Memory in my dream (เมโมรีอินมายดรีม)

ลำดับตอนที่ #9 : แฟนตาซีทรู

              หลังจากที่พวกเขาเรียนวิชาการผสมผสานระหว่างสิ่งใหม่และเก่า (ผมก.)  กับ  วิชาการศึกษาภาษาเวทมนตร์ (ศภว.)เสร็จแล้ว  ก็เดินกันไปที่ตึกเกม  ซึ่งมันก็คือตึกที่อยู่ตรงกลางระหว่างหอพักชายและหญิงนั่นเอง  เมื่อเขากำลังจะเดินไปรอที่ข้างหน้าตึกก็เห็นนาวิ่งมาจากทางขวาพอดี



              “พอดีฉันลืมการ์ดเกมไว้บนห้องอ่ะจ้ะ  เลยขึ้นไปเอามา”  นาพูดขณะหอบหายใจ



              “เรารีบเขาไปกันเถอะจ้ะ  เดี๋ยวคนเยอะจะไม่มีที่”  น้ำเร่ง



              \"เดี๋ยวฉันพาเอกไปลงทะเบียนเกมก่อนนะ”  ต้นว่าพลางดึงเอกไปที่เคาร์เตอร์ลงทะเบียน



              “นายเคยเล่นเกมบ้างไหมตอนอยู่ที่โลกนั้นน่ะ”  ต้นถาม



              “เคยสิ  บ่อยด้วยนะ  แต่ที่ฉันเล่นน่ะมันเป็นเกมคอมพิวเตอร์น่ะ”



              “หรอแล้วมันสนุกไหมอ่ะ”



              “ก็สนุกนะ”



              “อ่ะนี่ลงทะเบียนซะนะ  เหมือนที่นายลงทะเบียนเรียนน่ะ  เกมนี้เป็นเกมยอดฮิตเลยนะ  เราจะได้เข้าไปอยู่ในเกมจริงๆ  มันเป็นเกมต่อสู้เพื่อให้ผ่านด่าน  แล้วก็เก็บคะแนนไปเรื่อยๆเมื่อได้คะแนนในระดับหนึ่งแล้วก็จะได้เงินมา”  ต้นอธิบายขณะที่เอกกำลังลงทะเบียน



              “ฉันอยากเล่นเร็วๆแล้วสิ”  เอกว่าหลังจากที่ฟังต้นเล่าซะนาน



              “งั้นเร็วๆเข้าเหอะ  ฉันก็อยากเล่นเหมือนกัน”  หลังจากที่ลงทะเบียนเสร็จแล้ว  ต้นก็บอกให้เขาเก็บการ์ดไว้ให้ดี  เพราะต้องใช้การ์ดนี้เท่านั้นถึงจะเล่นเกมได้



              “เอ้า  เร็วๆหน่อยสิ  พวกเรารออยู่นะ”  น้ำว่า



              “จ้าๆ  แหม  วันรุ่นใจร้อนจริ๊ง”  ต้นตอบกลับไปแต่ก็รีบวิ่งไปที่ห้องเกมแบบทีม



              “เอ้าพวกนายน่ะ  ถ้าพร้อมแล้วก็มานั่งลงสิ  จะได้เริ่มซะที”  ปุ๋ยว่า  แล้วพวกเขาก็เขาไปนั่ง  เอกนั่งอยู่ระหว่างนากับน้ำถัดไปก็เป็นต้นกับปุ๋ยและแมค



              “เอ่อ  คือฉันยังเล่นไม่เป็นเลยอ่ะ”  เขาเพิ่งนึกขึ้นได้



              “ไม่เป็นไร  เดี๋ยวพวกเราสอนให้”  น้ำบอก



              “ก่อนอื่นนะนายต้องสอดการ์ดเข้าตรงนี้”  ต้นบอกขณะทำให้ดู  เมื่อเขาสอดการ์ดแล้ว  มันก็มีแว่นตาเลื่อนลงมาใส่กับตาเขาพอดี  พร้อมกับมีฐานรองแขนโผล่มาจากข้างใต้  เขาวางแขนลงไปตรงมือขวาจะมีปุ่มกดอยู่ 5 ปุ่ม  ส่วนมือซ้ายจะมีปุ่มกดอยู่ 3 ปุ่ม  ซึ่งเขาไม่รู้ว่ามันเอาไว้ทำอะไรบ้าง  จนเมื่อน้ำพูดขึ้น



              “ปุ่มที่มือซ้ายน่ะ  ปุ่มบนสุดเป็นปุ่มยิงและก็ยังเป็นปุ่มที่ทำหน้าที่คล้ายๆปุ่มเอ็นเทอร์  ปุ่มทางซ้ายเป็นปุ่มกดหาเรดาร์ของศัตรูและปุ่มขวาเป็นปุ่มชาร์ทพลังงาน”  น้ำอธิบายให้ฟัง



              “ส่วนปุ่มทางด้านมือขวาจะเป็นปุ่มกดซ้ายขวาขึ้นลงธรรมดา  ไม่มีอะไรมาก  ส่วนปุ่มตรงกลางไว้สำหรับเลือกอาวุธนะจ๊ะ”  นาบอก



              หลังจากที่ทุกคนเตรียมพร้อมกันหมดแล้ว  บนหน้าจอที่แว่นตาก็ปรากฏคำว่า  กรุณากดยิง  (ปุ่มบนสุดทางซ้าย)  เพื่อเข้าสู่เกมแฟนตาซีทรู   เมื่อทุกคนกดกันครบแล้ว  บนหน้าจอก็ปรากฏอีกว่า  ขอให้สนุกกับเกมค่ะ  ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นฉากในการต่อสู้  เอกรู้สึกว่าเขาเข้ามาอยู่ในเกมเลย  เมื่อมองแขนและขาของเขามันกลับมีเกราะสีเทาสวมอยู่  เขาเห็นทุกคนสวมเกราะเหมือนกันแต่มีสีแตกต่างกันออกไป  และทุกคนยังใส่หมวกเกราะด้วยจึงทำให้ดูเหมือนนักบินอวกาศ



              “โห  เหลือเชื่อเลยแฮะ”  เขาว่าพลางมองดูตัวเองและเพื่อนๆ



              “อืมใช่  เกมนี่เป็นเกมที่เอามาจากโลกของเธอดัดแปลงเข้ากับเวทมนตร์ทำให้เหมือนกับว่าเราเข้ามาเล่นเองเลย”  แมคอธิบายให้ฟัง



              “พวกเราเริ่มทำการค้นหาเรดาห์ได้แล้ว  ถ้าศัตรูมีความเร็วสูงแล้วจะไม่ทันการณ์”  ต้นแนะนำขณะสอดสายตามองหาศัตรูที่อาจจะโผล่ออกมาอย่างไม่คาดคิด



              “ฉันเจอศัตรูอยู่ทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือ”  นาบอก



              “ทุกคนเตรียมพร้อม”  เอกบอก



              “หา  แต่ฉันเจอศัตรูอยู่ทางตะวันออกด้วย”  ปุ๋ยว่า



              “เสร็จกัน  ทุกคนระวังตัวให้ดีนะ”  ต้นว่า



              “รับทราบ”  ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกัน  จนถึงกับต้องหัวเราะออกมา  แต่เสียงหัวเราะก็แทบจะหยุดไปในทันทีที่ศัตรูโผล่ออกมาให้เห็น  มันเป็นสัตว์ประหลาดขนาดพอๆกับพวกเขา  มันถือปืนกันคนละกระบอก  พวกมันระดมยิงมาที่พวกเขา  แต่ได้เกราะช่วยไว้พวกเขาเลยไม่เป็นอะไรมากนัก



              “ทุกคน  ยิง”  เอกบอกขณะกำลังวิเคราะห์สถานการณ์  ทุกคนรีบยิงทันที



              “ไม่ไหว  มันมีมากเกินไป  เกราะของพวกเราจะเอาไว้ไม่ไหวด้วย”  น้ำว่า



              “ใช้เวทมนตร์กลับไปตั้งหลักบนหน้าผานั่นก่อนดีไหม”  นาว่าพลางชี้ไปที่หน้าผาใกล้กับที่ที่พวกเขายืนกันอยู่



              “ที่นี่ใช้เวทมนตร์ได้ด้วยหรอ”  เอกยังงงๆอยู่  ว่าอยู่ในเกมจะใช้เวทมนตร์ได้ยังไง



              “ได้จ้ะ  ใช้ได้เหมือนกับตอนที่อยู่นอกเกมอ่ะจ้ะ”  นาอธิบายให้ฟัง



              “แล้วเราจะใช้เวทมนตร์อะไรกันดีล่ะ”  ต้นถาม



              “การบินไหม  เพราะเอกเขาเคยใช้แค่บทนี้บทเดียวอ่ะ” นาบอก



              “อืม  ก็ได้  นายว่าไง”  ต้นว่าพลางหันไปถามความเห็นแมค



              “ความคิดดี”  แมคว่า



              “จะเอายังไงก็รีบๆเหอะ  พวกมันเข้ามาใกล้แล้ว”  น้ำว่า



              “เอกท่องคำสุดท้ายได้ใช่ไหม  บทที่เธอเคยใช้แล้ว  ถ้าจะใช้อีกสามารถท่องเฉพาะคำสุดท้ายได้”  นาอธิบาย



             “งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปตรวจหาศัตรูก่อนนะ  เผื่อข้างบนจะมีศัตรู”  น้ำบอก  พลางท่องคาถาบินแล้วก็บินขึ้นไป



             “เดี๋ยวๆ  รอฉันด้วยสิ” ปุ๋ยว่าพลางบินตามไป



             “ทุกคนเตรียมตัวได้แล้ว”  นาบอก  ทุกคนพยักหน้ารับก่อนจะท่องออกมาพร้อมกัน



             “วิงส-ฟรอ-สกาย-ไฮ”  ปีกงอกออกมาจากหลังของเอกอีกครั้ง  มันทะลุเกราะที่ใส่ออกมา  เขาพร้อมแล้วที่จะบินอีกครั้ง



             “ทางนั้นเป็นไงบ้าง  เจอศัตรูไหม”  เอกถาม



             “ไม่เจอจ้ะ  พวกเธอขึ้นมาได้เลย”  เสียงน้ำดังมาจากข้างๆตัวเขา  เขาเพิ่งนึกได้ว่านั่งเล่นอยู่ในห้องเดียวกัน



             “ไปกันเถอะ”  เขาว่าขณะปีนขึ้นไปข้างบน   คนอื่นบินตามเขาขึ้นมาโดยบินไปยังหน้าผาใกล้ๆ







                                                               ********************



//ขอโทษนะที่มาอัพช้าไปหน่อย  เพิ่งเปิดเรียนเลยไม่ค่อยมีเวลา



แล้วก็มีหลายเรื่องมากทำให้ไม่ได้มาอัพ



บทนี้ยาวไปนิด  หวังว่าจะถูกใจท่านผู้อ่านทุกท่าน



อ่านแล้วเม้นให้ด้วยนะคะ  จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยจ้า//