รักวุ่นวาย 'นาย' 'ฉัน' และ "เรา"

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 นายเป็นคนยังไงกันแน่นะ

“นี่ใครสอนให้มองเพื่อนอย่างนั้นหา”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอาจารย์แบบนี้เค้าเรียกว่ารักเพื่อนปานจะกลืนกินค่ะ”ฉันพูดพลางหันไปยิ้มให้ป้าแฮปปี้

ปัง!!! นายผีจีนเอามือทุบโต๊ะ จนผู้หญิงหลายๆคนครางเป็นเสียงเดียวกันคือ ‘เจ็บแทน’

“หยุดกิริยาแบบนี้เลยนะ ล้ำเลิศ พอได้แล้ว ที่เพื่อนเค้าพุดมาก็ถูกต้องแล้ว ควรมีน้ำใจให้เพื่อนบ้างไม่ว่าเค้าจะอยู่ในฐานะอะไร โดยเฉพาะผู้หญิง ต้องให้เกียรติ และทะนุถนอม ฉันพูดรวมๆให้ทุกคนฟังนะ”ป้าแฮปปี้หรืออาจารย์ลออพูด ทำให้ฉันนึกถึงเมื่อวานก่อนที่ยัยเชอร์รี่จะมา ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในตอนนั้น ฉันรู้สึกเหมือนกับ…

ออดดดดด~ เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้นฉันรีบออกจากห้องเรียนทันที เพราะตั้งแต่เที่ยงมีแต่ผู้ชายมารุมล้อมที่โต๊ะของฉันด้วยความอยากเป็นลูกศิษย์อาจารย์ส้ม เลยมาขอร้องให้ฉันช่วยสอนหมัดพญาวานร สลบเหมือด วุ่นวายจริงโรงเรียนนี้ ว่าก็ว่าเหอะ วันนี้ทั้งวันฉันยังไม่ได้คุยกับยัยซีดที่น่ารักของฉันเลย อยู่ไหนนะ

“ทำไมวันนี้ไม่ไปกินข้าวกับฉันล่ะแอม”ฉันถามเมื่อเห็นยัยซีดที่น่าเศร้าเดินเหงาอยู่คนเดียว

“......”

“เลขหมายที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ตู๊ด ตู๊ด”ฉันพูดเลียนแบบเสียงของโทรศัพท์

“.....”

“นี่อย่าเป็นนายผีจีนภาคมหาถึกได้ป่ะ พูดกับฉันหน่อยเซ่ โกรธฉันรึไง ง้อใครไม่เป็นนะวุ้ย”

“ฉันรู้แล้วล่ะว่าเธอง้อใครไม่เป็นจริงๆ งั้นไม่โกรธเธอก็ได้”ยัยแอมพูด วันนี้ยัยนี่ดูแปลกๆแหะ เฮ้อ...เอาเหอะเพื่อน

“เอ้อ...เมื่อวานเธอจะพูดอะไรกับฉันเหรอก่อนที่ฉันจะขึ้นรถอ่ะ”

“จำได้ด้วยเหรอ เอ่อ...คิดว่าไม่ถามแล้วล่ะ”ซะงั้น มาทำให้อยาก...แล้วจากไป (อยากรู้นะ อย่าคิดไม่ตื้น)

“ถามมาเหอะ เธอไม่รู้รึไงฉันนี่ล่ะ ผู้รู้สิบทิศ”ฉันว่าพลางทำหน้าภาคภูมิใจ

“มีด้วยเหรอ”ยัยแอม มองหน้าฉันงงๆ

“เอ้าถามสิจะได้รู้”

“คือว่า...ฉันอยากรู้ว่าเธอคิดว่าจีนเป็นยังไงบ้าง -///-“แอมถามพร้อมกับหน้าแดง ซึ่งถ้าดูไม่ผิดล่ะก็......

“เธอชอบนายนั่นเหรอ ถึงว่าล่ะรู้เรื่องเค้าไปซะทุกเรื่อง”แอมไม่ตอบเพียงแต่มองไปทางอื่นหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

“นายนั่นน่ะเหรอ อืม...ฉวยโอกาส ปากเสีย ดีแต่ท่า แล้งน้ำใจ อุ๊บ O_O”ฉันพูดได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากเอาไว้

“อ่อยอั้น”ฉันพูดอู้อี้ในอ้อมแขนนายผีจีน เพราะนายนั่นเป็นคนปิดปากฉันเอาไว้จากด้านหลัง

“เมื่อกี้เธอพูดถึงใครน่ะ”

“ไม่บอกหรอก”ฉันพูดหลังจากที่นายนั่นปล่อยมือออก พูดเสร็จฉันก็เตรียมชิ่งแต่...

“เดี๋ยว จะไปไหน”นายจีนถามพลางดึงข้อมือฉันเอาไว้ จะว่าก็ว่าเถอะนะ นี่มันหน้าโรงเรียนนะย่ะนายผีบ้า

“ฉันจะกลับบ้าน ปล่อยดิ”ฉันพูดพลางสะบัดข้อมือแต่ก็ไม่เป็นผล นายนั่นยิ่งกำแน่เข้าไปอีก เจ็บนะย่ะ

“ฉันมารับเธอกลับบ้าน”

“ห๊า...ว่าไงนะ”ฉันพูดอย่างไม่อยากเชื่อพร้อมกับคนแถวนั้นที่เห็นเหตุการณ์ นายผีจีนนี่นะมารับฉันกลับบ้าน

“เธอได้ยินยังไงก็อย่างนั้นแหละ”นายนั่นว่าพลางหันไปทางอื่น แต่เนื้อขาวๆกำลังแดงระเรื่อ

“เรื่องอะไรฉันจะไปกับนายล่ะ”

“สอยอ สัญญา”

“ต้องพาแอมไปส่งที่บ้านก่อนนะ”

“มะ...ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวรถที่บ้านแอมมารับ”แอมปฏิเสธแต่ก็ไม่ทันแล้ว ฉันลากแอมไปที่รถทันที

นายผีบ้านี่ เอาสัญญามาบังคับฉันเหรอ ชิร์ >>>ส้มคิดในใจ

สองคนนี้มีเรื่องอะไรที่ต้องสัญญางั้นเหรอ แล้วเค้าสนิทกันขนาดไหนเชียว >>>แอม คิดเช่นเดียวกับคนแถวนั้น

ฮึฮึ ยัยเสือป่าต้องมาสยบให้กับฉันวันนี้แหละ >>>จีนคิด

ยัยสองคนนั่นใครกัน ยิ่งยัยคนนั้นที่จีนจับมือด้วยน่ะ หมั่นไส้นัก >>>ผู้หญิงหลายๆคน

--- ในรถ --- หลังจากที่ส่งแอมที่บ้านแล้ว บ้านยัยนี่หลังใหญ่ดีจริงๆ ว่างๆต้องมาใช้บริการบ้างแล้ว อิอิ

“ฟ้าผ่าหูแพะ แน่ๆ”ฉันบ่นลอยๆ แต่ทำให้คนที่นั่งข้างๆหงุดหงิดไม่น้อย

“อย่าหลงดีใจไปล่ะ ถ้าไม่ใช่คำสั่งของป้า ฉันก็ไม่เป็นคนขับรถให้เธอหรอก”ความรู้สึกน้อยใจเกิดขึ้นทันที

“นี่ถ้าไม่ใช่คุณป้าสั่งนายก็คงมุดอยู่กับยัยหัวแดง ที่ไหนซักที่น่ะสิ”

“ใช่”ความเงียบเข้ามาปกคลุมทันทีหลังจากจบประโยคนี้

“พูดแบบนี้ หมายถึงอะไร เธอหึงฉันเหรอ”นายนั่นพูดทำลายความเงียบ แต่ความขัดเขินเข้ามาแทนที่

“จะบ้าเหรอ ฉันจะต้องหึงนายทำไมเล่า นายไม่มีค่ากับฉันขนาดนั้นหรอกนะ”

“เหอะ”ความเงียบเข้ามาแทนที่อีกครั้งจนกระทั่งรถจอดสนิท ฉันรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก จึงรีบลงจากรถทันที

“เฮ้...ยัยเตี้ยถึก”กรี๊ดดดดดดดด ใครบังอาจเรียกฉันแบบนี้ ฉันมองไปยังต้นเสียงทันที OoO นายสกินเฮด

“เฮ้...เธอมาอยู่นี่ได้ไง”นายกล์อฟ-ไมค์ถามบ้าง ทั้งสองยืนพิงกำแพงบ้าน เท่สุดยอดเลย

ปัง!!!

“นี่ไงล่ะ แม่บ้านที่ฉันบอก”นายจีนพูดหลังจากที่ปิดประตูรถเสียงดัง นายไม่ห่วงประตูรถบ้างหรือไง TTOTT

“จริงดิ”นายกอล์ฟ-ไมค์ถามอย่างเหลือเชื่อ

“เฮ้...นายไม่รักษาสัญญานี่ ไหนนายบอกว่าจะไม่บอกใครไง”ฉันรู้สึกโกรธมากที่นายจีนไม่รักษาสัญญาพร้อมทั้งอายนายสองคนนี้ด้วยที่รู้ว่าฉันมีอาชีพอะไร นายนั่นยักไหล่เชิงช่างมันเถอะ

“นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”ว่าแค่นั้นฝ่ายจีนก็เริ่มเลือดขึ้นหน้า จนวิคและเวียร์ต้องมาปรามเอาไว้

“ไม่เป็นไรหรอกนะ ยังไงฉันก็ยังเป็นเพื่อนเธอได้ เราไม่ดูคนที่ฐานะหรอกนะ”นายกล์อฟ-ไมค์พูดพลางยิ้ม

“เสียเวลาพูดดีๆกับคนอย่างเธอจริงๆ”นายผีจีนบ่นอุบอิบ ฉันเลยค้อนให้วงใหญ่

“ที่ฉันบอกพวกมันน่ะ เพราะมันเป็นเพื่อนฉัน ยังไงซักวันพวกมันก็ต้องรู้อยู่ดี รู้แค่2คนคงไม่ตายหรอกนะ”

“ฉันจะไปทำอาหารเย็น”ว่าแล้วฉันก็เดินเข้าห้องครัวทันที หลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้พูดกับใครอีกเลย จนกระทั่งคุณป้ากลับมาที่บ้าน

“เฮ้อ...ตั้งวงเมากันอีกแล้ว ไอ้หลานรักทั้งหลาย”ป้าบ่นเมื่อเห็นสภาพห้องรับแขกที่เกลื่อนไปด้วยเครื่องมึนเมา

“ส้มเตรียมอาหารเย็นไว้แล้วนะค่ะ”

“เหนื่อยหน่อยนะหนูส้ม ไอ้พวกนี้ก็เป็นแบบนี้ประจำแหละจ๊ะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถือว่าส้มช่วยคุณป้าอีกแรง เพราะคงเหนื่อยแย่เลยทั้งๆที่กลับมาจากโรงเรียนเหนื่อยๆยังต้องมาเก็บกวาดขยะทำกับข้าวอีกสารพัน คงไม่ไหวหรอกค่ะ”ฉันพูดอย่างเข้าใจดี เพราะเคยผ่านประสบการณ์มา

“ขอบใจมากนะจ๊ะ งั้นฝากเจ้าสามตัวนั่นด้วย เดี๋ยวคงต้องปลุกแน่ๆ”คุณป้าว่าพลางส่ายหน้า

“พวกเค้าชื่ออะไรกันบ้างค่ะ ส้มยังไม่รู้จักเลย”ฉันถามต่อ

“นายผิดระเบียบทั้งสามนั่นน่ะเหรอ ก็นายจีน นายวิค นายเวียร์ ความแสบเรียงตามลำดับ”

“ฮึๆ คุณป้าพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการนายสามแสบนี่เอง”ฉันอาสาพลางยิ้มอย่างผู้ชนะ

“นี่ๆนายสองคนน่ะกลับบ้านได้แล้ว”ฉันว่าพลางเขย่าแขนของนายวิคกับนายเวียร์เมื่อเห็นเวลา 4ทุ่มครึ่งแล้ว

“งืม...ไม่ต้องห่วงฉัน ไปดูนายจีนดีกว่า บอกไว้ก่อนนะมันน่ะปลุกยากกว่าฉันสองคนอีก ฮ้าว~”นายเวียร์ว่าพลางฉุดนายวิคขึ้นไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา

“นี่นายจีนตื่นได้แล้ว ตื่นๆนี่ๆ”ฉันพูดพลางเขย่าทุบตบตี สารพัดนายนั่นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น จนกระทั่งสองเกลอออกมาจากห้องน้ำ

“ฮ้าว~ฝากจีนด้วยล่ะกัน เจอกันพรุ่งนี้ ง่วงชะมัดเลยเนอะ เวียร์ เอิ๊ก 555+”- -^ผู้ชายเวลาเมาเนี่ยฮาดีเหมือนกันนะ แต่พวกนายอายุยังไม่ถึง 18 นี่ดื่มเข้าไปเยอะขนาดนั้นจะนอนที่ ศน.ไหนกันล่ะ

“นายจีน...ตื่นซินายผีจีน ไม่ตื่นใช่มั๊ย ได้...”ว่าแล้วก็จัดการดึงขนแขนของนายนั่นทันที แต่กลับเป็นว่านายนั่นพลิกตัวนอนทับฉันแทน >O< ม่ายยยยยน๊า นายนั่นลืมตาจ้องตาของฉัน ใบหน้าเรากันไม่ถึงคืบ กลิ่นเหล้าตลบอบอวน แต่ไม่มีกลิ่นบุหรี่แล้ว หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะฉันหลับตาสนิท

“โทษที”นายนั่นพูดเมื่อลุกออกจากตัวฉัน

“มะ...ไม่เป็นไร อุบัติเหตุ”ฉันพูด สับสนกับความรู้สึกของตัวเอง เสียดาย ใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าว ฉันเล่นกับผู้ชายมาก็เยอะ พูดได้ว่าไม่เคยห่างจากผู้ชายเลยตั้งแต่เกิดมาเพราะพี่มะนาวจะเป็นคนเลี้ยงฉันแทนแม่ที่ต้องทำงาน รวมถึงเพื่อนที่ฉันคบต่างก็เป็นหัวโจกซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชายทั้งนั้น แต่...ไม่ได้ใกล้ชิดขนาดนี้งั้นเหรอ

“นายควรไปอาบน้ำซะ แล้วขึ้นนอนไม่งั้นนายจะตื่นสาย”

“ฉันรู้น่า เธอคือแม่บ้านนะไม่ใช่แม่”นายนั่นเถียง ฉันจึงลุกขึ้นเพื่อเก็บกวาดของที่สามเกลอกระทำไว้

“เธอคิดว่า ผู้ชายคิดถึงแม่แล้วร้องไห้ได้มั๊ย”จู่ๆนายจีนก็ถามขึ้นขณะที่กำลังดูฉันเช็ดโต๊ะรับแขก

“อืม...ไม่รู้สิ ได้มั้ง”

“งั้นฉันขอร้อง เธอมานั่งตรงนี้ได้มั๊ย”ฉันหันไปมองหน้านายผีจีนอย่างตกตะลึง อะไรกัน!!! นายผีจีนระ...ร้องไห้ เฮ้...เพี้ยนแล้ว เป็นไปไม่ได้ แต่ไม่รู้มีอะไรดลใจทำให้ฉันลงไปนั่งข้างนายนั่นอย่างง่ายดาย

“นายคิดถึงแม่ของนายเหรอ”

“อื้อ...”ไม่พูดเปล่านายผีจีนยังนอนลงบนตักของฉันอีกด้วย ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ฉันไม่ขัดขืนนายนั่น อะไรกันนะที่ทำให้ฉันคิดว่านายนี่เป็นคนนิสัยแย่ จริงๆแล้วนายนี่ก็เป็นคนอ่อนไหวเหมือนกันเหรอ

--- โรงเรียน --- มันก็คือวันปกติธรรมดาวันหนึ่งที่จะต้องมาโรงเรียนแต่สิ่งที่ผิดไปนั้นคือ สายตาประชาชีที่มองฉันกับนายผีจีนแปลกๆตั้งแต่ที่ฉันลงจากรถของนายจีนแล้ว

“เย็นนี้ฉันจะกลับช้าเพราะต้องซ้อมบาส เธอไปรอฉันที่สนามบาสแล้วกัน”นายนั่นบอกแล้วเดินหายไป ฉันมองตามไปแล้วคิด ท่าทางเย็นชากลับมาอีกครั้ง ไม่เหมือนกับเมื่อคืนเลยแหะ นายเป็นคนยังไงกันแน่นะนายผีจีน

“ไง...ยัยเตี้ยถึก -O-”เสียงนายวิคดังขึ้นหลังจากที่ฉันก้าวเข้ามาในห้อง

“นายเลิกเรียกฉันแบบนี้ได้ม่ะ ฉันไม่เตี้ยนะย่ะ นายนั่นแหละสูงเอง”

“ฮายออเร้น...จีนล่ะ”นายกอล์ฟ-ไมค์หรือนายเวียร์ถาม ทำให้คนแถวนั้นสนใจกันมากจนหูผึ่ง

“ไม่รู้สิ ไม่ได้ถาม”

“ทะเลาะกันอีกรึไง”

“จะบ้าเหรอ ฉันจะไปทะเลาะกับนายนั่นทำไมเล่า แค่ไม่ได้คุยกันตั้งแต่เช้าแล้วต่างหาก”อันที่จริงพูดให้ถูกตั้งแต่เมื่อคืนต่างหากล่ะ หลังจากที่นายนั่นลุกขึ้นอย่างกับถูกฟ้าผ่าแล้วเข้าห้องนอนไปทันที

“ก็ไม่มีอะไรต้องคุยนี่ ไม่ใช่เหรอ”นายจีนที่เดินควงคู่กระหนุงกระหนิงมากับยัยผมหยิกที่ไหนไม่รู้

“เฮ้ย...จีนอย่าบอกนะว่าจะหนีเรียน”เวียร์ถามเมื่อมองสภาพรวมแล้ว นายผีจีนยักไหล่อย่างไม่แคร์