รักวุ่นวาย 'นาย' 'ฉัน' และ "เรา"

ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ 20 วันคล้ายวันเกิด...

“อืม...ฉันว่าเธอไปนอนเถอะ”นายนั่นว่าต่อ ฉันเงยหน้าไปดูคนที่นั่งตรงข้ามอย่างอัตโนมัติ

“แค่นี้นะ”นายผีจีนว่าแล้วกดวางโทรศัพท์แล้วมองหน้าฉันที่จ้องอยู่นานแล้ว

“เอ่อ...”ฉันทำลายความเงียบซึ่งเกิดขึ้นอยู่นานหลังจากที่นายนั่นวางโทรศัพท์

“ข้อนี้นายทำถูกรึเปล่า ฉันไม่แน่ใจ”ฉันถามอย่างไม่แน่ใจพร้อมกับชี้โจทย์ข้อ 19 ซึ่งเป็นข้อสุดท้าย

“ฉันเพิ่งถึงข้อ 18 อยู่เลย ไม่ค่อยแน่ใจข้อนี้”นายนั่นว่า รู้สึกเหมือนมีอะไรมากลั้นเราสองคนเลยแหะ

“เหรอ...ฉันเสร็จแล้วน่าจะถูกนะ”ฉันว่าแล้วส่งสมุดไปให้ นายนั่นพิจารณาอยู่ครึ่งหนึ่ง

“ตรงนี้เขียนว่าอะไรเหรอ”นายนั่นถามพลางชี้ ฉันขยับไปนั่งข้างนายนั่นโดยปริยาย

“อ๋อ...อืม...สมการได้เปรียบเชิงกลไง”ฉันว่าเมื่ออ่านตัวอักษรบนลอยลบลิควิดที่ลบหลายครั้งจนอ่านไม่ออก

ติ๊ด ติ๊ด

“วันนี้วันเกิดฉัน / วันนี้วันเกิดนาย”ฉันกับนายนั่นพูดพร้อมกันหลังจากที่นายนาฬิกาข้อมือของนายผีจีนดัง

“ใช่มั๊ย”ฉันเสริมอย่างเก้อๆ ฉันกับนายนั่นสบตากันโดยบังเอิญเมื่อจบประโยคนี้

“อืม”นายนั่นรับคำสั้นๆแล้วก้มกับไปจดจ่อกับสมุดฟิสิกส์ต่อ

“เอ๊ะ!! สร้อยนั่น”ฉันว่าเมื่อสังเกตสร้อยที่คอของนายผีจีน

“อืม...ของขวัญวันเกิดน่ะ ทำไมเหรอ”นายนั่นว่าอย่างไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่นัก ฉันนึกถึงสร้อยที่ฉันซื้อเอาไว้เมื่อตอนเย็น (อันที่จริงน่าจะเป็นเมื่อวาน) อย่างเสียไม่ได้

“เปล่าหรอก...คือ...ฉันก็ซื้อแบบนี้มาให้นายเหมือนกัน”ฉันว่าตามความจริงและตามความจริงแล้วสร้อยเส้นนั้นที่ฉันซื้อมาในราคาสองพันบาท มันเหมือนกับสร้อยเส้นที่อยู่ในคอของนายผีจีนมาก

“จริงดิ”นายนั่นถามอย่างไม่อยากเชื่อ ฉันพยักหน้าแล้วเอาสร้อยที่ซื้อมาออกมาจากกระเป๋า

“สุขสันต์วันเกิดนะ”ฉันว่าแล้วยื่นสร้อยให้นายผีจีน

“รู้มั๊ย...ฉันเห็นสร้อยเส้นนี้แล้วซื้อมาทันทีเลยล่ะ ฉันกะว่าจะให้เป็นของขวัญวันเกิดของตัวเอง มีชื่อของฉันอยู่บนจี้ด้วย”นายผีจีนพูดอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น แต่ฉันเพิ่งนึกได้เช่นกัน ถึงว่าทำไมพี่สาวที่แคลชเชียร์ถึงถามชื่อเล่นของฉันแล้วเข้าไปเอาสร้อยอีกเส้นมาให้ฉัน

“จริงด้วย”ฉันว่าเมื่อดูสร้อยที่ฉันซื้อมา มันมีคำว่า ส้ม อยู่จริงๆ

“เอาล่ะ ในเมื่อเธอซื้อมาให้ฉัน ฉันก็จะใส่สร้อยของเธอ”นายผีจีนว่าไม่มีมาดเคร่งขรึมอีกแล้ว นายนั่นจัดการถอดสร้อยเส้นที่คอออกแล้วใส่สร้อยที่ฉันซื้อแทน

“แล้วสร้อยของนายล่ะ”ฉันถามเมื่อนึกถึงราคาของสร้อย นายผีจีนมองฉันอย่างพินิจครู่หนึ่ง

“ก็ให้เธอไงล่ะ”ว่าแล้วนายนั่นก็สวมสร้อยให้ฉันที่ยังไม่ทันตั้งตัว

“เฮ้...ได้ไงล่ะ นี่มีชื่อนายนะ”ฉันถามพยายามปัดมือนายผีจีน

“ที่คอฉันก็มีชื่อเธอเหมือนกัน”นายนั่นว่าอย่างดื้อดึง ฉันจึงปล่อยให้เลยตามเลย

“สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะ”ฉันว่าเมื่อนายผีจีนใส่สร้อยให้ฉันเสร็จ หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งทำการบ้านข้อสุดท้ายจนถึงตี 2 จึงแยกย้ายกันไปนอนด้วยความอ่อนเพลีย

--- พักเที่ยง ---การเรียนวันนี้ผ่านไปอย่างสนุกสนานโดยเฉพาะคาบฟิสิกส์สองคาบก่อนพักเที่ยงพวกเรา ฉัน นายผีจีน วิคและแอมนั่งหัวเราะพวกยัยพริกเน่า ชิสุ ยัยเต่าเหม็นหืนและนักเรียนอีกครึ่งห้องที่โดนตีเพราะไม่ทำการบ้านมา ส่วนยัยเบลล์นั่นรอดหวุดหวิดเพราะไม่มาโรงเรียน

“นี่จะเอาแบบนั้นจริงๆเหรอ”แอมถามอย่างไม่ค่อยสบายใจ

“ใช่”ผิดระเบียบทั้งสามตอบพร้อมกัน วันนี้พวกเราดูสดชื่นกว่าปกติเพราะพวกเราทั้งหมดได้คุยกันแล้วและไม่ต้องทนดูคู่รักหวานเลี่ยนอีกเพราะวันนี้ยัยชมพูเลิกช้ากว่าปกติ

“แต่มันจะดีเหรอ โดดเรียนเนี่ยนะ”แอมว่าพลางมองมาทางฉันเพื่อหาพวก

“ก็ดีนะ จะได้ร้องหลายๆเพลง”ฉันว่า ทำให้แอมมีสีหน้าอยากร้องไห้

“ใช่ๆ อีกอย่างคาบตอนบ่ายมีวิชาง่ายๆทั้งนั้นเลย”วิคเห็นด้วย และมันก็จริงอย่างที่วิคว่าตอนบ่ายนี้มีเรียนแค่สองคาบซึ่งเป็นคาบภาษาไทยและวิชาศิลปะ ดังนั้นแอมจึงต้องจำใจโดดเรียนไปฉลองวันเกิดของนายผีจีน

“อ่านปากของฉันนะ...ว่ารักแอม...อยากจะพูดอีกครั้ง...ว่ารักแอม....และจะเป็นอย่างนี้กับเธอไม่ว่านานสักเท่าไหร่ ไม่ต้องกลัวว่าฉัน  - -“วิคสวมวิญญาณพี่โต๋ร้องเพลงรักแอม (อันที่จริงคือรักเธออ่ะนะ) อย่างเมามัน ส่วนแอมนั่งหน้าแดงจนน่ากลัวอยู่ข้างฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจทั้งสองคนเลยสักนิด

“ฮัลโหล...ว่าไงเฮีย”นายผีจีนรับโทรศัพท์ที่ถูกขัดเมื่อกำลังคุยกับเวียร์อย่างสบายอารมณ์

“ห๊า...ว่ายังไงนะ”

“ได้ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”นายผีจีนว่าแล้ววางโทรศัพท์แล้วออกจากห้องทันที วิคยังคงร้องเพลงอยู่ เวียร์กำลังเลือกเพลง ส่วนแอมกำลังจะรั้งวิคให้หยุดร้องเพลง ฉันจึงตามนายนั่นออกมาคนเดียว

“นายจะไปไหน”ฉันถามหลังจากที่วิ่งตามนายนั่นออกมาจนทัน

“เฮียกบมีเรื่องน่ะ กับพวกมังกรลอดพยัคฆ์”นายนั่นว่า ฉันเลือดขึ้นหน้าทันทีที่ได้ยินชื่อ

“ฉันไปด้วย”ฉันว่าพร้อมกับเดินตามนายผีจีนที่กำลังจะคัดค้าน แต่เมื่อเห็นสีหน้าของฉันแล้วนายนั่นก็เงียบไป

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

“เฮ้ย!!! เจ้ามาแม่โรงเรียนมาโว้ย”มีเสียงคนตะโกนทันทีที่ฉันก้าวเข้าไปในโซน GAMEHOUSE ตอนนี้ที่นี่ชุลมุนมาก เศษแก้วและคนบาดเจ็บนอนอยู่ที่พื้นเกลื่อนกลาด กลิ่นเลือดและกลิ่นเบียร์ฟุ้งกระจายไปทุกที่

“จีน ไปช่วยเฮีย...แฮ่กๆ ไปช่วยเฮียกบด้วย แฮ่กๆ อยู่ในห้อง”พี่คนที่ชื่อเอ็มบอกอย่างเหนื่อยหอบ และกลับไปสู้กับผู้ชายร่างใหญ่สองคนที่กำลังตามา ฉันกับนายผีจีนวิ่งเข้าไปยังห้องถัดไปทันที

“ทำได้ดีมากหลานอา”ผู้ชายคนหนึ่งพูดแล้วตบหลังนายบีม เฮียกบถูกจับมัดไว้กับเก้าอี้

“ส้ม นายจีน”นายบีมร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นฉันกับนายผีจีนเข้ามาในห้อง

“อ้า...มาอีกสองเหรอ ดีเลย”ผู้ชายคนนั้นว่าแล้วพยักหน้า ผู้ชายประมาณห้าคนเข้ามาล้อมพวกเราไว้ ฉันกับนายผีจีนมีเวลาสบตากันหนึ่งทีก่อนที่พวกมันเข้ามาโจมตีเรา

“ฉันว่าแล้วว่านายไม่ได้มาดีแน่ๆ นายบีม”ฉันว่าพร้อมกับต่อยคางผู้ชายคนหนึ่งล้มอย่างง่ายดาย

“เธอฉลาดนี่ แต่โชคดีที่เฮียของเธอโง่เกินไป”ผู้ชายคนนั้นว่า

“บีมมันเข้ามาสืบจุดอ่อนของแก๊งค์เรา แล้วบุกมาโจมตีในวันที่พวกเราไม่ทันระวังตัว”เฮียกบบอกอย่างแค้นๆ

“เงียบไปเถอะแกน่ะ แกมันโง่ไม่เหมาะที่จะมาเป็นหัวหน้าแก๊งค์ที่นี่อยู่แล้ว”

“เฮียกบไม่ได้โง่นะ เค้าเชื่อใจคนง่ายก็เท่านั้น”ฉันว่าอย่างเดือดดาล

“ฮึ~ปากดีนักนะนังนี่ บีมในฐานะรองหัวหน้าแก๊งค์มังกรลอดพยัคฆ์ ฉันจะให้แกจัดการที่นี่ให้เรียบร้อย”ผู้ชายคนนั้นว่าแล้วใช้นิ้วปาดที่คอตัวเองอย่างน่ากลัว

“ครับหัวหน้า”บีมว่าแล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ แล้วเดินไปที่เฮียกบอย่างปีศาจที่กำลังหิวกระหาย

“อย่านะ”ฉันกับนายผีจีน้องขึ้นพร้อมกัน นายผีจีนวิ่งเข้าไปจับนายบีมไว้ ทั้งสองแย่งมีดกันอย่างชุลมุน

“ส้ม...พาเฮียกบออกไปก่อน”นายจีนว่าขณะกำลังแย่งมีดกับนายบีม ฉันรีบไปแก้มัดให้เฮียกบทันที

“ไม่ต้องห่วงฉัน ทางนี้ฉันจัดการเอง”นายผีจีนบอกเมื่อฉันยืนรอนายนั่นอยู่หน้าประตูห้อง ฉันรีบวิ่งออกมาด้านนอกแล้วจัดการกับผู้ชายอีกสองคนที่กำลังจะจับเฮียกบแล้วหาที่ปลอดภัยให้เฮียกบพัก

“โอ๊ย!!!”เสียงดังมาจากในห้องที่ฉันเพิ่งออกมาไม่นาน

“พี่เอ็มฝากเฮียกบด้วย”ฉันบอกพี่เอ็มหลังจากที่จัดการกับพวกแก๊งค์มังกรลอดพยัคฆ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“จีน นายเป็นอะไรรึเปล่า”ฉันถามทันทีที่เข้ามาในห้อง แต่ผิดคาด นายผีจีนยืนเหนื่อยหอบส่วนนายบีมนั้นนั่งกุมท้องอย่างเจ็บปวดอยู่ที่พื้นห้อง

“ไปกันเถอะ”นายผีจีนว่าพลางจับมือฉันเดินออกไปด้วย

“555+ ฉันว่าแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ หึหึ”ผู้ชายที่เป็นคนสั่งนายบีมว่า พลางจ่อปืนมาที่ฉันกับนายผีจีน พี่เอ็มกับเฮียกบยังคงแอบอยู่ในที่ที่ฉันเพิ่งออกมา

“เก่งนี่พวกแกน่ะ ใครจะตายก่อนดีล่ะ”หลังจบจากประโยคนี้ นายผีจีนบังตัวฉันไว้ทันที

“นี่...นาย - -”ฉันพูดได้แค่นั้นเพราะนายผีจีนสั่นหัวน้อยๆเป็นการห้าม

“เอาเลยครับอา ถ้าไม่เห็นผมเป็นลูกของแม่ภาสินีอีกแล้ว”นายผีจีนว่าผู้ชายคนนั้นอึ้ง ทุกคนในที่นี้ต่างก็อึ้งด้วย

“ภาสินี งั้นเหรอ แกเป็นลูกของนีเหรอ”ผู้ชายคนนั้นถามต่อ มือไม้สั่นไปหมด

“ใช่ครับ”นายผีจีนว่า และในโอกาสที่ทุกคนเผลอนี้เอง นายผีจีนกระโดดไปแย่งปืนมาได้อย่างสวยงาม

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

“เฮ้อ...เกือบไม่รอดแน่ะ ดีนะที่พ่อเคยเล่าเรื่องอาคนนี้ให้ฟังว่าเป็นคนที่เคยมาจีบแม่”นายผีจีนว่าพลางยืดแขนแล้วมากอดคอฉัน ตอนนี้พวกเรากำลังเดินเข้าไปในห้างที่พวกเราออกมาเมื่อสองสามชั่วโมงก่อน

“แต่เฮียกบไม่น่าปล่อยพวกนั้นไปเลยนะ”ฉันที่เหนื่อยเอามากๆ (แม้จะไม่ค่อยได้ทำอะไร) ว่าด้วยความไม่เห็นด้วย หลังจากที่นายผีจีนแย่งปืนไปแล้วพวกเราก็รีบจับหัวหน้าแก๊งค์มังกรลอดพยัคฆ์ แต่เฮียกบผู้แสนดีดันปล่อยพวกนั้นไปโดยไม่เอาเรื่องอะไร

“นี่แหละ...หัวหน้าแก๊งค์ที่ดี”นายผีจีนว่าแล้วเทน้ำหนักตัวมาใส่ฉันจนเราสองคนเกือบล้มลงไปกอง

“นี่ๆนายน่ะเกินไปแล้วนะ คนมองกันใหญ่เลยเห็นมั๊ย”ฉันว่าแล้วมองไปรอบ มีคนมองมาทางฉันกับนายนั่นเป็นตาเดียว บ้างก็หัวเราะ บ้าง (โดยเฉพาะผู้หญิง) ก็มองแบบเคืองๆ

“พี่จีนค่ะ”เสียงพูดหญิงที่ใกล้ร้องเต็มทีดังขึ้นข้างหลังฉันกับนายนั่น

“ชมพู”ฉันกับนายผีจีนพูดชื่อผู้หญิงคนนั้นอย่างตกใจเมื่อหันหลังกลับมาเจอต้นเสียง

“พี่...พี่จีน ไม่รอชมพูเลยนะค่ะ”ยัยชมพูว่าแล้วเข้ามาควงนายผีจีน ให้รู้ว่าตนเป็นเจ้าของทันที

“อ้าว...พี่ส้มก็มาด้วยเหรอค่ะ”ยัยนั่นว่าตีหน้าซื่อ เฮอะ เพิ่งเห็นรึไงย่ะ แล้วไอ้เมื่อกี้ที่เธอเหยียบเท้าฉันนั่นเธอเหยียบชายกระโปรงนางสาวไทยรึไงย่ะ (แหม~ช่างเปรียบ)

“พี่จีนค่ะ ชมพูว่าเราไปทานไอศกรีมฉลองวันเกิดพี่จีนดีกว่านะค่ะ”ยัยชมพูตัดบทก่อนที่ฉันจะตอบ หล่อนจะถามฉันทำฟอสซิลอะไรย่ะยัยชม...ชม...ชมอะไรดีฟ่ะ...ชม...ชมผี

“เพื่อนของฉันรออยู่ที่ร้านคาราโอเกะน่ะ”นายผีจีนบอกแล้วเหลือบมองฉันอย่างขอความช่วยเหลือ

“งั้นเราไปที่ร้านคาราโอเกะกันเถอะค่ะ”ก่อนที่ฉันจะทำอะไรได้ ยัยชมผีก็ตัดหน้าพูดก่อนอีกครั้ง ฉันมองดูคู่รักที่เดินควงกันไปทางร้านคาราโอเกะ นายผีจีนดูเหมือนมีหนอนยักษ์เกาะแขนไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเลย

“เธอ...อย่าส่งเสียงดังแล้วเดินตามผู้ชายข้างหน้าไป”เสียงผู้ชายเข้มๆพูดขึ้นด้านหลังของฉันซึ่งมีอะไรบางอย่างจ่ออยู่ ฉันเดินตามไปโดยไม่ขัดขืน (ลองดูดิ ถ้าแน่จริงอ่ะ : คนเขียน)