รักวุ่นวาย 'นาย' 'ฉัน' และ "เรา"

ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 23 แผนลวงสำเร็จแล้ว!!!

 “ฉันก็นึกอยู่แล้วล่ะ ว่าทำไมไอ่สองคนนั่นถึงปล่อยฉันง่ายๆ นี่ถ้าฉันเดินไปอีกทางฉันก็คงตายไปแล้วแน่ๆ”ฉันว่าอย่างหงุดหงิดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ตอนนี้เวียร์แยกไปห้องเรียนแล้ว แต่คาบนี้พวกเราว่าง (หลังจากหาคาบว่างได้ยากมากๆ)พวกเราทั้งหมดจึงนั่งจับกลุ่มคุยถึงชะตากรรมของยัยเชอร์รี่ ผู้ที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้แม้ฉันไม่ค่อยอยากจะยอมรับอ่ะนะ (หวังว่าสองสามบทต่อไปนี้ฉันคงอยู่อย่างสงบได้นะยัยคนเขียน)

“นี่มันหมายความยังไง บอกเรามานะ”คนเกือบร้อยคนมามุงดูที่โต๊ะฉันแล้วระดมคำถาม ดูเหมือนเรื่องที่ฉันคบ

กับเวียร์จะไม่ใช่เรื่องที่ยัยพวกนี้อยากรู้อีกต่อไปแล้ว แต่กลับกลายเป็นเรื่องของฉันกับนายผีจีน ผลงานใหม่ของสำนักงานข่าวแม่นางจิ้งจอกขาว ซึ่งเอารูปแอบถ่ายฉันกับนายผีจีนมาลงหน้าหนึ่งและในเว็บบอร์ดด้วย

“ตกลงเธอคบกับใครกันแน่ แกจูบกับจีนได้ยังไงกัน”ยัยพวกนั้นถามๆๆจนฉันแทบจะทนไม่ไหวแล้วในตอนนี้

“ถ้าเธอจูบกับจีนแบบนี้ เธอก็น่าจะให้เวียร์ไปเจอคนที่ดีกว่าเธอดีกว่านะ ToT โฮๆ เวียร์ที่น่าสงสาร”

“เธอไม่คิดบ้างเหรอว่าน้องเวียร์เค้าก็มีหัวใจน่ะ”ยัยรุ่นพี่ม.6ว่า ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเวียร์จะรู้เรื่องหรือยัง แต่กลับนายผีจีนพวกเราเห็นสมควรแล้วว่าควรจะแยกกันสักพักเพื่อให้ไม่ต้องเกิดความเดือดร้อน แต่ฉันเนี่ยสิ โดนกองทัพช่างถามรัวกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ด้วยคำถามทั้งวัน (TOT จะมีวันที่ฉันได้อยู่เป็นสุขมั๊ยเนี่ย)

“ลูกพี่ลูกน้องเค้าทำกันแบบนี้เหรอ”

“ทำอะไรกันน่ะตรงนั้น”เสียงป้าแฮปปี้ดังขึ้น ฝูงชะนีขี้สงสัยสลายตัวแทบจะในบัดดล

“เรื่องใหญ่เลยนะ เรื่องนี้”ป้าแฮปปี้บอกพลางมองหน้าฉัน วิคลากเก้าอี้มาให้ป้าแฮปปี้นั่งตรงข้ามฉันและไล่นักเรียนที่เหลือออกจากห้องไป แต่ฉันสาบานได้เลยว่าพวกนั้นคงแอบฟังอยู่ด้านนอก

“ค่ะ...แต่ส้มไม่อยากให้เป็นแบบนี้นะค่ะ”ฉันบอกจากใจจริง ป้าแฮปปี้ยิ้มอย่างใจดี

“ใช่ค่ะ อีกอย่างยัยพวกนั้นทำเกินไปแล้วนะค่ะ ที่แอบถ่ายรูปเรื่องส่วนตัวของคนอื่น”แอมเสริม

“แอมกับวิคช่วยไปเรียกจีนกับเวียร์มาที่นี่ด้วยนะจ๊ะ”ป้าแฮปปี้บอกและหลังจากสองคนนั้นออกไปแล้ว

“ป้าจะต้องให้จีนรับผิดชอบ”

“หา...ไม่...มันจะดีเหรอค่ะ”ฉันเปลี่ยนคำพูดตรงกลางประโยคเมื่อเห็นสายตาของป้าแฮปปี้

“ไม่งั้นเรื่องมันจะเลยเถิดไปนะ ถ้าออกมาบอกว่าพวกเธอเป็นแฟนกัน สามารถทำแบบนั้นได้ก็จบ”

“เอ่อ...ไม่ได้หรอกค่ะ หนูเป็นแฟนกับเวียร์ อีกอย่างนายนั่นก็บอกกับทุกคนว่าหนูเป็นลูกพี่ลูกน้อง”

“เฮ้อ...ไม่มีทางอื่นเลยรึไงเนี่ย ฉันล่ะปวดหัว”ป้าลออบ่นพลางนวดขมับ

“คุณป้าไม่เป็นอะไรนะค่ะ”

“ห่วงตัวเองก่อนเถอะส้ม เธอน่ะต้องแก้ปัญหาเรื่องนี้นะ ผู้อำนวยการยังไม่รู้เรื่องนี้ถ้ารู้ล่ะก็...”

“ลุงนายจีนน่ะ หัวโบราณนะ”ป้าลออเสริม ฉันก้มมองพื้นอย่างหมดหนทาง สองสามวิประตูห้องก็เปิด

“ป้าฮะ ยัยนั่นไม่ผิดหรอกครับผมผิดเอง”นายผีจีนพูดเมื่อเปิด (พังมากกว่า) ประตูเข้ามาอย่างรีบเร่ง วิคตามมาติดๆแอมกับเวียร์ก็เดินตามมา เวียร์พยายามทำสีหน้าให้ดูไม่ซีเรียอย่างปกปิดไม่อยู่

“เวียร์...ฉัน...ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่คิดอะไรอยู่แล้ว”เวียร์ว่าบังคับเสียงไม่ให้สั่นได้อย่างยากลำบากเพราะยิ่งทำยิ่งสั่น

“ส้มไม่ผิดหรอก ฉันเองที่ผิด รูปนั่นมันก่อนที่นายกับส้มจะคบกัน ฉันคบกับชมพูเพื่อจะหาที่ซ่อนรูปนั่นแต่ก็ไม่เป็นผล”นายผีจีนดูเดือดร้อนมากกว่าใครอื่น พูดอย่างกระวนกระวาย

“เอาล่ะๆ เธอสองคนตามฉันมา วิคแอมดูแลส้มด้วยนะ”ป้าลออสั่งแล้วเดินออกไปจากห้องเรียน

“เอาเถอะน่า...อย่างน้อยๆป้าลออคงคิดอะไรดีๆออกบ้าง”แอมปลอบใจฉัน ฉันพยักหน้าเชิงขอบคุณ

“ยัยชมผีนั่นคงบ้าไปแล้วแน่ๆ”ฉันว่าด้วยความหงุดหงิด ฮึ~นี่ถ้าวันนั้นฉันจัดการเผาสำนักข่าวนั่นก็หมดเรื่อง

ออออออด~เสียงออดดังขึ้นเพื่อช่วยชีวิตฉันจากสายตาของผู้หญิงในห้องที่ส่งมาทางฉันอย่างกับจะกินหัวฉันได้ นายผีจีนยังไม่กลับมาเลยตั้งแต่นั้น

“เธอลองใช้โทรศัพท์เธอตามหาดูดิ ของเธอกับของจีนมันจะหาสัญญาณด้วยกันได้”วิคบอกฉันรีบเข้าเมนูนั้นทันที

“อยู่มุมตึกหอพักชาย”ฉันบอกเมื่อมองดูจุดแดงๆที่แสดงอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ พวกเราสามคนรีบวิ่งไปทันที

ตึก

“แกอย่าทำแบบนี้นะเว้ย”เสียงนายผีจีนดังขึ้นแอมกับวิคพร้อมใจกันดึงตัวฉันไว้

“ก็...มันไม่มีวิธีอื่นแล้วนี่หว่า”เสียงเวียร์ดังขึ้นบ้าง

“อย่า...เด็ดขาด นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดีหรอก”นายผีจีนว่า น้ำเสียงดูเครียดกว่าปกติ ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าทั้งสองคนพูดถึงเรื่องอะไรและกำลังคิดอะไรอยู่แต่ปัญหาก็คือ ข่าวที่ออกไปนี้แน่ๆ

“แล้ววิธีที่หนีไปเที่ยวเกาะ มันคือวิธีที่ดีเหรอ”

“ส้ม...ไปเถอะ ให้ผู้ชายเค้าคุยกัน”แอมสะกิดแล้วเรียกฉัน ฉันไม่อยากไปนักแต่ก็ต้องเดินไปตามแรงดึงของแอม

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ก๊อก ก๊อก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก >>> ฉันลืมตาตื่นกลางดึกแล้วมองดูนาฬิกา - -ตีสาม- - ใครฟ่ะยังมาเคาะกระจกหน้าต่างอยู่ได้ ฉันรีบลุกขึ้นไปเปิดทันที มีมือคู่หนึ่งปิดปากฉันเอาไว้ก่อนที่ฉันจะด่ามัน

“หือ...เธอนี่มันเน่าจริงๆเลยนะ”เสียงผู้ชายที่ฉันคุ้นเคยดีดังขึ้น OoO นายผีจีน

“อะไรกันแค่ฉันไม่อาบน้ำแค่วันเดียวเอง อีกอย่างใครจะไปรู้ว่าจะมีคนเยี่ยมเอาดึกๆแบบนี้ล่ะ”ฉันว่าเมื่อหลุดออกมาจากนายนั่นแล้ว

“ไม่ต้องพูดมากแล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะเดี๋ยวไม่ทัน”นายผีจีนว่า ฉันถลึงตามองนายนั่นอย่างงงๆ

“ผับปิดตั้งแต่ตีสองแล้วนะ นายยังชวนฉันไปเที่ยวอีกเหรอ”

“ยัยลูกแมวบ้าเอ๊ย...ไปเร็วๆเถอะ ไปๆหรือจะให้ฉันช่วย”นายผีจีนว่าพลางผลักฉันไปในห้องน้ำ ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีเมื่อจบประโยค แล้วออกมาอีกครั้ง

“อ้าว...จะให้ฉันช่วยแต่งตัวเหรอ”

“จะบ้ารึไง ฉันจะมาเอาชุด”ฉันตอบคำถามที่มากับสีหน้ากวนประสาทของนายนั่น ไม่นานนักฉันก็แต่งตัวเสร็จ

“นี่ๆประตูก็มี ทำไมเราต้องมาปีนระเบียงปีนรั้วด้วยอ่ะ”ฉันถามอย่างสงสัยอีกครั้งเมื่อนายนั่นพาฉันปีนระเบียบห้องแล้วมาปีนรั้วบ้านต่อ

“ถามมากจริง...เธอจะให้ป้ารู้รึไงเล่า”นายนั่นว่าพลางดูทางว่าสะดวกหรือเปล่าเหมือนพวกสายลับ

“เฮ้...เวียร์ O_O แอม วิค”ฉันร้องชื่อบุคคลสามคนที่อยู่บนรถสีดำคันเงาที่จอดอยู่ข้างรั้วบ้าน ทั้งหมดยิ้มให้ฉัน เวียร์ที่เป็นคนขับก็ออกรถทันทีที่พวกเราขึ้นรถ

“นี่เราจะไปไหน”

“สานฝันเธอให้เป็นจริงไงล่ะ”นายผีจีนตอบสั้นๆ ส่วนฉัน งง

“เอาล่ะไปเอาของกัน”นายผีจีนสั่งเมื่อตอนนี้พวกเรามาถึงโรงเรียนแล้ว ทุกคนรีบเร่งเดินไปที่ห้องน้ำชาย วิคเข้าห้องน้ำอีกห้องหนึ่งแล้วเปิดประตูห้องข้างๆนั้น O_O

“นี่มันของที่ฉันแอบไว้นี่”ฉันว่าอย่างตกใจเมื่อเห็นของทั้งหมดยังอยู่ครบในถังน้ำถูพื้น

“นี่ไงล่ะ เครื่องสานความฝันของเธอ”นายผีจีนอธิบายสีหน้ามุ่งมั่น ฉันจึงเข้าใจในทันที

“รีบๆเข้าเถอะ นี่...มันตีสี่แล้ว”แอมที่ยังดูหวาดๆบอก ฉันยิ้มกว้างแล้วช่วยแบกของทั้งหมดตรงมายังสำนักงานข่าวของแม่นางจิ้งจอกขาวยัยชมผี พวกเราช่วยกันเทน้ำมันราดให้ทั่วทุกซอกทุกมุมของสำนักงาน (นายผีจีนแอบเอากุญแจห้องนี้มาจากป้าแฮปปี้) ฉันราดลงบนกระดาษ แอมและวิคช่วยกันราดผนังรอบๆ ส่วนเวียร์ออกไปราดด้านนอก นายผีจีนกำลังจะราดน้ำมันลงบนจอคอมพิวเตอร์ที่ดูแพงแสนแพง

“นาย...นายแน่ใจเหรอที่จะเผาไอนั่น”ฉันถามอย่างไม่มั่นใจ เมื่อราดผีจีนทำท่าจะราดน้ำมันลงบนคอมพิวเตอร์

“ไอ่นี่แหละตัวปัญหา”นายผีจีนว่าแล้วมองมันอย่างอาฆาต ToT ให้ฉันได้มั๊ย ถึงมันจะเป็นตัวการแต่มันก็แพงไม่หยอกนะ นายนั่นเหมือนจะรู้ความคิดของฉัน

“เอาเก็บไว้ที่บ้านก็คงไม่เสียหาย”นายนั่นว่าพลางเอื้อมไปถอดปลั๊กและสายต่างๆด้านหลัง จากนั้นก็แบกออกไปด้านนอก ฉันที่ราดกระดาษจนแชะแล้วจึงไปช่วยเวียร์ที่ด้านนอกแทน

“มันจะดีเหรอ”ฉันถามอย่างรู้สึกผิด ตอนนี้คงจะตีห้าครึ่งเพราะท้องฟ้าเริ่มสว่างมากแล้ว ตอนนั้นฉันแค่คิดที่จะขู่ยัยจิ้งจอกทั้งหลาย ใช่ว่าฉันจะเผามันจริงๆสักหน่อย

“เอาน่ามาถึงขั้นนี้แล้ว อีกเดี๋ยวเมย์ รองหัวหน้าสำนักข่าวก็จะมาแล้วล่ะ”วิคบอก นายผีจีนจุดไฟแช็กทันทีที่จบประโยค ฉันกับแอมจับมือกันแน่น เวียร์กอดคอนายผีจีนแล้วจับมือกัน โยนไฟแช็กไปตรงน้ำมันที่พวกเราราดไว้

“ไม่มีอะไรจะมาทำให้ความเป็นเพื่อนของเราหายไปได้”จีน วิค เวียร์ พูดพร้อมกันแล้วกอดคอกันดูไฟที่ลุกโชติ

“ไปเที่ยวเกาะกัน”นายผีจีนพูดเมื่อกองเพลิงเริ่มลุกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ พวกเราทั้งหมดจึงไปขึ้นรถ โดยตกลงว่าจะไปบ้านกันก่อนเพื่อเก็บข้าวของ

“พี่จีนค่ะ”ยัยชมผีเรียกนายผีจีนเมื่อพวกเราลงมาจากชั้นสองพร้อมด้วยเป้คนละใบ ป้าลออให้พวกเราไปโดยไม่ว่าอะไรสักคำแถมยังให้เงินฉันอีกห้าพัน ฉันกับนายผีจีนหยุดคุยกันทันที ยัยชมผีลุกขึ้นจากโซฟารับแขก

“ชมพูมาหาพี่จีนตั้งแต่เช้าเลยค่ะ ชมพูมีเรื่องอยากจะพูด”ยัยชมผีว่า ฉันอดหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นยัยชมผี

“เราไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วชมพู”นายผีจีนว่าน้ำเสียงเย็นชาผิดกับที่คุยกับฉันเมื่อครู่มาก

“นั่นไม่ใช่ฝีมือชมพูนะค่ะ ยัยเมย์ต่างหาก - - เลิกแก้ตัวซะที”นายผีจีนขัดขณะที่ยัยชมผีอธิบายแล้วพูดต่อ

“ในเมื่อเธอไม่รักษาสัญญา - - แต่”

“หยุดเถอะชมพู ถึงเธอไม่ใช่คนทำแต่เธอก็ไม่ควรปล่อยให้เพื่อนของเธอทำนี่”

“จบกันซะทีชมพู”นายผีจีนว่าน้ำเสียงเย็นชาแล้วจับมือฉันลากออกมาหน้าบ้านทันที ทำให้ได้ยินเสียงกรี๊ดของยัยชมพูเบาลง ยัยนั่นต้องเสียสติไปแล้วชัวร์เลย

--- เกาะสมุย ---

“นี่อย่าบอกนะ ว่านายมาที่นี่ แค่จะมากินกะละแมเนี๊ยะ”ฉันถามอย่างไม่พอใจเมื่อนายผีจีนลากฉันมาที่สนามบินแล้วก็มาลงที่เกาะสมุยพร้อมกับแอม วิค เวียร์ จากนั้นก็เช่ารถมาที่หินตาหินยาย

“โห๊ย...นานๆทีจะมีโอกาสนะ ที่นี่อร่อยที่สุดเยย”นายนั่นว่า ฉันได้แต่มองคนอื่นๆที่ทำหน้าแบบว่าทำใจเหอะ - -^

“ซื้อตอนกลับก็ได้ ไม่เห็นต้องรีบเลย”ฉันบ่นแล้วเดินไปดูร้านขายของฝากตามทางเดินกับเวียร์ เราสองคนไม่ห่างกันเลยตั้งแต่ขึ้นเครื่อง ตอนนี้นายผีจีนคงดูน่าสนใจที่สุดถ้ามองจากภายนอก เพราะนายนั่นไม่มีคู่

“เอาอันนี้ไปฝากแม่นายดีมั๊ย ฉันว่าน่าจะเข้ากับท่านนะ”ฉันว่าเมื่อเห็นผ้าบาติกที่ทำด้วยฝีมือชาวบ้าน

“เอาซิ ดีจังเลยนะที่เธอคิดถึงแม่ฉันด้วย”เวียร์ว่าพลางยิ้ม แม้ว่าเรื่องพี่แนนยังคงค้างคาในใจของเวียร์อยู่แต่ฉันก็ไม่อยากจะให้เวียร์คิดมากในเรื่องนี้จึงไม่พูดอะไรเกี่ยวกับพี่แนนอีกเลยตั้งแต่วันนั้น ฉันไม่อยากให้เวียร์เสียใจ

“เฮ้อ...ไม่เห็นจะมีใครคิดถึงแม่ของฉันบ้างเลย”นายผีจีนที่โผล่ออกมาจากราวผ้าว่า ทำหน้าน้อยใจ
“ถ้าฉันซื้อให้ นายเอาไปให้เองนะ ฉันยังไม่อยากไปเยี่ยมท่านตอนนี้”แอมที่เข้ามาสมทบว่าทำให้พวกเราหัวเราะเสียงดัง จนฝรั่งสองสามคนมองมาที่พวกเราอย่างสนใจ