลียดผมมาตลอด แต่ชั่งเถอะครับ ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอก





          "ต้องไปอาบน้ำแล้วสินะ"ผมเอ่ยกับตัวเองก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าออกจนไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย แล้วก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวไว้ 





          "หงิงๆๆ"





          "สะ..เสียงอะไรน่ะ"ผมพูดออกไปอย่างอัติโนมัติด้วยความกล้าๆกลัวๆ ก็ผมน่ะเป็นคนกลัวสิ่งเร้นลับเข้าสมองเลยแหละ





          "หงิงๆๆๆๆ"เสียงนั้นเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆจนขนแขนผมลุกไปหมดแล้ว เหมือนมันจะดังมาจากในห้องน้ำนะ ผมคิดแล้วก็เดินเข้าไปใกล้ๆห้องน้ำ ประตู
ห้องน้ำมันแง้มๆไว้ซะด้วยสิ ผมเอื้อมมือไปจับที่ลูกบิดประตูก่อนจะผลักเข้าไปแรงๆ





          พลั่ก





          "โอ๊ยยยยยย"





          "เฮ้ยยยยย"ผมร้องขึ้นมาด้วยความตกใจผู้ชายผิวสีคล้ำที่กำลังอยู่ในห้องน้ำที่กำลังลูบหัวตัวเองปอยๆและก็หมาพันธุ์โกลเด้นตัวไม่ค่อยใหญ่มากนั่งอยู่บนตักของเขาที่นั่งอยู่บนพื้นในห้องน้ำ





          "โจรๆๆๆๆช่วยผมด้วยครับๆ ห้องผมมีโจร"ผมวิ่งออกไปจากหน้าประตูห้องน้ำทันที แล้ววิ่งไปจะไปเปิดประตูห้องเพื่อจะเรียกคนมาช่วย





          "ผมไม่ใช่โจรๆหยุดตะโกนก่อนดิครับ"ผู้ชายคนนั้นวิ่งออกมาแล้วก็จัดการมาปิดปากผม ผมได้แต่ดึงมือของเขาออกแต่ผมมีแรงไม่พอที่จะดึงออก





          "อือๆๆอ่อยอ๊ะๆ อ่อยอิๆ อือๆๆ(ปล่อยนะๆ ปล่อยดิๆ)"ผมพูดไม่ได้เป็นภาษา จนคนที่ปิดปากผมทางด้านหลังผมปิดแน่นกว่าเดิม





          "ถ้ายังไม่หยุดตะโกนผมจะปิดปากแน่นกว่านี้นะ"คนปิดปากผมพูดตะโกนบอกผมข้างๆหู 





          "เออๆ อ่อยอ่อนอิ(ปล่อยก่อนดิ)"ผมเอ่ยขึ้น ก่อนผู้ชายที่ปิดปากผมจะค่อยๆปล่อยมือออกจากปากผม





          "ช่วยผมด้วยครับ โจรบุกห้องผม"หลังจากที่เขาปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ ผมก็วิ่งตรงไปที่ประตูห้องผมเพื่แจะหาคนมาช่วยผมและก็ตะโกนไปด้วย แต่ยังไม่ทันที่ผมจะจับลูกบิดผู้ชายคนนั้นก็วิ่งมาปิดปากผมอีกรอบ





          "ผมบอกให้หยุดตะโกนแต่ไม่หยุดเองนะ งั้นผมก็จะปิดไว้อย่างนี้เนี่ยแหละ แล้วผมจะอธิบายให้ฟังที่ผมมาอยู่ในห้องนี้"เขาบอกแล้วเอามือปิดปากผมไปด้วย





          "ที่ผมมาอยู่ในห้องนี้ ก็เพราะว่าหมาของผมมันกระโดดมาที่ระเบียงห้องนี้ แล้วผมก็กระโดดตามมาเพื่อจะพามันกลับห้อง แต่พี่กลับมาพอดี ผมเลยพามันไปหลบที่ห้องน้ำ สงสัยผมขยับตัวแล้วนั่งทับหางมันล่ะมั้ง ทำให้มันร้องเสียงดังแบบนี้ เแล้วผมก็ไม่ได้เป็นโจรด้วย เข้าใจหรือยังครับ?"ผู้ชายคนนั้นอธิบายเสร็จก็ปล่อยมือออกจากผม ในขณะที่ผมนั่งฟังอย่างตั้งใจ





          "งั้นออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว"ผมเอ่ยขึ้นก่อนจะบิดลูกบิดประตูออกเพื่อให้เขาออกไป 






          "รู้แล้วน่า เอ่อ..ผมชื่อคิมจงอินนะครับ"เขาบอกขึ้นและดูเหมือนเขาต้องการให้ผมบอกชื่อตัวเองกลับไปสินะ เลยยืนรออย่างนั้นน่ะ





          "โดคยองซูนะ..ออกไปได้แล้วมั้ง"ผมพูดขึ้นและพยายามไล่เขาให้กลับห้องไปเพราะว่าผมจะอาบน้ำนี่มันก็ห้าทุ่มสิบห้านาทีแล้ว อีกไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงคืนแล้ว ผมก็บอกอยู่ว่าผมเป็นคนกลัวผี





          "ค้าบบบบบบ นี่เป็นรุ่นพี่ผมหรอเนี่ย นึกว่ารุ่นน้องผมซะอีก"เขาพูดลากเสียงกวนก่อนจะยิ้มให้ผม และอยู่ๆเขาก็หยิบบัตรประชาชนของผมที่แขวนอยู่ตรงประตูมาดูโดยซึ่งผมไม่ได้อนุญาตเลยสักนิด





          "นี่! หยุดดูได้แล้ว กลับห้องตัวเองไปสักทีนึง"ผมขึ้นเสียงเล็กน้อยก่อนจะดันหลังอีกคนให้ออกจากห้องผมไปสักที แต่ดูเหมือนเขายังรออะไรบางอย่าง สักพักเขาก็หันหลังกลับไปก่อนที่จะเรียกหมาตัวเองกลับด้วย





          "มานี่เร็ว กลับบ้านเรากันได้แล้วลูก"จงอินเรียกหมาตัวเองอย่างดูอบอุ่น จนผมฟังแล้วยังรู้สึกอบอุ่นไปด้วยเลย





          "บ๊อกๆ"เจ้าหมานั่นก็วิ่งหางสะบัดไปหาเจ้านายของมันอย่างเชื่อง ผมรู้สึกอึ้งมากไม่คิดว่าหมาตัวนี้มันจะดูเชื่องขนาดนี้





          "ผมกลับก่อนนะครับพี่ ฝันดีนะครับ"จงอินบอกผมแล้วยิ้มด้วยความอ่อนโยนให้ผม





          ฟึ่บ





          "เฮ้ยพี่!!!!!!!"





          "เฮ้ย!!!!!!!!"ผมร้องขึ้นอย่างเสียงดัง ก็เมื่อหมาตัวนั้นมันกัดแล้วดึงผ้าขนหนูของผมที่พันรอบเอวไว้แล้วมันก็วิ่งไปออกจากห้องผมอย่างรวดเร็วพร้อมๆกับผ้าขนหนูของผม

 

 

T o  b e  c o n t i n u e d..

 

ติดตามกันด้วยนะควัฟ
เม้นท์กันด้วยนะ ขอsing(ขอร้อง) #ถุยพันครั้ง
เลิ้บทุกคนฆร่ะ .ปาหัวใจใส่แปดล้านดวง.