คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าหญิงเเห่งอาณาจักร
...................................................................
“จิ๊บๆ”นกร้องเบาๆ เช้านี้ช่างเงียบสงบนัก เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจของใครบางคนที่กำลังอยู่ในนิทรา ใบไม้ส่ง
เสียงหวีดหวิว ลมหนาวประทะเข้าที่แก้มของเด็กสาวส่งผลให้เธอค่อยๆตื่นจากวังวนแห่งความฝัน
เด็กสาวบิดขี้เกียจน้อยๆ ก่อนจะลงมาจากเตียง
วันนี้ก็เหมือนทุกๆวันนั้นแหละ เธอตื่นนอน ลงจากเตียง กินอาหารเช้าและทำอะไรอีกมากมายหลายอย่าง
แต่เธอไม่รู้เลยว่าวันที่”เหมือนทุกวันนั้น”กำลังจะเปลี่ยนแปลงตัวเธอไปตลอดกาล....
“แอนนา”
เสียงที่เธอรู้จักดีดังขึ้น ซึ่งคำนวณดูจากน้ำเสียงแล้วจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก พ่อของเธอเอง ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามคิงเฟต....
คิงแห่งกราเซีย ประเทศที่เธออาศัยอยู่..ประเทศที่เธอรักยิ่ง....
เธอสดุ้งเล็กน้อยก่อนตอบกลับไป
“เพคะ เสด็จพ่อ”
“ทำอะไรอยู่หรือลูก?”
พ่อของเธอทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
“มีอะไรรึเปล่าเพคะเสด็จพ่อ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย”
เธอพูดทำหน้ามุ้ย
“หรือว่าทำงานหนักเกินไป”
เธอพูดเอามือก่ายหน้าผากผู้เป็นพ่อ
“เดี๋ยวหนูไปเอายามาให้นะคะ”
เธอพูดและกำลังจะเดินไปเอายา แต่ก็มีมือหนึ่งมาฉุดให้เธอนั่งลง
“แอนคือ... พ่อ.....มีเรื่องอยากจะบอกลูก....”
แปลกมาก ปกติเสด็จพ่อของเธอไม่เคยอ้ำๆอึ้งๆอย่างนี้มาก่อน ท่านเป็นคนที่เด็ดขาด เก่งกาจ และ สง่างาม แม้วัยจะล่วงเลยไป
แล้วก็ตาม
“มีเรื่องอะไรเหรอเพคะ?”
พ่อของเธอหน้าซีดยิ่งกว่าเดิมก่อนจะพูดออกมาอย่างยากเย็น
“คือ....อาณาจักรบลาสท์ ...จะมาขอลูก....ไปเป็นเครื่องเจริญสัมพันทไมตรี ....กับอณาจักรเขา....ภายในอาทิตย์นี้....”
“แล้วท่านพ่อยอม?”
เธอขึ้นเสียงสูง
“ลูก ลูกก็รู้ว่ากราเซียเล็กๆของเราสามารถอยู่ได้ด้วยเกราะคุ้มภัยของบลาสท์ ถ้าเกิดพ่อไม่ยกเราให้เขาก็จะยกทัพมายึดอาณาจักร
เราทันที ลูกเข้าใจที่พ่อพูดไหม๊?”
ไม่มีทาง....
ไม่มีทางที่เธอจะยอมเข้าใจ!
เธอกัดริมฝีปากตัวเองจนรู้สึกเจ็บ
ร่างกายเป็นของเธอ
ชีวิตเป็นของเธอ
และหัวใจก็เป็นของเธอ
ไม่มีใครหน้าไหนจะมาพรากดวงใจ และร่างกายของเธอไปจากประเทศนี้ได้เด็ดขาด!!
“ไม่มีทาง!!”
เธอตะโกนเสียงดังลั่น พร้อมเอามือปิดหน้า
“แอน!!ถ้าลูกคิดว่าแค่ไปประเทศนั้นเพื่อเจริญสัมพันทไมตรีมันเป็นเรื่องยากมากนักล่ะก็ ลองดูแม่ของลูกสิ แอน!!”
พ่อของเธอตวาดกลับ
ได้ผล เธอสงบลงเล็กน้อยอย่างคิดได้ก่อนตอบกลับพ่อของเธอด้วยเสียงอันแผ่วเบา หลุบหน้าลงต่ำ
“เอ่อ...พ่อค่ะ.....หนูอยากอยู่คนเดียวซักพัก”
พ่อของเธอถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนเดินกลับออกไปทางประตู
“ปัง”
เมื่อเสียงปิดประตูดัง
น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลลงมาเป็นทาง
เธอสอึกอื้นแทบขาดใจ
เธอไม่ได้เข้มแข็งอย่างท่านแม่ซะหน่อย
เธอยังไม่ได้เห็นโลกอีกมาก
เธอยังไม่ได้ทำสิ่งที่เธอฝันและรัก
เธอยังไม่เคยไปช่วยท่านพ่อว่าราชการเลย
เธอยัง...
เธอยัง...
เพราะมัน!!ประเทศบลาสท์!!
ข้าเกลียดเจ้านัก
เพราะเจ้าทำให้ข้าต้องพลาดทุกสิ่งทุกอย่าง
ทันใดภาพๆหนึ่งและคำพูดของคนๆหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัว
คนที่เธอรักจนหมดใจ...
เสด็จแม่...
“แอนลูกรัก”
สตรีผู้หนึ่งพูดเสียงหวาน ก่อนกวักมือให้เด็กน้อยเข้ามาใกล้ๆ
“เพคะ เสด็จแม่?”
เด็กน้อยซึ่งก็คือเธอในวัยเด็กทำหน้าฉงน
“ลูกหน่ะเกิดมาเป็นเจ้าหญิงของอาณาจักรนี้ ต้องรักอาณาจักนี้ มากๆรู้ไหม๊จ้ะ?”
สตรีผู้นั้นยังพูดต่อไป
“เพคะ”
เด็กน้อยพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนเดินต่อไป
“งั้น....ถ้าต้องเลือกระหว่าง อาณาจักร กับแม่ลูกจะเลือกอันไหนจ้ะ”
เด็กน้อยชงัก หยุดเดินโดยพลัน ก่อนตอบสตรีผู้นั้นไปอย่างไม่ลังเล
“ต้องเลือกท่านแม่สิคะ”
เด็กน้อยตอบเสียงดังโดยที่คิดว่าคำถามนั้นช่างโง่แสนโง่
“ไม่ได้จ้ะ”
สตรีผู้นั้นจ้องหน้าเธอนิ่ง
“เมื่อ ถึงเวลานั้นแอน......ลูกต้องเลือกเพียงอณาจักรเท่านั้น....”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อืมๆ ลงบทเเรกเเล้วยังไงก็เมนท์กันบ้างนะ
เรื่องนี้จะเเอบดองนะบอกไว้ก่อน - -"
เเต่คงไม่มากหรอก เพราะเเต่งตุนไว้เเล้ว
ยังไงก็....เจอกันบทหน้าค่ะ!!
ความคิดเห็น