คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พบกับความเฉิ่ม
"เจ้าหญิงครับ ทางนี้ เราจะพาเจ้าหญิงไปเที่ยวด้วยกัน"
"ค่ะ"
"จับมือผมไว้นะ เดินเข้าไปในห้องนี้ แล้วผมจะตามไป อีกนิดนึง"
"ค่ะ"
รอยยิ้มน่าเกลียดๆของเฟมัสเผยขึ้น พร้อมกับมือที่กดปุ่มสีทองลงไป นี่คือจุดเริ่มต้นของการจากไป....เจ้าหญิงเซีย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
"ข้าจะส่งพวกเจ้าทั้ง10ไปตามหาเจ้าหญิงเซียขึ้นมา เธอถูกส่งไปยังโลกมนุษย์แล้วร่างของเธอเปลี่ยนแปลงไปด้วย จงไปตามหาเจ้าหญิงท่านซะ เข้าใจนะ ทีนี้สำคัญมากเขียนเรื่องเตือนความจำเจ้าไว้ แล้วนำมันติดไปด้วยเพราะการส่งพวกเจ้าไปนั้นความจำของพวกเจ้าจะถูกลบลงไปหมด ทุกสิ่งต้องเริ่มใหม่ตามกาลเวลาของพิภพที่1 โลก เวลาเดินทางคือ อีก100ปี เพราะตอนนั้นเจ้าหญิงจะมาอยู่บนโลกอย่างเสร็จสมบูรณ์ ใครนำตัวเธอมาได้จะได้เป็นเทพแทนข้าคนต่อไป จงเตรียมใจไว้ แค่ร้อยปีเอง อ้อ ส่วนอีกเรื่อง เจ้าชายกลูถูกหลอกส่งไปเช่นกัน ไปตามมาด้วยก็ดีนะ อนาจักรจะได้รวมกัน พิภพที่2จะได้สมบูรณ์"
--------------------------------------------------------------------------------------
ตึง…..ตุบ......โครม!!!
"อะไรกันวะ!!" เสียงร้องออกมาจากปากเด็กสาวที่แต่งตัวอยู่ในชุด ม .1 (GRADE 7) และนั่นคือฉันเอง ฉันชื่อเอม อยู่ม 1 ฉันเป็นเด็กหน้าตาไม่ดีเลยฉันมาจากประเทศไทยแต่แทบไม่ได้พูดไทยที่นี่ก็ญี่ปุ่นแต่เป็นเมื่องที่ฝรั่งเยอะทำให้โรงเรียนใหม่ฉันพูดอังกฤษกันทั่วหน้า ไม่รู้ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งกันหรือไงนอกจากหน้าตาแล้ว และนี่ ยังอีก คนน่าสงสารอย่างฉันต้องมาเดินตกถังขยะที่เต็มไปด้วยอ้วกของใครก็ไม่รู้ หน้ารั้วโรงเรียน ทำให้ตกเป็นเป้าสายตาอย่างจัง แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดหรือเข้าใกล้สักคน ใครจะไปเข้าล่ะ ตัวฉันเต็มไปด้วยอ้วกออกอย่างนี้
เห็นโรงเรียนนี้มีห้องน้ำนี่นา เพราะว่าฉันมีพี่สาวไม่แท้คนนึงชื่อพี่เป้พี่เป้อยู่โรงเรียนนี้ และสวยมากด้วย(แล้วไหงน้องหน้าเหมือนกระด้งผสมชะนีวะ?)พี่เป้บอกว่าที่นี่มีห้องอาบน้ำนี่นาแถมมีชุดนักเรียนให้ด้วย อืมๆดีๆ ฉันจะไปอาบน้ำสักหน่อย
ซ่าๆๆ เสียงอาบน้ำของฉันเอง ฉันรีบวิ่งเข้ามาแล้วตรงดิ่งมาอาบน้ำที่นี่งื้มม สดชื่นที่สุดเลย ฮ้า...แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันอยากจะร้องไห้T.T ฉันลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาอ่ะ โอ้ว ไม่นะเสื้ออันตะกี้ฉันก็เอาเข้าไปซักแล้วนี่ แล้วเสื้อใหม่นี่ล่ะฉันก็วางไว้ข้างนอก ซวยแล้วหาไรเช็ดวะ? เฮ้อ ยังไง เอมแกมาถึงขั้นนี้แล้ว ถอยไม่ได้โว๊ย ฉันจึงค่อยๆแง้มประตูโผล่หน้าออกไป อ๋า ดีๆ ไม่มีคนอยู่ด้วย
ฉันรีบก้าวเท้าออกไปเพื่อจะหยิบผ้าเช็ดตัว อึบ เกือบถึงแล้ว
ปึง! เสียงเปิดประตู โอ้วว ไม่นะ(แต่นี้ห้องน้ำผู้หญิงคงไม่เสียหายมั้ง)มีคนกำละ...
"เฮ้ย ผู้หญิงแก้ผ้า" เสียงนั่นกลบความคิดของฉัน ทันที แต่เอ๊ะตะกี้ไม่ใช่เสียงเพศเดียวกะฉันนี่หรือว่า.... "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด" ฉันกรี๊ดออกมาแล้วรีบวิ่งเข้าห้องแต่งตัว ฟึด ฟาด ฟึด ฟาด ทำไมฉันเฉิ่มงี้นะ ทำไม ทำไม ก็ กะ กะ เข้าห้องน้ำผิด!!!!!!!
ฉันรีบแต่งตัวแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำโดยไม่สบตาหนุ่มคนนั้นเลย เฮ้อ ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย อนาถตัวเองชะมัด
"อ้าว เอม!!!" เสียงใสๆโพล่งขึ้น
"เจอาร์!!" ฉันตอบกลับด้วยเสียงสดใสไม่แพ้กัน
เจอาร์คือเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเป็นคนลูกครึ่งญี่ปุ่นกับอังกฤษ หน้าตาเธอ น่ารักมาก ตาดวงกลมๆ แก้มสีชมพู น่ารักไปหมด ผู้ชายคนไหนเห็นก็เกือบจะลอยกันทุกคน แต่ยัยนี่นะชอบล้อฉันอยู่เรื่อย นี่คือข้อเสีย - -
"นี่แก แกไปซอยผมมาแต่เมื่อไร่วะ? น่าตาดีขึ้นหนิ เอ ผมเปียกๆ แกไปทำอะไรมา?"
ฉันก็เล่าวีรกรรมสุดสยองให้เจอาร์ฟัง และยัยนี่ก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หลังจากมันหัวเราะเสร็จ
"แก ฉันว่าโรงเรียนนี้ดีอ่ะเนอะ เราชอบ ไม่มีปักชื่อมีแต่เข็มกลัดเป็นชื่ออ่ะ โคตรเท่ ไม่ต้องกลัวเวลาเฉิ่มใส่เสื้อนักเรียนผิด มันเหมือนกันหมด แต่เออที่โรงเรียนเก่าเราอ่ะ ใครเป็นแบบแกนะ ต้องใส่เสื้ออุบาทว์ๆ โรงเรียนนี้โคตรเจ๋งอ่ะ"
"อ่านะ" เออเกือบลืมไปเอาเสื้อที่เพิ่งซักเลย เพราะฉันยืมเสื้อของโรงเรียนมา (ที่เป็นชุดนักเรียนน่ะ อย่างงๆ) พรุ่งนี้ต้องเอามาซักและคืนให้ หึๆ ก็เสื้อตะกี้เปื้อนอ้วกน่ะเซ่
อีกอย่าง ไอ้เจอาร์เอ๊ย มันก็คงจะเจ๋งอยู่หรอก ค่าเทอมหนึ่งล้านเยน ห่วยเหมือนโรงเรียนเก่าก็แย่แล้วนะเฟ้ย
"แกๆๆๆๆ ฉันอยู่ห้อง2แกอยู่ห้อง7อ่ะ"
"เง้ออ เซ็ง แล้วชั้นจะคุยกะใครล่ะ มีแต่แกอ่ะ ที่คุยกะชั้น"
"เวร หาเพื่อนใหม่ดิวะ"
"แกพูดง่าย แกมันน่าตาดี นี่ก็นานาชาติมีแต่พวกลูกครึ่ง หน้าตาแบบน่ารักกันทั้งนั้น ใครจะมาคุยกับลูกเป็นขี้เหร่แบบชั้นเล่า" ฉันค้อนใส่เจอาร์
"เอาหน่า ลูกเป็นขี้เหร่ต่อมาก็เป็นหงส์"
เจอาร์เดินมากอดคอฉัน โอ๊ยหายใจไม่ออกเฟ้ย
"เอ๊ยเจอาร์ เธออยู่ห้องเดียวกับฉันอ่ะ ในปีที่แล้ว" อยู่ๆก็มีกลุ่มเด็กชายกลุ่มหนึ่งเดินมาหาไอ้เจอาร์ เฮอะปีที่แล้วอยู่หญิงล้วน ยังมีผู้ชายตามมาเป็นแถวเลย - -
"อ่านะ พี่กาว" เจอาร์ตอบ (กาวเป็นคนไทยนะ ดูจากชื่อแล้ว)
"แล้วยัยกระด้งปลาร้านี่ใครอ่ะเจอาร์ หน้าตานี่แบบ.......อะ อ้อเฮ้ยกูจำได้และ ยัยนี่นี่เองที่เข้าไปอาบน้ำห้องผู้ชายแล้วแก้ผ้าเดินออกมา ฮ่าๆๆ จำได้ปะพวกมึงที่กูเล่าให้ฟังเช้านี้" นายนั่นตะโกนลั่นสนามหน้าตึกเรียน
แจ็คพ็อตแล้วตรู
ในขณะนี้กลุ่มเด็กผู้ชาย(ซึ่งคาดว่าอยู่GRADE 8) กำลังหัวเราะฉันกันอย่างเมามันส์ ยัยเจอาร์แกก็เป็นไปกับเค้าด้วย
"ไปล่ะนะ ฮิๆ" เจอาร์ ร้องบ๊ายบายและเสียงที่ยังฟังดูยังไม่เลิกฮา เดินไปกับกลุ่มเด็กผู้ชาย เง้อน่าตาดีทุกคนเลยอ่ะ ทำไมฉันไม่มีคนน่าตาดีมาเล่นด้วยวะ (มีแต่ล้อ) อ่ะ นี่แกทิ้งฉันเรอะ!!!(เพิ่งรู้ตัว)
ฉันเดินเข้าห้องเรียนมาอย่างเบื่อหน่าย จะอะไรซะอีก เพื่อนก็ยังไม่มี เพื่อนที่มีก็ทิ้ง แล้วจะเอาไงดีฟะเนี่ย รู้สึกเหงาแฮะ(55 คิดให้เหมือนนางเอกให้สมบท)
ฉันเดินไปนั่งข้างเด็กผู้หญิงคนนึง เด็กคนนั้นยิ้มให้ฉันด้วยรอยยิ้มอันสดใส สิ่งนี้ดึงดูดฉันให้เข้าไปนั่งใกล้เธอ ผมของเธอสีดำสนิดเป็นแพยาวลงมาประมาณหลังเกือบถึงก้น แต่ดูซอยนิดๆ ทำให้น่ารักขึ้น ดวงตาที่เป็นสีฟ้าเข้มลับกับใบหน้าขาวๆ แววตาที่มีแสงสะท้องจนเป็นประกายดูเข้าไปกับขนตาที่ยาวงอนสีเงิน(อันนี้ฉันว่าทามาสคาร่าสีเงิน) แก้มชมพูอ่อนๆ เข้ากันริบฝีปากที่บางๆสีชมพูที่ไม่ต้องแต่งเลย ดูเธอแบบบริสุทธิ์จริงๆไม่มีเครื่องสำอางสักชิ้น(ยกเว้นตา)นางฟ้าชัดๆ
"ชื่ออะไรหรอ" ฉันพยายามทำหน้าให้ดีๆเก๊กให้มาก เกรงสุดๆอ่ะ จัดผมให้ดูดีขึ้น (ที่ไม่ค่อยถนัดน่ะรู้สึกแปลกๆ) แล้วถาม
"ซากุระ มิกะ จ่ะ เรียกเราว่ามิกะ นะ" มิกะ ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วจัดผมฉันให้เป็นเหมือนเดิม (ทุเรศเหมือนเดิม) "ฉันชอบเธอที่เป็นตัวเธอมากกว่านะ แล้วเธอล่ะ ชื่อว่าอ่ะไร"
"อ่า เอ่อ.....เอมน่ะ แหะๆ ชื่อเอม"
"เธอคิดว่าฉันทาขนตาสินะ จริงๆแล้วไม่หรอก ฉันเป็นอย่างนี้เอง"
"อ้อ ^^" บริสุทธิ์จริงๆเล้ย แต่เอ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ?
เด็กสาวคนนี้มีสิ่งแปลกๆอยู่หลายอย่างแฮะ นอกจากตาเธอ ยังมีท่าทางที่สง่างามแบบเจ้าหญิงคล้ายๆกะใครนะ นิสัยอีกเค้ารู้ด้วยว่าเราพยายามเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้น รวมถึงรอยยิ้ม ที่เป็นรอยยิ้มที่สวยงามที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลยล่ะ(คล้ายเจอาร์)
ฉันคุยสัพเพระ กับมิกะไปเรื่อยๆ แต่ถามว่าบ้านอยู่ไหน มิกะมักบอกว่า มันเป็นที่โทรมๆน่ะ แต่สีหน้าดูอึดอัดไงพิกล ยังไงมิกะเป็นคนที่สง่า สวย และน่ารักมาก ถึงขนาดที่นั่งคุยอยู่ มีผู้ชายมากกว่า10คนเข้ามาทักเลยแหละ
โชคดีจริงๆพวกคนหน้าตาดีเนี่ย
"เอม เธอเป็นเพื่อนสนิทกับฉันได้ไหม เธออย่าคบเพื่อนคนอื่นอีกได้ไหม เธอเป็นเพื่อนกํนฉันคนเดียวนะ" ประโยคนี้ดูเห็นแก่ตัวมาก แต่ทำไมฉันรู้สึกอยากจะตอบว่าได้ล่ะ แววตามิกะดูเหมือนจะขอร้องอย่างจริงจัง แล้วเจอาร์ล่ะ เธอจะมีเพื่อนกับใคร แล้วถ้าฉันตอบไปแล้วไม่รักษาสัญญานี้จะเป็นยังไง โอ๊ยยย
"อ่ะ เอ่อ คือ ถ้าฉันมีเพื่อนอยู่แล้วล่ะ?"
"อย่ายุ่งกับเค้าได้ไหม?" มิกะตอบเบาๆ "ฉัน..." น้ำตาใสๆหยดลงบนฝ่ามือของเจ้าตัว หวา มิกะร้องไห้ ทำไมดูเหมือนกับมิกะเก็บกดมากเลยล่ะ แล้วมันยังไง
"ได้ ได้สิ ฉันจะเลิกยุ่งกับเจอาร์"
มองลึกเข้าไปแววตาคู่นี้ทำไมเศร้าๆแบบบอกไม่ถูก แต่ถ้าสังเกตุดีๆ มิกะ น่าตาเหมือนเจอาร์มากๆ โดยเฉพาะรอยยิ้มที่อ่อนโยน แต่ตาคนล่ะสีกัน เจอาร์ตาสีม่วงเขียว มิกะตาสีน้ำเงินแบบน้ำทะเล อีกอย่างยัยเจอาร์แต่งตัวเก่งซะไม่มีตรงข้ามกันเลย มิกะไม่มีเครื่องสำอางสักชิ้น แม้แต่แป้ง(แป้งก็เครื่องสำอางแหละว้า) แต่ถ้าสังเกตุดีๆ ท่าทางที่ฉันบอกว่าสง่าอ่ะ เหมือนเจอาร์เด๊ะๆ ก็เจอาร์มันมีมาดๆ สง่าๆแบบน่ารัก แต่มิกะอ่อนโยน แค่นี้เอง^^'
"ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ" รอยยิ้มจางๆถูกส่งมาให้
ณ ดินแดน พิภพที่ 3
"มิกะรู้ตัวแล้ว ไวจริงๆ นางฟ้าของฉัน สงสัยคงกลัวคำขู่" เสียงหวานๆเทพเจ้า ณ ดินแดนอัลติก้านามว่าคลาสเซเวีย พูดกับเพื่อนสนิทของเธอ เทพเจ้า ณ ดินแดน มาเกสตร้า เสตฟฟี่
"เจอาร์ล่ะ? รู้ตัวยัง" เทพเสตฟฟี่ถามอย่างสงสัย
"รู้ รู้ยิ่งกว่ามิกะอีกน่ะ เจอาร์เป็นฝาแฝดคนพี่เลยเก่งกว่านะ ข้าว่า เพราะไม่งั้นเธอไม่ไปตีสนิทกับเจ้าหญิงเซียหรอก แต่ตอนแรกๆๆก็ไม่จริงใจแค่คงจะรอเวลาเที่ยงคืนวันนี้ แต่เธอนิสัยดี คงรักกันจริงๆ ตอนนี้ที่เจอาร์เราคิดก็คือ รอเวลาเพราะการร่ายเวท ต้องรอตอนม1นี่แหละ ส่วนมิกะได้รับรู้สึกร้อนที่ดาวกลางหน้าผากที่มาจากเจอาร์มั้ง เลยสั่งให้เอมอยู่ห่างๆ กลัวสิ่งที่ได้ไม่สำเร็จ ก็ถือว่าพี่น้องนี้ต้องแย่งสิ่งนี้กันเอง"
"แล้วพวกนั้นยังไม่รู้ตัวหรอ ว่าเป็นพี่น้องกัน"
"ยัง ตอนที่เราส่งพวกนางฟ้าและเทวดาประมาณ10 มั้งซึ่งเป็นแฝด10กันหมดเลย และเราให้พวกเขาเขียนสิ่งที่จะเตือนความจำเวลาลงพื้นโลก เพราะทางเราเวลาส่งไปความจำจะโดนลบหมด แต่สิ่งนี้แหละที่มองข้ามไป ฮะๆ พวกมันเขียนเรื่องยาวเป็นพันๆหน้า แต่มันเซ่อลืมไปเลยนะว่าสิ่งที่เราสัมผัสทำให้ดาวที่อยู่กลางหน้าผากร้อนได้มีแต่พี่น้องเท่านั้น แต่มีคนเดียวที่เขียนไปก็คือ เจอาร์ ลูกสาวคนโตของชั้นนี่ฉลาดแฮะ รอบคอบที่สุด เหมาะแล้วที่จะเป็นเทพองค์ต่อไป ฮะๆๆๆๆ"
"งั้นเจอาร์ รุ้สิ ว่ามิกะ..."
"รุ้ เจอาร์รุ้สึกตั้งแต่ก้าวเข้าโรงเรียนนี้แล้ว แต่แค่ไม่แสดงออกมา เจอาร์กลัวมาก แต่ตอนนี้คงรุ้แล้วแหละว่ามิกะสั่งอะไรคงต้องต่อสู้กัน ชั้นว่าเจอาร์คิดงี้ เออใช่ ถ้าต่อสู้กันไม่มีใครได้มีวันชนะเจอาร์หรอก แม้แต่ฉันเอง..."
สายตาของท่านเทพสองคนนี้กำลังจับจ้องไปที่อ่างน้ำขนาดใหญ่ ที่มองไปถึงพื้นโลก..
******************************************************
เอาล่ะค่ะ เราแต่งจบตอนแรกไปแล้ว
ตอนต่อไปก็ติดตามเอาเลยค่า ยูฮู้ววว!!!!
ความคิดเห็น