หยกตัดเพชร

ลำดับตอนที่ #5 : อยู่ที่สามัญสำนึก

.................หลังเลิกเรียน.....................
ชนาเดินออกมาจากโรงเรียน โดยมีคนเดินตามมา ชนาเองก็ระมัดระวังตัว แต่ก็ไม่วายโดยกระชากแขน
"จะไปไหน" ชนาฉกรรคนนั้นกระชากแขนชนา
"ปล่อยโว้ย" ชนาตบเข้ากกหูชายคนนั้นจนล้มลงไม่เป็นท่า
"อย่าคิดว่าจะหนีไปได้" ชายคนนั้นลุกขึ้นมาจิกหัวชนา
"แกเป็นใคร" ชนาถาม
"เธอทำให้น้องชายฉันเจ็บ" ชายคนนั้นเป็นพี่ชายของเด็กที่ชนาสาดน้ำร้อนใส่
"น้องแกมันเลว" ชนาตอบ
"แกก็เลวเหมือนกัน" ชนาคนนั้นเงื้อมือตบชนาลงไปกอง
"เข้ามาเลย" ชนาร้องท้า
"เธอต้องเจ็บมากกว่าน้องฉัน" ชายคนนั้นชักมีดออกมาจะกรีดหน้าชนา
"ไม่มีทาง" ชนาไวกว่าจึงกำเศษดินขว้างใส่หน้าชายคนนั้น
"โอ้ย.." ชายคนนั้นหลับตาด้วยความแสบเคือง
"go to hell" ชนาสบถก่อนจะดึงมีดจากมือชายคนนั้นมา แล้วปักลงไปที่หน้าท้องของชายคนนั้น
"อุ๊บ......." ชายคนนั้นล้มลงกุมท้องตัวเอง
"d a m n............." ชนาตะโกนด่าชายคนนั้นก่อนจะเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  และทันใดนั้นมีมือใครบางคนดึงชนาขึ้นรถไป

ชนาขึ้นรถไปอย่าง งงๆ
"เฮ้ย นี่นาย" ชนาหันมาพบว่าคนนั้นคือภากร
"ทำเรื่องอีกแล้วนะ" ภากรพูดขึ้น
"นายทำอะไรน่ะ" ชนาถาม
"ก็พาเธอออกมาน่ะสิ เธอเดินออกมาไม่พ้นซอยหรอก นายคนนั้นมีพวกดักรออีกมาก" ภากรบอก
"ฉันต้องกลัวด้วยเหรอ" ชนาไม่แคร์
"ต่อให้เก่งแค่ไหน เธอก็เป็นผู้หญิง" ภากรเตือนสติ
"ฉันจำเป็นต้องขอบคุณนายหรือเปล่า" ชนาถามประชด
"อยู่ที่สามัญสำนึก" ภากรตอกกลับ
"จอดรถ" ชนาไม่พอใจมาก
"นี่  ทางด่วนน่ะ ไม่มีใครจอดหรอกนะ" ภากรบอก
"ชิ" ชนาไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้
"ไม่คิดเลยว่าเธอจะสบถคำพวกนั้นออกมา" ภากรพูดขึ้น
"มันแปลกมากเหรอ" ชนาถาม
"ไม่หรอกสำหรับเด็กนานาชาติ  แต่คำพวกนั้นร้ายแรงเกินไป" ภากรบอก
"นายคงรับไม่ได้  นายดูไฮโซเกินไป" ชนาว่ากระทบภากร
"ไม่หรอก  คำพวกนั้นเหล่าซือเคยได้ยินนะ  เหล่าซือก็เคยเป็นนักเรียนมาก่อน" ภากรเริ่มแทนตัวเองว่าเหล่าซือ(อาจารย์)
"งั้นเหรอ แล้วอยู่โรงเรียนอะไร" ชนาเริ่มคล้อยตาม
"โรงเรียนรัฐบาล แต่ได้ทุนไปเรียนต่อประเทศจีนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน" ภากรเริ่มตีสนิทกับชนาได้
"เก่งนี่  แล้วคิดยังไง มาเป็นครูสอนภาษาล่ะ" ชนาถาม
"อันที่จริงเหล่าซือทำงานเป็นพนักงานบริษัทท่องเที่ยว แต่พอดีโรงเรียนหนี่(เธอ)น่ะขาดครู เหล่าซือเลยมาแทนชั่วคราว" ภากรอธิบาย
"บริษัทนำเที่ยวเหรอ ที่บ้านฉันก็มีบริษัทนำเที่ยวนะ" ชนาบอกอย่างไรได้คิดอะไร
"เหรอ  บังเอิญจังเลยนะ บริษัทอะไรล่ะ" ภากรถามไปเรื่อยๆ
"ช่างเถอะ นายอาจจะไม่รู้จักก็ได้" ชนาไม่อยากต่อความยาว
"แล้วบ้านอยู่ไหนล่ะ เหล่าซือจะไปส่ง" ภากรถาม
"จอดแถวนี้ล่ะ" ชนาเริ่มรู้สึกตัวเลยกลับมาทำเสียงแข็งใส่ภากร
"ทำไมล่ะ" ภากรสงสัยท่าทางที่เปลี่ยนไปของชนา
"ฉันมีธุระแถวนี้" ชนาอ้าง
"โอเค" ภากรจอดข้างทาง
"ขอบใจนะ" ชนาหันมาขอบคุณภากร
"อืม  ไจ้เจี้ยน(ลาก่อน)" ภากรกล่าวลาชนา ซึ่งชนาก็พยักหน้ารับเล็กน้อย ก่อนจะลงจากรถไป