รักวุ่นวาย 'นาย' 'ฉัน' และ "เรา"

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 13 นายผีบ้า

ฉันเข้าห้องนอนตามปกติ -;;- วันนี้บ้านเงียบผิดปกติแหะ ป้าแฮปปี้ก็ยังไม่กลับจากโรงพยาบาล ส่วน...ส่วนนายผีจีนก็ไม่รู้ไปอยู่ไหน ฉันกดเลขหนึ่งค้างไว้ แล้วกดตัดสาย เฮ้อ...ทำไมกันนะ นี่ฉันจะขาดนายนั่นไม่ได้เลยแม้ซัก 2 - 3 ชั่วโมงเลยรึไงกัน

“สวัสดีค่ะ”ฉันรับโทรศัพท์เมื่อเวลาประมาณ 3 ทุ่ม

“ดีคร๊าบ”ปลายสายตอบกลับด้วยความร่าเริง

“นี่...เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อน เธอแมมเบอร์ฉันไว้สิ”นายเวียร์บอกเมื่อเราคุยกันมาได้ซักพัก ฉันคิดอยู่นาน

“เอ่อ...ไม่ต้องแมมก็ได้ จำเบอร์ได้แล้ว”

“จำได้เพราะเป็นเบอร์ที่รักใช่มั๊ยล่ะ”เวียร์ถามกลับในคำถามที่ฉันอึ้งสุดๆ นายนี่โรแมนติกขนาดนี้เลยเหรอ

“เงียบซะงั้น เอาล่ะๆ ฉันรู้น๊า กลัวไอ้คุณชายจีนมันประหารอ่ะดิ”เวียร์ตอบแทนความคิดของฉัน

“อืม”ฉันตอบกลับไปสั้นๆ

“อย่าว่าแต่เธอเลย บางครั้งฉันยังกลัวหมอนั่นเลย แค่นี้ก่อนนะครับ ฝันดีนะ”เวียร์พูดแค่นั้นฉันก็ตัดสายทันที (ไม่นึกถึงจิตใจคนปลายสายอีกแล้ว เป็นพวกโรคจิตแหงๆ นางเอกเรา -;;-) รถคันหนึ่งบีบแตรที่หน้าบ้านเสียงดัง

“นายไปไหนมา หา...อย่าบอกนะว่าไปเมามาตั้งแต่เช้า”ฉันถามอย่างตกใจเมื่อได้กลิ่นเหล้าจากตัวนายผีจีน

“นี่ๆ เดินระวังหน่อยสิ นายจะบ้ารึไงนายผีบ้า ดื่มไปเยอะขนาดเดินไม่ไหว ยังขับรถมาถึงบ้าน เฮ้อ...”ฉันว่าอย่างเหนื่อยใจพลางประคองนายผีจีนมาไว้ที่โซฟารับแขกตัวใหญ่ พร้อมกับได้กลิ่นที่ฉันเกลียดมากที่สุด

“นายสูบบุหรี่อีกแล้วเหรอ”ฉันพูดพลางผลักนายนั่นเต็มแรงจนนายนั่นนอนหงายอยู่บนโซฟา (ฉันมือหนักขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย - -^^^) ฉันเข้าไปเขย่านายผีจีนให้สร่างเมา แต่ก็ไม่เป็นผล ฉันจึงไปหาน้ำอุ่นกับผ้ามาเช็ดหน้าและตัวให้นายนั่น ทำไมกันนะ ทั้งๆที่ฉันก็แค่แม่บ้าน ไม่เห็นต้องห่วงนายนี่ขนาดนี้เลย ทั้งๆที่ฉันเกลียดบุหรี่ที่สุด แต่ฉันยังยอมสูดดมกลิ่นที่เกลียดเพื่อให้นายนี่สร่างเมา ฉันเป็นอะไรไปนะ

“นี่ยัยต๊องขี้เซาตื่นได้แล้ว”เสียงผู้ชายปลุกฉันแล้วเขย่าหัวฉันไปมา ฮึ่ม!!! มากไปแล้วบังอาจจับหัวท่านส้มแห่งวัดจิ้งโจ้น้อยรึ ฉันเงยหน้าขึ้นพร้อมกับลืมตา แล้วก็เจอกับดวงตาที่แทบจะทำให้ฉันละลายทุกเวลาเมื่อมองมัน

“นายบ้า ฉันไม่ใช่แมวนะ ที่มาเขย่าหัวเกาคางกางแก้มน่ะ”ฉันพ่นคำพูดใส่ (ฉันโหดขนาดนั้นเลยรึ ยัยติกปีก)

“งั้นถ้าทำแบบนี้ล่ะ”นายผีจีนพูดพลางหอมแก้มของฉัน อ๊าก~ ทำไมอาทิตย์นี้ฉันเปลืองแก้มขนาดนี้เนี่ย

ผัวะ!!!

“นายผีบ้า”

“ก็ทีไอเวียร์มันยังทำได้เลยอ่ะ –O-“นายผีบ้าพูดพลางเช็ดเลือดที่มุมปาก (มือหนักชะมัดนางเอกเรื่องนี้)

“นายรู้”ฉันถามอย่างตกใจพลางนั่งบนโซฟา ในเมื่อตอนนั้น ที่ตรงนั้นไม่มีใครเลยแต่ทำไม...

“เธอลืมแล้วรึไง นักข่าวโรงเรียนเราน่ะ เร็วกว่าแสงซะอีก ป่านนี้คงทั่วโรงเรียนแล้วล่ะ” ฮึ่ม~คิดแล้วแค้น

“ฉันจะไปจัดการมัน”ฉันว่าพลางจะเดินไปที่ประตูแต่ถูกนายผีจีนดึงไว้

“จะบ้าเหรอ เธอจะไปทั้งชุดนอนเนี่ยนะ อายตายเลย”

“ไม่รู้ล่ะ ฉันจะไปเผาสำนักพิมพ์”ฉันว่าพลางสะบัดเพื่อให้หลุดจากนายผีจีน แต่นายนั่นยิ่งจับฉันไว้แน่นขึ้น

“ไม่ต้องเลย เรื่องนั้นยังมีเวลาจัดการ เธอไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆดีกว่า”นายผีบ้ากามปามไว้ ฉันมอง งงๆ

“วันนี้วันพุธนะ ต้องไปเรียน”

“แต่ฉันไม่ไป”

“นายไม่ไปก็เรื่องของนายดิ ไม่เกี่ยวกับฉัน”

“เกี่ยวสิ เพราะนี่คือคำสั่ง วันนี้ต้องไปรับป้ากับฉัน”นายนั่นพูดเสียงเข้ม

ฉันจะไม่ให้เธอไปเจอไอเวียร์ต่างหากล่ะ >>> ชายหนุ่มคิด พลางสำรวจสภาพของตนเอง

“เดี๋ยว”นายผีจีนเรียกเอาไว้เมื่อฉันกำลังจะขึ้นบันไดไปชั้นสอง ฉันหันไปด้วยสีหน้าประมาณว่า ‘อะไรอีกย่ะ’

“เธอทำอะไรฉันน่ะ ทำไมเสื้อฉันถึง เป็นแบบนี้อ่ะ”นายผีจีนถามพลางมองตัวเองไปทั่ว

“นายบ้า เมื่อคืนนายเอาหัวทิ่มลังเบียร์แล้วความจำเสื่อมรึไง”ฉันว่าอย่างใส่อารมณ์ อิตาบ้าเอ๊ย

“หา...ฉันเมาขนาดนั้นเลยเหรอ”นายผีจีนถามอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเองเมื่อฉันเล่าให้ฟัง ตอนนี้พวกเราอยู่ในรถ

“นายนี่น่าจะบ้า ว่างๆไปเช็คสมองบ้างนะ”

“นี่ เช็คสมองน่ะเธอต่างหาก”นายนั่นพูดพร้อมกับหยิกแก้มฉัน ฉันค้อนนายนั่นหลายวง ส่วนนายผีบ้าได้แต่ยิ้ม

“ฉันไม่ใช่ ยัยนั่นของนายนะที่หยิกแก้มเอาหยิกแก้มเอาแบบนี้น่ะ”ฉันเริ่มหงุดหงิดทันทีเมื่อนึกถึงยัยนั่น ที่นายผีบ้าเล่าให้ฟังบนดาดฟ้า นายผีบ้าหันมามองฉันแปลกๆทีหนึ่งแล้วหันไปขับรถต่อ

“นึกว่าจะไม่มีใครมารับซะแล้ว อุตส่าห์ให้พยาบาลไปเรียกรถแท็กซี่ให้”ป้าแฮปปี้พูดเชิงประชดเมื่อพวกเรามาถึงห้อง - -^ เดี๋ยวนี้ขี้ใจน้อยแหะ คงจะเหงาที่ต้องอยู่โรงพยาบาลคนเดียว

“เฮ้ๆ นี่นายจะไปไหน ทำไมไม่กลับบ้านอ่ะ”ฉันถามเมื่อนายผีจีนขับรถมุ่งหน้าออกนอกเมือง

“ฉันจะพาป้าไปพักผ่อน”นายนั่นตอบสั้นๆ

“คงฝนตกหนักน่าดู”ฉันพูดพลางหายใจแรงๆ

“ทำไม คนจะรักป้าบ้างไม่ได้เหรอ”

“อะแฮ่ม”ป้าแฮปปี้กระแอมเสียงเบาๆ ทำให้สงครามระหว่างฉันกับนายนั่นสงบลงได้

“อ่า...สบายจังเลย ฮู้ๆ”ฉันทั้งร้องทั้งวิ่งบนหาดทรายละเอียด ฉันหันไปกวักมือเรียกสองป้าหลานลงมาด้วย

“ป้าไม่ไหวหรอก ไปวิ่งล่นกันสองคนเถอะ”ป้าแฮปปี้บอกพลางนั่งลงบนเก้าอี้ชายหาดที่ให้เช่าอยู่แถวนั้น

“ทำไมนายไม่บอกว่าจะมาที่นี่นะ”ฉันหาเรื่องนายผีจีนทันที ที่นายนั้นมาถึงตัวฉัน

“ทำไมอ่ะ”นายผีบ้าถามแบบงงๆเพราะไม่คิดว่าตนเองจะผิด

“ฉันจะได้เตรียมเสื้อผ้ามาอ่ะดิ แบบนี้ก็เล่นน้ำไม่ได้”ฉันว่าพลางวิ่งไปเรื่อยๆ เฮ้อ ^O^ ไม่เคยสบายใจอะไรขนาดนี้เลย ฉันชอบทะเลมั่กมาก เพราะทะเลเหมือนที่ปลดทุกข์ของฉันที่หนึ่งเลยตั้งแต่เกิด (เห็นเป็นห้องส้วมไปได้ - -)

“นี่ๆวิ่งระวัง ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวเปลือหอยก็บาดเอาหรอก”นายผีจีนปรามเหมือนเป็นพ่อที่ไล่ตามลูกสุดซน

“ทำอย่างกะว่านายเป็นพ่อฉัน”

“พ่อน่ะเป็นไม่ได้แต่อย่างอื่นน่ะเป็นได้”นายผีจีนว่าทำให้ฉันหันกลับมองนายนั่นอย่างตกใจ

“เป็นอะไร นายพูดดีๆนะ”นายนั่นทำปาก พะงาบ พะงาบ ออกเป็นคำว่า ผอ - อัว...อ๊าก~อิตาบ้า

“นายผีบ้า ผีโรคจิต”ฉันว่าพลางวิ่งไล่นายนั้น แต่แล้วสิ่งที่นายนั่นบอกมันก็เป็นจริงจนได้

“โอ๊ย”

“นั่นไงล่ะ บอกแล้ว ไม่เชื่อ”นายผีจีนพูดพลางพยุงฉันขึ้น

“เป็นไงล่ะ ยัยลูกแมวติ๊งต๊อง โดนเปลือกหอยบาดจนได้ เดินไหวมั๊ย”นายผีจีนพูดไม่หยุด ฉันไม่ตอบอะไรเพราะเถียงไม่ออก TTOTT แสบแผลอ่ะ นายผีจีนเอาฉันขึ้นขี่หลังทันที ที่ยืนคงที่แล้ว

“เฮ้ๆ ไม่ต้อง ลงเลย ลงๆ ไม่เอาแบบนี้”ฉันร้องเสียงหลงพลางดิ้นเพื่อให้นายผีจีนปล่อยฉันลง

“นี่ อย่าดิ้นได้มั๊ยยัยแมวอ้วน ตัวเธอหนักนะ”นายผีจีนบอกพลางกระชับฉันให้แข็งขึ้น - -^รู้สึกว่านายจะเรียกชื่อฉันไม่ซ้ำกันเลยนะตั้งแต่เช้าวันนี้

“นี่ฉันวิ่งออกมาใกล้ขนาดนี้เลยเหรอ”ฉันถามเมื่อมองหาป้าแฮปปี้ที่นั่งอยู่ไกลลิบๆ

“แล้วเธอนึกว่าเหาะมารึไง”นายนั่นตอบกวนๆ ฉันเลย...

“โอ๊ย...เจ็บนะ ใครได้เป็นแฟนโชคร้ายตาย”นายนั่นพูดเมื่อฉันกัดหูนายนั่น ^O^ เก๊าะต่อยไม่ได้ก็กัดเลย อิอิ

“นี่...เธออยากเล่นน้ำใช่ม่ะ”อยู่ๆนายนั่นก็ถามทำลายความเงียบ ฉันพยักหน้างึกงึก (จะเห็นมั๊ยเนี่ย)

“แล้วทำไมจะเล่นไม่ได้ล่ะ จริมมั๊ย 555+”ว่าแล้วนายผีจีนก็วิ่งลงน้ำทันที

“เฮ้ย!!! O_O เล่นงี้เลยเหรอ นายบ้า”ฉันที่อยู่บนหลังนายนั่นก็เลยเปียกไปด้วย นายนั่นทิ้งฉันลงในน้ำ

“555+ ทำไมล่ะ อยากเล่นน้ำไม่ใช่เหรอ นี่ๆ”นายผีจีนพูดพลางกวักน้ำใส่ฉัน อ๊าก~ฉันไม่ยอมหรอกนะ ฉันกวักน้ำใส่นายนั่นกลับบ้าง สนุกทั้งทั้งๆที่แสบแผล TOT น้ำทะเลกัดแผลฉันเปื่อยหมดแล้วแน่ๆ

“ส้มโทรศัพท์จ๊ะ”เสียงป้าลออเรียกมาแต่ไกล ทำให้ฉันกับนายนั่นหยุดเล่นน้ำกันอย่างกะทันหัน ฉันหันไปมองนายจีนหนึ่งทีแล้วเดินไปหาป้าลออทันที

“สวัสดีงับ”ฉันรับโทรศัพท์เสียงหน่ายๆเพราะยังเล่นน้ำค้างอยู่

“เธออยู่ไหน ทำไมไม่มาโรงเรียน ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย หายกันไปทั้งคู่ฉันละห่วงแทบแย่ โทรที่บ้านก็ไม่ติด นี่ถ้า/ พอๆ พอแล้ว แอมจ๋า ขอบคุณนะที่ห่วงฉันขนาดนั้น ฉันไม่เป็นไรหายห่วง”ฉันว่ายาวยืดเพราะยัยซีดที่เปลี่ยนไปยั่งกะแม่ - -^ อะไรฟ่ะ ไม่ไปโรงเรียนวันเดียวห่วงซะ

“ที่ห่วงน่ะแอม แต่ที่หวงน่ะอีกคน”เสียงนายวิคลอดออกมาจากปลายสาย

“เอ่อ...สวัสดี”เสียงนายเวียร์แทนยัยซีดที่เปลี่ยนไป

“ดีจ้า”

“เธออยู่ไหนเหรอ”เสียงปลายสายถามอย่างไม่มั่นใจนัก

“พัทยาน่ะ มากับป้าลออแล้วก็นายผีจีน”

“เหรอ...เอ่อ.../นี่ยัยแคระ รีบๆกลับมานะ มีคนจะลงแดงตายแล้ว”นายวิคแทรกมาระหว่างที่เวียร์กำลังจะพูดต่อ

“เก็บปากนายไว้กินน้ำพริกหน้าร้อนเถอะย่ะ นายโย่ง”

“เป็นไงบ้างสนุกเปล่า”เวียร์ถามต่อ

“อืม...เก๊าะ โอเคนะ หนาวอ่ะ ซี้ด”

“ทำไมอ่ะ”

“เล่นน้ำ ค้างอยู่น่ะ มารับโทรศัพท์ก่อน ลมแรงเลยหนาว”

“ระวังเป็นหวัดล่ะ”

“คร๊าบผม”ฉันคุยกับเวียร์อยู่นานจนกระทั่งเสียงออดจากปลายสายดังขึ้นจึงต้องวาง

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

“นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอ”นายผีจีนถาม ตอนนี้ฉันนั่งชิงช้าหน้าบ้านกับนายนั่น

“หลับสบายเลยมั้ง”ฉันกวนกลับแต่มันไม่ตรงกับอารมณ์ของฉันเลย นายนั่นหยิกแก้มฉันอีกแล้ว ทำไมนายต้องทำให้ฉันคิดว่าฉันคือ ยัยนั่น ของนายอยู่เรื่อยเลยนะ o\/o

“เธอกำลังจะคบกับเวียร์เหรอ”นายผีจีนถามทำลายความเงียบ ทำให้ฉันสะอึกเพราะเรื่องที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับก็คือเรื่องนี้นี่แหละ ให้ตายเถอะ...พรุ่งนี้แล้วที่จะต้องให้คำตอบนายเวียร์

“อืม”ฉันรับสั้นๆ

“แล้วเธอคิดว่าเวียร์เป็นยังไงเหรอ”