คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Circle, Triangle and You #1
CIRCLE,
TRIANGLE AND YOU #1
Relationship : Chanyeol x Baekhyun
Theme
Songs : They Never Know
. . . . .
นเราทุนล้วนมีนิยามเป็นอนเอ
ที่แ่าันไป
แบฮยอนไม่เยเื่อ
หรือรู้มา่อนว่าวันหนึ่ เาะไ้รู้ัับวามรัที่ลึึ้เินว่าที่ัวอัษร หรือำพูใๆที่นนนึะร่ายมันออมานเราเห็นภาพัเน
นิยามวามรั็เ่นัน
ถ้าหาให้พูแบบวามเป็นริ
วามรัอแ่ละน็แ่าันออไป
แ่ถึเ่นนั้นรั็ือรั
รัือารหวัี ือารที่เราอยาให้เาพบพานับวามสุ
ือารที่เราอยาอยู่้าๆเาลอไป เพื่อที่ะประอเาในวันที่เาล้ม
เพื่อที่ะแสวามยินียามที่เาประสบวามสำเร็
เพื่อที่ะปลอบใเาในยามที่เาไม่เหลือใร
สิ่หนึ่ที่แบฮยอนไ้เรียนรู้านที่เารัมาเสียเหลือเิน
นั่นือวามรัไม่ว่าะยิ่ให่เพียใ ถ้าหาเาไม่้อาร มัน่าอ้าว้ามาว่าอวาศที่แสนสวยามหลายเท่าเหลือเิน
. . . . .
“มึทำไรอยู่วะ”
เสียทุ้มแสนุ้นเยัึ้นา้านหลั
แล้วแ้วโโ้อุ่นๆูถูแนบเ้ารแ้มอแบฮยอนที่อนนี้ีเสียนแทบเป็นสีเียวับหิมะ้านนอ
“รายานอะ
ูยัทำไม่เสร็เลย” แบฮยอนพูแล้วเร่ปลายนิ้วพิมพ์่อนะยแ้วโโ้ที่อีนื้อมาให้ึ้นมาิบ
านยอลทิ้ัวลนั่รเ้าอี้ร้ามับเพื่อนัวเล็
แล้ว็ฟุบหน้าแนบไปับโ๊ะอย่านหมแร แบฮยอนะโหน้าออาหน้าอโน้บุ
สุท้ายเา็้อยอมพับหน้าอล่อน
เพื่อูสภาพที่ใล้ะลาโลเ็มทีอเพื่อนสนิทัวสูีรีเือนะ
“เป็นไรไหนบอหมอิ”
แบฮยอนว่าเสียลั้วหัวเราะ รวบหนัสือีวะวิทยาโยแพทย์หิเวอึนูเอาไว้รวมับโน้บุ
วาปาาหลาสีเอาไปยัไว้รวมันมุมนึอโ๊ะ แล้วเอื้อมมือไปบีบแ้มอนทำหน้าบูหน้าบึ้อย่าหยอล้อ
“ทะเลาะับูอ”
นัวสูอบมาแ่นั้นแล้ว็ถอนหายใเฮือให่ แบฮยอนหัวเราะเบาๆ
แล้วยี้หัวเพื่อนัวโย่อนเออย่าหมั่นเี้ยว
มือเรียวเล็โอบแ้มออีนึ้นมาให้มอหน้า
“มึ็รู้ว่าผู้หิเาี้น้อยใะาย
มึเอาแ่วิ่โร่ไปเรียน เลิเรียนไปถ่ายแบบ ลับบ้านหลับ แทบไม่ไปเทับเา
เาะไม่อนไ้ไ” แบฮยอนพูเสร็็เาะหัวเพื่อนเป็นารลโทษไปหนึ่ที
านยอลเบะปาหนัว่าเิม
“วันนี้็ไปเทมาแล้วไ”
นี่็เถียอเป็นเอ็น “็พาไปิน้าว ไปูหนั โเรียนแม่ทั้วันเลย สุท้ายพอไปส่เาถึห้อ
แล้ว็รีบไปื้อโโ้มาฝามึนลืมโทรหาเา เา็อนไม่รับโทรศัพท์ูไปเลย”
านยอลพูปายื่นปายาว แบฮยอนมอสีหน้าเพื่อนัวสูอย่าเอ็นู
เารู้ีว่าถึานยอละอบบ่นว่าแฟนสาวอนเอไปเรื่อย
แ่ถึอย่านั้นเาลับั้ใทำทุอย่า เพื่อรัษาวามรู้สึอูอให้ีที่สุเท่าที่ผู้ายบื้อๆนนึะทำไ้
“ผู้หิบานเาอบลูื้อนะ”
แบฮยอนพู ถือวิสาสะ(ที่ไม่รู้ะมีทำไม)หยิบโทรศัพท์อานยอลึ้นมา
ยื่นส่ให้ับนัวสูที่ลุึ้นาโ๊ะมานั่พิับพนัพิอย่านี้เีย
“โทรไปเยอะๆ ส่าทไปอ้อนนิหน่อย็หายแล้ว เื่อิ”
“ไม่หายะหนีไปหาผัวแทนแล้วโว้ย”
านยอลโวยวายออมาแบบเ็ๆทำให้แบฮยอนหยุำไม่ไ้ นั่เท้าามอเพื่อนที่โทรหาูออย่าลุ้นๆไปพร้อมันับอีน
แ่สุท้ายแล้วเหมือนเธอะไม่รับโทรศัพท์
านยอลึเปลี่ยนไปเป็นารรัวสิ๊เอร์เ้าไรอันร้อไห้ไปแทน
ปิท้าย้วยารถ่ายรูปนิ้ว้อยไปแล้วพิมพ์้อวามไปหาว่าีันนะ
“เฮ้ย
ูออ่านแล้ว! อบุมานะแบฮยอน” านยอลยิ้มว้า เย่ามือแบฮยอนอย่าีใ
“เออั้นวันนีู้ลับหอ่อนละัน มึรีบามมาล่ะ”
“อือ
อย่าล็อห้อละัน” แบฮยอนยิ้มเหมือนเย เหมือนับทุรั้
ให้ายเถอะ
หัวใอย่าพึ่รู้สึแบบนี้เลยนะ
แ่เพื่อน ิ้ำๆวนอยู่เรื่อยไป
แบบที่นี้แพ้อย่าเาะสามารถทำไ้
แบฮยอนออาห้อสมุอนสอทุ่มว่าๆ
แวะินูิเ้าประำแถววิทยาลัย แล้ว็รีบลับบ้านทันทีเพราะเห็น่าวบนทีวีในร้านสะวื้อบอว่าวันนี้พายุหิมะะลอีระรอ
ว่าแบฮยอนะเ็บ้าวอ
ปริ้นรายาน แล้วผละไปอาบน้ำ็แทบะเที่ยืนอยู่รอมร่อ
านยอลหัวเราะระิอยู่ับโทรศัพท์มือถือไม่หยุอย่าน่าหมั่นไส้
แ่ถึอย่านั้นเา็ินไปแล้ว
เพราะั้แ่ย้ายมาอยู่หอเียวัน(รวมถึสนิทันอย่ารวเร็วั้แ่วันแร)
อนลาืนหมอนี่แทบะไมุ่ยับเาเสีย้วย้ำ ทั้ๆที่เรานอนห้อเียวัน
แ่วันนี้ทุอย่าูแปลๆไปหน่อย
เสียหวีหวิว้านนอัไม่หยุนสุท้ายแบฮยอน็้อเินไปปิหน้า่า
พร้อมๆับไฟที่ับล
ร่าายเาหยุะั้วย
“แบฮยอน”
เสียอานยอลัึ้นพร้อมับไฟายที่สาส่อมาทาเา
แบฮยอนเินลไปนั่บนเียอานยอลแล้วมอหน้านัวสูที่มีสีหน้าไม่่อยีนั
“เป็นอะไรอีล่ะ
่อนหน้านี้ยัหัวเราะิัอยู่เลย” แบฮยอนเอ่ยถาม านยอลปิไฟายล
เหลือเพียวามมื สายาที่เริ่มินับวามมืทำให้เาเห็นเ้าลาอานยอลาๆ เหมือนับวามรู้สึบาอย่าที่เริ่ม่อัวมาึ้นทุที
“วันนี้นอน้วยันไ้ไหม”
เสียทุ้มถาม แล้วทุอย่า็ูแปลไปยิ่ว่าทุๆรั้ เมื่อานยอลประสานมืออเราเ้า้วยัน
หัวใอเาเ้นแรว่าเิมึ้นมานิหน่อย
“านยอล..”
“ูไม่อยาุยับเาเลยว่ะ
เาทำใหู้อึอั” านยอลพูออมา “เป็นไปไ้็อยามีเพื่อนแ่มึอย่าเียวลอไปเลย”
“อย่าิมาสิ
มึถอยออมานินึพััวเอ่อนไหม?” นัวเล็พยายามวบุมน้ำเสียให้นิ่ที่สุ แล้วในวินาทีนั้นเอไฟทั้หม็สว่า้าึ้นมา
เรา่าสบาันอยู่ัพัหนึ่
เาสาบานว่าเาอ่านสายาอานยอลไม่ออ
แ่ทุอย่าู...ลึึ้เินว่าะผละหายไปไหน
“ถ้าพระอาทิย์อบพระันทร์
พระันทร์ะรู้ัวไหมวะ?”
ำพูานิยายเรื่อโปรอแบฮยอนหลุออมาาปาอานยอล
เรามัะแลสิ่ที่อบอันและัน เพื่อให้เราไ้เป็นเพื่อนที่สนิทันมาึ้น
“ไม่รู้เหมือนัน”
ในที่สุแบฮยอน็พูออมา หลัาทำใอยู่นาน “ถ้าเา..ิะบอพระันทร์ริั
เา็รู้แหละเนอะ”
านยอลไม่ไ้อบอะไรหลัานั้น
ใบหน้าอเราเลื่อนเ้าใล้มาึ้นอย่าที่ไม่เยใล้ันมา่อน
แล้วริมฝีปาอเรา็นัน
แบฮยอนแทบะลั้นหายใยามรู้สึถึลมหายใอุ่นๆอานยอล
วาที่านยอลมับอว่าเหมือนลูหมาอแหลับาลอย่าเลี่ยไม่ไ้
เาเินเินว่าะยอมรับว่าเรื่อทั้หมือเรื่อริ
านยอลไม่ไ้รุล้ำไปมาว่านั้น
เราเพียแ่นั่ประบริมฝีปาันไว้
ถ่ายทอลมหายใลิ่นมิ้น์ายาสีฟันหลอเียวัน ท่ามลาหิมะที่อยู่้านนอ
และอาาศหนาวเย็นที่แบฮยอนไม่เยนึอบใ
สุท้ายแล้วแบฮยอน็ผละออมา่อน
“ูว่าเรานอนันเถอะ”
แบฮยอนไม่ล้าแม้แ่ะสบา
ลัวเหลือเินว่าวามรู้สึที่มันเริ่มเ็มื้นะหลุออไปพร้อมๆับารระทำอเา
านยอล็แ่อยาลอ
“ฝันีนะ
แบฮยอนอา”
เาทั้มีวามสุและวามทุ์ไปพร้อมัน
รสาิูบที่รารึ
รอยยิ้มอานยอล และวามรู้สึหน่วๆ้าในอ
เป็นไปไ้ออย่าให้ืนนี้ผ่านไปเลยไ้ไหม
ถึแม้เาะ้อหนาวาย็าม..
. . . . .
านยอลเปลี่ยนไปาเิม
แบฮยอนปิเสธไม่ไ้ว่าเามีวามสุอยู่ในระับนึับทุอย่าในอนนี้
่วนี้านยอลไม่ไปหาูอ ไม่ไป้อ ไม่ไปเท
สิ่ที่เ้าโย่นั่นทำือาร่วยเาทำรายาน
ไปเรียน โถ่ายแบบอมหาลัย ไปิน้าวนอบ้านับเา
และลับไปเล่นเมที่ห้ออเราวนไปเรื่อยๆ
แ่แล้ววันนึทีู่อเินมาหาเาถึลาส
นั่นเหมือนเป็น้นเหุอารเปลี่ยนแปลอย่าริัอเรื่อราวทั้หม
“แบฮยอน
เราอุย้วยัแปปนึไ้ไหม” พอมอใล้ๆแล้วเธอยิู่สวย
มันปิเสธไม่ไ้ว่า...่าเหมาะสมับานยอลเหลือเิน
“ไ้สิ”
แบฮยอนยิ้มอย่าเย รีบเ็บอทุอย่าใส่ระเป๋าลวๆแล้วเินามูอไปยับันไหนีไฟ
เธอมีสีหน้าอมทุ์อย่าน่าสสาร
“่วนี้านยอลใส่ใเราน้อยลมาๆ”
เธอพู พร้อมๆับน้ำาหยแล้วหยเล่าที่เริ่มไหลลมา “เราไม่รู้หรอนะว่าวามสัมพันธ์อพวนายมันเป็นยัไ
แ่อร้อเถอะแบฮยอน นาย่วยออาีวิานยอลไปัพัไ้ไหม”
“...”
“อย่าน้อย็อให้เรามีโอาสในารแ้ไัวเอ
เาไม่ยอมออห่าานายเลย” วาอเธอแ่ำ และให้ายเถอะ
แบฮยอนเป็นนี้สสารเสีย้วย
“รับ”
ท้ายสุแล้ว...แบฮยอน็เผลอรับปาออไปนไ้
“อบุมานะะ”
ูอหลุยิ้มออมาทั้น้ำา แบฮยอนส่ายหัวเป็นเิบอว่าไม่เป็นไร
“อเวลาัหนึ่อาทิย์นะรับ”
แบฮยอนพู้วยรอยยิ้ม “แล้วผมะเป็นนออไปให้เอ”
รอยยิ้มที่สวนทาับวามรู้สึที่พัทลายอบยอนแบฮยอน
“ทำไม้าัวะ
รอนเหือแห้ละ” านยอลบ่นให่ แบฮยอนหัวเราะับสภาพเนือยๆอเพื่อนัวสู
แ้วาแฟลาเ้อโปรานยอลถูวาไว้บนโ๊ะในสภาพว่าเปล่าถึสอแ้ว ู่ันับาีทที่มีรอยเียนนเ็มไปหมทั้แผ่น
“ินาแฟไปั้เยอะ
แล้วืนนี้ะนอนหลับหรือไไอ้บ้า” แบฮยอนพู พลาึแนานยอลที่มีท่าทีอแเป็นพิเศษึ้นมาให้เินามออาร้าน
มือเรียวสวยรวบเอาระาษทั้หลายแหล่อานยอลึ้นมาอเอาไว้แนบอ
านยอลยิ้มเผล่ับท่าทีใส่ใอแบฮยอน
“็นมันหิว
รอะไปินาบูับหมาเี้ยบาน แ่หมาเี้ย็ไม่ยอมมา โอ๊ะ!”
านยอลร้อเสียัอนแบฮยอนเอื้อมแนไปบหัวป้าบให่
่อนะหลุหัวเราะออมาเมื่อเห็นแบฮยอนนอารม์ีทำหน้าาบูบึ้เหมือนูแบบนี้ไ้
“สูน้อยว่ามึนี่แปลรไหน
อีสิบว่าเ็นมึะสอเมรแล้วนะไอ้บ้า!”
“ำ็ไอ้บ้า
สอำ็ไอ้บ้า แอบอบเาพูันแบบนี้รับุบยอน~” เท่านั้นเอ
แบฮยอน็ะัไปับประโยแสนหลัวเอนั่น ใบหน้าน่ารัึ้นสีแาๆเหมือนสีลูพี
“ถ้าไม่หุบปาะให้่ายเิน”
แบฮยอนเม้มปาแน่นพูู่านยอล
นั่นแหละ
านยอลถึไ้ยอมเียบปาลไปบ้า
“ินผัเี๋ยวนี้เลยแบฮยอน”
านยอลเอาะเียบี้หน้าเา ทำัวประหนึุ่พ่ออมเฮี้ยบับลูายสามวบในรายาร The Superman Return
แบฮยอนเบะปาใส่แล้วีบเนื้อในถ้วยอานยอลเ้าปาอย่าเอร็อร่อย “ย๊า! ไอ้อ้วน”
“อ้วนแล้วแะ”
แบฮยอนยัไหล่ เวลาินอร่อยๆใรเาะนึถึเรื่ออ้วนไม่อ้วนันเล่า! เรื่อแบบนี้มันเป็นเรื่อออนา
“็ไม่ินผัไถึไ้ัวเท่านี้
เี๋ยวพ่อับีให้้นลาย” านยอลบ่นไม่ยอมหยุเหมือนุพ่อวัยสามสิบ
ับบีบปาแๆอแบฮยอนให้อ้าออแล้วยัเ้าปาเ้าลูหมาอย่าหมั่นเี้ยว
แบฮยอนทำาโ
ท่าทาพะอืพะอมลืนไม่เ้าายไม่ออ ะบ้วน็ไม่ไ้เพราะไอ้บ้าานยอลเอาแ่มอุๆ
านยอลหัวเราะ๊าพร้อมับถ่ายลิปสภาพแบฮยอนหลัินผั(ำโ) ่อนะทำท่าเหมือนะหมอาลัยายาให้ไ้
“หยุถ่ายเลยโว้ย
หยุๆๆๆ” แบฮยอนโวยวายเสียัไปหม วามน่ารัแบบไม่ปรุแ่นั่นทำให้านยอลหัวเราะนปาะีถึหูแล้วรีบเ็บโทรศัพท์เ้าระเป๋าาเทันที
เพื่อหลบหลีหาแบฮยอนะเอาโทรศัพท์เาไปลบลิปอันล้ำ่านั่น
“ิน่อไ้แล้ว
ไหม้หมแล้วเนี่ย” อยู่ีๆ็เปลี่ยนเรื่อเสียนแบฮยอนไปหม
แ่็นั่ินหมูในามที่านยอลัให้ไปเรื่อยๆอย่าอารม์ี
อโทษนะูอ
ผมอเวลาแ่เ็วันเท่านั้นเอ
ว่าะินันเสร็ฟ้า้านนอ็มืเสียแล้ว
านยอลเินูมือแบฮยอนมอนู่นนี่ไปเรื่อยามเส้นทาลับห้ออเรา
เาสาบานับัวเอว่าแทบหุบยิ้มไม่ไ้เลยในอนที่แบฮยอนไม่ัืนใๆ ับารที่เาะับมือ
ทั้ๆที่มันออะแปลๆไปเสียหน่อย
เพื่อนันับมือันไ้หรือเปล่า?
“านยอลอา”
“หื้ม?”
านยอลหันไปามเสียเรียอเ้านัวเล็ แบฮยอนเยหน้ามอเา
มูรั้นๆนั่นเป็นสีแัาอาาศที่หนาวสุั้ว ถึมันะอุ่นลเล็น้อยาวัน่อนแล้ว็ามแ่
อาาศใน่วนี้ยัไม่แะ 0 อศา้วย้ำ
“อีเ็วัน..มีเรื่อะบอนะ”
ไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไมสีหน้าและแววาอแบฮยอนมันมีอารม์ที่หลาหลายเหลือเิน
เาไม่เ้าใมัน
“ทำไม้อเ็วัน”
านยอลมวิ้วมุ่น เาไม่เยรู้สึใหายวาบับวาู่นี้มานานี้มา่อน
“น่า
รออีแ่เ็วันเอ” แบฮยอนยิ้มเหมือนเย ฝ่ามืออเราหลุออาัน
และานยอล็ทำไ้เพียแ่มอแผ่นหลัเล็ๆอนที่เินนำหน้าเา้วยวามรู้สึระอัระอ่วนแปลๆ
ท่ามลาทาเินที่ื้นแะ
“แบฮยอน”
านยอลเรีย และอีฝ่าย็หันลับมามอพร้อมเลิิ้วสสัย
ท่าทีเหมือนลูหมานี่ทำให้านยอลหลุยิ้มออมาอีรั้อย่า่วยไม่ไ้
เา้าวเ้าไปใล้แบฮยอนเพิ่มึ้นอี้าวนึ
“ูบไ้ไหม?”
แบฮยอนทำาโอย่าใ
ใบหน้าาวๆเหมือน้อนโมิเปลี่ยนเป็นสีมพูอย่าน่ารัน่าั ไม่รอ้าานยอล็ประบริมฝีปาลไปแนบันับอแบฮยอน
ใ้้นไม้ที่แทบะไม่เหลือใบในสวนสาธาระ
แบฮยอนะั้ายืนัวแ็ทื่อเมื่อรานี้านยอลเริ่มูลึลีบปาสีแ
ริมฝีปานิ่มๆอานยอลเหมือนะทำให้เาเสียสิไปั่วราว
สุท้ายมือที่เยำเสื้อโ้ทัวยาวอานยอลแน่น็เปลี่ยนเป็นโอบอนัวสูว่าให้โน้มลมา
แล้วูบอเรา็หวานมาว่าืนที่พายุเ้าเสียอี
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เรา่าแลเปลี่ยนรสาิอวามรู้สึให้ันและัน
เรียวลิ้นอานยอลทำให้เานึอะไรไม่ออ ่อนเราะ้อผละออาัน
เพราะเหมือนหิมะทำท่าะลอีรั้
“เพื่อนันเาูบันไ้ใ่ไหม”
ำถามแสนน่ารัที่ทำให้านยอลอยาะับแบฮยอนมาฟัให้มเี้ยว
ริมฝีปาอแบฮยอนบวมเ่ออย่าน่าัน แ่มันลับึูเาเสียเหลือเิน
อยารอบรอ
“ะอย่านั้นมั้”
แ่นั่นแหละ เรา็เป็นแ่เพื่อนที่เยูบัน
ว่าะลับมาถึห้อ็ึเอาเสียแล้ว
เาับานยอลผลัันเ้าไปอาบน้ำแล้ว็มานอนแผละอยู่บนเียอัวเอ
ที่มีโมไฟลายวันพีอานยอลั้นรลา
“วันนี้นอน้วยันไหม
ูแฮร์รี่ัน” ห้ออเราเป็นสีส้มสลัวๆ านยอลพลิัวมาหาแบฮยอน
่อนะเว้นที่้าๆบนเียเี่ยวอัวเอเพื่อให้เ้าลูหมาล้มัวลนอน้าๆไ้ แน่นอนว่าแบฮยอนเป็นนที่ไม่เยปิเสธอะไรเลย
โทรศัพท์นาเล็ว่ามือานยอล(ทำไมมือให่แบบนี้วะ)ทำหน้าที่เป็นโฮมเธียเอร์ั้นี
เราแบ่หูฟัันนละ้าูหนัที่เล่นไปเรื่อยๆ
านยอลเหลือามอน้าๆที่ทำาปรือมิปรือแหล่
หัวทุยๆออีนบลับไหล่อเา แล้ววาู่สวยที่มีหาานั่น็ปิสนิทล
เหลือเพียแ่เสียลมหายใ ที่ทำให้เารู้สึอบอุ่นอย่าไม่เป็นมา่อน
มือให่หยุลิปบนโทรศัพท์
วาลมโลอบมอใบหน้าอเพื่อนรัอย่าเอ็นู เาัแึผ้าห่มผืนหน้าให้มาลุมายเราทัู้่
แล้วเ็บโทรศัพท์เอาไว้บนโ๊ะหัวเีย
แบฮยอนยับเ้ามาใล้เามาว่าเิม แ้มยุ้ยๆแนบอยู่ับแนอเานเาหลุยิ้มออมา
เพราะนรหน้าน่ารัเหลือเิน
“ทำไมน่ารัแบบนี้หื้อ?”
วินาทีนี้หามีใรันเห็นว่าวามสัมพันธ์อเราำลัำเนินไปในทาไหน ็รู้ี
ว่าวามรู้สึอเรามันมาว่าเพื่อนสนิทมาั้แ่แรที่รู้ัันแล้ว
“...”
“ผมอบุ
แบฮยอน”
แ่ะให้พูอย่าไร
ในเมื่อไม่มีใรรับรู้ และเ้าใในวามสัมพันธ์อเราเลยแม้แ่น้อย
TBC.
ใรรู้้นสายปลายเหุอพล็ออนนี้เ็บเียบเอาไว้!
อยาลอแ่แบบหลายๆอนบ้าเลยระับหน้าลไปหน่อย
อารม์มันะไ้ีๆ(ห้ะ)
อบุสำหรับอมเมน์ในหลายๆอน
และพี่ปาล์มที่แนะนำฟิผมไปสอรั้แล้ว T_T ีใมาๆรับ
มาุยับผมไ้เสมอที่ @LEEMHX99 สำหรับรหัสาแมวผมใบ้เพิ่มให้็ไ้ว่ามันือเลานแบ
55555
อย่าลืมไปเล่นแท็ันที่ #rhythmcb รับพ้ม!
ความคิดเห็น