คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : LIEBE ROGUE::EP.16 TRAIL(ตามตัว)
้อวามที่ถูส่ไปไม่ไ้ถูอบลับมาทำให้นที่ส่ไป้อมานั่พิาราถึวามเป็นไปไ้ในเหุาร์นี้ านยอล้อหน้าอโทรศัพท์อย่าเอาเป็นเอาาย แล้วส่เสียถอนหายใมาไม่่ำว่าสิบรอบ นเ้าายัวาวที่นั่อยู่้าๆเริ่มับสัเไ้แล้วลอบมอานยอลมาไม่่ำว่าสิบนาที
านยอลถอนหายใออมาอีรั้ นุนมยอนทนไม่ไหวเลยเินมาบีบมับานยอลเบาๆเพื่อเป็นารผ่อนลาย านยอลับมือเล็ๆไว้่อนที่ะเยหน้าสบาเพื่อนที่หวเหมือนลูแล้วยิ้มออมาว้าๆ
“บอน้อุนไ้ป่าวว่าเป็นอะไร”ุนมยอนถามานยอลทีู่เรียๆมานานั้แ่เมื่อประมารึ่ั่วโมที่แล้ว านยอลเยหน้าสบาุนมยอนแล้วถอนหายใออมาอีรั้
‘โป๊’
ำปั้นเล็ๆเาะลที่ระหม่อมอานยอลนร้อโอ๊ย แววาอนๆถูส่ไประทบร่าเล็แบบเ็ม านยอลยู่หน้าแบบทีุ่นมยอนอบทำบ่อยๆนุนมยอนำออมา านยอลมวิ้ว
.. ไม่น่ารัเหรอ
“เลิทำเถอะล”
“โถ่ นึว่าะน่ารัแบบน้อุน”านยอลำออมาพร้อมๆับทีุ่นมยอนยิ้มออมาเหมือนัน
“ว่าแ่เมื่อี้เป็นอะไร”ุนมยอนถามานยอลที่ลับไปนั่ทำหน้าอมทุ์้อโทรศัพท์ใหม่อีรอบแล้ว็ถอนหายใออมมาอีรั้
“ยอูไม่ยอมอบ้อวามเลย นี่ส่ไปนานแล้วนะ!”านยอลหุหิมาริๆอนนี้ เารู้สึเหมือนอยาะปาโทรศัพท์ทิ้
“อ่าว ริเหรอแล้วทำไมยอลไม่โทรไปอ่ะ”ุนมยอนบอานยอละที่หยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทรออ านยอลมอหน้าุนมยอนแล้วยิ้มแหยๆ
“ลืมนึไปเลย แหะๆ”ุนมยอนโทรศัพท์โทรหายอูพร้อม้วยานยอลที่เี่ยหูฟัอยู่ใล้ๆ ุนมยอนมวิ้วทันทีเมื่อปลายสายรับโทรศัพท์
.. ไม่ใ่เสียยอู
“านยอล..” ุนมยอนยื่นโทรศัพท์อนให้ับานยอล้วยเสียที่ิะสั่นนปาร์ านยอลมวิ้วับ ไม่เ้าใในท่าทีอุนมยอนที่แสออมา
“ฮัลโหลสวัสีรับ”เสียแปลเอ่ยออมาามสัาอโทรศัพท์ ลาสัหร์เริ่มไม่ี านยอลเพียแ่ภาวนาให้ยอูปลอภัย ไม่มีอะไรที่รุนแรเิึ้นแล้วลั้นใรอเสียอบลับไป
“สวัสีรับ อสายโ ยอูหน่อยรับ”เสียราบเรียบามสไล์ปาร์ านยอลทำให้ปลายสายอีฝั่ถึับยยิ้มมุมปาแล้วะว่าะยั่วโมโหให้อีฝ่ายิ้นเป็นปลาาน้ำสัหน่อย
“าว่ายอูน่าะไม่ว่านะรับ เพลียหลับไปแล้ว”านยอลุนึ วามรู้สึที่พรั่พรูออมาอนนี้ือวามโรธแ้นนิที่ว่าไฟแทบลุ านยอลำมือแน่น่อนะรอเสียลไปแบบ่มอารม์
“ยอูไปอยู่ที่นั่นไ้ยัไรับ”ปลายสายหัวเราะ้วยวามอบใ น้ำเสียหัวเราะเยาะเย้ยแบบนั้นานยอลเลียที่สุ และเา็เลียสถานาร์อนนี้มา เพราะเหมือนนที่ับัวยอูไปเป็น่อและิะทำอะไรลูายสุน่ารัเายัไ็ไ้
“เอ ผม็ไม่รู้สินะรับ เราเล่นๆันนิหน่อยนเาเพลียหลับไปเลย”ำพูสอแ่สอ่ามถูพ่นออมาาปลายสายทำให้โทสะในัวอานยอลเริ่มปะทุึ้นมาอีรั้ พยายามะิเป็นอย่าอื่นแ่มัน็ยามาเินว่าที่ะสามารถทำไ้
“แ ทำ อะ ไร ยอ ู!!!!!”านยอละิเสียลไปอย่าสสุอารม์ที่มันุรุ่นอยู่ในออนนี้ ราวับะส่อานุภาพวามโรธให้ไปทำลายนปลายสาย บุลนิรนามเพียแ่แ่นหัวเราะลับมา้วยวามเย้ยหยัน
“แน่ริ็มาหาเอาเอสิ หึ”สิ้นเสียปลายสาย็ัับ นานยอลแทบะปาโทรศัพท์ในมือทิ้ไปในทันที แววาเรี้ยวราเผยให้เห็นในวาู่มอมุราุมารอมเียบรึม นนที่ผ่านไปแถวนั้นหวาลัวับอาารโรธนี้น้อเินเลี่ยไป
“บอเราที่ว่ามันเิอะไรึ้น”ุนมยอนะุแนเสื้อานยอลรัวๆ
“มีนับัวยอูไป”เอ่ยเสียเรียบแ่ในน้ำเสียนั้นลับเ็มไป้วยวามโมโหและเรี้ยวรามาะนน่าลัว
“แล้วเราะทำยัไัน ใรับยอไป”ุนมยอนพยายามั้สิเพื่อหาวิธี่วยยอู
“ไม่รู้แุ่นโทรบอลู่หานว่าให้รวสอบและหาระบุพิัอเบอร์ยอูที ุนมยอนโทรศัพท์ออที่เบอร์ลู่หาน ปลายสายรับ้วยวามไวแส ุนมยอนเล่าทุอย่าให้ลู่หานฟัทั้หมพร้อมับที่ลู่หานบอว่าะหาพิัมาให้แล้วะมาหา บอานยอลให้รอ่อน
ลู่หานมาถึที่ห้อเรียนพร้อมับุพิัอโทรศัพท์ยอู านยอลลุพรวพราึ้นมาูพร้อมับวิ่ออไปเลยในทันทีร้อนใหุ้นมยอนและลู่หานวิ่ามออไปแทบะในทันที านยอลวิ่ไปอ่านพิัไป้วย ยอมรับเลยว่าอนนี้นเอเป็นห่วไอ้เปี๊ยยอูมา
ุนมยอนวิ่ามานยอลมาแ่้วยสรีระไม่่อยอำนวยเท่าไร ทำให้าอุนมยอนพันันแล้วล้มลไปอับพื้น าอุนมยอนรูเ้าับพื้นปูนแ็ๆาเผ้าเนื้อีาามรอยถลอาม้วยแผลถลอยาวามาาวพร้อมับเลือสีแสที่ไหลลมา
ลู่หานที่วิ่ามหลัมาหยุพร้อมับำลัะเอื้อมมือไป่วยแ่อยู่ีๆมืออลู่หาน็ะั ภาพอเฮุนที่อุนมยอนเป็นแฟนแวบเ้ามาในห้ววามินทำให้ลู่หานิอยู่ในภวั์อวามิ มือาวำเ้าหาันแน่น
.. ะ่วยีไหม?
สะบัหัวไล่วามิน่าเลียๆอัวเอออ่อนที่มือาวะ่อยๆเอื้อมมือออไปในทาทีุ่นมยอนนั่อยู่ ลู่หานพยายามไม่ิอะไรและมอุนมยอน้วยวามาวสะอา เพราะุนมยอนนั้นาวสะอาริๆไม่ไ้ิใสปรแบบเา
‘ผลัวะ’
มืออลู่หานถูปัระโน้วยมือปริศนา วาหวาน้อนมอนที่เ้ามาปัมือนแล้วถึับะั แววเลือบใสไหวววูบเล็น้อย่อนะ่อยๆเปลี่ยนเป็นสีหน้าเย็นาแบบที่เ้าัวอบทำประำ
.. เพื่อปิวามอ่อนแออัวเอที่่อนไว้้าใน
“เี๋ยวผม่วยเอ”เฮุนยื่นมือไปึร่าบอบบาอุนมยอนึ้นมาเอ ทุเหุาร์เิึ้นในสายาอานยอลที่หยุวิ่แล้หันลับมามอุนมยอนลอเวลา และเห็นเหุาร์ทั้หม้วยาอัวเอ
ทั้ารที่เฮุนปัมือลู่หานทิ้อนที่ะ่วย
และ
อนที่ลู่หานผะพร้อมับใ้วามิว่าะ่วยุนมยอนไหม
ุว่ามันแปลหรือเปล่าล่ะรับ
านยอลเ็บวามสสัยไว้่อน เี๋ยว่อยหาำอบแ่อนนี้สิ่ที่สำัือไอ้เปี๊ยยอูที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนันแน่ เรื่อนี้มันัะทะแม่ๆยัไ็ไม่รู้
เมื่อทุนเริ่มั้สิไ้แล้ว็ออามหายอูอีรั้โยทีุ่นมยอนเินไปพร้อมๆับที่มีเฮุนอยประออยู่้าๆไม่ห่า ลู่หานพยายามทำสมาธิในารเินามู่รัไป หัวใเ็บแปลบๆเสมอเวลาที่นัวสูถามไถ่นัวเล็ในอ้อมแนแล้วหันมาทำาเียวหน้ายัษ์ใส่เา มันเ็บมาริๆ..
เมื่อเินมาเรื่อยๆ็พบับลำธารที่ัาบริเวอีฝั่เป็นทุ่ห้าว้าๆานยอลมอไปรอบๆ่อนะพิาราหันมาถามวามิเห็นอลู่หานเป็นบารั้ ลู่หาน็เอาแ่อบส่ๆไป ไม่พร้อมที่ะทำอะไรริๆในอนนี้
ุนมยอนลอโทรเ้าเรื่อยอูอีรั้และ็ไม่มีผลเมื่อไม่ไ้รับารอบรับาปลายสาย ุนมยอนเินไปรอบๆลำธารโยมีเฮุนอยเินามอยู่ไม่ห่า นานยอลนึหมั่นไส้แ่อนนี้ไม่ใ่เวลาที่ะมาแวะนัเพราะภาริามหายอูไม่ยัถูลี่ลาย
้ำยัเพิ่มวามเป็นห่วมาึ้นไปอี ุนมยอนโทรออเป็นรั้ที่สิบสามแล้ว็เหมือนะไ้ยินเสียริโทนทีุ่้นหูแว่วๆมา
‘난 왜 이렇게 널 잊지 못해바보같이 아파만 하는데내 가슴은 왜 내 말을 듣지 않아’
ุนมยอนหันไปามเสียที่นไ้ยินึ้นแผ่วๆ่อนะเินเ้าไปแถวๆโพรห้ารๆนั้น เาหวัว่าไม่ให้ยอูอยู่ที่นี่อให้มันไม่ใ่เหุาร์ที่น่าลัวนทำให้เ้าัวเล็เสียวั ุนมยอนหันไปมอหน้าเฮุนอย่าอำปรึษาเฮุนยมือึ้นปราม่อนะเินเ้าไปเอแ่ในัหวะที่เินเ้าไปนั้น
‘๋อม’
านยอลหันมอาม่อนะเบิาว้าเมื่อโทรศัพท์อยอูไหลลาลิ่่อนะมหายลไปในลำธาร นสี่นเบิาว้าพร้อมๆัน่อนทีุ่นมยอนะพยายามวิ่ไปหยิบโทรศัพท์อยอูแ่โนเฮุนว้าเอวไว้่อนะไ้ไปเป็นลูหมาน้ำ
“ยอล ทำไี”ุนมยอนหันไปถามานยอลที่มีสีหน้าีเรียสไม่แพ้ัน านยอลสบาับลู่หานและเฮุนทุนไม่มีวามเห็นอะไรเลย ลู่หานทำหน้ายาและไม่สามารถบรรยายอะไรไ้าใบหน้าอลู่หานมันูเรียแ่็เ็มไป้วยวามนิ่เยะมาว่า
“ถ้าให้เาาสถานาร์อนนี้ ยอูน่าะโนับไปแล้วพอนที่ับไปรู้ัว็เอาโทรศัพท์มาทิ้ไว้ ไม่มีทาที่ะอยู่แถวนี้เพราะมันะ่ายเินไป ุประส์ไม่น่าะเป็นเพราะอะไรหรอรับ นอาะแล้นาย านยอล”ลู่หานพูออมาเป็นาๆ ทุนพยัหน้าเิเห็น้วย
“เฮุนพาุนมยอนไปทำแผลเถอะ ูแลุนีๆ้วยนะ ห้ามุนเป็นอะไรเ็า!”านยอลบอับเฮุนที่พยัหน้ารับแล้วลาุนมยอนออไปทันที โยที่นที่โนลาออไป ไม่ยอมไปไหนท่าเียวะไปามหาเฮุนให้ไ้ แ่สุท้าย็แพ้เฮุนแล้วโนลาออไป
“ลู่หานไป เรา้อหายอูให้เอ่อนที่มันะ่ำ”านยอลับลู่หานเินสวนไปาทาที่เินมาเพราะมันูะไม่มีประโยน์ที่ะเินเ้าไปในโพรไม้หรือป่าในเวลาแบบนี้
ROGUE
เฮุนประอพาุนมยอนมาที่ห้อพยาบาล่อนะวานัวเล็ลแล้วหยิบอุปร์มาทำแผลให้เอ ุนมยอนพยายามห้ามเฮุนแ่ไม่สำเร็ึ้อยอมนั่นิ่ๆให้ทำแผลให้
อินเินเ้ามาในห้อพยาบาลหลัาที่ไป้อมบาสมาล้มนไ้เลือ อินเินมานั่ที่เียทำแผล้าๆุนมยอนที่มีเฮุนนั่ทำแผลให้อยู่
“อ์ายุนมยอนเป็นอะไรรับ”อินถามพร้อมับรอยยิ้มละไม เฮุนมออินาวา อินับุนมยอนำออมาพร้อมับวามหึหวอโอ เฮุน
“หล้มอนไปามยอูน่ะรับ หายไปไหน็ไม่รู้”ุนมยอนพูพร้อมับหันไปยิ้มเื่อนๆให้ับอินเมื่อนึถึยอูวามเป็นห่ว็พุ่ึ้นมาเ็มออีรั้ อินฟัุนมยอนอยู่ถึับะั
ยอูหายไป?
ยอูไปไหน ไปับใร?
หัวิ้วอิมอินมวเ้าหาันแน่น ำถามหลายๆำถามำลัหลั่ไหลเ้ามาในสมออเ้าายผิวแทน ในะที่ทำแผลไปในหัวออิน็นึถึแ่ว่ายอูไปไหน หายไปไหน ไปับใร อยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ นว้าวุ่นไปหม
อินล่ำลาับเฮุนและุนมยอนแล้วเินลับห้อไปอาบน้ำนอนอย่ารวเร็ว หัวถึหมอน็หลับเป็นาย
.. สะที่ไหนล่ะ
อนนี้ิมอินาถ่าสว่า้าอนเวลาห้าทุ่ม .. วามิมาออินำลััินเวลาพัผ่อนอเาไปมาโ ิม อินำลัหุหิมาๆที่เรื่ออยอูมาทำให้เาเรีย
นอนไม่หลับ
และเป็นห่ว
ไม่อยาะยอมรับเลยริๆ
อินัสินใแล้วว่าะไม่นอนนว่าะเห็นยอูแบบัวเป็นๆ ว้าเสื้อโ้ทออมาแล้ววิ่ออไปาห้อในทันที ิม อินวิ่ไปเรื่อยๆในทาที่ไม่มีุหมาย เาไม่รู้ว่าโ ยอูไปอยู่ที่ไหน แ่็้อรู้ภายในืนนี้นี่แหละ
อินัสินใวิ่ไปทา้านหนึ่อหอพั สถานที่ที่ยอูอบไปนั่เล่นประำ แ่ไปแล้ว็ไม่พบใรอยู่ที่นั่น .. ใระมานั่เล่นอนห้าทุ่มว่ะ
อินสะบัหัวแรๆพยายามหาสถานที่ที่โ ยอูอาะไปแล้ว็พบว่าไม่มี สมอเออเร่อไม่มี้อมูล ระบบารทำานล้มเหลว อิน้อมยอูในโรเรียนพันไร่สะแล้วล่ะทีนี้ ิม อินออวิ่อีรั้โยไม่มีุหมายที่แน่ั
.. รอ่อนนะยอู
ROGUE spoiled อิอิ
“ะิม .. ะอิน”เสียหวานร้อออมา้วยวามร้อนและรู้สึทรมานมา สมออยอูอนนี้เบลอไปหม
ายเล็บิเร้าไปมาปานะาใเมื่อวามรู้สึบาอย่ามันรุเร้าอย่ารุนแรสร้าวามประทับใให้ฝ่ายนที่ยืนมออยู่มา
“สสัยยาะออฤทธิ์แล้ว”
“อะอะอื้อออ”
เสียหวานร้อออมาสร้าวามรู้สึบาอย่าับอีฝ่ายมา ล้อิิอลอย่าีถูยึ้นมาั้แล้วปุ่มให้บันทึ
‘มึ อย่าทำอะไรเมียู!’
100%
หายไปนาน นินึ อิอิ ลับมาแบบรบแปเลย้า อเม้นท์เยอะๆเลยนะ พลีสสสส ไรท์มีำลัใทุรั้ที่รีเม้นท์ สนุไม่สนุิมันไ้เ็มที่นะ่ะ อ่านทุอมเม้นท์ อ่านแล้วเฟบ้วยอิอิ
ยอเป็นไรเราไม่รู้ ถถถถถ ไปล้ะแล้วะลับมาเร็วๆนี้่า าราเฮ
ความคิดเห็น