รักวุ่นวาย 'นาย' 'ฉัน' และ "เรา"

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 ห้องแห่งความลับ O[ ]O

 “เธอกล้าดียังไงถึงเรียกฉันแบบนั้น”นายนั่นพูดเสียงเย็นชามั่กมาก @_@ หลงชอบกันไปได้ไงฟ่ะ โหดชิฟ

“ไม่เคยมีใครเรียกฉันแบบนั้นมาก่อนเลยนะ”นายนั่นยิ่งพูดก็ยิ่งเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉัน TOT ความใจกล้าของแกไปไหนหมดฟ่ะยัยส้ม สู้ดิโว๊ย.... สู้ๆ (TvT)V

“ฉะ...ฉันคงเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลยล่ะซินะที่ได้เรียกนายแบบนั้น”

“เธอคิดจะลองดีเหรอ o\/o”ว่าแล้วนายนั่นก็ผลักฉัน ทำให้ฉันล้มไปบนโต๊ะกลางห้อง TTOTT ฉันผู้หญิงนะเว้ย ทะนุถนอมบ้างเด่ะ TOT เจ็บก้นชะมัดเลย ฉันเริ่มโมโหแล้วนะ o\/o

ปัง ปัง ปัง

“จีน TTOTT ปล่อยส้ม ออกมาเถอะนะ แอม ขอร้อง”เสียงยัยซีดดังมาจากหน้าประตู นี่คงเป็นห้องที่ยัยแอม พูดถึงจริงๆสินะ น่ากลัวตรงไหนเนี่ย o\/o แค่มันมืดมั่กมาก แถมของที่ใช้ในห้องนี่ถึงตายเท่านั้นเอง TOT

“เธอเรียกชื่อที่เธอเรียกฉันใหม่ซิ”นายนั่นออกคำสั่ง ฮึ!!! คิดว่าฉันกลัวเหรอ ฉันชอบการท้าทายบอกไว้ก่อน

“ชอบล่ะซิ นี่บอกที่มาก่อนนะว่า พอฉันเห็นหน้านายแล้วก็คิดชื่อนี้ออกทันทีเลยล่ะ อยากจะขอบคุณคนที่ตั้งชื่อให้นายจริงๆเลย เพราะมันเข้ากับหน้านายมากอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ นายผีจีน”นายนั่นไม่พูดอะไรแต่รวบตัวฉันเข้าไปไว้ในอ้อมกอดแทนแล้ว O_o อ๊ากกกก จูบฉัน TTOTT จูบแรกของช้านนนน แถมเมื่อกี้ยังทาลิปเปลี่ยนสี ของยัยแอมมาด้วยง่ะ TTOTT

ปัง ปัง ปัง เสียงยัยซีด (มั้ง) เคาะพร้อมกับร้องโวยวายอยู่หน้าห้อง ทำให้เราผงะออกจากกันทันที

ผัวะ

 “TTOTT จะ...จูบแรกของฉัน ฮือๆ ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้นาย”ฉันต่อยหน้านายนั่นอย่างแรงแล้วร้องไห้

 “ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดคนสูบบุหรี่ที่สุด อย่าให้ปากสกปรกของนายมาถูกฉันอีกล่ะ TTOTT”ว่าเสร็จฉันก็ไม่ปล่อยให้โอกาสลอยนวล รีบวิ่งไปเปิดประตูทันที โดยที่เช็ดคราบน้ำตาก่อนออกไปด้วย

“O_O ส้มเธอรอดออกมาได้ ฉันนึกว่าเธอจะไม่ได้ออกมาจากห้องนี่ซะแล้ว”แอมพูดอย่างดีใจระคนตกใจ

“ห้องนี้ฉันเคยเข้าไปจูบกับเค้า”เสียงซุบซิบ (ฟังให้ดูเป็นกระซิบแล้วกัน) ดังขึ้นจากยัยหัวแดงที่ตามมาดูเหตุการณ์ด้วย มีเสียงอีกมากมายดังขึ้นรอบตัวฉัน แต่ฉันไม่สนใจมันแล้ว TTOTT จูบแรกที่ฉันเกลียด ฉันเกลียดบุหรี่ที่สุดเลย ยัยหัวแดงมีสีหน้าภาคภูมิใจมากที่เล่าเรื่องนี้ต่อ สาธารณชน - -^ หน้าไม่อายจริงๆ

“จีน ทำอะไรเธอเหรอ”มีคนถามขึ้นมา ฉันสะดุ้งนิดหน่อยแล้วหันไปมองต้นเสียง O[ ]O หล่อมั่กมากกกก ผมสีทอง ทรงเดียวกะ กอล์ฟ-ไมค์เลยอ่ะ

“ปะ...เปล่า”

“เป็นไปไม่ได้ ถ้านายนั่นพาใครเข้าไปในนั้นต้องเจออะไรบ้างแหละ”ผู้ชายอีกคนผู้ขึ้น คนนี้ตัดทรงสกินเฮด น่ารักไปอีกแบบแหะ ^O^ หนุ่มๆจ๋ามาเป็นของส้มเหอะนะ (- -“เวลาแบบนี้มันยังเล่น)

“บอกว่า ไม่มีก็ไม่มีดิ ถามมากอยู่ได้”ฉันขึ้นเสียง

“ถามแค่นี้ต้องขึ้นเสียงด้วยรึไงห๊า ยัยเตี้ย”นายสกินเฮดขึ้นเสียงบ้าง @_@ น่ากลัวง่ะ แต่มันว่าฉันเตี้ยค่ะ ฉันไม่เตี้ยนะ นายนั่นแหละดันสูงโย่งเป็นเป-รดเอง ฉันสูงตั้ง 173 เกินมาตรฐานหญิงไทยอายุ 16 นะย่ะ >O<

“O_O ส้มปากเธอติดอะไรน่ะเลอะเต็มหมดเลย”แอมถามขึ้นมา คั่นสงครามน้ำลายของฉันกับนายสกินเฮด

“O_O หา อ่ะ...เอ่อ...-///-“อยู่ดีๆหน้าฉันก็แดงอย่างรู้สึกได้ ยัยบ้าแกจะหน้าแดงทำไมย่ะ ยัยส้ม

“กรี๊ดดดดดดดด อย่าบอกนะว่า แกจูบจีนน่ะ”ยัยหัวแดงบูด ถามอย่างตกใจ ช่วยคิดว่านายนั่นจูบฉันไม่ได้เหรอ

“ไม่ใช่นะ/แน่นอนเลยเชอร์รี่ ถูกเผง”ฉันกับยัยพริกเน่าพูดพร้อมกัน

แอ๊ดดดดด คาราบาวแดง ขวด (- -^^ เกี่ยวกันตรงไหนฟ่ะ นี่มันเสียงเปิดประตูโว้ย)

 “จีน ทำแบบนี้ได้ยังไงกันค่ะ เชอร์รี่ไม่ยอมนะ”ยัยหัวแดงบูดพูดพร้อมกับทุบไหล่นายผีจีนทันทีที่นายนั่นออกมา

“ทำอะไรกัน”นายนั่นถามอย่างซื่อๆ หนอย ทำอะไรเหรอ ก็นายจะ...จึ๋ยฉันน่ะเซ่ ลืมแล้วรึไง o\/o

“จีน ถูกยัยบ้านนอกนี่จูบในห้องใช่มั๊ยค่ะ T^T”เชอร์รี่ทำเสียงเล็กเสียงน้อย เหมือนงอนๆ -;;- โยนขี้มาให้ตูอีก

“จะบ้าเหรอเชอร์รี่ จีนจะทำแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ ยัยนี่สร้างสถานการณ์มากกว่า ถามจริงเถอะเธอต้องการอะไร”นายผีบ้านั่นโยนความผิดมาให้ฉัน อ๊าย~ นายเอาจูบที่ฉันจะให้พ่อหนุ่มฮีโร่ แห่งดงบังชิงกิ ไปแล้วยังมาโยนความผิดให้อีกเหรอย่ะ o\/o ไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ ให้ตายเหอะ TOT

“เอ๊ะ ปากนายติดอะไรน่ะ จีน”นายกอล์ฟ-ไมค์ถามอย่างแปลกใจ นายนั่นสะดุ้งนิดหน่อยแล้วจับที่ปากตนเอง

“อ๋อ...น้ำผลไม้น่ะ”นายนั่นตอบหน้าตาเฉย TOT ฉันจะฆ่านาย ไอบ้าแก้ตัวน้ำไม่ใสเลยนะย่ะ

“หรอ น้ำผลไม้กลิ่นส้มซะด้วยนะ”นายสกินเฮดพูดบ้าง พร้อมกับดมที่มือนายผีจีน ยี๋~ Toเรศ ชะมัด

“เงียบไปเถอะ วิค”อ๊าย...นายสกินเฮดชื่อ วิคเหรอเนี่ย @_@ พระเอกในดวงใจเลยนะเนี่ย พี่วิค F4 อ่ะ

“ฉันกับนายนั่นแค่ไปตกลงกันเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ต่างหาก”ฉันพูดขึ้นบ้างหลังจากเงียบมานานแล้ว

“ใช่แล้วยัยนี่จะยอมขอโทษเชอร์รี่ด้วย ส่วนเรื่องของฉัน ฉันจะไม่เอาเรื่อง”นายผีจีนช่วยกันสตอเบอร์แหลกันใหญ่ ส่วนฉันได้แต่ทำหน้าแบบนี้ O[ ]O อะไรฟ่ะพูดเอง เออเองทุกอย่าง ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ

“ไม่ ไม่เด็ดขาด ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะไม่ขอโทษยัยหัวแดงนี่ เพราะพวกยัยนี่เริ่มก่อน”ฉันท้วง - -^^^ ขณะนี้คือชั่วโมงของการสตอเบอร์แหลครั้งยิ่งใหญ่ เอ้า ช่วยกันทำมาหากินเร้ว นายผีจีน

“ฉันคิดว่าเราตกลงกันเรียบร้อยแล้วนะ ไหนเธอบอกเองว่าเธอจะยอมขอโทษ”

“ไม่ ฉันจะไม่ยอมขอโทษถ้าพวกยัยนี่ไม่ขอโทษฉันก่อน ฉันบอกนายแล้วเหมือนกัน”o\/o เริ่มโมโหจริงแล้วนะเฟ้ย

“เธอคิดว่า ตัวเองใหญ่มาจากไหนกัน ถึงกล้าสั่งแบบนี้”นายนั่นตอบกลับมา เริ่มหัวเสียเช่นกัน ตอนนี้ทุกอย่างรอบๆตัวเงียบสนิท เหมือนเราอยู่ที่นี่กันเพียงแค่ 2 คนเท่านั้น ทุกคนต่างมองมาที่ฉันที นายนั่นที เหมือนดูเทนนิส

“ใหญ่ไม่ใหญ่ฉันก็กล้าต่อยนายแล้วกัน”

“เอาเซ่...ถ้าเธอคิดว่าเธอใหญ่จริง”นายนั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน แน่นอนอยู่แล้วฉันล่ะชอบจริงๆที่มีคนมาท้าทายฉันแบบนี้ 555+อยู่ดีๆก็มีคนมาให้ต่อยถึงที่เลยวุ้ย ดีเหมือนกัน ลองวิชาใหม่ที่พี่มะนาวสอนมาดีกว่า ^o^

“พญาวานร สลบเหมือด”ฉันต่อยเข้าไปที่ใต้คางนายนั่นเต็มๆ จนนายนั่นล้มลงไปนอนกองกับพื้น หมดสติไปด้วย

“เจ๋งเป้ง ไม่เคยมีใครล้มไอ้จีนได้ซักที ยัยนี่โคดเก่งเลยว่ะ”เสียงรอบข้างเริ่มกลับมา บ้างก็เป็นเสียงผู้ชายที่ทึ่งกับเหตุการณ์เมื่อครู่แต่เสียงส่วนใหญ่คือเสียงของชะนีที่รีบเร่งเข้ามาดูอาการนายผีจีน ส่วนฉันโกย 2 ขาทันที

“ดะ...เดี๋ยว แฮ่กๆ ส้มรอฉันก่อน”ยัยซีดร้องเรียกฉันแล้ววิ่งมาสมทบกับฉันที่หยุดรอตรงป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน

“มีอะไร”

“เธอ...ไม่กลัวจีนจะเล่นงานเธอเหรอ แฮ่กๆ”

“เชอะ...นายนั่นน่ากลัวตายล่ะ ฉันไม่รู้เลยจริงๆว่าทำไมถึงมีคนหลงนายนั่นนักหนา”

“อย่างว่าแหละ จีนคือส่วนหนึ่งที่ทำให้นักเรียนส่วนใหญ่เสียเงินมาเรียนที่นี่”แอมว่าพลางนั่งลงที่ป้ายรถเมล์

“ฉันกลับบ้านก่อนนะรถเมล์มาแล้ว”ฉันว่าพลางกระโดดขึ้นรถเมล์ทันทีที่รถจอดเข้าที่

“เฮ้ๆ...ฉันยังพูดกับเธอไม่เสร็จเลยนะ เดี๋ยวซิ”นี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากปากของยัยซีดโทษนะฉันจำเป็นน่ะ

ฉันเดินเข้ามาในซอยของบ้านที่ฉันจะต้องมาอยู่ ของของฉันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้วโดยที่พี่มะนาวเอามาให้ แต่หน้าบ้านยังล็อคเอาไว้ ฉันจึงนั่งรออยู่แถวนั้น

“นี่ๆหนูทำไมมานอนที่นี่จ๊ะ”เสียงป้าคนนึงเรียกฉันทำให้ฉันลืมตาขึ้นมาในที่สุด =_=

“หนูมารอเข้าบ้านนี้น่ะค่ะ เค้าจ้างให้หนูมาเป็นแม่บ้าน =_=”ฉันพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ ลืมตาไม่ขึ้นง่ะ =_=

“อ๋อ...หนูส้มใช่มั๊ยจ๊ะ เข้ามาซิป้าคือญาติเจ้าของบ้านนี้เองแหละจ๊ะ”ฉันเดินตามป้าคนนั้นเข้าไปในบ้าน

“หลานชายป้าเค้าไม่ค่อยกลับมาบ้านหรอกนะ ส่วนมากก็จะไปนอนที่หอพักของโรงเรียน เพราะหมอนั่นน่ะปลุกยากมาก”ฉันฟังป้าคนนั้นพูด ตอนนี้ตาสว่างแล้ว เพราะในบ้านตกแต่งไว้อย่างหรูหรามั่กมาก ทั้งชุดโซฟา เก้าอี้ โต๊ะ ทั้งในห้องครัว ห้องนอน ห้องรับแขกแม้แต่ห้องน้ำก็ยังหรูไม่แพ้กัน

“แต่ช่วง 1 อาทิตย์นี้เค้าจะกลับมาบ้านก่อนเพราะโรงเรียนเพิ่งเปิดต้องจัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อยก่อน อืม...ที่นี่ไม่มีห้องนอนสำหรับแม่บ้านหรอกนะจ๊ะ ป้าจะให้หนูไปนอนที่ห้องรับรองแขกแล้วกัน ชั้นบนห้องขวานะจ๊ะ เดินดูไปก่อนนะ จะพักผ่อนก็ได้นะจ๊ะ ^-^” ป้าคนนั้นพูดอย่างใจดีแล้วเดินไป - -^^ แต่ป้าเค้าชื่ออะไรง่ะ ป้าค่ะ ป้าชื่ออะยั๋งค่ะ บ่แม่นยายแม้น ยามเมี้ยน เฉกเช่นบ้านหนูแม่นบ่ค่ะ (ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาจากไหน)

“ว้าว...*O* สวยจังเลย ไม่เคยเห็นห้องสวยแบบนี้เลย”ฉันอุทานเสียงดังเมื่อเข้ามาถึงห้องนอนห้องตรงข้ามกับห้องฉัน (บอกให้เดินดูนี่เนาะ) ในห้องนี้ถูกตกแต่งไว้สวยมั่กมาก ^O^ ทุกอย่างมีแต่สีฟ้าทั้งนั้นเลย ไม่ว่าจะเป็นผ้าปูเตียง ผนังห้อง ผ้าห่ม ปลอกหมอน ฯลฯ ทุกอย่างจะเป็นสีฟ้าหมด ชักอิจฉาเจ้าของห้องแล้วซิ

“ขอนนอนหน่อยนะ ^O^ เจ้าของห้อง”ฉันพูดพลางนอนลงไปบนที่นอนนั่นทันที ^-^ เตียงนุ่มชะมัดเลยอ่ะ

“เฮ้ย!! O_O นี่เธอ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ตื่นเซ่ ตื่นๆ”อยู่ๆฉันตัวฉันก็ถูกเขย่าอย่างแรง จนฉันรู้สึกตัว o\/o ใครฟ่ะบังอาจมาปลุกฉันตอนยังไม่สว่าง

“ยังไม่เช้าเลย ต่ออีกหน่อยนะ =_=”ฉันพูดพลางพลิกตัว หันหลังให้เจ้าของเสียง

“เฮ้...ไม่ได้นะ ยัยเน่า เฮ้ย!!! นี่เธอยังไม่ได้อาบน้ำ แล้วขึ้นมานอนบนเตียงฉันเหรอ” กรี๊ดดดดดดดด o\/o ยัยเน่า งั้นเหรอ ขอต่อยหน้าหน่อยเถอะมาปลุกทีนึงแล้วยังจะมาว่าฉันว่า ยัยเน่าอีกเหรอ ฮึ่ม นายเจอดีแน่ แม่จะเอาให้เหมือนนายผีจีนเลยคอยดู

“นายเรียกฉันว่ายัยเน่างั้นเหรอ”ฉันลุกขึ้นนั่งเพื่อไปปะทะคารมกับเจ้าของห้องทันที แต่ทำให้ฉับแทบช็อก เพราะว่านายนั่น นายคนที่เรียกฉันว่า ยัยเน่า คือ คนที่ฉันเรียกว่า ผีจีน อ๊ากกกกก~ เป็นไปไม่ได้ มันบ่แม่น อ้ะฮ้า~ มันบ่จริง อ่ะฮ้า~ >O<

“O_O นี่นาย/เธอ”ฉันกับนายนั่นพูดพร้อมกันพลางชี้หน้าของฝ่ายตรงข้าม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“จีน เกิดอะไรขึ้นเหรอลูก”เสียงป้าแฮปปี้ (แบบว่าไม่รู้ชื่อป้าแกนี่ เห็นแกยิ้มตลอดเวลา แถมใจดีอีก) ลอดประตูมา

“ป้าฮะ ใครเอายัยเน่านี่มานอนห้องผมฮะ”จีนเปิดประตูไปถามป้าแฮปปี้พร้อมกับหิ้วฉันไปด้วย เฮ้!!! มันจะมากไปแล้วนะฉันเป็นคนนะย่ะ หิ้วมาได้ ยั่งกะถุงขยะแน่ะ

“อะ...อ้าว...หนูส้มทำไมไปนอนที่ห้องจีนเค้าล่ะ ห้องหนูอยู่ด้านตรงข้ามจ๊ะ ^_^”ป้าแฮปปี้ถามมาที่ฉัน -;;- ซวยล่ะตูจะบอกว่าอะไรดีฟ่ะ คิดดิ คิดๆเพื่อนเคี้ยว เมี้ยว~ เมี้ยว~ (เริ่มจะบ๊องแล้วนางเอกเรื่องนี่ - -^^)

“พอดีส้มรู้สึกมึนๆนิดหน่อยน่ะค่ะคุณป้าเลยของีบที่ห้องใกล้ที่สุด ไม่คิดว่าจะหลับยาว แฮะๆ”ฉันว่าพลางจับขมับหมุนไปมา ^o^ โฮะๆ แผนการเยี่ยมมั๊ยล่ะ ฮี่ๆ ประมวลผลภายใน 0.00000001 วินาที

“ฮึ ปวดหัวอะไรกันเมื่อตอนเย็นยังชกฉันได้อยู่เลยนี่”นายผีจีนว่าแล้วกระชากฉันเข้ามาในห้องทันทีจากนั้นก็ปิด

ประตูเสียงดังสนั่นบ้าน