รักวุ่นวาย 'นาย' 'ฉัน' และ "เรา"

ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 11 สองพี่น้องตระกูล ช.

“ตื่น ตื่น ตื่น ตื่น ตื่น”ฉันว่าพลางจิ้มหัวไหล่นายนั่นต่อ

 “ฮืม...หนาวจะตายอยู่แล้ว ต่ออีกหน่อยนะ”

“นี่ๆๆ ไม่ตื่นนัก”ฉันพูดอย่างหมั่นไส้พร้อมกับบีบจมูกนายนั่น 555+ ไม่ตื่นให้มันรู้สิ

“โอ๊ยๆๆ ตื่นก็ได้ โธ่ไอ้เราอุตส่าห์นั่งเกร็งมาทั้งคืน กลัวว่าจะนอนไม่สบายตัว ชิร์”นายนั่นบ่นเหมือนกับหมีกินผึ้ง

 “นี่นายเป็นถึงหลาน ผอ.นะ ควรจะไปโรงเรียนเร็วๆบ้าง ไม่ใช่อยากไปตอนไหนก็ไป แล้วมันจะเรียกว่าโรงเรียนมั๊ย”ฉันสวนกลับพลางนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั้งถึงจุดหนึ่งที่ฉันป๋อ (สะกิดใจ) เดี๋ยวนะ...นายผีจีนเป็นหลาน ผอ. แต่ทำไมจะสั่งยามให้เปิดประตูไม่ได้ ทั้งๆที่น่าจะเป็นของง่ายๆสบายๆอยู่แล้ว

“นายบ้า นายหลอกกันนี่”ฉันพูดพลางทุบไหล่นายผีจีนเร็วๆ

“อะไร โอ๊ย หลอกอะไร”นายนั่นถามพร้อมกับหนีกำปัน

“ก็นายเป็น ถึงหลานผอ. แล้วจะสั่งให้ยามเปิดประตูไม่ได้รึไงเล่า”

“หา...อ๋อ...จริงด้วย เฮ้ย ฉันลืมคิดไปได้ไงเนี่ย”นายนั่นถามหน้าตาย ฉันรีบลุกขึ้นทันที

“แล้วทีนี้จะเอายังไงต่อล่ะเนี่ย”

“ฉันรู้...ห้องยัยชมพู ต้องมีชุดที่เธอใส่ได้แน่ๆ”นายนั่นบอกพลางกดโทรศัพท์ทันที

“ขอบคุณชมพูมากนะ ที่อุตส่าห์เอาชุดมาให้ยัยนี่ใส่”นายผีจีนพูด แหมๆเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะย่ะ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพื่อพี่จีนชมพูทำได้ค่ะ เอ่อ...ตอนนี้เราไปเรียนกันได้รึยังค่ะ ชมพูไม่อยากโดนอาจารย์ดุน่ะค่ะ”ยัยชมพูพูดพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แหมๆ นายนี่แค่ชมเธอเล่นๆเท่านั้นแหละย่ะ ว่าแต่ว่าทำไมกระโปรงยัยนี่สั้นชิฟ... เลยฟ่ะ TTOTT เกิดมาไม่เคยใส่อะไรสั้นขนาดนี้เลยนะ แค่ 2 คืบเองอ่ะ TTOTT

“ได้สิ แต่ต้องเอายัยนี่ลงไปด้วย ถ้าพวกเธอมาเห็นเข้าคงไม่ดีหรอกนะ พวกนักข่าวน่ะ”

“เฮ้อ...ห่วงกันจริงๆนะค่ะ เดี๋ยวลงไปกับชมพูก็ไม่มีปัญหาแล้วค่ะ”ยัยนั่นพูดน้ำเสียงรำคาญพลางพยักหน้า ดังนั้นพวกเราทั้งสามคนจึงเดินมาชั้นล่างได้อย่างสบายๆ

“อ้าว...ส้ม”เสียงนายเวียร์ดังขึ้นข้างหลังพวกเรา

“ดีจ้า”ฉันพูดเลียนเสียงของอาราเล่

“มาโรงเรียนตั้งแต่เช้าเลยนะ เอ่อ...วันนี้ชุดเธอดูสวยจัง”นายเวียร์ว่าพลางพิจารณาชุดของฉัน

“เอ่อ...อืม...เดินไปด้วยกันสิ ฉันไม่อยากไปขัดจังหวะคู่รักอ่ะ”ฉันว่าพลางเหลือบไปข้างหลัง

“ขอบคุณนะค่ะ พี่ส้มที่รู้จักมารยา อุ๊ย!!! มารยาท”ยัยชมพูหัวสีทองพูดพร้อมกับมองฉันด้วยสายตานางร้ายสุดๆ

“เอ่อ...พอดีตอนเด็กๆแม่พี่ชอบต้ม สมบัติผู้ดีฉบับปรับปรุงให้ทานบ่อยๆน่ะค่ะ”ฉันตรอกกลับ ยัยนั่นหน้าซีดไป

ออออออด~ เสียงออดหมดคาบก่อนพักเที่ยงดังขึ้นเหมือนสวรรค์มาโปรด เพราะฉันนั่งตาปิดมาครึ่งวันแล้ว สงสัยจะโดนน้ำค้างมากเลยเป็นหวัดแน่ๆ

“ทำไมตานายแดงๆอ่ะ ไม่สบายรึเปล่า”ฉันว่าพลางเอือมมือไปแตะหน้าผากของนายผีจีนและของตัวเองด้วย

“เธอนั่นแหละ ระวังไว้เถอะเมื่อคืนก็ตากน้ำค้างทั้งคืน”นายนั่นว่าพลางเอามือของฉันลง เราสองคนสบตากันทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อคืน จนหน้าแดงอย่างรู้สึกได้

“เห็นม่ะ หน้าแดงแบบนี้ไม่สบายชัวร์”นายนั่นพูดเหมือนเป็นนักวินิจฉัยโรค

“นายบ้าใครล่ะ ที่ทำให้เป็นแบบนี้น่ะ”ฉันว่าพลางเอามือออก กรี๊ดดดดดดดด อยากจะกรี๊ดให้โลกแตกเลยจริงๆ หัวใจฉันเต้นแรง ไม่อยากจะทำอะไรนอกจากยิ้มให้ปากถึงหู ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ให้ตายเถอะ นี่มันกลางโรงอาหารเชียวนะ

“จีนค่ะ นี่มันอะไรกัน”เชอร์รี่ถามสีหน้าไม่พอใจมากทีเดียวที่เห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ แต่ยังไม่ทันอธิบาย

“แก...แกแย่งแฟนฉันเหรอ”เชอร์รี่ชี้หน้าฉัน พร้อมกับง้างมือกะจะฟาดให้โดนเต็มๆหน้าแต่ นายผีจีนบังตัวฉันไว้

“เชอร์รี่ ที่นี่โรงเรียนของคนมีสกุลนะ เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้”นายผีจีนพูด

“นี่...นี่จีนเข้าข้างมันเหรอค่ะ”

“ผมก็แค่พูดให้เข้าใจเท่านั้น เพราะการใช้กำลัง ไม่ใช้การกระทำของคนมีสกุลสูงส่งอย่างคุณ”ยัยหัวแดงและพวกหน้าจ๋อยไป ฉันแอบสะใจอยู่ข้างหลัง อย่างน้อยๆนายผีจีนก็เข้าข้างฉันบ้างแล้วล่ะ ^-^

“จำไว้นะจีน คุณจะต้องกลับมาหาฉันแล้วมาอ้อนวอนแทบเท้าฉัน”ยัยเชอร์รี่ชี้หน้านายจีน และเท้าของตัวเอง

“วิคค่ะ เรื่องของเรายังไม่จบหรอกนะ ไหนคุณบอกว่าจะหมั้นกับเบลล์ไง”ยัยหัวทองพูดพลางควงแขนนายวิดเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของเสียเต็มประดา (แทรกตรงกลางระหว่างยัยซีดที่น่าสงสารกับนายวิค)

“เบลล์ไม่เชื่อหรอกนะว่า วิคจะเปลี่ยนมาสนใจยัยจืดชืดแบบนี้”ยัยหัวทองพูดพลางมองไปที่ยัยแอม

“ผมไม่อยากพูดอะไรมาก แต่สั้นๆและตรงๆคือ ผมถูกบังคับให้คบกับคุณ โอเค๊ ตอนนี้ผมเจอคนนี้ผมรักแล้ว”นายวิคพูดด้วยความรวดเร็วแต่เน้นทุกคำพูด ทุกพยางค์ที่ออกจากปาก นี่สิ ลูกผู้ชายตัวจริง กระทิงแดง...

“พี่เชอร์รี่ค่ะ พี่คงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ พี่จีนไม่ใช่แฟนส้มหรอกค่ะ แต่เป็นแฟนกับชมพู”จู่ๆยัยชมพูหัวทอง ท้องไม่มีพ่อ อุ๊ย!!! ชื่อยาวเกิน ยัยชมพูหัวสีทอง ก็ออกมาเสนอหน้า

“มะ...มะ...หมายความว่ายังไง”ยัยเชอร์รี่ถามสีหน้าตกใจมากกกกกก

“เก๊าะ หมายความตามที่ชมพูพูดยังไงล่ะค่ะ หรือต้องให้ย้ำ จริงมั๊ยพี่จีนขา”ยัยชมพูพูดพลางมาเกาะแขนนายผีจีนเหมือนเป็นเจ้าของซะยิ่งกว่าหมาหวงเจ้าของ (เปรียบได้น่ารักมาก) นายจีนได้แต่พยักหน้าเบาๆ

“กรี๊ดดดดดดดด ไม่จริง ไม่จริงใช่มั๊ยค่ะ แก ชมพู กะ...แกแย่ง (ตู๊ดตู๊ด) ฉัน” **(ตู๊ดตู๊ด)หมายถึง คำที่สมควรเซนเซอร์ เด็กที่อายุต่ำกว่า 13 ปีควรมีผู้ใหญ่ให้คำแนะนำ (เลียนแบบทีวีซะงั้น) คือไอ้ตู๊ดตู๊ดคือ คำว่า สาละมี ที่ชาวบ้านใช้เรียกกันค่ะ

“กรี๊ดดดดดดดด พี่จีนไปเป็น (ตู๊ดตู๊ด) ของแกเมื่อไหร่ย่ะ ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย เค้าไม่เอาแกแล้วล่ะสิถึงกุเรื่องจะเอาตัวเค้าน่ะ”ยัยชมพูหัวสีทอง ฟองน้ำลายกระเด็นใส่ฉันแล้วระวังหน่อยสิย่ะ ชิร์ เด็กอะไรฟ่ะแม้แต่รุ่นพี่ยังไม่เคารพเลย แต่ฉันก็ชอบอ่ะนะ อิอิ ^^ ยิ่งเป็นยัยหัวแดงแรงไม่มีแบบยัยเชอร์รี่ด้วยแล้ว โฮะๆ สะใจป๋า

“ฉันไม่เคยต้องกุเรื่องเพื่อคอบครองผู้ชายเหมือนแกหรอก ยัยชมพู”

“นี่.../โอ๊ยๆ พอได้แล้ว พอกันที พวกเธอไม่อายกันบ้างรึไงนี่มันโรงอาหารนะ”นายผีจีนพูดเสียงดังลั่นคั่นสงครามน้ำลายของสองสาว หัวทองแดง ไงล่ะ จ๋อยเลยดิเจอนายผีจีนภาคมหาโหดเข้าไป โฮะๆ (เมื่อกี้ยังเข้าข้างชมพูอยู่นี่หว่า) อ่านะ ก็สะใจด้วยกันทั้งสองฝ่ายอ่ะ เพราะจีนต้องเป็นของฉัน อิอิ เฮ้ย!! คิดอะไรฟ่ะตู บ้าแน่ๆฉันเนี่ย

“แต่ยัยเชอร์รี่ มันว่าพี่จีนเป็น (ตู๊ดตู๊ด) ของมันนะค่ะ”ชมพูพูดเสียงออดอ้อน

“ชมพู นี่แกกล้าเรียกฉันว่ามันเลยเหรอ”ยัยเชอร์รี่ขึ้นบ้าง

“หยุดซักทีได้มั๊ย ฉันไม่ได้เป็นอะไรของใครทั้งนั้น พวกเธอเป็นพี่น้องกันจะทะเลาะกันเองทำไมห๊า”นายผีจีนขึ้นเสียงสูง หา...ยัยสอง ช. (เชอร์รี่กะชมพู) เป็นพี่น้องกันเหรอเนี่ย

“ยัยนี่หักหลังเชอร์รี่นี่ค่ะ เชอร์รี่ไม่มีวันรับให้ยัยนี่เป็นน้องแน่ๆ”เชอร์รี่พูดพลางชี้หน้ายัยชมพู

“ฮึ แล้วพี่หวังจะได้พี่จีนไปครองคนเดียวงั้นเหรอค่ะ ทั้งๆที่ชมพูก็ช่วยพี่มาตลอดตั้งแต่รู้ว่าพี่ชอบพี่จีนเหมือนกัน พี่บอกให้ชมพูช่วยแล้วพี่จะช่วยชมพูบ้าง แต่กลับไม่เคยช่วยชมพูเลย พี่มันคนเห็นแก่ตัวที่สุด”

“ใช่ ฉันมันคนเห็นแก่ตัว แต่ทุกวันนี้ที่แกได้ใกล้ชิดกับจีนเพราะใครล่ะ ที่แกได้พูดคุยกับจีนเพราะใครล่ะ”สองศรีพี่น้องทวงบุญคุณกันใหญ่ตอนนี้คนเริ่มมารุมล้อมดูสองพี่น้องตระกูล ช.กันมากขึ้นเรื่อยๆ

“ฉันไม่สนหรอกนะกลับการตอบแทนของพี่แค่นี้น่ะ มันยังไม่เท่ากับการที่ชมพูต้องคอยช่วยพี่”น้องผู้โลภมากท้วง

“ยังไงแก ก็ไม่มีทางได้คุยกับจีนแน่ ถ้าฉันไม่เป็นแฟนจีน”

“ฮึ พี่ก็บอกได้แค่นี้ แล้วชมพูล่ะ ที่ชมพูคอยดูพี่จีนให้ว่าคบกันอยู่บ้างทั้งตอนที่ก่อนคบกับพี่ แม้แต่คบกันแล้วก็ยังดูให้”ชมพูเถียง

“นั่นมันก็เพราะแกก็ได้ผลประโยชน์เหมือนกันน่ะสิ ไม่งั้นแกคงไม่ทำหรอก”

“แล้วที่ชมพูไปกำหลาบพวกรุ่นพี่รุ่นน้องที่ขอเดทกับพี่จีนอีกล่ะ โดยไม่ให้สาวมาถึงพี่ที่เป็นต้นคิด”

“นี่ชมพู แกอย่ามากล่าวหาฉันนะ”เชอร์รี่พูดพลางชี้หน้า ช่วงนี้ถึงช่วงการแฉค่ะท่านผู้ชม ฉันล่ะเบื่อจริงๆเลยไอ้พวกพาลไปเรื่องเก่าๆที่ต่างเกือบดีทั้งนั้น

“นี่...พวกเธอพูดขึ้นมาแล้วจะได้ประโยชน์อะไร”ยัยเบลล์หัวทองพูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน

“แก/พี่เบลล์ไม่เกี่ยว”สองพี่น้องร่วมกันประสานเสียง ร้อนตัวล่ะสิยัยเบลล์ โฮะๆ แฉซะยิ่งกว่าคุณมดดำซะอีก

“นายนี่เนื้อหอมชะมัดเลยนะ แบ่ร”ฉันกระซิบข้างหูนายผีจีนแล้วเดินออกมาจากโรงอาหาร

“นี่ แฮ่ก...แฮ่ก...ทำมะ...ทำไมเธอถึงออกมาล่ะ”นายเวียร์ (ซึ่งวิ่งตามนางเอกเกือบทั้งเรื่อง) ถามขึ้นจากด้านหลัง

“เก๊าะ ไม่เห็นมี’ไรน่าดูเลยอ่ะ”ฉันว่าพลางยักไหล่

“นั่นดิ มีแต่พี่น้องหักเหลี่ยมโหด”นายเวียร์พูดเมื่อพวกเราหาที่นั่งกันได้แล้ว

“- -^^ มันมีแต่เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดไม่ใช่เหรอ”

“เอาน่า เข้ากับสถานการณ์หน่อย”นายเวียร์พูดพลางยิ้ม - -^ฉันไม่ได้คุยกะนายนี่นานจนกระทั้งไม่รู้ว่านายเวียร์มีมุกฝืดๆเยอะเลยเหรอเนี่ย

“เอ่อ...ตกลงเธอไม่ใช่แฟนไอจีนใช่ม๊า”นายเวียร์ถามพลางเขยิบเข้ามาใกล้ๆฉัน

“นายจะบ้าเหรอ ฉันเนี่ยนะ แฟนนายผีจีน ไม่มีทาง ฉันสาบานไว้ตั้งแต่วันแรกที่เจอนายนั่นแล้ว”ฉันว่าสีหน้าจริงจัง แต่แดงระเรื่อ มันคืออะไรกันนะความรู้สึกนี้…

“แล้วเมื่อคืนล่ะ”

“อะไร...เมื่อคืนอะไร”ฉันถามเสียงหลงเพราะไม่คิดว่าเวียร์จะรู้เรื่องเมื่อคืน

“เปล่า คือฉันจะถามว่าเมื่อวานกลับถึงบ้านกี่โมง”เวียร์พูดสีหน้าอ่านไม่ออกว่ามีอารมณ์อะไร

“อะ...อ๋อ อืมเก๊าะ ไม่รู้ดิไม่ได้ดูนาฬิกาอ่ะ”ฉันว่าพลางพยักหน้า

“แล้ว...เธอมีคน...ที่ชอบ...รึยัง”นายเวียร์ถามลากเสียงยาว ฉันมองหน้านายนั่นด้วยความฉงน

“เอ่อ...คือ ถ้าเธอยัง...ไม่มี เอ่อ...คนที่ชอบ คบกับฉันได้รึเปล่า”นายเวียร์พูดกระตุกกระตักพลางก้มหน้า ใบหูเริ่มแดง เหมือนฉันที่หน้าเริ่มแดงอย่างรู้สึกได้เช่นกัน นี่ใช่มั๊ย...นี่ใช่ที่เค้าเรียกว่า การขอคบ ใช่รึเปล่านะ (o’-‘o) ฉันคิดถึงหน้านายผีจีนขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ ไม่มีขลุ่ย

“ขอคิดดูก่อนได้มั๊ย”ฉันตอบสั้นๆ โดยไม่ทันคิด

“ดะ...ได้สิ แฮะๆ ^-^”นายเวียร์ตอบพลางเกาหัวแก้เก้อ ทำไมฉันถึงไม่ตอบไปเลยนะ ทำไมกัน ทั้งๆที่ฉันก็ไม่มีใคร ทั้งๆที่ฉันอยากจะมีแฟนแทบตาย แต่ทำไมตอนนี้ฉันกลับต้องคิดดูก่อน ทำไม...ทำไม ฉันต้องคิดถึงหน้านายผีจีนด้วย ทำไมกัน...ฉันตอบคำถามของตัวเองไม่ได้เลย...

“นี่คือมัดจำ ฉันให้เวลาเธอสามวันนะ”พูดเสร็จนายเวียร์ก็หอมแก้มฉัน O_O นาย...เวียร์...