คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การโจมตี
จะมีใครบ้างอยากให้ลูกตัวเองเป็นเชลย?
แม้จะใช้คำพูดสวยหรูว่าเครื่องเจริญสัมพันธไมตรี
แต่เขารู้ ว่าที่มันอยากได้ลูกเขาไปก็เพื่อกันกราเซียคิดก่อกบฏเท่านั้นแหละ
เขาแหงนหน้ามองพระจันทร์เล็กน้อย....
พระจันทร์วันนี้ช่างสวยงามนัก
กลมโต สีเหลืองอร่าม
เหมือนที่เธอชอบเลยลีซ.....
"นี้ฉัน....กำลังทำสิ่งที่ถูกใช่ไหม๊ลีซ?ช่วยบอกฉันที...."
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-
"แอน!!"
เธอหันหน้าจากหนังสือไปตามเสียงเล็กน้อย
"โรเบิร์ต มีอะไรเหรอ?"
เธอถามเสียงเรียบๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"คิงเฟต บอกฉันแล้วเธอกำลังบลาสท์จริงๆเหรอ"
เด็กหนุ่มผมยาวตาสีฟ้า หน้าตาน่ารัก ถามเธออย่างร้อนรน
ความจริงถ้าเป็นคนอื่นเธอคงจะแปลกใจไม่น้อย
แต่นี้คือโรเบิร์ต
เพื่อนของเธอตั้งแต่สมัย5ขวบ
ถ้าเขาเป็นจะห่วงเธอ เธอก็คงไม่แปลกใจอะไร
เพราะเธอกับเขาสนิธกันมานาน ย่อมต้องมีผูกพันกันบ้างเป็นธรรมดา
"อืม"
คำตอบสั้นๆดังจากปากเธอ โดยที่ตายังไม่ละจากหนังสือ
"แล้วถ้าเกิดฉันขอให้เธอไม่ไป....จะได้ไหม๊?"
เธอเอนตามาสบกับเขาเล็กน้อย ก่อนจะหลบเข้าไปในหนังสือ
"ไม่"
เธอตอบสั้นอีกครั้ง ซึ่งเขาก็รู้ดีว่าเปล่าประโยชน์ถ้าจะรั้งเธอไว้เพราะถ้าเธอบอกว่าไม่นั่นก็คือไม่
"งั้น....ถ้าเกิดให้ฉันไปส่ง?"
เธอหยุดคิดแป๊ปหนึ่ง ก่อนจะตอบว่า
"ได้"
ตอบเสร็จเธอก็ลุกแล้วเดินจากไป...
เขายิ้มเล็กน้อย
สุดท้ายเธอก็ต้องไปสินะ...
ฮึ
ไม่เคยสนเลยสินะ.....
ว่าใครคิดถึงเธอจนจะเป็นจะตายอยู่ในอาณาจักรนี้
ไม่เคยเห็นเลยสินะ....
ว่าใครแอบรักเธอตลอด12ปีที่ผ่านมา
ไม่เคยรู้สินะ......
ว่าเขารักเธอ....
แอน...
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
รถม้า จอดรอเธออยู่ข้างนอก...
ถึงเวลาแล้วสินะที่เธอต้องไป...
"แอน"
เสียงคิงเฟตเรียกหาเธอ เธอหันกลับไปหาพ่อของเธอ...
"พ่อรักลูกนะแอน.....ขอให้ลูก....ปลอดภัยนะ"
พ่อของเธอส่งความอ่อนโยนมาให้เธอ เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาจากหัวใจ
เธอคลี่ยิ้มตอบพ่อของเธอกลับไปเล็กน้อย
"คะ พ่อ....."
แล้วพ่อของเธอก็ยื่นสิ่งหนึ่งมาให้เธอ มันเป็นสร้อยคอสีฟ้าอ่อนๆเป็นรูปหยดน้ำเหมือนกับสีตาของเธอเลย..
เธอทำหน้าฉงนเล็กน้อย
"นี่มัน?"
"พ่อให้ลูก มันจะช่วยคุ้มครองลูกได้ ถ้าลูกมีภัย "
แล้วพ่อของเธอก็หันหน้าไปหาโรเบิร์ต
"คุ้มครองลูกฉันให้ดี เท่าที่เธอจะทำได้ โรเบิร์ต"
คิงเฟตพูดเสียงแน่วแน่
พอๆกับเขาที่ส่งคำตอบพร้อมกับแววตาอันเข้มแข็ง
"พะยะค่ะ"
เธอและโรเบิร์ตค่อยๆขึ้นรถม้าโดยมีคิงเฟตมองรถม้านั่นไปจนลับตา
"ไปเถอะเรามีเรื่องต้องทำกันต่อ"
คิงเฟตกล่าว และเดินกลับเข้าไปในพระราชวัง
ขอให้ลูกโชคดี
แอน...
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
กุบๆกุบๆ
เสียงเท้าของม้าสองตัวที่มีทหารของพ่อเธอเป็นผู้ควบคุมอยู่ เมื่อเธอมองออกไปนอกหน้าต่างก็คงพอประมาณ
ได้ว่าคงถึงรอยเชื่อมระหว่าง
ดินแดนแล้ว....
เฮ้อ....
ใกล้จะถึงแล้วสินะ
ชีวิตของเธอจะเป็นยังไงต่อไปหนอ...
จะดี จะทุกข์
จะมีสุข หรือ จะเศร้าใจ...
เธอเหม่อลอยออกไปข้างนอก ปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับสายลม และเธอก็หวังให้ความทุกข์ของเธอล่อง
ลอยไปกับสายลม
เช่นเดียวกัน...
ทันใดนั้นรถม้าก็เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
"อั่ก….เจ้าหญิง....รีบ...หนี.."
เสียงดังมาจากข้างนอก แปลว่านายทหารคนนั้นถูกเก็บแล้ว?
ข้างนอกมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!?!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ง่า~ ~เราคงต้องรับว่าเราเเต่งห่วยอ่ะนะ เพราะมันไม่มีใครมาดูเลย..
เอาเถอะไม่ต้องมีใครดูเราก็เเต่งต่อได้!!
อืม....สำหรับตอนนี้เราเข้าเนื้อเรื่องเร็วไปเปล่าอ่ะ?
มีความคิดยังไงก็บอกกันบ้างนะคะ!!
ความคิดเห็น