คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : LIEBE ROGUE::EP.06 ข้อพิพาทบยอน แบคฮยอน
ในวันเวลาที่ฝนพรำอย่าน้อย็ทำให้เราไ้เห็นถึวามแ่า ... ในวันเวลาที่ฝนาฟ้า็สว่าและทำให้เราไ้เ้าใ ว่ามันุ้ม่าแ่ไหนที่เฝ้ารอ
เสียเพลที่ัอยู่ในไอพอั้ออยู่ในหูอปาร์ านยอล ะแปลมาๆสำหรับเวลาปิที่ายหนุ่มสุหล่อะมานั่ฟัเพลรัแล้วมอสายฝนที่ลมาาฟาฟ้า
....ลู่หานว่าลู่หาน็ิแบบนั้นนะ
“านยอลๆ” านยอลหันมามอหน้าลู่หานน้อยๆแล้วเลิิ้วถาม ลู่หานี้ๆมือออไปทาหน้า่าประมาว่าูไป่อนนะ มึหายบ้าเี๋ยวูลับมาใหม่
ลู่หานเินาานยอลมาอย่าเหนื่อยใ ปวิับานยอลแบบริั ... สายาอลู่หานมอไปทาที่มีร้านายน้ำหวานั้อยู่ แล้วสายา็มอไปอีทาฝั่ร้ามอสนาม
แบฮยอนับอินเินอยู่้วยัน วามิีๆผุึ้นมาในหัวอลู่หานแล้วรีบวิ่ไปที่ร้านน้ำ้วยวามเร็วเ็มแม็์
.... ื้อน้ำไปให้านยอลินแ้้ำใล่วหน้าีว่ามั้ เหอะ
“สวัสี่ะ ยินี้อนรับสู่ร้าน TIARA TEA ่ะ”พนัาน้อนรับหรือุียอนผู้สวยน่ารัเหมือนเิม รี๊ ฮือ สวยอะไรแบบนี้
.... ูเธอออะเี่ยามที่ ยามเธอา เห้ย! ไม่ใ่ล่ะ ไอ้ลู่หาน
ลู่หานเินรไปที่เ้าท์เอร์แล้วยืนพิแบบเท่ๆมอเมนูร้านแล้วเลือเมนูอนเอและานยอล เห็นเมนูหนึ่แล้ว็ยิ้มว้า
“วันนี้อัศวินะรับอะไร่ะ”ียอนเินรมารับออเอร์อลู้าสุหล่อที่ี้หลีที่สุในสามโล ถ้าไม่ิว่าหล่อะเะไปาวอัารแล้วย่ะ
“เอาเป็นอเมริาโน่านมับ XXXX แล้วันรับ”ผมสั่เสร็็ยิ้มำับแผนารอันั่วร้ายอัวเอ ผมหยิบธนบัรสอใบออาระเป๋าแล้วยิ่นใหุ้ียอน แล้วหยิบถึใส่น้ำหนึ่วมา อีแ้ว้อยู่ในมือผมถือู๊วบๆไป้วย
เินาลับผม็เห็นสอนนั้นือุแบอยอนับเฮห้อีัวำพยายามามื๊อุรแบฮยอนอยู่ เห็นอย่านั้นผม็รีบวิ่ลับไปหาานยอลโย่วน
‘ปึ้’
เสียวน้ำระทบับโ๊ะหินอ่อนแรๆเรียสิอานยอลที่บรรยาาศรอบัวแม่เป็นสีมพูแบบโพๆ ผมลู่หานนแมนหมั่นไส้ .....
านยอลมอวน้ำที่ผมื้อมาให้แล้วมอหน้าผมๆผมยิ้มรุ้มริ่มให้านยอล่อนะ โอ๊ะ พึ่สีเ
“นี่อ์ายเปลี่ยนสายสร้อยที่ล้ออัมีเหรอพ่ะย่ะ่ะ”ลู่หานมอามสายสร้อยที่ล้ออัมีประำพระอ์อยู่ที่ปเสื้อล้อับเน็ไท านยอลมอามแล้วอมยิ้มำ
“อืม นี่สร้อยพิเศษเลยนะ สายสร้อยประำราวศ์บยอน หึ”านยอลยิ้มริ่มพร้อมับใ้นิ้วเี่ยวสร้อยเส้นบาเล่น ในสายาลู่หานรู้สึเหมือนำลัะทำลายหัวใไม่สิโลสีมพูหวานเลี่ยนอานยอลแสลายมาว่า
“อ์ายทรเส็ไปที่สนามสิ ้าพระอ์มีอะไระให้ทรทอพระเนร”บาทีานยอลสมวรที่ะรุแบฮยอนเหมือนที่เฮห้อีทำบ้า ... ็แ่นั้น
านยอลับลู่หานเินมา้วยันที่ลาสนาม ทั้หิทั้ายโ้ทำวามเารพานยอลแทบไม่ทัน บานถึับเอาล้อึ้นมาเลฟี่ับานยอล้วย้ำ ลู่หานส่ายหน้าแบบโรระอา
ไม่อยาะิว่าถ้าานยอลไม่ใ่มุราุมารแล้ว ะโนรุมทึ้นาไหนัน ...
“นั่นไพ่ะย่ะ่ะ สิ่ที่ระหม่อมอยาให้ทรทอพระเนร”านยอลมอามนิ้วอลู่หานไป สายา็พบเอับภาพที่ทำให้ลมออหู านยอลยิ้มบาๆแล้วเินรเ้าไปหาอ์ายอินและอ์ายแบฮยอนที่นั่อยู่รม้านั่อีฝาสนาม
ทันทีที่านยอลเินถึแบฮยอน็ลุึ้นแล้วโ้ทำวามเารพ้วยวามรวเร็ว เ็พ่อเ็แม่สอนมาีว่ะ ท่ๆ าม้วยอินที่ทำแบบไม่่อยเ็มในั ็แหสิ ...
านยอลทำเป็นไม่สนใอินเินเ้าไปหาแบฮยอน แบฮยอน้มหน้าลและไม่สบาับานยอลแม้แ่น้อย านยอลหยุยืนอยู่รหน้าอแบฮยอนอยู่นาน นแบฮยอน้อเยหน้าึ้นมอเพราเริ่มปวอและเพราะสสัยว่าานยอลมาทำอะไร
เสียวาววับอเรื่อประับบนัวานยอลระทบแสแนแบฮยอน้อหรี่าเพื่อที่ะมอให้ไ้ัๆ แล้วาลมโ็้อลุวาวึ้น เมื่อพบเอับสิ่ที่นหาแทบพลิแผ่นิน
...สร้อย้อมือประำราวศ์บยอน
แววาอึ้ๆอแบฮยอนานยอลนั้นเ้าใี านยอลเอื้อมมือไปปลสร้อย้อมืออแบฮยอนออาปเสื้อนเอแล้วเอื้อมมือมาับมือบายึ้นแล้วบรรสวมสร้อย้อมือให้
“เอามาืน”านยอลพูสั้นๆเบาๆพร้อมับุเ่าแล้วยมืออบยอนแบฮยอนึ้นุมพิเบาๆหนึ่รั้ ่อนะลุึ้นแล้วโ้ให้แบฮยอนหนึ่ที
แบฮยอนลุึ้นโ้ลับานยอลแทบไม่ทัน ... านยอลเินหันหลัาๆไป ในะที่แบฮยอนมอูสร้อย้อมือบนมือ้าวาอนเอ ... ไม่สิ
้อบอว่าแบฮยอนมอรอยที่ริมฝีปาอานยอลประทับลมาอย่าแผ่วเบาะมาว่า ับพลันแ้มสีาว็ึ้นสีระเรื่อ
อินรู้สึยิ่ว่าเป็นส่วนเิน แบฮยอนหันหน้าไปมออินนิๆ ... เาไม่ไ้ั้ใให้มันเป็นแบบนี้ เพราะรู้ว่าานยอลับอินไม่ถูัน
“ไปันอ์ายแบฮยอน ระหม่อมะไปส่ที่ห้อนะ”แบฮยอนยิ้มรับอิน้ววยวามริใ เาไม่ไ้เินอ์านยอลสัหน่อยเถอะ เห็นอินหน้าหอยไป็เลยแอบรู้สึแย่แะ ....
พอเริ่มเินไปสัพัอินเินเร็วว่าแบฮยอนนิหน่อยส่วนแบฮยอน็พยายามเินให้้าล ... อินสัเไ้แ่็ไม่ไ้พูอะไร นระยะห่าเริ่มมีให้เห็นัเน อินหยุเินในใ็ระวนระวายและไม่ล้าที่ะหันหลัลับไป
แ่ไม่นานหลัาที่วามรู้สึแปลๆเ้ามาแทรแอ์ายิม อิน สัมผัสอุ่นๆที่มือเล็า้าหลัสัมผัสเ้าที่มือ้ายออิน
หัวใออินเ้นผิัหวะไปนินึ .... นถึมาถึมาที่สุ
“ไปเนอะ ลับันเถอะเี๋ยววันหลัแบฮยอนะเลี้ยไอิม”หลัาที่เอื้อมมือมาับแล้วแบฮยอน็เยิบึ้นมาเินเีย้าอินแล้วยิ้มนาเป็นี เินแว่มือไปมาลับห้อพัอแบฮยอน
ห้ออแบฮยอนอยู่ถัาห้ออินไปสามั้น .... อินมาส่แบฮยอนที่ห้ออนประมาห้าโมเย็น ทั้สอนยืนอยู่ที่ประูหน้าห้อ
“ลับห้อไ้แล้ว แบไป่อนนะ”แบฮยอนปล่อยแอแทยิ้มนปาเป็นสี่เหลี่ยมใส่อินอีรั้นหัวใระุวูบ
..หวั่นไหวไปแล้วไม่รู้ี่รอบ หัวใะล้มเหลวอยู่แล้ว
อินเินห่าออมาาห้ออแบฮยอน ห่อนะึ้นลิฟ์ไป็หันลับมามอประูหน้าห้อนั้นัๆแล้วอมยิ้ม่อนะลิฟ์ไปั้นอที่พัอัวเอ
LIEBE ROGUE
ยอูยืนอยู่หน้าประูห้ออัวเอ ้วยวามรีบเร่เพราะเาหาุแห้อไม่เอน่ะสิ มือเล็อยอูวานหาุแในระเป๋าอยู่นาน็ไม่เอ
นัวเล็เริ่มหัวเสียมาๆๆๆ เามีานที่ะ้อทำส่พรุ่นี้้วย แล้วถ้าหาุแเ้าห้อไม่เอแล้วะทำานไ้ยัไโอ๊ยยย โ ยอูอมุ่ม่าม!
“หายไปปไหนนะๆๆๆ หายไปไหนนะุแ ำไ้ว่าใส่ไว้แล้วนี่นา ฮือออ ไ้โปรเถอะ”ยอูพึมพำ้วยวามวิัวล เสียเล็สั่นๆลายๆว่าะร้อไห้แล้ว
หยาน้ำใสเริ่มปริ่มอบา ยอูทิ้อล้าัว้วยวามหมหนทา สนอมือุมันเ้าหลวมๆแล้วเริ่มอธิษานามทีุ่หิแม่เยสอนเาไว้
... ้าแ่พระบิาแห่้าพระเ้าทั้หลาย อให้้าพระอ์ไ้รับพระพราพระอ์ผู้ยิ่ให่ในฟ้าสวรร์ อให้โ ยอูนนี้หาุแเ้าห้อไ้้วยเถอะ อา..”ในะที่ยอูำลัะอธิษานบ็ร็สึไ้ถึพลัานบาอย่าที่ใล้เ้ามาเรื่อยๆ
“รุ้ริ้ๆ”เสียุ้นๆนะ
เสียเริ่มใล้เ้ามาเรื่อยๆในะที่โ ยอู็หลับาปี๋ใใ่อับเสียปริศนานั่น นในที่สุมัน็เ้ามาประิัวเา
"... อาเมน”เสียใสอธิษานบพร้อมลืมาลมโึ้น้วยวามื่นเ้นอย่าล้าๆลัวๆเสียปริศนาเล็น้อย ับพลันวาลมโ็้อเบิาว้า
“อนายหรือเปล่า?”โ ยอู้อุแห้ออัวเอในมืออินาไม่ะพริบไม่สิ้อบอว่า้ออินไม่ะพริบสะมาว่า
ว่าะเรียสิลับมาไ้ อ์ายอิน็้อแวุ่แเรียอยู่นาน นอะไรมายืนอธิษานหน้าห้อเพราะหาุแไม่เอ ยอูพยัหน้าหึๆพร้อมแบมือสอมือยื่นไปรหน้าอิน อินวาุแให้โ ยอูเอสไวร์นมีมารยาทึโ้อบุอย่าามให้าย่าศัิ์
“อบพระทัยมาพ่ะย่ะ่ะ”อินยิ้มบาๆพร้อมับเินผ่านไปเ้าห้อัวเอ ยอูอ้าปา้าแล้วึเ้าห้อัวเอบ้า หลับานประูห้อที่ปิล่อน
“ถึะแปลแ่็น่ารัี”
แถลาร์ ่าๆๆๆๆๆ อนนี้มันโรสั้น ืออนนี้ละมุนๆแ่ะเริ่มแบบผูปมละน้าาาา ่วนี้ประมาหนึ่ถึสออาทิย์ไม่่อยไ้อัพเพระาใล้สอบแล้ว รับรอปิเทอมอัพบ่อยนอ่านไม่ทันัวร์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สรีม่อไ้ที่ #ฟิโร รีนไหนใล้สอบแล้วั้ใอ่านหนัสือ้วยนะ่าาาา อบ็เม้นท์ิมันามสบายเลยเนอะ ิิ รััฟฟฟฟ
ความคิดเห็น