รักวุ่นวาย 'นาย' 'ฉัน' และ "เรา"

ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 14 ...คำตอบ...

“ก็...สุภาพ เรียบร้อย เป็นสุภาพบุรุษ ไม่ดื่มเหล้า ที่สำคัญไม่สูบบุหรี่”ฉันเน้นประโยคหลังมากที่สุด

“แสดงว่าเวียร์คือ เสป็คเธอน่ะสิ”

“ไม่ใช่หรอก คนเราจะดีเกินไปหมดมันก็ไม่ดีหรอกนะ ฉันว่าไม่สมกับฉันอ่ะ ฉันน่ะออกจะเลวนิดๆ อิอิ”ฉันพูดจากใจจริงแต่ติดตลกนิดหน่อย

“เธอไม่ชอบเวียร์งั้นเหรอ”ฉันหันไปมองหน้านายผีจีนอย่างตกใจ

“มะ...ไม่รู้สิ เอ่อ...”ฉันพูดแค่นั้นแล้วเงียบไป

“ถ้าเธอไม่ชอบเวียร์ แล้วเธอยังจะตกลงคบกับเวียร์อีกเหรอ”

“ฉันรู้ ฉันรู้ แต่...ฉันไม่อยากให้เวียร์เสียใจนี่ อีกอย่างตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีใคร ฉันมีสิทธิ์เลือก”

“เฮ้อ...มันก็จริงของเธอนะ”นายผีจีนว่าพลางเอาหัวพิงไหล่ฉัน

“อีกหน่อยฉันกับเธอคงไม่ได้ทำแบบนี้แล้วสินะ”นายนั่นว่าพลางมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ฉันอยากตอบว่าใช่จัง

“วันนี้ไม่ค่อยเห็นดาวเลยเนาะ”ฉันว่าพลางมองขึ้นไปบนท้องฟ้าบ้าง เฮ้อ...ทำไมวันนี้มันดูมืดมน ทั้งๆที่มีแสงจากดวงจันทร์ที่ลอยอยู่กลางท้องฟ้า ผิดจากวันก่อนๆที่มีดวงดาวเต็มท้องฟ้า แม้ไม่มีแสงจันทร์แต่ยังให้ความรู้สึกปรอดโปร่งและสบายใจ

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“ส้ม ไปกินข้าวกัน”เสียงยัยซีดดังมาไกลๆ

“ส้ม”

“ส้ม”

“หา...ฮือ อืมๆ”ฉันรับคำอย่างไม่รู้สึกตัว

“เธอเป็นอะไรรึเปล่า เห็นเหม่อมาตั้งแต่เช้าแล้ว”แอมถามพลางมองไปทั่วๆใบหน้าของฉัน

“ปะ...เปล่า แค่คิดอะไรไปเรื่อยๆอ่ะ”ฉันตอบกระตุกกระตัก เฮ้อ...วันนี้วันอะไรนะ นายผีจีนก็ไม่พูดกับฉันตั้งแต่เมื่อคืน หลังจากที่คุยกันที่หน้าบ้าน นายวิคก็แปลกๆเดี๋ยวอยู่เดี๋ยวหายออกไปจากห้องกับนายผีจีนอีกคนด้วย ส่วนนายเวียร์ก็ยังไม่มาตั้งแต่เช้า - -^ ไหนว่าจะมาเอาคำตอบไม่ใช่เหรอไงย่ะ

“แอม เธอว่าวันนี้ห้องดูแปลกๆม่ะ แบบว่าทำไมมันเป็นสีแดงกับชมพูทั้งห้องเลยอ่ะ”ฉันถามพลางสำรวจไปรอบๆห้อง นี่ก็เพิ่งเริ่มเดือนพฤศจิกายน ทำไมรีบจัดบอร์ดวันวาเลนไทน์เร็วจัง

“ไม่รู้สิ ฉันมาก็เห็นห้องเป็นแบบนี้แล้ว ถามวิคแล้ว วิคก็บอกว่าไม่รู้”แอมตอบพลางมองหาคนที่พูดถึง ฉันเดินออกมาหน้าห้องอย่างใจลอย วันนี้แปลกชะมัดเลย ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเวลามันผ่านไปเร็วหรือช้ากันแน่

“วันนี้ดูเธอแปลกๆไปนะ”แอมถามเมื่อพวกเราหาที่นั่งได้แล้ว และแน่นอนตลอดทางเดินมาโรงอาหารบอร์ดที่จัดอยู่ตามที่ต่างๆก็ยังเป็นสีแดงและสีชมพู - -^ ร้านผลิตกระดาษสี สีอื่นมันหมดรึไงเนี่ย

“อืม...ไม่รู้สิ แบบว่าเบื่อๆน่ะ สับสนด้วย”ฉันตอบตามความรู้สึก พลางตักข้าวใส่ปาก

“รอให้คำตอบเวียร์อยู่อ่ะดิ”นายวิคที่เพิ่งมาจากไหนไม่รู้พูดขึ้น ทำให้ฉันแทบสำลักข้าว ฉันหันไปทางต้นเสียงแล้วก็เจอ นายวิคกับนายผีจีนที่ถูกเกาะด้วยยัยชมพูหัวสีทอง ที่เกาะเหมือนปลิงตัวใหญ่ที่แขนนายผีจีน

“แสนรู้ดีนี่”ฉันตอบแบบไม่ตรงกับใจ หงุดหงิดวุ้ย พอเห็นหน้ายัยชมพูกะนายผีจีนทีไร หงุดหงิดชะมัด อันที่จริงฉันไม่อยากทะเลาะกับนายหรอกนะนายวิค แต่ช่วยไม่ได้ โทษน๊า _/I\_

“ยัยแคระ”นายวิคพูดพลางกัดฟัน

“นายโย่ง โยกเยก”ฉันว่าพลางเขี่ยข้าวในจานเล่นแล้วผลักจานออกไป (ไม่ดีนะค่ะทุกคน สงสารชาวนา)

พวกเรา (ฉัน ยัยซีด นายวิค นายผีจีน ยัยชมพู) ขึ้นห้องเรียนเมื่อเสียงออดดัง ‘ชมพูอยากมาส่ง ‘พี่จีน’ ให้ถึงห้อง’ แหวะ กลัวว่าใครจะฉุดไม่ทราบย่ะ หงุดหงิดวุ้ย ฉันเดินตรงกลางโดยที่มีคู่รักขนาบข้าง -;;- หงุดหงิดจริงๆ

“เฮ้ย~ ทำอะไรอ่ะ”ฉันตะโกนเสียงดังเมื่อเข้ามาในห้อง จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะ พวกชะนีบ้าเป็นฝูงเล่นมารุมทึ้งโต๊ะกับเก้าอี้ของฉัน เหมือนพวกป้าๆที่ชอบวิ่งเข้าใส่ของลดกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์

“มันไม่แฟร์ ฉันรับไม่ได้หรอกนะ ที่แกจะคบกับน้องเวียร์ที่น่าสงสาร”ชะนีที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าฝูงพูดขึ้น

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกแก”

“เกี่ยวสิ เพราะพวกเราคือ แฟนคลับของเวียร์”พวกเจ้ๆตอบพร้อมกัน

“แล้วไงล่ะ”

“ทั้งๆที่แกจะคบกับน้องเวียร์ที่รักของเรา แต่เมื่อคืนแกยังมีหน้าให้น้องจีนซบไหล่อีกเหรอ”-;;- ดูมันเรียกชื่อฉันกับชื่อผู้ชายสิ ยัยบ้าผู้ชายเอ๊ย หน้าตาใช่ว่าจะสวยนัก มีจมูกหายใจก็ดีถมไปแล้ว

“แล้วทำไม”คราวนี้นายผีจีนพูดบ้าง อ่า~ อย่างน้อยๆวันนี้ฉันก็ได้ยินเสียงตานี่แล้วสินะ

“พวกเราแค่อยากจะให้มันตอบว่า มันเป็นอะไรกับน้องจีน”กรี๊ดดดดดดด มาเรียกฉันว่ามันแล้วยังชี้หน้าอีกเหรอ

“แล้วทำไมพวกเธอถึงรู้ว่าเมื่อคืนพี่จีนเค้าอยู่กับส้มล่ะ”ยัยชมพูแทรกขึ้น แหมๆ คำว่าพี่ หน้าส้มหายไปไหนย่ะ

“นี่ไงหลักฐาน”ยัยพวกนั้นโชว์รูปที่เหมือนถ่ายจากโทรศัพท์ รูปนั้นมันคือรูปตอนนี้ที่นายจีนกำลังพิงไหล่ฉัน ฮึ่ม~ แค้นนัก พวกเดียวกับยัยชมพูแน่ๆ ยัยชะนีรุ่นพี่พวกนี้

“ส้ม คือ ลูกพี่ลูกน้องของฉัน เหมือนแอม โอเค๊ จบๆเลิกๆไปซะทีได้มั๊ย”นายผีจีนภาคมหาโหดกลับมาอีกครั้ง ทำให้พวกนั้นสลายโต๋ไปหมด

“พะ...ส้มคือลูกพี่ลูกน้อง ของพี่จีนจริงๆเหรอค่ะ”ยัยชมพู (ที่ยังหน้า...อยู่ต่อ) ถามด้วยความไม่มั่นใจ

“ใช่”นายผีจีนตอบสั้นๆ น้ำเสียงเริ่มเย็นชาอีกครั้ง

ออออออด~เสียงออดหมดคาบสุดท้ายดังขึ้นอย่างเชื่องช้า ฉันเดินออกจากห้องด้วยอารมณ์ที่ไม่ต่างจากกลางวันนัก เพราะยัยชมพูมารอนายผีจีนตั้งแต่ก่อนคาบสุดท้ายเสียอีก ไม่ต้องกลัว เชอร์รี่แย่งนายหน้าวอกนี่หรอกนะ เพราะตั้งแต่วันนั้น เชอร์รี่ก็ยังไม่มาโรงเรียนเลย...น่าสงสารเหมือนกันแหะ

“ขอโทษนะ ที่มาฟังคำตอบช้า”เสียงเหมือนพี่ฟิล์มดังขึ้นจากด้านหน้าของฉัน ฉันจึงเงยหน้าขึ้น O[ ]O นายเวียร์

“นี่คือ ของไถ่โทษ”ว่าแล้วนายเวียร์ก็ยื่นดอกกุหลาบสีขาวช่อโตมาให้ฉัน เฮ้...ในท้องตลาดไม่มีวางขายซักดอกเลยนะไอ้ดอกกุหลาบสีขาวเนี่ย นายนี่ไปเอามาจากไหนนะ

“ขะ...ขอบใจนะ”ฉันว่าพลางยิ้มแห้งๆให้ แบบว่าทำตัวไม่ถูกอ่ะ ไม่เคยมีใครเคยทำแบบนี้กับฉันมาก่อนเลย ให้ตายเถอะ นี่มันหน้าอาคารเลยนะ

“แล้ว...คำตอบล่ะ”นายเวียร์ถามอย่างรวบรัด เอาล่ะนะ เมื่อนายถามมาฉันก็จะตอบ ฉันคิดไว้นานแล้วกับคำตอบนี้ แม้ว่ามันจะถูกใจคนอื่นบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง แต่ฉันก็จะตอบ เพราะมันมาจากใจฉันจริงๆ

“คำพูดต่อไปนี้ มันมาจากใจของฉัน”ฉันว่าพลางหลับตาลงเพื่อตั้งสมาธิ (ยั่งกับประกวดนายสาวไทย)

“ถ้านายได้ยินคำตอบแล้ว อาจ...อาจจะทำให้เสียใจ”นายเวียร์เริ่มหน้าเสีย แต่ก็ยังตั้งใจฟังอย่างดี มีคนเริ่มมาดูพวกเราสองคนมากขึ้น หัวใจของฉันเต้นถี่รัว ฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสิ้น เหมือนเวลาหยุดอยู่ตรงนั้น

“ตกลง ฉันจะคบกับนาย”ฉันกระซิบข้างหูนายเวียร์ คนฟังดูจะอึ้งไปนิดแต่ก็ยิ้มด้วยความดีใจเมื่อตั้งสติได้

“นี่ แต่ฉันบอกไว้ก่อนนะฉันไม่เคยมีแฟน แล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าแฟนเค้าต้องทำกันยังไง”ฉันพูดดักคอ

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

“แล้ววันนี้นายหายไปไหนทั้งวันอ่ะ”ฉันถามเมื่อนายเวียร์โทรมาหาตอนนี้ฉันกำลังจัดดอกกุหลาบใส่แจกันแล้ววางตามจุดต่างๆของบ้าน (แม้จะไม่ใช่บ้านตัวเองก็ตาม - -^)

“ไปเชียงใหม่น่ะ ก็ไปซื้อดอกกุหลาบมาให้เธอไงเล่า”ฉันฟังแล้วแจกันแทบหล่น O_O มีคนทุ่มเทกับความรักมากขนาดนี้เลยเหรอ นี่ฉันคงไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย

“พูดเป็นเล่น”

“จริงๆนะ ฉันไม่รู้ว่าเธอจะชอบสีอะไร เลยเอาสีขาวแต่ที่นี่ไม่มีขายเลยไปที่สวนน่ะ”พอพูดถึงเรื่องสีฉันก็นึกได้

“ไอ้บอร์ดที่โรงเรียน คงไม่ใช่ฝีมือนายนะ”ปลายสายไม่ตอบแต่ได้ยินเสียงหัวเราะน้อยๆเท่านั้น

“ฉันทำเองแหละ ให้วิคช่วยนิดหน่อยตรงทางเดินไปโรงอาหาร เพราะทำไม่ทัน”ปลายสายอธิบาย

“ถึงว่าทำไมมันแปลกๆ”

“แล้วเธอชอบสีอะไรอ่ะ”

“ฉันไม่ชอบสีแดงกับสีชมพู เพราะมันดูเป็นผู้หญิงเกินไป”(ยิ่งชมพูยิ่งเกลียดใช่ป่ะ อิอิ : คนเขียน)

“ฉันไม่ได้ถามว่าเธอไม่ชอบสีอะไร แต่ถามว่าเธอชอบสีอะไร”

“นี่ไงกำลังจะบอก ชอบสี...ม่วงเปลือกมังคุด ของชุดสีมาสเตอร์อาร์ต ชุด 46สี”ฉันตอบยาวยืด

“โอเคๆ ตกลงชอบสีม่วงเหรอ”ปลายสายถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“อือ...เอ๊ะ แต่สีเขียวก็สวยอ่ะ สีส้มก็สดดี ชอบสีไหนดีนะ”ฉันแกล้งตอบ

“เอ่อ...ตกลงเธอชอบสีอะไรเหรอ”ปลายสายถามด้วยความไม่มั่นใจ

“เอาจริงๆนะ ชอบสีน้ำเงินงับ ^o^”

“เธอชอบทำให้ฉันไม่มีความมั่นใจอยู่เรื่อยๆเลย YOY”เวียร์พูดน้ำเสียงตัดพ้อ

“ก็มัน’หนุกดีอ่ะ เวลานายไม่มั่นใจน่ารักดี ^O^ อิอิ”

“ง่วงแล้วอ่ะ =_=”ฉันบอกหลังจากพวกเราคุยกันได้สักพัก หาว~ ง่วงชะมัดเลยกี่โมงแล้วเนี่ย

“งั้นเธอไปนอนเหอะนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา นอนดึกมันไม่ดี”เสียงปลายสายตอบกลับมาด้วยความเป็นห่วงอย่างรู้สึกได้

“คร๊าบผม ^O^”       

“เป็นผู้หญิงพูดครับได้ไงล่ะ”

“เป็นทอมก็ได้ ^^”ฉันตอบกวนๆ

“เป็นอะไรก็เป็นได้ แต่เธอต้องเป็นแฟนฉันด้วยนะ”เวียร์พูด ทำให้ฉันอึ้งเล็กน้อย ตอบกลับไม่ถูกเลยแหะ

“งั้นแค่นี้นะ ฝันดีนะคะ”เวียร์พูดคะตามหลัง กรี๊ดดดดดดดด ชายในฝันเลย ฉันล่ะชอบที่สุดผู้ชายพูดคะ ขาเนี่ย

“ไงแม่กามเทพสาว ป้าเห็นยัยแอมกับวิคเค้าเดินด้วยกันนี่”ป้าแฮปปี้ถามฉันเมื่อถึงมื้อเช้าวันรุ่งขึ้น

“แฮะๆ ผิดคาดค่ะ ผิดคาดจริงๆ”ฉันตอบพลางตักเบคอนเข้าปากแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป้าแฮปปี้ฟัง

“แล้ว...นายผีจีนล่ะค่ะ”ฉันถามเมื่อเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง นี่มันก็สายแล้ว ทำไมนายนั่นยังไม่ลงมาอีกนะ

“จีนยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ”ป้าแฮปปี้พูดสีหน้าเป็นห่วง ฉันจึงเงียบไป นายนั่นคงจะนอนที่หอ เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องอีกก็เป็นได้...ฮึ่ม~ นึกแล้วยังแค้นยัยนักข่าวไม่หาย ถึงคราวที่ฉันต้องเอาคืนบ้างแล้วล่ะ

ออออออด~เสียงออดดังบอกหมดคาบเที่ยงไปอย่างเชื่องช้า ฉันเดินไปโรงอาหารด้วยความหิว @_@ ข้อสอบวิชาเคมีโหดชะมัดเลยให้ตายเถอะ

“นี่...ตื่นรึยังเนี่ย”เวียร์ถามพลางขยี้หัวฉัน นายบ้า ผมฉันเสียทรงหมด นี่ดีนะที่เป็นแฟนถ้าเป็นคนอื่น แม่จะต่อยให้ฟันหัก ฉันค้อนเวียร์ไปหลายวง