รักวุ่นวาย 'นาย' 'ฉัน' และ "เรา"

ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 25 สวนสนุก

“เอ่อ....ถ้าแม่นายโทรมาบอกว่าพี่แนนไม่สบาย...นายจะไปรึเปล่า”ฉันทำลายความเงียบโดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองพูดเรื่องอะไรออกไป เวียร์หันขวับมามองฉันอย่างตื่นตระหนก แล้วเสมองออกนอกหน้าต่าง

“คือ...ก็...- - เฮ้อ...ฉันนี่ถามอะไรไม่เข้าเรื่องเนาะ เฮ้อๆๆ”ฉันว่าก่อนที่เวียร์จะตอบแล้วดัดเสียงถอนหายใจเป็นหัวเราะโดยทันที

 “ฉันรักเธอนะ ฉันรักเธอส้ม ฉันรักเธอ”จู่ๆเวียร์ก็พูดเสียงดังเหมือนกลัวจะไม่ได้พูดอีกแล้ว

“จ้า...ฉันรู้ว่านายรักฉัน”ฉันตอบอย่างหวาดๆเพราะน้ำเสียงนายเวียร์หนักแน่นจนขนลุก ฉันไม่พูดอะไรต่ออีก แม้

จะอยากถามว่าไอ้ประโยคที่นายนั่นพูดมันแปลว่าอะไร เวียร์ก็เงียบ เราต่างคนต่างเงียบ

--- หลายวันต่อมา ---พวกเรากลับมาจากเกาะแสนรักได้หลายวันแล้วและรับรู้ข่าวสำนักพิมพ์เกิดเพลิงไหม้

“สวัสดีคร้า...”ฉันรับโทรศัพท์เสียงใสโดยที่ไม่ต้องดูเบอร์โทรศัพท์

“วันนี้ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันมั๊ย”เสียงเวียร์ดังเข้าหูของฉัน

“วันนี้เกิดอยากกระชากวัยรึไงกัน ถึงไปเที่ยวสวนสนุกน่ะ”ฉันถามทีเล่นทีจริงมีเสียงหัวเราะมาจากปลายสาย

“คือ วันนี้จีนมีเดทน่ะ แล้วมันก็ลากฉันมาด้วย ฉันก็เลยอยากชวนเธอมา เพราะว่าพวกเราไม่ค่อยได้มาเที่ยวด้วยกันเลย”เวียร์ว่ายาวยืด ฉันเงียบไปสักครู่ ทำไมนะ ทำไมฉันจะต้องเจ็บแปลบๆพอรู้ว่านายผีจีนมีเดทวันนี้

“เอ่อ...คือ ขอโทษนะ คือ...ฉันต้องทำงานบ้านน่ะ วันนี้คือวันทำความสะอาดใหญ่ของบ้าน”ฉันอ้างไปเรื่อยเปื่อย

“เหรอ...อืม...งั้นไม่เป็นไร กินข้าวให้ตรงเวลานะ แล้วเดี๋ยวฉันจะแวะไปหา”เวียร์ว่าเสร็จฉันก็วางสายทันที ฉันล้มตัวลงบนโซฟา เฮ้อ...วันทำความสะอาดใหญ่ที่ไหนกันล่ะ วันนี้ป้าแฮปปี้ติดประชุมจนดึก มีแต่ฉันที่อยู่บ้านคนเดียวน่ะสิ

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

“ส้ม ช่วยไปซื้อของสดที่หน้าปากซอยเอามาไว้ให้ป้าด้วยหน่อยนะ พอดีป้าเพิ่งนึกได้ว่ามันไม่พอถึงพรุ่งนี้”เสียงป้าแฮปปี้ดังมาตามสายโทรศัพท์ ฉันรับคำทันทีแล้วรีบออกไปซื้อของ

กึก กึก กึก

“ฮึๆ อยู่ที่นี่จริงๆด้วย”เสียงนายบีมดังขึ้นจากด้านหลังของฉันเมื่อฉันกำลังไขประตูรั้วหน้าบ้านเมื่อซื้อของเสร็จ

“นายบีม”ฉันหันมาเรียกชื่อนายนั่นอย่างตกใจ เพราะนายนั่นพาพวกมาด้วยเกือบ 20 คน

“ไง...นี่ถึงขนาดย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยเหรอ ฮึ~ คงรักกันมากสินะ”นายนั่นว่าพลางมองบ้านของนายผีจีน

“นายพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ นายมีธุระอะไร”ฉันเริ่มหัวเสียเมื่อนายนั่นพูดอะไรที่ฉันไม่รู้เรื่อง

“ฉันมาหานายจีน”

“เขาไม่อยู่ นายมีเรื่องอะไรจะคุยกับเขา”

“ก็เรื่องที่มันเอามีดแทงฉันวันนั้นไง ฉันยังไม่ได้จัดการกับมัน”

“ไม่มีใครที่ทำให้ฉันแค้นแล้วไม่เอาคืน”นายบีมว่าแววตาของนายนั่นเปลี่ยนไปมาก

“นายเปลี่ยนไปมากเลยนะ”ฉันว่าจากใจจริง

“ฉันไม่ได้เปลี่ยนหรอก แต่ฉันมันเลวแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เธอที่โง่เองต่างหาก”นายนั่นว่า ฉันควบคุมอารมณ์ไม่อยู่จึงต่อยนายนั่นไปหนึ่งที

“นี่เธอ”นายนั่นตั้งท่าจะต่อยฉัน แต่หนึ่งในนั้นห้ามไว้ คนที่เคยห้ามนายบีมไม่ให้เอาเรื่องนายผีจีน

“ไอจีนมันอยู่ไหน”นายบีมถามอย่างโมโห

“ฉันไม่รู้ ถึงรู้ฉันก็ไม่บอก ฉันจะไม่ยอมให้นายทำร้ายเขา”ฉันตะโกนบ้าง

“รักมันมากรึไง”นายนั่นตะคอกกลับ

“ใช่...ฉันรักเขา รักมากด้วย มากเท่าที่จะยอมแลกชีวิตกับเขา”ฉันพูดในสิ่งที่ตัวเองก็ตกใจอยู่เช่นกัน

“รู้รึเปล่า วันนี้พวกฉันจะมากลากคอมัน มากราบเท้าฉัน เธอจะทำแทนมันได้มั๊ยล่ะ”

“ได้”ฉันรับคำอย่างท้าทาย แล้วคุกเข่าลงพลางมองหน้านายบีม แต่นายนั่นกลับหันหลังไป มีผู้ชายคนหนึ่งมากระซิบอะไรบางอย่างที่หูนายบีม นายนั่นแสยะยิ้มอีกครั้ง แล้วดึงตัวฉันขึ้นจากพื้นถนนหน้าบ้าน

“ถ้าเธออยากให้พวกฉันไว้ชีวิตมัน เธอต้องไปเที่ยวกับฉัน”นายนั่นว่า ฉันได้แต่เงียบและทิ้งของทั้งหมดไว้กับพื้น

--- สวนสนุก ---

“นี่...ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ ที่จะพาสวนสนุกอ่ะ”ฉันร้องเสียงหลงเมื่อมาถึงสถานที่ที่นายบีมพามา พลางภาวนาไม่ให้ไปเจอกับพวกนายผีจีนกับเวียร์ ทำไมสวนสนุกที่เปิดตอนกลางคืนต้องมีที่นี่ที่เดียวด้วยนะ

“เธอไม่มีสิทธิ์โวยวาย ในเมื่อเธอยอมมากับฉันเอง”นายนั่นสั่ง ฉันถอนหายใจอย่างแรงแล้วหันไปมองรอบๆ O_O

“นี่ๆ บีมไปเล่นชิงช้าสวรรค์กันดีกว่า ฉันอยากเล่น”ฉันเปลี่ยนท่าทีทันที เพราะฉันเห็นพวกนายผีจีนกำลังเดินมาทางนี้ >O< ทำไมมันซวยอย่างนี้นะ ยังไม่ทันเริ่มเดินให้ทั่วเลยก็เจอซะแล้ว ส่วนพวกนายบีมก็มองฉันอย่าง งงๆ เอาเหอะ พวกนายจะมองฉันยังไงก็ช่างแต่ฉันต้องรักษาชีวิตนายจีนกับฉันไว้ก่อนในตอนนี้

“เฮ้อ...สบายจังเลย ฉันชอบชะมัดเลยที่อยู่บนนี้ มันมองเห็นได้ทั่วสวนสนุกเลย ว่าม่ะ”ฉัน (พยายาม) ทำตัวให้กลมกลืนกับสถานการณ์มากที่สุด แล้วพยายามมองหาพวกนายผีจีน

“ดูเหมือนเธอจะเปลี่ยนอารมณ์เร็วจังนะ”นายบีมว่าอย่างไม่ไว้ใจ ฉันหันไปมองนายนั่นแล้วยิ้มอย่างกวนๆ

“ฉันทำเพื่อคนที่ฉันรัก ฉันต้องทำให้ดีที่สุดสิ”นายบีมไม่พูดอะไรต่อ แต่ยิ้มอย่างร้ายกาจแทน

“คนที่เธอรัก คงไม่ใช่ที่นั่งอยู่กับยัยหัวหยิกนั่นหรอกนะ”นายนั่นว่าแล้วชี้ไปที่ด้านหลังของฉัน ฉันหันไปตามนิ้วเรียวยาวนั่น O_O แจ็กพ็อต นายผีจีนนั่งอยู่ในชิงช้านั่งด้วย แต่นายนั่นหลับไว้ตลอด ฉันมองอย่าง งงๆ

“ฉันว่าเราเข้าบ้านผีสิงดีกว่า”ฉันตีสีหน้าเป็นสดใส ทั้งๆที่ใจเต้นรัว ทั้งกลัว ทั้งโกรธ ทั้งเสียหน้า

“เธอไม่โกรธนายนั่นเลยเหรอที่มาเดทกับผู้หญิงคนอื่น”นายบีมถามฉันอย่างทึ่งๆ ฉันส่ายหัว พลางกระโดดไปมานำหน้านายนั่นไปทางบ้านผีสิง

ปึก

“ขอโทษค่ะ”ฉันพูดกับผู้ชายตัวสูงที่ฉันชน แล้วดูหน้าผู้ชายคนนั้นให้ชัดๆ OoO แจ็กพ็อตชั้นสอง นายวิค

“ยัยแคระ ไหนเวียร์บอกว่าเธอไม่มาไงล่ะ”วิคถามฉันแบบงงๆ ฉันเห็นยัยแอมยืนหน้าซีดอยู่ข้างๆนายวิค

“จริงสิ เธอมาก็ดีเลยช่วยอ้อนให้แอมเข้าไปบ้านผีสิงกับฉันหน่อยสิ ยัยนี่กลัวจนตัวสั่นเลย”วิคว่าพลางลากฉันไปที่ยัยซีดที่น่าสงสาร

“เฮ้ย...ปล่อยส้มนะเว้ย”เสียงนายบีมดังขึ้นตามหลังฉันมา นายวิคหันไปอย่างรำคาญใจ

“นายเป็นใคร”นายวิคถามอย่างวางท่า

“ฉันควรถามนายมากกว่าว่านายเป็นใคร”นายบีมไม่ยอมลดละเช่นกัน

“โอ๊ยๆ หยุดเถอะ คือคุณจำคนผิดแล้วล่ะ วิค”ฉันว่าอย่างลืมตัว แล้วรีบลากนายบีมเข้าบ้านผีสิงทันที

โป๊ก

“กิ๊กเยอะนักนะเธอน่ะ”นายนั่นเขกหัวฉันแล้วพูด ฉันหันไปขมวดคิ้วใส่

“เขาไม่ใช่กิ๊กฉันนะ เขาจำคนผิด”ฉันเถียงแม้จะรู้ว่าเถียงไม่ขึ้นสักนิด

“แหม...จำคนผิดแต่ไปรู้ชื่อเขาซะงั้น”นายนั่นว่าแล้วขยี้หัวฉันเล่น ฉันปัดมือนายนั่นออก นายนั่นจึงกำข้อมือของฉันไว้แน่จนฉันรู้สึกเจ็บ จนจะทนไม่ไหว

“ถามจริงๆ เมื่อกี้ทำไมไม่ไปกับกิ๊กเธอซะล่ะ ทำไมถึงมาลากฉันเข้ามาในนี้แทน”นายนั่นถามน้ำเสียงหนักแน่น ในนี้มืดมากฉันจึงไม่เห็นสีหน้าของเขาว่า เขารู้สึกอย่างไร

“ก็เพราะว่าจีนไง ถ้าฉันหนีไปเมื่อกี้ พวกนายก็จัดการกับจีนน่ะสิ ฉันไม่ยอมหรอกนะ”ฉันว่านายบีมถอนหายใจยาวแล้วสะบัดมือฉันออก จากนั้นก็เดินนำหน้าฉันไป ฉันเดินตามนายนั่นอย่างสงสัย ทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย

“ฮัลโหล”นายบีมรับโทรศัพท์เมื่อพวกเรากำลังจะออกจากบ้านผีสิง นายนั่นเร่งความเร็วให้ห่างจากฉันในระยะได้ยิน ผีแต่ละตัวยังทำหน้าที่ของมันต่อไป แต่ในตอนนี้ผีไม่ได้น่ากลัวอีกต่อไปแล้ว

“หมดหน้าที่ของเธอแล้ว ที่เธอจะต้องมาเที่ยวชดใช้ความเสียหายที่นายจีนทำไว้”นายบีมพูดอย่างเป็นทางการเมื่อพวกเราออกมาจากบ้านผีสิง - -^^ นี่ถ้าในนรกมีการชดใช้กรรมแทน จะมีใครชดใช้แทนฉันบ้างเนี่ย

“งั้น...ฉันกลับล่ะ ต้องรีบไปทำอาหารเย็น”ฉันพูดพลางดูเวลา

“เฮ้ย!! นี่มัน 3 ทุ่ม 50”ฉันว่าอย่างตกใจแล้วมองหน้านายบีม นายนั่นแสยะยิ้มให้ฉัน

“ดูเหมือนเธอจะเที่ยวเพลินไปหน่อยนะ”เสียงดังขึ้นจากด้านหลังของฉัน ไม่ใช่เสียงนายบีม แต่เป็นเสียงที่ฉันจำได้ ฉันสามารถบอกได้โดยที่ไม่ต้องหันหลังกลับไปดูเลยว่าเป็นใคร

“ไง”บีมทักทายนายวิค ฉันหันหลังไปเผชิญหน้ากับนายวิคทันที

“วิค เวียร์ O_O แอม”ฉันเรียกชื่อเรียงไปทีละคนทั้งๆที่ไม่จำเป็น โชคดีจังที่นายนั่นไม่อยู่ด้วย ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่ๆ

“ดูเหมือนว่าฉันต้องการเพื่อนฉันคืนตอนนี้นะ”วิคพูดเสียงเข้มแล้วดึงฉันให้เข้าไปในกลุ่มทันที ฉันจับแขนเสื้อเวียร์เอาไว้ แต่เวียร์ไม่พูดอะไร จนฉันรู้สึกอึดอัด

 “เอาไว้วันหน้าฉันเธอมาเที่ยวกับฉันอีกนะ”นายบีมพูดพร้อมกับยื่นเศษกระดาษให้ฉัน ฉันมองตัวเลขในกระดาษแผ่นนั้น เหมือนกับว่าช่วงเวลานั้นจะผ่านเข้ามาในชีวิตของฉันอีกครั้ง

“เธอบอกพวกเราได้มั๊ย ว่าทำไมเธอถึงมากับบีมอะไรนั่น พวกเราเชื่อเธอ”แอมโพล่งขึ้น ขณะที่กำลังกลับบ้าน

“ก็เพราะว่าฉันช่วยชีวิตนายผีจีนไง ถ้าฉันไม่มาเที่ยวกับนายนั่น นายนั่นก็จะจัดการกับนายจีน”

“สองคนนั้นเขามีเรื่องกัน นายบีมบอกว่าจะไม่เอาเรื่องแต่จริงๆแล้วกลับจะยกพวกมาทำร้ายนายจีนถึงที่บ้าน แต่ตอนนั้นไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคน มีแต่ฉันที่เพิ่งไปซื้อของจากร้านหน้าปากซอย”ฉันเล่าทุกอย่างให้ทุกคนฟัง

“อืม...ฉันเชื่อเธอ วิคก็เชื่อ ยิ่งเวียร์ยิ่งไม่ต้องพูดเลยใช่ม๊า”แอมว่าติดตลก ทำให้ฉันยิ้มออกทุกคนต่างยิ้มให้กัน

--- วันต่อมา --- ฉันรีบจัดการกับข้าวต้มปลาของโปรดทันทีหลังจากที่ขอโทษ ขอโพยป้าแฮปปี้เป็นการใหญ่ที่ทำให้เป็นห่วงเรื่องเมื่อคืน ระหว่างที่จัดการกับข้าวต้มปลานั้นฉันก็คุยกับป้าแฮปปี้อย่างสนุกสนาน จนกระทั่ง

“ป้าฮะ วันนี้มีอะไรเหรอฮะ หอมฉุยเลย”นายผีจีนพูดพลางเดินเข้ามาในห้องครัว

“มีข้าวต้มปลาของโปรดจีนไง วันนี้ส้มเขาทำสูตรใหม่ อร่อยมากเลยล่ะ”ป้าแฮปปี้ว่า

 “งั้นผมไม่กินดีกว่า”นายนั่นพูดเสียงเรียบแต่แฝงด้วยความเย็นชา เป็นอะไรของเขานะ -*-

“แล้วนี่จะไปโรงเรียนแล้วเหรอ”ป้าแฮปปี้ถามหลานชาย นายนั่นพยักหน้ารับ

“งั้นส้มก็ไปกับจีนสิ เดี๋ยวทางนี้ป้าจัดการเองจ๊ะ”ป้าแฮปปี้ว่า นายพี่จีนเริ่มโวยวายทันที

“คือ...ส้มมีคนมารับแล้วค่ะ ไม่เป็นไร”ฉันโกหก นายผีจีนได้ยินแค่นั้นก็ตะบึงตะบันออกจากบ้านทันที

“เฮ้อ...นี่แหละน๊า...หนุ่มสาวยามโกรธเคือง”ป้าแฮปปี้ถอนหายใจยาวแล้วพูดขึ้นลอยๆ

ออออออด~

“วันนี้จีนมันหลงทางมาโรงเรียนรึไง ถึงได้มาเอาป่านนี้”วิคว่าเมื่อเห็นนายผีจีนเดินดุ่มๆเข้ามาในห้องเรียนหลังจากเสียงออดหมดคาบเรียนสุดท้ายดังไป 5 นาที

“ไปซ้อมบาสกัน”นายผีจีนว่าแล้วหมุนตัวกลับเดินออกไปจากห้อง