ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ::คนไม่ธรรมดา::EP.14 อดีตที่ลือกเองกับปัจจุบันที่เจ็บปวด 100*
"ถ้าอนนั้นันเลือนาย อนนี้มันะเป็นแบบนี้ไหม .."
เสียอยูยอมหายไป และ เสียฮัมเพลออีน็หายไป แบมแบมยืนเาะเสาสไล์รีโบราที่ให่พอที่ะทำให้เาหลบไ้ ....
"เพราะว่าถ้าฮยอร้อไห้ หัวใผมมัน็ร้อไห้และเ็บมาว่าฮยอร้อยเท่า ....อย่าทำร้ายผมเลยนะ"เสียยูยอมล้ายเป็นารเว้าวอนเบาๆ น้ำาอูเนียร์ไหลลอาบใบหน้าหวาน
ยูยอมรวบัวผมเ้ามาอไว้แนบอ ำแพที่ผมำลัสร้าเพื่อปป้อัวเอพัทลายลอย่าไม่มีิ้นี อนนี้ผมเพียแ่้อารอ้อมออใรสันเพื่อปลอบใเท่านั้น
....เพราะแบบนี้สินะนายถึไม่เยรับรััน ิมยูยอม
นไม่ธรรมา
นที่เ้มแ็ือนที่ไม่ร้อไห้แม้ะเสียใ ...ั้นเหรอ น้ำาอผมไหลอาบแ้มลมามันเ็บนะรับ เ็บริๆถึแม้ะรู้อยู่แล้วว่า ยูยอมน่ะไม่ไ้ิอะไรับผม แล้วทำไม้อมาอ่อนโยนมาูแล ทำให้ผมิไปเอ้วย ันเ็บนะ
ผมลับเ้ามาในห้อ หลัาที่สอนนั้นเินหายไปไหน็ไม่รู้ ผมใ้ำปั้นทุบอัวเอแรๆหวัะให้่วยผ่อนลายวามเ็บปวที่แล่นแปลบๆในใผม ...แ่มันไม่ไ้่วยผมเลย ผมอยาะร้อไห้แม้ว่าอนนี้าอผมะทั้เ็บทั้แสบมาแล้ว็าม ผมัสินใหลับาแล้วล้มัวลนอนราบ
ผมเผลอหลับไปโยที่ผมไม่รู้ัว้วย้ำ ...ผม็แ่เหนื่อย
แบมแบมสะลึมสะลือืนึ้นอนที่มีนมาเย่าัวเา ร่าเล็ระพริบาปริบๆแล้ว่อยๆปรับโฟัสให้มอนมาใหม่ ..เว ยอแ ยอแยิ้มว้าให้น้อ เาเ้ามาปลุแบมแบมเพราะเลยถึเวลาอาหารเย็นแล้ว็เท่านั้น
"ฮยอมีอะไรอ่ะ"ผมถามยอแฮยอ รบวนเวลานอนผมอ่ะ ผม่วนะเนี่ยฮยอ
"ิน้าวไ้แล้วน่าแบมแบม"ยอแบ่นแบมแบมอย่าเบ่อๆ เ้าเปี๊ยนี่น่ะนะ ไม่เยะยอมิน้าวีๆหรอ เือร้อนเา้อมาามไปินุรั้ไป ผั็ไม่ิน แล้วะโไ้ไ ห้ะ!
"นอนอีแปปนึน้าาาาา"แบมแบมว่าพลาทำเสียอออ้อน อย่าุ้นิน ยอแแพ้มุนี้ลอ เาั้ใว่าหลัานี้เาะ้อสร้าภูมิุ้มันารอ้อนแบมนี้อแบมแบมให้ไ้!
ยอแเอื้อมมือาวไปบีบมูแบมแบมอย่าหมั่นเี้ยว บอแล้วไว่าไอ้เปี๊ยเนี่ยิน้าวยา ้อลาไปเท่านั้นแหละถึะยอม
"ถ้านายยอมไป ฮยอะทำรีมบูเล่อโปรให้เป็นราวัลนะ"เยสสส ...แผนารอ้อนอผมสำเร็ ยอแฮยอน่ะใีที่สุเลย แบมแบมรู้สึมีวามสุมาึ้นหลัาที่เาไ้พัผ่อนแล้ว ...ลืมวามโศเศร้าไปั่วะ
หรือวามริอาะไม่ไ้ลืม แบมแบมเพียแ่่อนมันไว้้าใน็เท่านั้น
นไม่ธรรมา
โ๊ะิน้าววันนี้มันอึอัมานผมอยาะลุไปให้พ้นๆ ....ไม่มีใรุยันมีเพียมาร์ฮยอับเบีฮยอเท่านั้นีุ่ยันอย่าออรสาิ ผม ยูยอม และูเนียรฮยอไม่แม้แ่ะปริปาพูอะไรออมา
ผมนั่ทานอาหารที่ยอแฮยอทำเอาไว้ให้เียบๆสายาอผมเหลือบไปมอยุยอมที่นั่ฝั่ร้าม แ่สายาอนี่ผมมออยู่นั้น ไม่เยมีที่เหลอเอาไว้มอผมเลย สายาี่ผมรั สายี่ผมอบมอ สายาทีู่เ้มแ็และมีเสน่หถูส่ไปใหุ้เนียร์ฮยอแ่เพียผู้เียว
ผมหลรัสายาที่ไม่เยมีเอาไว้มอผมเลยสัรั้ เ็บแบบแปลๆแ่ผม็ยั้อารที่ะเ็บ่อไป ...ถ้ามันยัทำให้ผมไ้อยู่ใล้ๆิมยูยอม่อไปเรื่อยๆ
หลัาาน้าวเสร็ทุน็มานั่รวมันี่ห้อนั่เล่น มาร์ฮยอับยอแฮยอนั่เล่นเมสแ่รถันอย่าออรสออาิ ูเนียร์ฮยออ่านหนัสือเียบๆ ยูยอมนั่ฟัเพลในไอพอ แ็สันฮยอับเบีฮยอแย่ันูฟุบอลันอย่าุเือ ่าาผม
ที่ทำไ้แ่นั่้มหน้าแล้วับมือัวเอไว้เียบๆ ผมเหมอนนไร้ัวน ผมอยาออไปาห้อนี้แ่มันะผิสัเเินไปหรือเปล่า
ยอแฮยอที่เลิเล่นเมส์อนไหนไม่รู้ ำลัโหวเหวโวยวายเรื่ออะไรสัอย่า
"ูรูปินฮยอิ อย่าป๋า"ยอแยื่นโทรศัพทอัวเอให้ทุนู
"หมยถึใรอ่ะ"นี่แล้โ่หรอโ่ริ
pyj .....
.....
p park
j jin
y yong
.............
ทุนในห้อเียบ ูเนียร์ฮยอเบิาว้า ถ้าหาไม่สัเะไม่มีใรเห็นมือี่ำอยู่รายเสื้ออยูยอม ....โรธนแทบ่านไ้้วย้ำ
ทุนแยย้ายันไป ผมเินเ้าห้อมาอาบน้ำล้าัวทำิรรมบลาๆเสร็หมแล้ว็เินไปริมระเบีย ผมมอบรับลมเล่นๆน่ะรับ
แ่แล้วผม็้อสะุ เมื่อ.....
"ถ้าวันนั้นันเลือนาย วันนี้ันะ้อมาเ็บปวแบบนี้ไหมมาร์"ูเนียรฮยอพูลอยามไปับสายลม
โยที่ไม่รู้ว่ามารฮยอำลัเินเ้ามา้าหลั มาร์แะมอลบนไหล่บาอูเนียร์ฮยอนเาสะุ้ ผม็แอบลัวเหมอนันนะ เพราะผม็ไม่รู้ว่าเามีปัหาอะไรัน
"พูำนี้มันไม่้าไปหน่อยหรอไ ันน่ะลืมนายไปหมแล้วนะ"มาร์พูพร้อมับยิ้มเหยีย ูเนียร์หน้าเสียไปเล็น้อยแ่็ลับมาทำหน้าปิไ้ภายในเสี้ยววินาที
"นายไม่มีวันลืมันไ้หรอมาร์"ูเนียรฮยอยิ้มเยาะเล็น้อย พร้อมับประอใบหน้าไ้รูปอมาร์เ้มาใล้เรื่อยๆมาร์เป็นนประบปาแนบลไปอย่ารวเร็ว
ทัูู้่ึริมฝีปาันอย่าร้อนแร แลลิ้นันอย่าเมามันส์ แบมแบมที่ยืนอยู่หลัู้มออย่าใและอึ้ๆ
ทำไมเาไม่เห็นเยรู้เรื่อนี้เลย ผมเริ่มี่ะสับสนับสถาารรหน้า .....ยูยอมบอว่าอบูเนียรฮยอนี่่ แล้วับมาร์ฮยอนี่มันอะไร
ไม่นานนัมาร์็ถอนูบออมาาริมฝีปาบาสีมพูระเรื่อ แล้วยิ้มเยาะอย่าผู้นะ
"นายอย่าหลัวเอให้มานัเลยปาร์ินยอ"มาร์ผละออแล้วใ้มืออี้าผลัไหลู่เนียรออ้าๆเินหมุนัวหันหลัลับแล้วเินออไป
ูเนียร์ทรุัวลนั่ับพ้นระเบื้อ ไม่ไ้ร้อไห้แ่็ไม่ไ้ยิ้ม ใบหน้าหวานนั้นีลและหมออย่าเห็นไ้ั
....ทิ้วามสสัยไว้ให้ับแบมแบมมามาย
/ว่าะลับมา่อไ้ ฮืออออ เาอโทษเรๆพอีอิย์ี่แล้วเามะว่าเลย่า า ีในะเนี่ยที่มีนเฟบเพิ่ม เฮๆๆๆๆๆ แ่็ยัอยาไ้เม้นทเยอะๆอ่ะ อฟีแบหน่อยน้า อยารู้ว่ารีแ่ละนิไบั้ แบบแนวโน้มอะไรแบบนี้่า แล้วะมา่อให้นะ ^___^ ัมา่ะ/
<
"..สายไปไหมสิ่ที่พูออมา ันลืมนายไปหมแล้ว .."
"อย่ามาโหนายลืมันไม่ไ้หรอ"
"อย่าหลัวเอนัเลยปาร์ ินยอ .. :)"
ถ้าุอยู่ระหว่าทาแย หนึ่เลี้ยว้าย สอเลี้ยววา ทาหนึ่ือนที่เราอบ ทาหนึ่ือนที่อบเรา ุะเินไปทาไหน?
แล้วถ้าเิวันนึุิไ้แ่ะลับไป็ไม่ไ้แล้ว ะทำยัไ?
นไม่ธรรมา
::นไม่ธรรมา::EP.14 อีที่เลือเอับปัุบันที่เ็บปว by JR
นไม่ธรรมา
::นไม่ธรรมา::EP.14 อีที่เลือเอับปัุบันที่เ็บปว by JR
อนนี้ผมยืนอยู่ลาห้ออเบีรับ ถามว่ามาทำไมน่ะเหรอ ฮิฮิ ไม่บอหรอรับ เอาเป็นว่ามาหาำลัใแล้วัน ูเนียร์เินวนไปวนมาอยู่สัพั สายาสอส่อหาสิ่อที่นปรารถนาอยู่ แ่็ยัไม่เอ ูเนียร์เลือที่ะเินไปใล้ๆับเียอเ้าอห้อ ้มๆเยๆอยู่สัพั็พบสิ่ที่ามหา
" สมุแห่วามทรำอเบี "ผมหยิบสมุเล่มสีเทาที่่อน้าเ่าแ่สภาพ็ยัีอยู่ แสให้เห็นถึวามูแลเอาใใส่อเ้าอผม่อยๆเริ่มเปิาหน้าแรที่เป็นรูปู่อผมับเบีอนที่ยัอยู่โรเรียนอนุบาล้วยัน ....ำลัใอผม็ือารที่อย่าน้อยผมยัไ้เป็นส่วนหนึ่และส่วนให่ในวามิและวามทรำอแบอม
ผมพลิสมุเล่มนั้นไปมาหน้าแล้วหน้าเล่าทุๆหน้าล้วนแ่มีผมเป็นส่วนรวมะมีเพียบาหน้าเท่านั้นที่ไม่มีผม ผมอมยิ้มนปวแ้ม แ่ผม็รู้สึเหมือนโนเอาน้ำเย็นๆสาหน้าแรๆ
วามทรำส่วนให่อเบีสำหรับเมื่อ่อนน่ะอาะเป็นผมเพราะผมเป็นเพื่อนสนิทนแรอเบี เรารู้ัันมาั้แ่เ็ แ่สำหรับอนนี้มีนมาแทนที่ผมไ้โยสมบูร์แล้ว ..นที่ผมรัเหมือนน้อายแท้ๆ ผม็พอะทำใแล้วบ้า แ่เมื่อรับรู้วามริแบบนี้แล้ว็อเ็บปวอยู่ลึๆไม่ไั
สอาที่้าวเินอผมอ่อนแรมา มานผมแทบะทรุลไปอับพื้น วามิอผมเ็มไป้วยวามสับสน ผมวระีใสิ ...แ่ไม่เลยผมรู้สึแย่้วย้ำไป ็ผมเป็นนนี่เนอะ มีรัโลภโรธหล เ็บปวและเสียใ
ผมำลัเินลับไปที่ห้ออัวเอ อย่าน้อยๆะไ้ไม่มีใรเห็นว่าผมอ่อนแอแ่ไหน ..แบมแบมออไปเล่นที่ห้อยอแั้แ่เย็น
าทั้สอ้ารื้นไป้วยหยาน้ำสีใสที่พร้อมะไหลลมาทุเมื่อ ูเนียร์พยายามที่ะลั้นน้ำาเอาไว้ มือบาเอื้อมไปหมายะเปิประู
'พลั่'
"ฮยอเป็นอะไร ร้อไห้ทำไม"ยูยอมถามูเนียร์เสียแ็ มือทั้สอ้าบีบไหล่อูเนียร์แล้วนหลัแนบับำแพ ูเนียร์พยายามเบี่ยหน้าหลบ
"ฮยอะอบผมมั้ย ผมถามว่าเป็นอะไร"เสียอร่าสูัึ้นราวับะย้ำว่าถ้าหาไม่อบ ..ะเออะไรมาว่านี้อี ูเนียร์ัริมฝีปาล่านแทบห้อเลือ
แรบีบอยูยอมแรึ้นอีนออูเนียร์เิเป็นรอยแ ผมพยายามลั้น้อนสะอื้นที่มันุอยู่ที่อ ....
อี้านหนึ่ประูห้อฝั่ที่เยื้อออไปทา้ายเปิออ พร้อมับบุลที่ทุนาว่าะอยู่ในห้ออยอแเินยิ้มและฮัมเพลเบาๆออมาอย่ามีวามสุ
"ฮยอรับ อย่าร้อไห้อีเลยนะ ผมะไม่ถามฮยอแล้ว ผมรู้ว่าฮยอไม่บอผมหรอว่าทำไมถึร้อไห้ แ่ฮยออย่าร้อไห้เลยนะรับ .."
เสียอยูยอมหายไป และ เสียฮัมเพลออีน็หายไป แบมแบมยืนเาะเสาสไล์รีโบราที่ให่พอที่ะทำให้เาหลบไ้ ....
"เพราะว่าถ้าฮยอร้อไห้ หัวใผมมัน็ร้อไห้และเ็บมาว่าฮยอร้อยเท่า ....อย่าทำร้ายผมเลยนะ"เสียยูยอมล้ายเป็นารเว้าวอนเบาๆ น้ำาอูเนียร์ไหลลอาบใบหน้าหวาน
ยูยอมรวบัวผมเ้ามาอไว้แนบอ ำแพที่ผมำลัสร้าเพื่อปป้อัวเอพัทลายลอย่าไม่มีิ้นี อนนี้ผมเพียแ่้อารอ้อมออใรสันเพื่อปลอบใเท่านั้น
บุลที่สาม นที่ยืนอยู่หลัเสารีโบรา นที่มาที่หลั นที่บัเอิมาไ้ยิน นที่เินเ้ามาผิเวลา ผิัหวะ ผิสถานที่ ........ น้ำาหยหนึ่หยลบนมือเล็ หยแล้ว หยเล่า ร่าบาทรุัวลบนพื้น นั่อเ่าร้อไห้อย่าน่าสสาร
โยที่อีสอนที่ยืนอันไม่รู้เลย ... ว่ามีใรอีนำลัร้อไห้เียบๆปานะาใ
....เพราะแบบนี้สินะนายถึไม่เยรับรััน ิมยูยอม
นไม่ธรรมา
นที่เ้มแ็ือนที่ไม่ร้อไห้แม้ะเสียใ ...ั้นเหรอ น้ำาอผมไหลอาบแ้มลมามันเ็บนะรับ เ็บริๆถึแม้ะรู้อยู่แล้วว่า ยูยอมน่ะไม่ไ้ิอะไรับผม แล้วทำไม้อมาอ่อนโยนมาูแล ทำให้ผมิไปเอ้วย ันเ็บนะ
ผมลับเ้ามาในห้อ หลัาที่สอนนั้นเินหายไปไหน็ไม่รู้ ผมใ้ำปั้นทุบอัวเอแรๆหวัะให้่วยผ่อนลายวามเ็บปวที่แล่นแปลบๆในใผม ...แ่มันไม่ไ้่วยผมเลย ผมอยาะร้อไห้แม้ว่าอนนี้าอผมะทั้เ็บทั้แสบมาแล้ว็าม ผมัสินใหลับาแล้วล้มัวลนอนราบ
ผมเผลอหลับไปโยที่ผมไม่รู้ัว้วย้ำ ...ผม็แ่เหนื่อย
แบมแบมสะลึมสะลือืนึ้นอนที่มีนมาเย่าัวเา ร่าเล็ระพริบาปริบๆแล้ว่อยๆปรับโฟัสให้มอนมาใหม่ ..เว ยอแ ยอแยิ้มว้าให้น้อ เาเ้ามาปลุแบมแบมเพราะเลยถึเวลาอาหารเย็นแล้ว็เท่านั้น
"ฮยอมีอะไรอ่ะ"ผมถามยอแฮยอ รบวนเวลานอนผมอ่ะ ผม่วนะเนี่ยฮยอ
"ิน้าวไ้แล้วน่าแบมแบม"ยอแบ่นแบมแบมอย่าเบ่อๆ เ้าเปี๊ยนี่น่ะนะ ไม่เยะยอมิน้าวีๆหรอ เือร้อนเา้อมาามไปินุรั้ไป ผั็ไม่ิน แล้วะโไ้ไ ห้ะ!
"นอนอีแปปนึน้าาาาา"แบมแบมว่าพลาทำเสียอออ้อน อย่าุ้นิน ยอแแพ้มุนี้ลอ เาั้ใว่าหลัานี้เาะ้อสร้าภูมิุ้มันารอ้อนแบมนี้อแบมแบมให้ไ้!
ยอแเอื้อมมือาวไปบีบมูแบมแบมอย่าหมั่นเี้ยว บอแล้วไว่าไอ้เปี๊ยเนี่ยิน้าวยา ้อลาไปเท่านั้นแหละถึะยอม
"ถ้านายยอมไป ฮยอะทำรีมบูเล่อโปรให้เป็นราวัลนะ"เยสสส ...แผนารอ้อนอผมสำเร็ ยอแฮยอน่ะใีที่สุเลย แบมแบมรู้สึมีวามสุมาึ้นหลัาที่เาไ้พัผ่อนแล้ว ...ลืมวามโศเศร้าไปั่วะ
หรือวามริอาะไม่ไ้ลืม แบมแบมเพียแ่่อนมันไว้้าใน็เท่านั้น
นไม่ธรรมา
โ๊ะิน้าววันนี้มันอึอัมานผมอยาะลุไปให้พ้นๆ ....ไม่มีใรุยันมีเพียมาร์ฮยอับเบีฮยอเท่านั้นีุ่ยันอย่าออรสาิ ผม ยูยอม และูเนียรฮยอไม่แม้แ่ะปริปาพูอะไรออมา
ผมนั่ทานอาหารที่ยอแฮยอทำเอาไว้ให้เียบๆสายาอผมเหลือบไปมอยุยอมที่นั่ฝั่ร้าม แ่สายาอนี่ผมมออยู่นั้น ไม่เยมีที่เหลอเอาไว้มอผมเลย สายาี่ผมรั สายี่ผมอบมอ สายาทีู่เ้มแ็และมีเสน่หถูส่ไปใหุ้เนียร์ฮยอแ่เพียผู้เียว
ผมหลรัสายาที่ไม่เยมีเอาไว้มอผมเลยสัรั้ เ็บแบบแปลๆแ่ผม็ยั้อารที่ะเ็บ่อไป ...ถ้ามันยัทำให้ผมไ้อยู่ใล้ๆิมยูยอม่อไปเรื่อยๆ
หลัาาน้าวเสร็ทุน็มานั่รวมันี่ห้อนั่เล่น มาร์ฮยอับยอแฮยอนั่เล่นเมสแ่รถันอย่าออรสออาิ ูเนียร์ฮยออ่านหนัสือเียบๆ ยูยอมนั่ฟัเพลในไอพอ แ็สันฮยอับเบีฮยอแย่ันูฟุบอลันอย่าุเือ ่าาผม
ที่ทำไ้แ่นั่้มหน้าแล้วับมือัวเอไว้เียบๆ ผมเหมอนนไร้ัวน ผมอยาออไปาห้อนี้แ่มันะผิสัเเินไปหรือเปล่า
ยอแฮยอที่เลิเล่นเมส์อนไหนไม่รู้ ำลัโหวเหวโวยวายเรื่ออะไรสัอย่า
"ูรูปินฮยอิ อย่าป๋า"ยอแยื่นโทรศัพทอัวเอให้ทุนู
"หมยถึใรอ่ะ"นี่แล้โ่หรอโ่ริ
pyj .....
.....
p park
j jin
y yong
.............
ทุนในห้อเียบ ูเนียร์ฮยอเบิาว้า ถ้าหาไม่สัเะไม่มีใรเห็นมือี่ำอยู่รายเสื้ออยูยอม ....โรธนแทบ่านไ้้วย้ำ
ทุนแยย้ายันไป ผมเินเ้าห้อมาอาบน้ำล้าัวทำิรรมบลาๆเสร็หมแล้ว็เินไปริมระเบีย ผมมอบรับลมเล่นๆน่ะรับ
แ่แล้วผม็้อสะุ เมื่อ.....
"ถ้าวันนั้นันเลือนาย วันนี้ันะ้อมาเ็บปวแบบนี้ไหมมาร์"ูเนียรฮยอพูลอยามไปับสายลม
โยที่ไม่รู้ว่ามารฮยอำลัเินเ้ามา้าหลั มาร์แะมอลบนไหล่บาอูเนียร์ฮยอนเาสะุ้ ผม็แอบลัวเหมอนันนะ เพราะผม็ไม่รู้ว่าเามีปัหาอะไรัน
"พูำนี้มันไม่้าไปหน่อยหรอไ ันน่ะลืมนายไปหมแล้วนะ"มาร์พูพร้อมับยิ้มเหยีย ูเนียร์หน้าเสียไปเล็น้อยแ่็ลับมาทำหน้าปิไ้ภายในเสี้ยววินาที
"นายไม่มีวันลืมันไ้หรอมาร์"ูเนียรฮยอยิ้มเยาะเล็น้อย พร้อมับประอใบหน้าไ้รูปอมาร์เ้มาใล้เรื่อยๆมาร์เป็นนประบปาแนบลไปอย่ารวเร็ว
ทัูู้่ึริมฝีปาันอย่าร้อนแร แลลิ้นันอย่าเมามันส์ แบมแบมที่ยืนอยู่หลัู้มออย่าใและอึ้ๆ
ทำไมเาไม่เห็นเยรู้เรื่อนี้เลย ผมเริ่มี่ะสับสนับสถาารรหน้า .....ยูยอมบอว่าอบูเนียรฮยอนี่่ แล้วับมาร์ฮยอนี่มันอะไร
ไม่นานนัมาร์็ถอนูบออมาาริมฝีปาบาสีมพูระเรื่อ แล้วยิ้มเยาะอย่าผู้นะ
"นายอย่าหลัวเอให้มานัเลยปาร์ินยอ"มาร์ผละออแล้วใ้มืออี้าผลัไหลู่เนียรออ้าๆเินหมุนัวหันหลัลับแล้วเินออไป
ูเนียร์ทรุัวลนั่ับพ้นระเบื้อ ไม่ไ้ร้อไห้แ่็ไม่ไ้ยิ้ม ใบหน้าหวานนั้นีลและหมออย่าเห็นไ้ั
....ทิ้วามสสัยไว้ให้ับแบมแบมมามาย
/ว่าะลับมา่อไ้ ฮืออออ เาอโทษเรๆพอีอิย์ี่แล้วเามะว่าเลย่า า ีในะเนี่ยที่มีนเฟบเพิ่ม เฮๆๆๆๆๆ แ่็ยัอยาไ้เม้นทเยอะๆอ่ะ อฟีแบหน่อยน้า อยารู้ว่ารีแ่ละนิไบั้ แบบแนวโน้มอะไรแบบนี้่า แล้วะมา่อให้นะ ^___^ ัมา่ะ/
| ยอมโนบ เี๋ยวมา่อให้นะ ฮือออ ไม่ว่าเรๆไม่ไ้มีนอื่น ฮริ้ บัยยย | •^•
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น