<<พลังจิต สะกิดใจ>>

ลำดับตอนที่ #1 : part1

ณ ริมชายทะเลยามเช้า ดวงตะวันส่องแสงสีแสดอ่อนๆเมื่อกระทบกับเมฆ พลันเกิดประกายแสงสีส้ม

ปูเสฉวนสีแดงค่อยๆออกจาก"หอย"ของมัน บางครั้งหอยก็เล็กไปสำหรับปูบางตัวที่เติบโต

"อันยะ มาเที่ยวทะเลเหรอ"

เสียงเล็กๆของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นเบื้องหลังของฉัน

"มินชอนเหรอ??"

ฉันเอ่ยถามออกมาพร้อมหันควับไปข้างหลัง

"ช่าย!! เอ้อ... อาการของโพมีเป็นไงมั่งเหรอ"

เธอถามสวนกลับมาหลังตอบฉันทันที

"ก้อ.. โอเคนะ.. ไม่เป็นไรหรอก.. เอ่อ..มินชอนเธอช่วย..ช่วย.."

ฉันตอบแบบยังไม่จบประโยค ถึงรู้ว่าแบบนี้มันทำให้หลายคนรำคาญก็เหอะ(เอ๊ะ รู้สึกออกแนวกวนๆ)

"ช...ช่วยถอยออกไปได้มะ.. เธอก็รู้ว่าฉัน..นั่น..ได้อ่ะ อยากให้ฉันอ่านนั่นเธอเหรอ"

"ได้ๆ"

มินชอนพยักหน้าแล้วหันซ้ายหันขวาเพื่อเดิน"ถอยหลัง"ไป

"อ..อะจ๊าย!!!!"

เกิดอะไรขึ้นน่ะ.. ชินชอนทำไมไม่ก้าวไปหล่ะเนี่ย..

"มินชอน.. เป็นอะไรเหรอ!!!"

ฉันะโกนแล้ววิ่งไปหามินชอน

"ป..ป... ปูเสฉวน.. ฉันเหยียบมันอะ เฮ้ย.. เป็นไรมากป่ะ"

มินชอน.. สงสัยเธอจะไม่ค่อยเต็ม.. น่าสงสาร(ปู)จังเลยมินชอน

"เสียใจ... ขนาดห้องไอซียูยังเข้าไม่ได้.. ไปเข้าหอยป่ะ"

มินชอนถอนหายใจ เนื่องจากสติไม่ค่อยเต็มและรักสัตว์อย่างยิ่ง(เหนือชีวิต...วิต...วิต..วิต)

"สัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น.."

บทนี้อีกแล้วเธอ.. ไปเข้าประถมเลย.. ได้ท่องทุกเช้าแน่นอน

"เฮ้อ....... ทำบาปแต่เช้าเลยตู..."

โคร่ก..... น้องพุงน้อยขออาหารแล้วจ้า..

"ไปหาไร' กินกันเหอะ"

ฉันพูดขณะกุมท้องไว้อยู่

"ฉันเพิ่งกินซุปทรูฟมา เดี๋ยวฉันแค่ไปเป็นเพื่อนแล้วกัน"

อ้าว... แสดงว่าฉันต้องจ่ายตังค์คนเดียวล่ะสิ..โฮยๆๆๆ กินที่บ้านพักก็ได้วุ้ย ที่ห้องอาหารโรงแรมไม่กิน..

"งั้นไม่กินและ... ไม่มีตังค์"

เชอะ... หิวก้อหิว แต่ไม่มีตังค์นี่..

________________________________________________________________________
========================================================================