ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My sweet:First step to Love
ภายในสถานที่ประชุมหลังจากที่มาทิลด้าและโรเดินจากไป
"เฮ้อ ไปแล้วหนึ่ง เหลืออีก2"เสียงครี้ดถอนใจเบาๆ
"หมายความว่าไง"เฟรินคาดคั่นอย่างรู้ตัว
"ถ้าจะให้ถูกต้องเหลือ3คนไม่ใช่เหรอ ครี้ด"แองจี้ถาม เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ถูกถามได้เป็นอย่างดี
"แหม เจ้าหญิงคนสวยแห่งเดมอสเค้ามีคู่ครองเป็นหลักเป็นแหล่งอยู่แล้ว"ครี้ดพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนหยอดลูกยั่วอีกที"ใช่อย่างงั้นมั๊ย เจ้าชายคาโล วาเนบลี เดอะ ปรินซ์ ออฟ คาโนวาล...ราชบุตรเขยแห่งเดมอส"ก่อนจะหัวเราะก๊ากกับหน้าแดงๆของคู่กรณีทั้ง2"เจ้าชายมันเก๊าะต้องคู่กับเจ้าหญิงนี่เนอะ"
"ไงๆก็ดีกว่าคนหาคู่ไม่ได้ละกัน"คิดริอาจมาต่อกรกับหัวขโมยคนเก่งแห่งบารามอส ยังเร็วไปร้อยปีน้อง
"อย่าพึ่งด่วนสรุปสิฟะ ยังไงก็ยังมีสาวงามร่วมป้อมเหลืออยู่นะ"
"ถ้าหมายถึงเจ้าหญิงเรนอนคนงามละก็...มีคนจองแล้วล่ะ"สวบควับพร้อมตบไหล่เพื่อนซี้เป็นการแสดงตัวคนจอง เรียกศอกจากคนเป็นเพื่อนเข้าทุ้งทันที
"เฮ้ๆ เค้ายังไม่บอกเลยว่าจอง ยังมีโอกาสเฟ้ย"ครี้ดสวนพลางก้าวฉับๆไปหาเจ้าหญิงคนงาม"ขอโทษครับ คือ..."น้ำเสียงนุ่มเสียจนเรนอนเกือบหัวเราะถ้าไม่เสียแต่จะทำให้ดูไม่มีมารยาท แต่คนไม่เคยมีมารยาทก็หัวเราะก๊ากอย่างทนไม่ไหว เรียกสายตาจากคนกำลังเข้าบทสวีทหันกลับไปถลึงมอง
"โทษที มันทนไม่ไหว"เจ้าตัวว่าอย่างเจี๊ยมเจียม
"เอ่อ..ขอโทษนะครับ พอดีมีคนขัดจังหวะ.."ครี้ดกลับไปเข้าบทสวีทอีกครั้ง ก่อนเหล่มาทางเจ้าคนเจี๊ยมเจียมชั่วครู่"คือว่า..."
"ขอโทษนะคะ คงไม่ได้หรอกค่ะ"เรนอนพูดตัดบท ทำเอาบทสวีทพังครืน พร้อมกับเสียงหัวเราะมหาวินาถจากคนร่วมป้อม แต่ที่ดังกว่าใครเพื่อนอย่างไม่ต้องสงสัยว่าเป็นใคร "เอ่อ งั้นเรนอนขอตัวไปหาคุณมาทิลด้าก่อนนะคะ"เธอว่าแล้วเดินจากไปโดยเหลียวมองคิลแวบนึงก่อนเดินไป เรียกให้แม่ตัวดีกระทุ้งเพื่อนซี้เหมือนจะให้รู้หน้าที่ คิลหน้าขึ้นสีนิดๆทำเอาเฟรินถอนใจกับนักฆ่าไร้จุดอ่อน แต่เรื่องรักๆเหลวไม่เป็นท่า
"รีบๆตามไปเหอะน่า"กระซิบบอกก่อนพลักมันออกจากห้องไป หวังว่ามันจะรู้หน้าที่นะ
OoOoOoOoOo
ภายในสถานที่ประชุมที่เงียบกริบ ผิดวิสัยป้อมอัศวิน มีหรือที่แม่ตัวดีจะทนได้
"โว้ย จะเงียบกันไปถึงไหน"เธอว่าหน้าหงิก พลางส่งสายตากวาดไปทั่วห้อง
"อืม ไปอีกหนึ่ง เหลืออีกหนึ่ง"ครี้ดเอ่ยขึ้นอย่างครุ่งคิด เรียกให้หญิงสาวผู้รอดชีวิตหน้าขึ้นสีจางๆ
"แล้วไงย่ะ"เธอว่าอย่างหงุดหงิด ทำให้ครี้ดยิ้มกริ่มอย่างพอใจ
"งั้นไปงามเต้นรำกับผมนะครับ"น้ำเสียงนุ่มลึก ที่เรียกเสียงหัวเราะกึกๆจากคนรอบข้าง ทำเอาแองจี้หน้าแดง และคว้คทาประจำกายไล่ตีครี้ด
"เฮ้ย ทำไรวะ หยุดก่อน"ครี้ดร้องออกมา ขณะที่คนอื่นๆได้แต่ยิ้มน้อยๆไม่กว่าหัวเราะเพราะกลัวคทาเจ้าหล่อนจะประทับลงบนกระหม่อม
"ขอโทษ ไม่นึกว่าจะโกรธ"ครี้ดว่าพลางวิ่งหนีแม่คุณออกจากห้อง แต่เธอก็ไล่ตามอย่างไม่ลดละ
"อืม ตกลง"เธอกล่าวเบาๆคล้ายเสียงพึมพำหลังจากออกมาจากห้องแล้ว
"ว่าไรนะ"ครี้ดถามอย่างงุนงง ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เธอพึ่งพูด ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ แต่ทิ้งระยะห่างพอสมควร
"บอกว่าตกลงไง"หน้าสวยๆรูปไข่ของเธอบัดนี้แดงก่ำ
"จริงง่ะ"ครี้ดถามอย่างไม่เชื่อ พลางค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้ๆอย่างช้าๆ
"หรือว่าไม่อยากย่ะ"เธอว่าอย่าหงุดหงิด เอามือท้าวสะเอว
"อยากจ้ะ อยาก"ครี้ดว่า
"ก็ดี"เธอกล่าวเนิบๆพลางจะเดินจากไป แต่ถูกชายร่างใหญ่คว้เอาไว้ก่อน
"ทำอะไรน่ะ"เธอสะบัดแขนออกเบาๆ แต่กลับทำให้บุคคลตรงหน้าดึงเธอเข้ามากอด "ปล่อยนะ"เธอว่าพลางดิ้นในอ้อมแขน และคราวนี้เรียกสัมผัสบางเบาบนริมฝีแกเธอ หน้าร้อนฉ่า ก่อนตบหน้าผู้บังอาจขโมยจูบเธอ แต่พอตบไป ไอ้คนหน้าด้านก็จูบกลับมา ตบไป จูบมา จนสุดท้ายเธอจึงยอมจำนนในอ้อมแขนของบุรุษตรงหน้า...ยอมจำนนกับ 'ภาคปฏิบัติ' ของครี้ด ธันเดอร์
_______________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น