คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ก็ไม่สำคัญ
5.
มันมาุ..
มันเหมือนะลุเป็นไฟ..
“สามี..ละ..เลิมอไ้แล้ว..”
ถ้าานยอละยัไม่่าแบฮยอน่อน็เลิมอไ้แล้วแบฮยอนอึอั
ทาน้าวะะทานอร่อยๆแท้ๆแ่านยอลลับ้อเาไม่เลิ
นับั้แ่พี่เฮุนปาหมาออไปับเพื่อนรัลู่หานอเาานยอล็เอาแ่้อพอทำอาหารเสร็็้อนอนนี้แบฮยอนะทำอะไรไม่ไ้แล้ว
“ไม่มอแล้วะให้ทำไร..”
เป็นน้ำเสียที่เย็นยะเยือี แบฮยอนส่ายหัวให้แทนำอบ
นั่นสิไม่ให้มอแล้วะให้มอไรี ู้ปลาในห้อีไม ? ไม่เอาเี๋ยวานยอละว่าวน TEEN อีแ่ทานอาหาร็้อมออาหารรหน้าสิ
ใ่อาหาร!
“อาหารรหน้าไสามี!”
แบฮยอนว่าไม่พอยัี้นิ้วไปที่้าวผัานรหน้าอานยอลอี้วย นี่นัวเล็ไม่รู้ริๆหรือแล้ไม่รู้ว่าเามอทำไม
เาแ่สสัยว่าทำไมลู่หานับแบฮยอนถึรู้ััน
บัเอินาเอันที่ห้อเาเลยหรอ แถมเฮุนร้อยวันพันปีไม่เยมาพบมาเอับานยอลเลยถ้าไม่มีานเลี้ยหรือเหล้าฟรี
านยอลิไปพลาสายา็มอนัวเล็ร้ามที่ำลัิ้มหมูในานเ้าปา
ูยัไมัน็ไม่บัเอิ 3 วันมานี่เา็ยอมรับว่าแบฮยอนไม่เยสร้าวามลำบาใให้เาเลยอย่ามา็เรียว่า
‘สามีๆ’ ำพูที่ทำให้านยอลปวประสาทเล่นๆ
บารั้เวลาเาบอให้ไปนอนที่ห้อัวเอึหน่อยแบฮยอน็อบย่อเ้ามานอน้วยแบบที่เาเอ็ไม่รู้ัว พอเ้ามาเห็นเ้าัวเล็นอนอยู่้าๆ
แบฮยอน็ะอบอ้าว่ามีผีมาอนอน้วยทุืน ิว่าเื่อหร๊อ!
สสัยไม่หายแ่ะทำไไ้เฮุน็ลับไปแล้วเาะถามใร.. อินไ..ใ่อิน หึๆ
“เี๋ยวมา ินไป่อน..”
านยอลพูเสียเรียบ่อนะลุาเ้าอี้แล้วเินเ้าไปในห้อนอนอัวเอและไม่ลืมที่ะล็อประู้วยเผื่อแบฮยอนเปิพรวพลาเ้ามา
[ฮัลโหล ฮ่าๆ ว่าไานน้อย]
เสียิเ้าู้นิๆออินทำให้านยอล้อลอาให้ับวามวนบาทาอเพื่อนัวเอโทรไปหาี่ที็อยาะวาสายใส่เหลือเิน
และอีอย่าเาไม่น้อยนะรับบบบ..
“……”
[ไม่พูวาแล้วนะเว้ยำลัหนีเมียอยู่]
“หนีให้เสร็่อนแล้วโทรลับมา”
านยอลวาสายใส่ทันทีโยไม่ไ้สนใว่าอินพูริหรือพูเล่นแ่ที่รู้ๆอินมีเมียนเียวแ่มีิ๊หลายนรั้นี้ที่หนี็ไม่วายที่อินแอบไปมีอีหนู
แล้วอีหนูโทรไปราวีเมียหลว ิแล้วอยาะำัๆใส่หน้าอิน
รื..
โทรศัพท์เรื่อหรูสั่นอยู่ในมือให่อานยอล
านยอลเลิิ้วึ้นเมื่อนที่โทรเ้ามาไม่ใ่นที่เาบอให้โทรลับมา่อนหน้านี้ เป็นเบอร์ที่ไม่ไ้เมมื่อ
แ่็เป็นัวเลที่สมออานยอลำไ้ีพอสมวร
านยอลลัเลสัพั่อนะเลื่อนนิ้วหัวแม่มือเพื่อรับ ถึแหมในใะไม่อยาพู้วยผ่านสาย็าม
[านยอล..อยู่ห้อไม? มินอาไปหานะ]
“ไม่อยู่ผมอยู่้านอ”
อบไปั้นเรื่อริยืนหัวโ่วอยู่ลาห้อนอนัวเอ
านยอลลอาึ้นลอย่านเบื่อหน่าย
[ที่ไหนละ.. เี๋ยวมินอาไปหา]
“ไม่้อผมอยู่ับพวอิน..” อบไปเพราะไม่อยาเห็นหน้า
“สามีเ้าไปทำอะไรน่ะ !้าวเย็นหมแล้วนะ!”
แบฮยอน!
[..ไหนบออยู่ับพวอิน]
“……”
านยอลเียบไม่อบปลายสายที่ำลัรอฟัำอบอยู่
านยอลไ้ยินเสียุัาปลายสายเหมือนำลัสาร์ทรถอยู่ รู้เลยว่ามินอา้อมาที่นี่
านยอลถอนหายใออมาแรๆในหัวิำบ่นสารพัพอเปิประูออาห้อนี้เมื่อไรแบฮยอนะไ้โนานยอลสวทันที
มาไม่รู้ัเวล่ำเวลา ให้ายเถอะไ้เรื่อแล้วไมละ!
“สามีถ้าไม่ินแบะเอาปะ..”
“ทิ้ไปเลยินไม่ลแล้ว!”
านยอละโนบอน้านออย่าอารม์เสีย
แบฮยอนที่ยืนอยู่หน้าห้อหน้าเื่อนล ใบหน้าหวานเม้มปาบาเ้าหาันแน่น เาโนานยอละอใส่
เาอยาะะโนลับไปอีรั้แ่ปามันไม่ยับเาไม่เยโนานยอลใ้น้ำเสียไม่พอใใส่แบบนี้
แบฮยอนึเินอไปเ็บานที่อยู่บนโ๊ะอย่าน้อยใ
เสียแบฮยอน้านอเียบลไ้ยินเพียเสียนเินออห่าาประูหน้าห้อไป
พอะลับมาพูับปลายสายอี็ปราว่ามินอาวาสายไปแล้ว เาไม่อยาเอ
ในเมื่อเลิราแล้วทำไมถึยัรัวานเาอี
ุ้บ!
านยอลปาโทรศัพท์มือถือลที่เียอย่าแรนระเ็นไประแทับหัวเียที่เป็นไม้
ใ่เาอารม์เสียมาที่แบฮยอนพูแทรเสียึ้นมา
ใรันะอยาเอหน้าแฟนเ่าที่ไปมีอะไรับเพื่อนัวเอเอันรั้เียวพอว่า
แ่นี่..รั้ที่สอ มินอา้อารอะไร?
_่อ_
รึ
แบฮยอนที่นอนทอัวอยู่รโฟาเ้ัวลุึ้นมาเมื่อไ้ยินเสียเปิประูห้ออานยอลเปิออมา
นัวเล็ลุึ้นยืนแล้วเินไปหาานยอลที่ำลัเินรเ้าไปในห้อน้ำ้วยสีหน้าไม่สบอารม์
“ุสามีะออไปไหนหรอ?”
แบฮยอนยืนนาบ้าอยู่้าหลัอานยอลหน้า็ะเหอออาแผ่นหลัว้าเผื่อที่ะถามนรหน้า
านยอลถอนหายใออมาอย่ารำาแ่็ไม่ไ้พูอะไรออมา
านยอลเินเ้าห้อน้ำไปโยที่ไม่หันลับมาอบำถามอย่าแบฮยอน
แบฮยอนว่ำปาลเมื่อเห็นานยอลเมินไม่อบำถามเา แบอยอนทำไรผิ
หรือานยอละโรธอนที่แบอยอนะเอา้าวไปทิ้แน่ๆเลยแ่านยอลเป็นนบอให้เอาไปทิ้เอเาผิหรอโนะอใส่แล้วยัเมินใส่อีแย่ริๆ
แบฮยอนิว่าานยอละำลัอารม์ไม่ีึิว่าะออาห้อไปเล่นับเพื่อนห้อ้าๆที่ื่อินฮวา
เพราะเาไม่อบให้สามีทำหน้าบูใส่ไละ้อหลีเลี่ยีที่สุ
“อารม์ี็ะเลิเมินเอละมั่..”
แบฮยอนพูับัวเอเบาๆแล้วเินออาห้อไป..
านยอลเินออมาาห้อน้ำ็ไม่เห็นนัวเล็อยู่ในห้อ
็ีเห็นหน้าแล้วหุหิออไปสัพัไม่็นานๆเลย
เ้าัวปัหา!
ิ๊
าู่มานยอลหันไปามเสียแ้เือนในโทรศัพท์ที่ว้ำอยู่ัมาาเีย
านยอลเินไปหยิบมันพลิึ้นมาู็เห็นื่ออนที่่อน้าะสนิทปราอยู่บนหน้าอโทรศัพท์พลันิ้วู่หนาสวย็มวมุ่นพันันอย่ายุ่เยิ
“ะะเล่นทั้พี่ทั้น้อเลยรีไ..”
‘명문’ (มยอ มุน)
………..
รื..
ไม่ยอมอบแ่ันโทรมาะเอานยอลเลื่อนรับแล้วรอเสียลไปอย่าเบื่อโลเ็มที
“ฮัลโหลว่าไมยอมุน?”
[อโทษนะรับที่โทรมารบวนพี่..แ่..?]
“แ่ไร?..”
านยอลรีบเ้นเอาำอบวันนี้วันวยอะไรโทรมาทั้พี่ทั้น้อ านยอลอุสาห์อยู่เยๆแล้วแท้ๆ!
[พี่มินอาโนรถนระหว่าทาที่ไปหาพี่รับ..]
“…!!”
านยอลรีบวาสายและเินหยิบเสื้อโ้ทสีี้ม้าที่พับไว้รโฟามาสวมทับับเสื้อยืสีำทันทีอย่ารวเร็วเท้า็รีบเินไปว้าุแรถที่วาไว้ใล้ๆับู้ปลาทอที่ว่ายวนไปมา
3-4 ัว
เาเป็นห่วหรอเาถึไ้รีบนานี้
ไม่สิเรื่ออเาับมินอามันบไปแล้วแ่ทำไมานยอลถึรีบร้อนนานี้
ยััใไม่ไ้หรอ ?
“บ้าริ!”
รึ!
“อ้าว!สามีะไปไหน!”
แบฮยอนที่ออมาาห้อ้าๆอินฮวา็ะโนเรียานยอลทีู่รีบร้อนำลัเินรไปที่ลิฟ
านยอลที่ไ้ยินเสียไล่หลัมา็ิ๊ปาออย่าัใ
“เรื่ออัน!”
อีนอบลับมาทำให้ร่าเล็อย่าแบฮยอนและินฮวาที่ยืนูเหุาร์อยู่สะุ้เพราะเสียะโน เป็นอะไรอานยอลอีละเนี่ย ็แ่ถามเยๆทำไมอบใ้เสีย้วย ไอ้หน้าไม่สบอารม์นั่นอีไปินเสือที่ไหนมาทำไมถึ้อทำหน้าโมโหใส่้วย
แบฮยอนไม่เ้าใ!
“อะ..อ่า
แบฮยอนนายร้อไห้ทำไม?”
ินฮวาถามเมื่อสัเไ้ถึน้ำาอแบอยอนที่ไหลลมา 2-3 หย็ใ
แบฮยอนหันไปหาินฮวาที่ยืนอยู่้าๆ่อนะรีบเ็ยน้ำาที่ไหลออมา ออไปอย่าลวๆ
“ปะ..เปล่า ฮึ ..”
ะให้บอรึไว่าวันนี้เาน้อยใที่านยอลทั้ะอทั้ะโนใส่เาทั้วัน
วันนี้านยอลเป็นอะไรไป
“แน่นะ..”
“อือๆ”
แบฮยอนอบรับในลำอให้เป็นำอบ
ินฮวามีสีหน้าเป็นห่วแ่็ไม่ไ้ัไร้ถามอะไรมาึยิ้มให้แบบอ่อนโยนเป็นารปลอบโยนอย่าน้อยินฮวา็ทำให้รู้สึโล่ใละนะ
แบฮยอนเินลับมาที่ห้ออย่าโหลเหลไม่รู้ว่าทำไมถึหน่วๆที่อ็ไม่รู้อาะเพราะที่านยอลใ้เสียับเามานร้อไห้ออมาหรือเปล่า
็ไม่รู้สิไม่เยมีนใ้เสียะโนใส่แบบนี้แถมยัหน้าหล่อๆที่ำลัโมโหอี้วย
เห็นแล้วอยาะร้อไห้อีสัรอบ
“เพราะว่าเราือนรู้ัหรือเปล่า..”
้อใ่ๆแน่ๆนรู้ัันเท่านั่นถึทำแบบนี้ใส่ไ้ิแล้วอยาะำ
แบฮยอนิไปเอหรอเนี่ยว่า 3 วันที่มานี่านยอละ้อมีหวั่นใมั่ละแ่็แ่ 3 วันะไปสู้อะไรับนที่านยอลเยบมา
4 ปีละ แย่ที่สุ
แบฮยอนไม่ไ้มา้าแ่านยอลไม่เยเห็นเามีัวนเลยมาว่า ไม่เยเลยสันิ
ิไ้็ร้อไห้อีน้ำาไหลลมาอีรั้ น้ำสีใส่อยๆไหลออมาาหาาู่สวยแ้มใสที่มีเลือฟาเปรอะ้วยหยน้ำา ใริแบฮยอน็ไม่ไ้อยาะร้อหรอแ่มันร้ออมันเอ!
‘ทำไมไม่ไ้พี่านยอลเป็นพี่รหัสละ!’
‘็เพราะมึเี้ยไ!’
‘อยูเถอะ เี้ยๆแบบแบฮยอนนี่ละะเป็นเมียพี่ให้ไ้!’
‘เิมโนให้เ็มที่เพราะมันะไม่มีวันนั่นเว้ยย!’
ิไปถึเรื่ออนอยู่ ม. ปลาย็ำริๆ
อนนั่นแบฮยอนล้าพูออมาไ้ไ านยอลเป็นนพูเอแท้ๆว่าไม่มีวันนั่นแ่ทำไมลับำน้อนนี้ไม่ไ้ละพี่านยอล..
แบฮยอนเ็น้ำาออ่อนะหยิบโทรศัพท์ออมาาระเป๋าาเยีนส์ออมา่อนะ่อสายโทรไปหาใรสันที่รู้ัี และแน่นอนแบฮยอนิแผนีๆออแล้ว อย่าน้อยถ้าไม่ใ่นสำัอานยอลแ่็ะทำให้านยอลลั่ให้ไ้น้อร้อหา!
“ฮัลโหลพี่มาร์อั๋วเรื่อบินให้ผมที..ผมะไปฮ่อ”
เี๋ยวเอันแน่สามี ปาร์ านยอล!
..........
_ลั่แน่ๆาแ่ปาร์ เรามาูันว่าแบฮยอนมีแผนอะไร สัเไ้ว่าัวละรบานอาะื่อุ้นๆันบ้าเพราะไรท์เอามามิ์ันเพราะวามอบส่วนัว เหอะๆ เยอะๆะไ้ทำให้นิยายอไร์ูมีสีสัน(อีไรท์แม่เพ้อเ้อ) ส่วนมินอาไม่รู้ว่าแล้โนรถนรึเปล่า ้อรออ่านๆ _
Spoil : "ผมะไปฮ่อพรุ่นี้"
านยอลมอหน้าแบฮยอนนิ่ๆไม่พูไม่อบอะไร แบฮยอนที่เห็นานยอลเียบไป็ถอนหายใออมาหนัๆ
"แบะะใหุ้สามีไปส่ที่สนามบิน แ่ถ้าสามีห่วเามา็ไม่้อ็ไ้..."
ความคิดเห็น